بیماری گوارشی

قلب‌ ۴ دریچه‌ دارد. دریچه‌‌ دولتی‌ میترال‌ و سه‌ لتی‌ تریکوسپید که‌ کنترل‌ جریان‌ خون‌ ورودی به‌ درون‌ بطن‌ها را به‌ عهده‌ دارند. دریچه‌های‌ سه‌ لتی‌ آئورت‌ و ریوی‌ نیز کنترل‌ جریان‌ خون خروجی ‌ به‌ خارج‌ از قلب‌ را به‌ عهده‌ دارند. تنگی دریچه ها موجب کاهش خروج خون از قلب و نارسایی دریچه ها موجب پس زدن مجدد خون پمپ شده می شود. پس عملکرد درست‌ دریچه‌ها برای‌ کارآمدی‌ قلب‌ به‌ عنوان‌ یک‌ پمپ‌ اهمیت‌ حیاتی دارد

علایم‌ شایع‌ :

در موارد خفیف تا متوسط اغلب بدون‌ علامت بوده و در معاینه یا اکوکاردیوگرافی قلب تشخیص داده می شود.

در موارد متوسط تا شدید بسته به دریچه درکیر و نیز تنگی یا شلی دریچه :‌

تغییرات فشارخون‌ ‌

§ خستگی‌ زودرس و ضعف و بی حالی

§ تنگی‌ نفس فعالیتی و یا ‌ تنگی‌ نفس در حالت دراز کش که‌ فرد را از خواب‌ بیدار می‌کند.

§ ادم ‌ ریه‌

§ درد قفسه‌ سینه

§ نامنظمی‌های‌ ضربان‌ قلب (آریتمی ها)‌ یا سنکوپ

علل‌
بیماری‌ دریچه‌ای‌ قلب‌ اساساً به‌ دو نوع‌ تقسیم‌ می‌شود: تنگ‌ شدن‌ دریچه‌ که‌ جلوی‌ جریان‌ طبیعی‌ خون‌ را می‌گیرد، یا گشادشدن‌ دریچه‌ که‌ باعث‌ برگشت‌ خون‌ به‌ عقب‌ و به‌ درون‌ قلب‌ می‌شود.

اختلال‌ دریچه‌ای‌ ممکن‌ است:

§ ‌ نقایص و مشکلات ‌ ارثی

§ نقایص‌ مادرزادی‌ قلب‌

§ تب‌ روماتیسمی(‌ عارضه‌ای‌ از گلودرد استرپتوککی درمان نشده در کودکی ‌)

§ اسکلروز (آهکی شدن لیف لت های دریچه)

§ عارضه فشارخون‌ بالای مزمن درمان نشده

§ آندوکاردیت‌ عفونی(عفونت دریچه)

ادامه مطلب ...

درمان میگرن از طریق ورزش

شنبه 14 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 14:8 :: نويسنده : مهدی فرخانی

ورزش و فعالیت، تنشها و فشارهایی که بر بدن وارد می‌شود را از بین می‌برد. همچنین گردش خون در بدن را تسهیل می‌کند. هر دوی اینها تغییرات فیزیولوژیکی هستند که احتمال حمله های میگرنی را کاهش می‌دهند.

افرادی که از این بیماری رنج می‌برند و یک برنامه ی ایروبیک ملایم و منظم دارند، کاهش در تناوب حملات را ذکر می‌کنند. به گفته ی این افراد تکرار حملات به نصف کاهش می‌یابد. البته وضعیت افراد مختلف با هم متفاوت است و چنانچه در انجام ورزشها با مشکلی مواجه شدید باید ورزش را قطع کرده و از پزشک خود راهنمایی بخواهید.

در اینجا تعدادی ورزش برای بهتر شدن میگرن شما پیشنهاد می‌کنیم:

قدم زدن یا دویدن به مدت ۳۰ دقیقه در روز و حداقل سه بار در هفته. هنگامی‌که بدن شما طی چند ماه در این وضعیت قرار بگیرد، با افزایش اکسیژن، مواد مغذی و افزایش توانایی فیزیکی، می‌توانید کاهش در حملات میگرن را تجربه کنید.

به ورزشی که به آن علاقه دارید بپردازید مانند تنیس، بسکتبال،والیبال، بیس بال و یا فوتبال

می‌توانید به میزان پنج بار در هفته دوچرخه سواری کنید.

اگرمبتلا به سردردهای ناشی از ورزش هستید مقاله زیر را مطالعه کنید و مراجعه به پزشک را فراموش نکنید.

این سردرد از بدترین نوع تسلسل باطل است. شما مبتلا به سردرد ناشی از ورزش می شوید ، ولی باز همان ورزش است که می تواند موثرترین روش توقف سردرد تان باشد! برخی افراد دچار میگرن از ورزش کردن می ترسند ، از اینکه ورزش ممکن است درد کوبنده ای ایجاد کند که می تواند ساعت ها یا روز ها ادامه یابد.افراد با سردرد های تنشی سعی می کنند ورزش کنند، اما در می یابند که درد فقط افزایش پیدا می کند. در این مورد چه کار می توانید بکنید؟

چرا ورزش می تواند سبب سردرد شود؟

به چند دلیل سردرد ناشی از ورزش می توان گریبانگیر شما شود. ابتدا ، ذکر این نکته مهم است که سردرد می تواند علامت موردی بسیار جدی باشد. اگر چنین سردردی برای اولین بار بر شما عارض شد ، یا بسیار بدتر از سردرد های قبل است ، همین الان پیش دکتر بروید. دکتر می تواند موارد جدی تر را جدا کند و توصیه هایی به شما بکند.

در مورد اکثر ما، علت آن جدی نیست! ورزش بسیار شدید شایع ترین علت می باشد. این نوع سردرد ناشی از ورزش به طور بسیار معمول در افرادی که ورزش هایی مانند وزنه برداری انجام می دهند پیش می آید. در مورد مبتلایان به میگرن ، در صورت شروع یک برنامه ورزشی ، این سردرد ممکن است تنها یک شوک به سیستم تان باشد. تغییرات اغلب باعث تحریک میگرن خواهند شد. برخی معتقدند که علت سردرد گشاد شدن رگ های خونی در طی ورزش است. در مورد بقیه ، علت افت سطوح قند خون است.

تمرکز اعصاب ، مدیتیشن و یوگا تا چه حد در درمان یا پیشگیری از میگرن اثر دارند؟
این دسته درمان ها جزو درمانهای غیردارویی هستند و در آن، فرد بیمار یاد می گیرد محیط زندگی اش را چگونه آرام نگه دارد، چطور خواب به موقع داشته باشد و ورزشهای مناسب انجام دهد و از لحاظ جسمانی و عصبی خودش را تقویت کند.برای مثال کسی که میگرن دارد نباید ورزش سنگین انجام دهد چون باعث می شود سردردش تشدید شود حتی ممکن است فوتبالیستی که زمینه میگرن دارد بعد از هربازی بیماریش عود کند،من حتی بیمارانی داشتم که با شنا سردردشان شدت می گرفت اما همه این موارد را می توان با داروهای پیشگیری کننده درمان کرد.

ادامه مطلب ...

میگرن چیست؟

شنبه 14 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 14:5 :: نويسنده : مهدی فرخانی

میگرن، نوعی اختلال سردرد است که با ترکیب متنوعی از تغییرات عصبی و گوارشی مشخص می شود. درد میگرن اغلب اوقات به صورت درد ضربان دار یک طرفه است که ابتدا خفیف است و کم کم شدید می شود. دردهای میگرنی در همه موارد با بی اشتهایی و تهوع و گاهی اوقات با استفراغ همراه هستند. دانشمندان دانمارکی با ردیابی عامل بروز میگرن، گام مهمی را به سوی هموارکردن شیوه‌ای برای درمان بهتر این شرایط ناتوان‌کننده‌ برداشته‌اند.

به گزارش ایسنا، این محققان مدعی‌اند که یافته‌هایشان فرضیه‌های پیشین مبنی بر این که چرا طی یک حمله میگرنی مغز آسیب می‌بیند، را به چالش می‌کشد.

مدت‌هاست که تصور می‌شود درد میگرن ناشی از انبساط شریان‌‍‌های خارج از جمجمه است؛ اما دانمارکی‌ها بر این باورند که حساس‌شدن فوق‌العاده رشته‌های عصبی در اطراف شریان‌های خونی عامل بروز این دردهاست.

این دانشمندان اسکن‌های ام ار ای متعلق به 19 زن که از میگرن رنج می‌بردند، را بررسی و شریان‌های آن‌ها را طی یک حمله مطالعه کردند گفتنی است تمامی این زنان بدون داشتن اختلالات بینایی از میگرن رنج می‌بردند.

این بدین معناست که میگرن در آن‌ها به یک طرف سر مرتبط است و محققان حاضر در این پروژه طرف دیگر مغز را برای بررسی تفاوت‌های دو طرف این عضو مطالعه کردند.

آن‌ها دریافتند که برخلاف باور عموم، شریان‌های خونی طی حمله میگرنی منبسط نشدند و بنابراین عامل دیگری برای بروز درد وجود داشت.

این محققان پس از انجام تحقیقات لازم پی بردند که شریان‌های واقع در بیرون جمجمه طی حملات میگرنی منبسط نشدند و شریان‌های داخل جمجمه نیز در سمتی که سردردها احساس می‌شدند، در مقایسه با طرف بدون درد سر، فقط اندکی منبسط شدند.

به گزارش دانشمندان مرکز نورولوژی لنست، این موضوع همچنین پرسش‌هایی را در خصوص چگونگی عملکرد داروی معمول برای میگرن یعنی سوما تریپتان برمی‌انگیزد و بنابراین پیش از داشتن یک اسکن ام ار ای دیگر، این دارو به بیماران میگرنی داده شد.

بررسی‌ها نشان داد که شریان‌های خونی واقع در درون جمجمه هنوز اندکی منبسط شده بودند (حتی پس از رفع میگرن) و این بدین معناست که دارو آن‌گونه که پیشتر تصور می‌شد، عمل نمی‌کرد.

تحقیقات آتی باید به دنبال تضمین این نکته باشد که این دارو در درون سیستم عصبی مرکز/مغز عمل خواهد کرد و این که باید قادر باشد از سد خونی مغزی عبور کند.

درهنگام حملات میگرنی، بیماران به وضوح دچار تحمل نکردن نورهستند( فوتوفوبی) و برای استراحت، به محلی تاریک می روند. ممکن است تحمل نکردن صدا( فونوفوبی) و گاهی اوقات تحمل نکردن بوها نیز وجود داشته باشد. در کودکان، میگرن اغلب با حملات دردشکم، بیماری حرکت و اختلالات خواب همراه است. شروع دیررس میگرن( در سنین بالای ۵۰سال) نادر است؛ با وجود این، عود میگرنی که بهبود یافته است، غیرمعمول نیست تشخیص بیماری، براساس خصوصیات سردرد و علائم همراه صورت می گیرد. چرا که نتایج معاینه فیزیکی و مطالعات آزمایشگاهی به طور معمول طبیعی است. در مورد میگرن انواع متعددی از آن توصیف شده اند که شایع ترین آنها عبارت انداز: میگرن معمولی( میگرن بدون وجود پیش درآمد) و میگرن کلاسیک( میگرن همراه با مرحله پیش درآمد)

ادامه مطلب ...

رابطه ی آسم با ورزش

شنبه 14 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 14:4 :: نويسنده : مهدی فرخانی

خلاصه : آسم، انسداد متغیر و برگشت پذیر راه های هوایی است که با التهاب و افزایش واکنش راه های هوایی در مقابل محرک ها همراه می شود. یکی از چهره های بالینی این بیماری، آسم ایجاد شده به دنبال فعالیت فیزیکی و ورزش است.

متن کل خبر : آسم، انسداد متغیر و برگشت پذیر راه های هوایی است که با التهاب و افزایش واکنش راه های هوایی در مقابل محرک ها همراه می شود. یکی از چهره های بالینی این بیماری، آسم ایجاد شده به دنبال فعالیت فیزیکی و ورزش است.
آسم ناشی از ورزش یکی از شایع ترین مشکلات طبی در ورزشکاران است و بسیاری از ورزشکاران حرفه یی موفق، مبتلا به آسم یا آسم ورزشی بوده اند و بررسی نشان داده نسبت موفقیت آنها کمتر از افراد غیرمبتلا نیست. از طرف دیگر درصد قابل توجهی از ورزشکاران بدون هیچ گونه سابقه یی از بیماری آسم، حین فعالیت ورزشی به علائم تنفسی شبیه بیماران آسمی دچار می شوند. از آنجا که این اختلال به مبتلایان آسم منحصر نیست و در برخی از افراد طبیعی هم مشاهده می شود، بسیاری از پزشکان استفاده از واژه برونکواسپاسم ناشی از ورزش را مناسب تر می دانند.
به طور کلی از لحاظ بالینی در ۵۰ تا ۹۰ درصد بیماران مبتلا به آسم، آسم ورزشی دیده می شود. از طرف دیگر ۱۰ تا ۲۰ درصد بیمارانی که آسم ورزشی ثابت شده داشته اند، بدون هیچ گونه سابقه یی از بیماری آسم بودند. این میزان شیوع در جمعیت عادی، کمتر از ورزشکاران است. شیوع آسم ورزشی در سایر بیماری های آلرژیک بیش از جمعیت عادی است.
عوامل موثر در بروز این بیماری کنترل مناسب آسم، عوامل محیطی مانند آب و هوای سرد، رطوبت کم و استنشاق هوای خشک، ذرات معلق و آلاینده های هوا (از جمله SO۲ ،NO۲ و ازن) است. همچنین عوامل روحی مانند خستگی، بیش تمرینی و استرس های هیجانی نیز زمینه ساز بروز بیماری می شود. از فاکتورهای دخیل دیگر نوع ورزش، شدت و مدت ورزش است. ورزش های هوازی مستمر و طولانی که نیازمند تنفس عمیق و سریع است، مانند دو و میدانی، اسکی صحرانوردی و دوچرخه سواری جزء ورزش های ایجادکننده «برونکواسپاسم» است و فعالیت های بی هوازی متناوب کمتر باعث ایجاد حملات می شود. همچنین هر چه شدت و مدت ورزش بیشتر باشد، «برونکواسپاسم» حاصله نیز وخیم تر خواهد بود.
● علائم و سیر بالینی
سرفه شایع ترین علامت مبتلایان است. خس خس سینه، تنفس کوتاه و منقطع، درد و احساس ناراحتی قفسه سینه هنگام ورزش یا پس از آن و نیز عملکرد ضعیف تر نسبت به زمان تمرین از دیگر علائم شایع بیماری است که با گذشت شش الی هشت دقیقه از شروع ورزش و گاهی پس از توقف آن ایجاد می شود. از علائم غیرشایع آسم ناشی از ورزش، تهوع، درد پهلو، سردرد، ضعف عمومی، احساس ناآماده بودن، فقدان انرژی (به ویژه در کودکان)، خستگی زودرس و سینه صاف کردن های مکرر، کرامپ های شکمی، درد یا ناراحتی قفسه سینه، کرامپ عضلانی به دنبال ورزش یا احساس عدم آمادگی است. کودکان خردسال ممکن است از درد معده شکایت یا از شرکت در بازی شدید امتناع کنند.
● چگونه تشخیص دهیم
در هر فردی که به دنبال ورزش و فعالیت دچار خس خس سینه، تنگی نفس یا سرفه می شود، باید به فکر آسم ناشی از ورزش بود. اما در مواقعی که فرد دارای تظاهرات مبهم است، تشخیص قطعی بیماری، با انجام آزمون عملکرد تنفسی (اسپیرومتری) قبل و بعد از یک فعالیت ورزشی انجام می شود.
● چگونه پیشگیری کنیم
پیشگیری از آسم ناشی از ورزش شامل دو بخش غیردارویی و دارویی است.
الف-) پیشگیری غیردارویی
۱) اجتناب از انجام ورزش، در صورت وجود نشانه ها قبل از شروع فعالیت ورزشی
۲) انتخاب ورزش مناسب با کمترین احتمال ظهور حملات آسم
۳) اصلاح برنامه ورزشی (تغییر در نوع، شدت و مدت ورزش)
۴) گرم کردن به میزان کافی و القای دوره مقاومت چند دقیقه قبل از شروع فعالیت ورزشی
۵) تنفس با بینی
۶) پرهیز از فعالیت ورزشی در شرایط جوی نامتعادل (مانند هوای کمتر از۱۰ درجه سانتی گراد و با رطوبت کم) و هنگام آلودگی هوا و وجود مواد محرک و آلرژن
۷) پرهیز از فعالیت ورزشی در زمان ابتلا به عفونت های تنفسی و کنترل مشکلات همراه نظیر رینیت آلرژیک
۸) پرهیز از مواد غذایی خاص (میگو، کرفس، بادام زمینی، سفیده تخم مرغ، بادام، موز و... )
۹) استفاده از تجهیزات ورزشی مناسب (مانند ماسک مخصوص)
ب) پیشگیری دارویی
پیشگیری دارویی با استفاده از داروهای استنشاقی پیش از انجام فعالیت ورزشی صورت می پذیرد. برای این منظور بهترین داروها، داروهای بتاآگونیست است. متناسب با مدت ورزش و فاصله باقی مانده تا شروع ورزش از داروهای طویل الاثر یا سریع الاثر استفاده می شود. این داروها هم در درمان و هم برای پیشگیری موثر است. از مزایای این داروها استفاده استنشاقی آنها است و استفاده خوراکی از آنها در فعالیت های حرفه یی ممنوع است.
داروهای سریع الاثر و کوتاه اثر مانند سالبوتامول را می توان ۱۵ دقیقه قبل از شروع فعالیت ورزشی استفاده کرد و در صورت بروز علائم نیز قابل استفاده است. این داروها برای فعالیت های ورزشی به مدت حدود دو ساعت اثر پیشگیرانه دارند. دسته دیگر داروها، داروهای سریع الاثر و طویل الاثر مانند سالمترول است. مدت اثر این دارو ۱۰ الی ۱۲ ساعت است. بنابراین در کسانی که زمان شروع فعالیت ورزشی آنان قابل پیش بینی نیست یا فعالیت ورزشی مداوم به مدت چند ساعت دارند، توصیه می شود. کودکانی که در فعالیت های روزانه خصوصاً در مدرسه فعالیت بدنی مداوم و نسبتاً طولانی دارند و همچنین ورزشکاران شرکت کننده در ورزش های استقامتی، کاندیداهای خوبی برای دریافت این دارو هستند. داروهای دیراثر و طویل الاثر مانند فورمترول بیشتر در ورزشکاران آسمی و کودکان مبتلا به آسم کاربرد دارد و باعث بهبود کیفیت زندگی و فعالیت های ورزشی فرد می شود.
از داروهای موثر دیگر در پیشگیری از این بیماری می توان به «کرومولین سدیم» و «ندوکرومیل»اشاره کرد که به صورت استنشاقی مصرف می شود. این داروها بیشتر در افرادی توصیه می شود که در حالت عادی علامتی از بیماری آسم ندارند. در صورت رعایت اصول پیشگیری دارویی و غیردارویی و استفاده از ورزش مناسب، موفقیت پیشگیری از آسم حین ورزش ۹۰ درصد است. در صورت عدم موفقیت در این زمینه، باید دوز داروی مصرفی تعدیل شود یا تشخیص آسم مجدداً مورد ارزیابی قرار گیرد.
● چه ورزش هایی توصیه می شود
بعضی از ورزش ها خطر بیشتری برای ایجاد علائم بیماری ایجاد می کند و بر این مبنا ورزش ها به دو دسته تقسیم می شوند؛
الف) ورزش های آسموژنیک؛ این ورزش ها شامل دو استقامت، دوچرخه سواری، بسکتبال، فوتبال امریکایی، راگبی، هاکی روی یخ، اسکیت روی یخ و اسکی است.
ب) ورزش هایی که با خطر کمتر بروز آسم همراه هستند مثل شنا، شیرجه، دو سرعت، بوکس، کاراته، تنیس، هندبال، راکت بال، ژیمناستیک، گلف، فوتبال، بیسبال، کشتی و واترپلو.
ورزش های آبی عموماً کمتر آسموژنیک هستند که شاید علت آن استنشاق هوای مرطوب باشد که باعث تحریک کمتر مجاری هوایی فرد مستعد می شود. با این حال کلر استخرها ممکن است به شکل یک محرک شیمیایی برای ایجاد «برونکواسپاسم» در افراد حساس عمل کند، هر چند میزان کلرین استخر در محدوده استاندارد بی خطر برای شنای تفریحی باشد.
● ورزش و کنترل آسم
کاهش فعالیت فیزیکی در بیماران آسمی (خصوصاً کودکان) شاخص مهم در پیش بینی سیر وخامت بیماری است. از طرف دیگر غلبه بر علائم آسم حین ورزش یک ضرورت برای موفقیت در درمان آسم است. به عبارت دیگر اگر بخواهیم میزان موفقیت در کنترل حملات آسم را بالا ببریم، باید بتوانیم نظر بیمار را برای شرکت وی در فعالیت های ورزشی جلب کنیم. ورزش هم از طریق ایجاد هماهنگی بین سیستم قلبی عروقی و سیستم حرکتی و هم از طریق رفع اختلالات روانی و ایجاد حس اعتماد به نفس در بیمار باعث کنترل و کاهش حملات آسم خواهد شد. در ضمن فرد بیمار با کسب تجربه موفق در کنترل علائم حین ورزش، نسبت به کنترل بیماری آسم خود نیز امیدوارتر خواهد شد. هر چه شدت بیماری آسم بیشتر باشد، تاثیر ورزش در کنترل آن زیادتر خواهد بود و در بیمارانبا آسم خفیف تاثیر فعالیت ورزشی در کنترل بیماری در حد افراد سالم است.

آسم چیست؟

شنبه 14 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 14:2 :: نويسنده : مهدی فرخانی

آسم یک بیماری جدی و مزمن ریه است که غالبا با التهاب مجاری هوایی همراه است و ممکن است سبب مشکلات تنفسی شود.

مزمن به این معنا است که بیماری همیشه وجود دارد حتی زمانی که بیمار احساس ناخوشی ندارد در صورت تحریک مجاری هوایی در فرد مبتلا به آسم علائم خس خس سرفه تنگی نفس و فشردگی قفسه سینه ظاهر می شود و تنفس طبیعی و راحت برای بیمار دشوار می گردد.
آیا آسم یک مسئله مهم در امر بهداشت و سلامت عمومی است ؟
بلی ! بیش از ۱۵۰ میلیون نفر در جهان از جمله تعداد قابل توجهی در کشور ما به این بیماری مبتلا هستند بطوریکه این بیماری سبب تحمیل هزینه زیاد کاهش کارآیی و فعالیت مفید و عدم توانایی ادامه زندگی طبیعی بیماران درخانواده هایشان می شود. شیوع بیماری به ویژه در کودکان و شهرهای در حال توسعه رو به افزایش است .

برخی عوامل موثر در بروز این مشکلات عبارتند از :

کاهش تهویه در خانه های جدید تماس با مواد حساسیت زا ( آلرژن ها) در محیط در بسته ( مانند هیره ها در محیط خواب پشم قالی حیوانات خانگی بخصوص گربه ) دود سیگار عفونت های ویروسی آلودگی هوا محرک های شیمیایی استفاده از مواد مصنوعی ( رنگها طعم ها و اسانس ها) و غذاها افزایش فشارهای روانی در زندگی روزمره.
آسم چگونه بر جامعه تاثیر می گذارد؟
جامعه ما ممکن است هزینه زیادی برای آسم کنترل نشده بپردازد افراد و خانواده ها ممکن است مخارج غیر ضروری و زیادی همراه با وقت انرژی برای مراقبت های اورژانس و با بستر بیماری صرف کنند. زمانی که افراد مبتلا بیماریشان را کنترل کنند تمام جامعه ازکاهش این هزینه و افزایش کارایی سود می برند تقریبا ۵ درصد از کل مردم جهان به آسم مبتلا هستند و اگر جامعه شما در حال توسعه شهری است این نسبت ممکن است بیشتر هم باشد.
آیا تغییراتی در راه حل مشکل آسم رخ داده است؟
بلی ! اطلاعات موجود درباره علل به وجود آمدن آسم و نیز روشهای جدید پیرامون پیشگیری از حملات آسم و درمان دراز مدت آن موجب میشود که با دید تازه ای به این بیماری نگاه کنیم .
برای بیماران مبتلا به آسم چه رخ می دهد؟
بیمار مبتلا به آسم دچار التهاب مزمن در مجاری هوایی است . این مسئله سبب بروز علائم حمله آسم یعنی سرفه خس خس تنگی نفس عدم نحمل ورزش و احساس فشردگی قفسه سینه می شود. علائم آسم عود کننده هستند و ممکن است از چند دقیقه تا چند روزطول بکشند . حملات آسم ممکن است خفیف یا شدید و گاه کشنده باشند . مراقبتهای پزشکی غالبا برای حملات شدید لازم است.
چه کسانی به آسم مبتلا می شوند ؟
آسم اغلب در خانواده هایی با سابقه مثبت فامیلی رخ می دهد . این بیماری می تواند در هر سنی بروز کند. آسم یک بیماری مسری نیست و چون یک مشکل طبی محسوب می شود ابتلاء به آن شرم و خجالتی برای بیمار ندارد. بسیاری از ورزشکاران المپیک و افراد مشهور مبتلا به این بیماری هستند افراد می توانند همزمان با ابتلاء به آسم زندگی موفقی داشته باشند.
علت آسم چیست ؟
علت دقیق و اصلی آسم هنوز نامشخص است . ولی آنچه که تاکنون روشن شده. نشان می دهد که برخی از افراد بویژه شیرخواران که سابقه مثبت آلرژی ( حساسیت ) در خانواده دارند. زمانی که در معرض دود سیگار گرده گیاهان و قارچ ها یا سایر عوامل حساسیت زا ( مانند حیوانات خانگی هیره ها و سوسک ها) قرار می گیرند . شانس زیادتری برای ابتلا ء به آسم پیدا می کنند برخی از کارگردان نیز پس از تمام با محرکهای شیمیایی استنشاقی دچار آسم می شوند.
آیا آسم قابل پیشگیری است ؟
حملات آسم قابل پیشگیری است ولی برای آنکه ثابت شود که آیا خود بیماری نیز بطور ریشه ای قابل پیشگیری است یا خیر مطالعات بیشتری باید صورت گیرد البته جلوگیری ازتماس با عوامل حساسیت زای محیطی و محرک ها به پیشگیری از بروز آسم کمک می کند.
آیا آسم ریشه کن می شود؟
تاکنون راه حلی برای ریشه کردن آسم پیدا نشده است ولی این بیماری را می توان به شکلی درمان و کنترل کرد که علائم و حملات آن پیشگیری شوند. زندگی با آسم در بیشتر موارد بدن دردسر است .
آیا بیماری آسم با افزایش سن کودک تغییر می کند؟
اغلب کودکان با افزایش سن علائم کمتری خواهند داشت اگر چه در بعضی از آنها ممکن است شدت علائم ثابت بماند و یا حتی بیشتر شود ولی پیش بینی این امر به طور قطعی ممکن نیست .آسم یک بیماری دراز مدت است که البته می تواند قابل کنترل باشد.
آسم چگونه کنترل می شود؟
آسم یک بیماری مزمن است معمولا بیمار نیاز به مراقبت پزشکی پیوسته ومنظم دارد بیماران مبتلا به آسم متوسط تا شدید می توانند با استفاده از داروهای طویل الاثر که توسط پزشک توصیه می شود بطور روزانه التهاب مجاری هوایی خود را کنترل کنند و به این وسیله علائم و حملات بیماری را پیشگیری نمایند . در صورت ظهور علائم داروهای سریع الاثر ( مانند داروهای استنشاقی ) برای تسکین آنها بکار می رود.
چگونه بیمار مبتلا به آسم می تواند بیماری خود را کنترل کند؟
هر بیمار مبتلا به آسم باید پزشکی مطلع و آگاه در زمینه بیماری آسم را به عنوان طبیب معالج و مشاور دراز مدت خود انتخاب نمایند پزشک و بیمار با کمک هم برنامه مشخصی برای مصرف داروها اجتناب از عوامل آغازگر حمله آسم و مراحل درمان در صورت وقوع حمله را طراحی و اجرا خواهند کرد. پیگیری این برنامه و تعدیل و تغییر آن به هنگام لزوم ممکن است برنامه ای برای تمام عمر باشد.
آیا داروها تنها راه کنترل آسم هستند؟
خبر! اجتناب ازعوامل محرک و مزاحمی که سبب التهاب مجاری هوایی و بدتر شدن بیماری آسم می شوند . نیز بسیار مهم است این عوامل آغازگر آسم نامیده می شوند هر بیمار باید راه اجتناب از عوامل آغازگر بیماری خود را بداند و بدان عمل نماید.
شناخت عوامل آغازگر علائم و حملات آسم ؟
راههای متعددی وجود دارد که شما می توانید از طریق آنها از شدت بیماری کودک خود کم کنید . شما می توانید با شناخت و اجتناب از تماس کودک خود با عوامل آغازگر علائم آسم از شروع حمله پیشگیری نمایید . در این رابطه از پزشک خود بخواهید تا در شناسایی و راههای پیشگیری از تماس عوامل محرک و مزاحم به شما کمک کند در اینجا به نمونه ای از عوامل آغازگر حملات و علائم آسم و راههای اجتناب ازآنها اشاره می کنیم .
عوامل حساسیت زای حیوانات
حیوانات دست آموز را از خانه بیرون ببرید
به هیچ وجه اجازه ورود حیوانات دست آموز را به رختخواب ندهید
از حضور در خانه ای که حیوان حساسیت زا دارند اجتناب کنید
از به کار بردن بالش یا تشک حاوی پر پشم و کرک اجتناب کنید
هیره موجود در گرد و خاک خانه ها
هیره ها بند پایانی میکروسکوپی هستند ( به اندازه طولی حدود ۱/۰ میلی متر ) که معمولا با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند
بالشتها و تشکها را در پوششهایی (مثلا پلاستیکی ) غیر قابل نفوذ بپیچد
کلیه ملحفه ها را هفته ای یک بار در آب داغ ( ۵۵ درجه سانتی گراد) بشویید.
رطوبت خانه و محیط های در بسته را کاهش داده و در حد کمتر از ۵۰ درصد نگهدارید.
در صورت امکان از قالی به عنوان کف پوش استفاده نکنید.
گرده ها و قارچهای مجازی
در فصول گرده افشانی پنجره ها را بسته نگهدارید.
از منابع تکثیر قارچ مانند برگهای خیس و مواد زائد باغچه اجتناب کنید .
در صورت امکان از دستگاه تهویه استفاده کنید .
دود سیگار
دود سیگار که حاوی صدها ماده مختلف شیمیایی و سمی است . یکی ازمهمترین عوامل محرک و آغازگر حملات آسم به شمار می رود بنابراین توصیه می شود:
در صورت ابتلاء به آسم به هیچ وجه سیگار نکشید
اجازه سیگار کشیدن در خانه را به هیچ کس ندهید
تغذیه کودکان و مواد حساسیت زای عالی
تغذیه انحصاری شیرخواران با شیر مادر تا سن شش ماهگی یکی از مهمترین راههای پیشگیری از وقوع آسم و سایر حساسیتها در کودکانی است که سابقه چنین بیماریهاییرا در خانواده خودشان دارند رعایت توصیهای پزشکی و بهداشتی در زمینه تغذیه شیرخوار و عدم استفاده از مواد حساسیت زا ( مانند سفیده تخم مرغ ماهی شیرگاو فراورده های گندم سویا آجیل مرکبات و …) در ابتدای شروع تغذیه کمکی شیرخوار به پیشگیری از وقوع آسم کمک شایانی می کند.
اهمیت آسم در دوران بارداری چیست
علائم بیماری آسم در خانم های باردار ممکن است تشدید شود. بیشترین زمان محتمل برای تشدید علائم آسم در زمان بارداری مربوط به هفته های آخر این دوران است . نباید فراموش کرد که در صورت عدم کنترل مناسب بیماری سلامتی جنین و مادر هر دو در معرض تهدید قرار می گیرد .

موارد زیر برای کنترل بهتر آسم در دوران بارداری توصیه می شود
در صورت وجود سابقه آسم باید این موضوع را با پزشک ماما یا پرستار خود در میان بگذارید
در دوران بارداری معاینات مکرر دورهای داشته باشید تا از سلامت خود و جنین مطمئن شوید.
در مورد ادامه مصرف داروهای قبلی با پزشک خود مشورت کنید.
در دوران بارداری در صورت تجویز داروهای ضد آسم توسط پزشک معالج آن ها را با برنامه ای درمانی توصیه شده مصرف کنید. مصرف اغلب داروهای درمان کننده آسم در دوران بارداری بدون خطر و مجاز است.
از برنامه درمانی آسم چه انتظاراتی می توان داشت ؟
افرادی که در برنامه درمانی آسم را دنبال می کنند می توانند زندگی فعال با نشاط و بدون علائم آزاردهنده آسم داشته باشند. بنابراین درمان آسم سبب کاهش خسارت اقتصادی اجتماعی و خانوادگی ناشی از آن می شود .
با درمان مناسب بیشتر بیماران مبتلا به آسم قادر خواهند بود :
فعالیت طبیعی بدون ایجاد علائم آُسم داشته باشند
خواب طبیعی و بدون علائم آسم شب هنگام داشته باشند
از حملات آسم پیشگیری کنید
عدم ثبت شده اولیه توسط نفس سنج ( پیک فلومتر) را به سطح بالاتری افزایش دهند.
چگونه می توان از وسعت احتمالی آسم در منطقه خود مطلع شد؟
آمار ثبت شده بیماران آسمی را در درمانگاه یا بیمارستان محلی مدرسه و یا محل کار بررسی کنید. همچنین مصاحبه با برخی از خانواده های مبتلا به آسم درباره بیماری وتاثیر آن بر خانواده ایشان کمک کننده است.
آیا درمانهای مناسب و جدید آسم در جامعه ما قابل دسترس است؟
بلی . داروهای موثر و متنوعی در زمینه آسم وجود دارند که با نظر پزشک و براساس نوع و شدت بیماری انتخاب می شوند . برخی ازداروهای جدید گران هستند ولی در عوض به دلیل تاثیر خوب آنها سبب پیشگیری از بستری بیمار در بیمارستان که هزینه بیشتری دارد می شوند.
آیا توانایی انجام برنامه های پیشگیری و درمان وجود دارد ؟
بلی . از آنجا که این برنامه ها سبب صرفه جویی درهزینه های درمان دیررس می شوند به سود شما است که تاخیری در پیگیری و اجرای آنها نداشته باشید
آیا می توان در زمینه آسم تغییری ایجاد کرد؟
بلی ! ازآنجا که بیماری آسم به همه گروههای سنی و شغلی جامعه مربوط می شود لذا اقدام برای شناسایی و حل مشکلات ناشی از آن نیازمند کمک همه افراد جامعه است و ضروری است که پزشکان پرستاران معلمان بهورزان و بیماران با تشریک مساعی یکدگر برنامه پیشگیری و درمان آسم را اجرا کنند.
علائم بالینی شایع در آسم
۱-    تنگی نفس
۲-    سرفه
۳-    خس خس
علائم هشدار دهنده وقوع حمله آسم
کاهش در عدم ثبت شده توسط نفس سنج بیمار وخامت پیش رونده سرفه . خس خس . تنگی نفس و یا احساس فشردگی قفسه سینههر گونه سختی در نفس کشیدن نفس سنج یا دستگاه پیک فلومتر وسیله ای مدرج است که بیمار برای سنجش وضعیت تنفسی خود و پس از آموزش توسط پزشک معالج بطور روزانه از آن استفاده می کند وعدد مربوط به فشار بازدم خود را در برگه ای ثبت می کند اندازه گیری و ثبت روزانه فشار هوای بازدم توسط این دستگاه کمک به کنترل بهتر بیماری آسم و پیشگیری از وقوع حملات شدید و بستری بیمار در بیمارستان می نماید.
اطلاعاتی برای پدران و مادران
بیماری آسم غیر واگیر است.
بیمار مبتلا به آسم در شرایط کنترل بیماری منعی برای انجام ورزش ندارد. داروهای ضد آسم اعتیاد آور نیستند و عمل به توصیه پزشک معالج و استفاده از وسایل و داروهای تجویز شده برای موفقیت درمان ضروری است .
استفاده از داروهای ضد سرفه برای بیماران مبتلا به آسم مضر است واصرار بیماردرتجویز و مصرف آنها صحیح نیست .
اصول استفاده از اسپری:
۱-    سرپوش اسپری را برداری و مخزن اسپری را تکان دهید
۲-    به آرامی و به طرز یکنواخت نفس خود را بیرون دهید
۳-    اسپری را در فاصله ۵ سانتی متری جلوی دهان باز بگیرید و یا در داخل دهان فرو برید
۴- رهاگر مخزن را در حالی که به آرامی و تا سر حد امکان به طور عمیق و آرام نفس خود را به داخل می کشید فشار دهید
۵-    برای حدود ۱۰ ثانیه نفس را حبس کنید
۶-    نفس خود را به آرامی و به صورت یکنواخت خارج می سازید
محفظه های دارویی ( spacer)
با وجود رعایت همه دستورات ذکر شده برای استفاده درست اسپری های دارویی باز هم میزان داروی ورودی به مجاری هوایی کم است . چون مقادیری از داروی بر روی زبان و حلق رسوب می کند و مقداری از آن نیز در هوا هدر می رود. استفاده از یک محفظه شبیه شکل صفحه بعد می تواند به مدت طولانی تری دارو را در دسترس دستگاه تنفس قرار دهد و نیازی به همکاری قابل توجه بیماردر نفس کشیدن ندارد. به علاوه وقوع سرفه به هنگام استفاده از اسپری همراه محفظه کم است و عوارض نادری چون برقک دهانی با بکار بردن محفظه های دارویی به حداقل می رسد.
محفظه های دارویی انواع و اندازه های مختلفی دارند . ولی کارکرد آنها مشابه است.
روش استفاده از محفظه های دارویی:
۱- اسپری را خوب تکان دهید
۲- اسپری را براساس توصیه و آموزش پزشک خود به محفظه دارویی متصل کنید
۳- رهاگر مخزن اسپری را فشار دهید تا دارو وارد محفظه دارویی شود
۴- قسمت دهانی محفظه دارویی را داخل دهان قرار دهید و به آرامی نفس بکشید. درصورت استفاده از ماسک به جای قسمت دهانی ماسک را روی دهان و بینی بیمار قراردهید تا داخل آن نفس بکشد. معمولا تعداد ۴ دم و بازدم برای ورود قسمت اعظم داروی استنشاقی به درون مجاری هوایی کافی است .
۵- تعداد دفعات تخلیه اسپری به درون محفظه با دستورپزشک تعیین می شود و در صورت لزوم استفاده بیشتراز یک پاف بهتر است فاصله کوتاهی تا پاف بعدی رعایت شود
نکاتی در مورد داروهای مورد استفاده در درمان آسم

دو نوع دارو برای درمان آسم استفاده می شوند
داروهای گشاد کننده برونش داروهایی هستند که عضلات منقبض شده مجاری هوایی را شل می کنند و ازاین سبب کاهش و یا رفع علائم آسم به ویژه در موقع حمله حاد می شوند. داروهای بتادآگو نیست ( مانند سالبوتامول) تئوفیلین و ایپراتروپیوم از این دسته هستند.
داروهای ضد التهابی داروهایی هستند که سبب کاهش تورم و التهاب مجاری هوایی می شوند و ازاین علائم آسم را کاهش می دهند این داروها نقش مهمی در پیشگیری از بروزعلائم و حملات آسم دارند.
کرومولین سدیم . استروئیدهای استنشاقی( مانند بکلومتازون و فلوتیکازون) و خوراکی ( مانند پردنیزولون ) از این دسته داروها هستند
داروهای درمان کننده آسم چگونه تجویز می شوند؟
بیماری آسم در بین بیماران تفاوتهای مهم و قابل توجهی دارد عوامل آغازگر و تشدید کننده در هر بیمار ممکن است متفاوت باشند بنابراین تشخیص نوع و شدت آسم در یک بیمار و انتخاب داروی مناسب حتما نیاز به بررسی و معاینه دقیق توسط پزشک معالج و حاذق دارد. برنامه درمانی و داروهای مناسب توسط پزشک تعیین می شود و تنها با رعایت دستورات توصیه شده پزشک می توان انتظار کنترل بیماری و رفع علائم را داشت.
برنامه درمانی آسم چیست ؟
برنامه درمانی مبین آن است که چه دارویی را در چه زمانی مصرف کنید.
۱- داروهای گشاده کننده برونش برای رفع علائم حاد اگر فقط گاهگاهی دچار علائم آسم می شوید ( کمتر از یک یا دو بار در هفته ) ممکن است نیاز دارویی شما تنها با داروی گشاد کننده برونش برطرف شود. در صورت بروز حمله حاد آسم ممکن است شما با دستور پزشک معالج خود اجازه استفاده مقادیر بیشتری ازاین دارو داشته باشید البته برای حملات شدید گاه داروهای دیگری نیز تجویز می شود.
در صورتی که ورزش محرک علائم آسم در شما است ممکن است پزشک معالج شما مصرف داروی گشاده کننده برونش ( مانند سالبوتامول ) را پیش از آغاز ورزش تجویز نماید و بدین ترتیب از شروع علائم آسم پس از ورزش پیشگیری کند
۲- داروهای ضد التهابی برای درمان و پیشگیری تورم و التهاب مجاری هوایی اگر شما علائم آسم را بیش از یک یا دو بار در هفته تجربه می کنید نیاز به داروهای ضد التهابی دارید شما باید این داروها را هر روز مصرف کنید نوع دارو و مقدار آن را حتما پزشک معالج تعیین می نماید.
* به خاطر داشته باشید : در صورت وجود علائم آسم در صبحگاه هنگام استراحت یا ورزش برنامه درمانی شما دچار اشکال است که برای رفع آن حتما باید پزشک معالج خود تماس بگیرید.
آیا داروهای آسم بدون عارضه هستند ؟
معمولا داروهای تجویز شده برای آسم به شرط مصرف مناسب و بجا فاقد عارضه قابل توجه هستند. برخی از مردم نگران اعتیاد و وابستگی به داروهای آسم هستند که چنین باوری درست و عملی نمی باشد.
   برای پیشگیری از وقوع عوارض احتمالی لازم است داروها را همانگونه که پزشک تجویز نموده است مصرف کنید و در صورت بروز هر گونه عارضه و یا مشکلی پزشک معالج خود را باخبر سازید.
هیچگاه داروی مصرفی را با نظر خودتان افزایش یا کاهش ندهید و هرگز بدون توصیه پزشک داروهای خود را قطع نکنید

افتادگی شانه

جمعه 13 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 21:45 :: نويسنده : مهدی فرخانی

می توانید در این قسمت پاور پوینتی درباره افتادگی شانه دریافت کنید.

این پاورپوینت روش افتادگی شانه و رو مقابله با آن را آموزش می دهد.

برای دانلود روی لینک زیر کلیک کنید.

دانلود پاورپوینت

حجم : 1.86mb

کیست های مغزی و آب گرفتگی مغز

جمعه 13 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 21:41 :: نويسنده : مهدی فرخانی

آب گرفتگی مغز

هیدروسفالی، از تشخیص تا درمان

بدن انسان سرشار از شگفتی‌هاست. حتی در حالت عادی و آرامش، اعضا و اندام‌های مختلف بدن با یک نظم و ترتیب خاصی در حال فعالیت هستند. اما گاهی وجود یک مشکل کوچک می‌تواند تمامی این نظم را به هم بزند، مشکلی مانند بسته شدن یک شکاف کوچک در مغز.

آب‌گرفتگی در مرکز فرماندهی بدن

مغز، مرکز فرماندهی بدن است. این ارزشمندترین عضو بدن، در صندوقچه‌ای محکم به نام جمجمه حفاظت می‌شود.

در داخل جمجمه چیزهای دیگری هم برای محافظت از مغز وجود دارد، مثل پیچیدن ظروف چینی در روزنامه تا نشکنند.

درون جمجمه هم سیستم مشابهی وجود دارد؛ به این ترتیب که مایع مغزی- نخاعی که از عروق مغزی به داخل جمجمه و حفرها (بطن‌های) مغزی ترشح می‌شود، غیر از تأمین ایمنی و تغذیه‌ی مغز و یا شستشوی سلول‌های آن، فشار داخل مغز و نخاع را هم کنترل می‌کند، اما گاهی در اثر حوادثی مختلف، مسیر تخلیه‌ی این مایع به خارج مغز مسدود می‌شود و با افزایش ترشح مایع به داخل مغز، بیماری خاصی به نام "هیدروسفالی" به وجود می‌آید.

هیدروسفالی چیست؟

کلمه "هیدروسفالی" از ریشه دو کلمه یونانی "هیدرو" به معنی آب و "سفالوس" به معنی سر تشکیل شده است و در اصطلاح یعنی "آب درون سر".

مسیر حرکت مایع مغزی-نخاعی از اطراف مغز به درون حفره های مغزی و سپس از یک شکاف باریک به قسمت قاعده مغز و از آنجا به اطراف نخاع است. هنگامی که به هر دلیلی تعادل بین ترشح مایع مغزی-نخاعی و تخلیه و باز جذب آن به خون به هم بخورد، هیدروسفالی به وجود می‌آید.

علل به وجود آورنده

به غیر از مسایل ژنتیکی و بعضی مشکلات مادرزادی، مسایلی مثل آسیب به سر، خون‌ریزی‌های مغزی، عفونت‌ها (مثل مننژیت) و یا تومورهای مغزی می‌توانند با مکانیسم‌های مختلفی (بستن مسیر تخلیه یا ترشح بیش از حد مایع) باعث افزایش مایع مغزی نخاعی درون جمجمه شوند.

اما شایع‌ترین و معروف‌ترین علت هیدروسفالی، علت مادرزادی است که معمولاً یک مورد از هر 500 مورد تولد را درگیر می‌کند. هیدروسفالی مادرزادی اغلب زمینه ژنتیکی دارد و یا تکامل ناقص سیستم عصبی جنین باعث آن می‌شود، اما مشکلاتی مثل خون‌ریزی‌های مغزی هنگام زایمان و عفونت مادر هم، هیدروسفالی را به وجود می‌آورند.

علایم و نشانه‌ها

علایم هیدروسفالی بسته به سن بیمار متفاوت است. سیر بیماری و نوع تطابق هر فرد با این بیماری هم در بروز علایم تأثیر دارند، مثلاً در نوزادان که جمجمه هنوز نرم است و شکل نگرفته است، افزایش فشار داخل جمجمه باعث بزرگ‌تر شدن آن می‌شود (شکل معروف هیدروسفالی).

بطن‌های مغزی نوزادان هم قابلیت تطابق بیشتری دارد، اما به طور کلی علایم این بیماری به دلیل فشار بر سلول‌های مغزی به وجود می‌آیند. در نوزادان، استفراغ ، بی‌خوابی، تحریک‌پذیری، پایین رفتن چشم‌ها و تشنج از علایم شایع‌اند. اما در کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان چون جمجمه قابلیت تغییر ندارد، سردرد، تهوع و استفراغ ، تورم اعصاب ته چشم، دوبینی یا تاری دید، اختلال تعادل، اختلال در راه رفتن، بی‌اختیاری ادرار، خستگی شدید، تحریک‌پذیری و یا حتی اختلالات مزمن تری مثل تغییر شخصیت یا از دست رفتن حافظه و همچنین دمانس (زوال عقلی) ممکن است به وجود آید.

روش تشخیص

معمولاً هیدروسفالی خفیف را که در آن هنوز جمجمه تغییر نکرده است، بر اساس علایم عصبی و معاینات پزشکی و سپس انجام سونوگرافی از بطن‌های مغز می‌توان تشخیص داد. تشخیص قطعی این بیماری با انجام سی‌تی‌اسکن وام آرای از مغز صورت می‌گیرد که در آن شکل بطن‌های مغزی و میزان مایع مغزی-نخاعی مشخص می‌شود.

روش‌های جدیدی وجود دارند که می‌توانند شکل هیدروسفالی مادرزادی را از همان دوران جنینی تشخیص دهند. روش تشخیص هیدروسفالی بر اساس تصمیم پزشک و با توجه به سن، علایم بالینی و حدس در مورد علت بیماری انتخاب می‌شود

درمان

هدف اصلی در درمان هیدروسفالی، کاهش فشار مایع مغزی-نخاعی است. این کار معمولاً توسط روش‌های جراحی و با استفاده از وسیله‌ای به نام شانت انجام می‌شود که مایع مغزی نخاعی اضافه را از درون جمجمه به ناحیه‌ای دیگری در بدن که مایع بتواند در آنجا جذب شود، منتقل می‌کنند. در واقع شانت مثل یک ناودان می‌ماند که مایع اضافه را در جایی دیگر (مثلاً درون قفسه سینه یا درون فضای شکمی) تخلیه می‌کند.

یک روش درمان خاص هم وجود دارد که در آن جراح با کمک دوربین‌های میکروسکوپی، حفره‌ای در کف بطن سوم مغزی ایجاد می‌کند تا مایع از آنجا تخلیه شود. البته این روش در بعضی افراد خاص کاربرد دارد.

برای درمان هیدروسفالی، علاوه بر استفاده از این روش‌های درمانی، باید علت اصلی به وجود آورنده بیماری هم برطرف شود، مثلاً تومور مغزی که در صورت امکان باید برداشته شود.

پیش‌آگهی بیماران چگونه است؟

عوامل مختلفی می‌توانند روی پیش‌آگهی این بیماران و کیفیت زندگی آنان تاثیر بگذارند.

آینده بیماران مبتلا به هیدروسفالی، با توجه به علت بیماری، زمان تشخیص، روش درمان، نوع پاسخ به درمان و عوارض به وجود آمده برای هر بیمار متفاوت است.

والدین کودکان مبتلا به هیدروسفالی باید هوشیار باشند، زیرا ممکن است در روند رشد جسمی و روحی فرزندشان مشکلاتی به وجود بیاید، اما این مساله برای همه صادق نیست.

بسیاری از کودکانی که بیماری‌شان به موقع تشخیص داده شده و درمان شده اند، با اقدامات بازپروری، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و کاردرمانی (با توجه به نوع عوارض) توانسته‌اند زندگی عادی و طبیعی داشته باشند.

با توجه به این نکته که هیدروسفالی درمان نشده می‌تواند منجر به مرگ شود، اهمیت درمان به موقع و حمایت‌های بعد از آن، برای خانواده بیماران آشکار خواهد شد.

استفاده به موقع از درمان‌هایی (مثل استفاده از شانت (اگر چه در بعضی موارد، عوارضی مثل گرفتگی شانت یا عفونت را به دنبال دارد که آنها هم البته با جراحی مجدد قابل اصلاح هستند. می‌تواند ضامن یک زندگی با کیفیت خوب باشد.

هم‌اکنون موسسات بین‌المللی مختلفی در حال تحقیق و بررسی برای کشف روش‌های جدید درمان، تشخیص زودتر و در نهایت جلوگیری از به وجود آمدن هیدروسفالی هستن.

کیست های مغزی :

این عنوان شامل چند نوع کیست های داخل مغزی است که بطور وسیع به دو گروه تقسیم می شود :

1- کیست هایی که از اتصال بافت های خارج پوستی سرچشمه می گیرند ، این گروه از سلولها به بافتهای عمقی تر مهاجرت می کنند .

2- کیست های عنکبوتیه با منشاء متنژی

شایع ترین محل هر نوع کیست در حفره ی خلفی و میانی است . ماهیت این کیستها بوسیله ی محتویات آنها تعیین می شو د. این محتویات محصول ترشحات لایه ی اپی تلیال است .

یک کیست درموئید ممکن است ترشحات محاسبه ای داشته باشد که محتویات آن چربی زیاد است .

کیست عنکبوتیه اساساً حاوی آب است و زمانی که میزان آب زیاد باشد به معنای توده است .

کیست کولوئید بطن سوم : پاتولوژی این نوع کیست نادر است ولی شکل تیپیک دارد . در نوجوانان کثیرالوقوع است ،اما شیوع آن کمتر از 1000/1 تومورهای داخل مغزی است . وجه افتراق کیست لوکوئید از نوع پاتولوژیکی در منظم بودن ، ثابت بودن غلظت آن و جایگاه آن ( در داخل بطن ) است . چنانچه غلظت کیست افزایش یابد ، اندازه کیست تغییر می کند . کیست کولوئید بطور تیپیک از لب خلفی سوراخ مونرو ناشی می شود : یعنی محلی که علایم انسدادی کیست را ایجاد می کند و در این موقع است که کیست کولوئید فرم پاتولوژیکی پیدا می کند . کیست کولوئید با اپی تلیوم ستونی پر می شود و حاوی مواد موکوسی است .

کیست های بطنی ؛ کیست های بطنی ممکن است بطور آزاد (معمولاً به تنهایی) درون بطنهای مغز یا کانال ارتباط دهنده بطن سوم و چهارم مغزی شناور باشند یا اینکه به دیواره ی بطن بچسبند این کیست ها معمولاً بدون علامت هستند ولی می توانند باعث افزایش فشار داخل جمجمه به دلیل انسداد کامل یا متناوب شوند .

روش جراحی غده صنوبری ، حداقل عمل تهاجمی :

جراحان با استفاده از اندوسکوپ متصل به دوربین که از راه بینی به سینوس های بیمار وارد می شوند ، بدون انجام برش های خارجی به تومور دسترسی پیدا می کنند . آنها با راهنمایی اندوسکوپ متصل شده به کامپیوتر ، حفره های کوچک را در پایه جمجمه و غشای پوشاننده مغز باز می کنند تا تومور را بردارند . با مشاهد و دسترسی بهتر به این بافتهای تخریب شده ، برش تومور بدون ایجاد صدمه به مغز میسر می شود و خط عوارض پس از جراحی کاهش می یابد . این امر منجر به انجام عمل جراحی با بستری کوتاه مدت در بیمارستان و بهبود سریع تر با نتایج بهتر خواهد شد .

اثر ورزش بر فعالیت مغزی

ورزش تنها برای سلامت قلب و کنترل وزن شما مفید نیست، بلکه توانایی ذهنی و هوش شما را نیز تقویت می کند. مطالعات نشان داده اند که ورزش برای مغز نیز بسیار مفید است و بر خلق و خو، پُر انرژی بودن، هوشیاری و احساسات خوب شما بسیار موثر می باشد.سلامت نیوز همچنین فعالیت بدنی برای بهبود اختلال بیش فعالی و عدم تمرکز ذهنی کودکان نیز بسیار مفید است. نتایج مطالعات اخیر نشان داده است کودکانی که قبل از رفتن به سر کلاس درس 15 تا 45 دقیقه می دوند و فعالیت بدنی دارند، میزان جنب و جوش و بی قراری آن ها در کلاس درس به نصف کاهش می یابد. در اغلب افراد اخلاق و رفتار 2 تا 4 ساعت پس از ورزش هموار و آرام می ماند.

چگونگی تاثیر ورزش در تقویت مغز:

ورزش بر نواحی بسیاری از دستگاه عصبی و ترشح مواد شیمیایی شاد کننده ای مانند سروتونین و دوپامین موثر است که نتیجه ی این امر در نهایت ما را آرام و شاد و خرسند می نماید. به عبارتی دیگر اگر نمی خواهید منتظر بمانید تا احساسات خوب برای شما پیش آیند، خودتان می توانید با ورزش کردن به استقبال آن ها بروید و خود را شاد نمایید. وقتی شخصی ورزش نماید این امر باعث می شود که بهتر فکر کند و عملکرد بهتری داشته باشد و روحیه ی بهتری بیابد. شما با ورزش سیستم اعصاب و عملکرد خودتان را به وضعیت بهتری می رسانید.

تاثیر ورزش بر بهبود افسردگی :

همان طور که ذکر شد ورزش علاوه بر کمک به سلامت قلب و عضلات و برطرف نمودن چاقی و عوارض ناشی از آن، بر بهبود خلق و خو و تقویت اعصاب نیز بسیار موثر است. امروزه عارضه ی افسردگی روند رو به رشدی به ویژه در جوامع شهری یافته است و بسیاری از افراد افسرده به پُرخوری و منزوی شدن روی می آورند و تبدیل به انسان هایی چاق، افسرده و منزوی می گردند و سلامت خود را به مخاطره می اندازند. در نقطه ی مقابل برخی از افراد افسرده نیز ممکن است اشتها به غذا خوردن را از دست بدهند و دچار اختلالات جسمی و عصبی شوند.

همه می دانیم که افسردگی مختل کننده ی فعالیت های ما است چرا که افسردگی حافظه و کارایی فرد را مورد مخاطره قرار می دهد. در حالی که اگر شما بتوانید روان خود را کنترل کنید می توانید به آرامش و تمرکز ذهنی و حافظه ی خوب دست پیدا کنید. مطالعات نشان داده اند که ورزش و فعالیت بدنی در کاهش عصبانیت، خستگی، استرس و افسردگی بسیار مفید واقع می شوند. جالب است بدانید اخیرا مطالعه ای بر روی 150 فرد با سن 50 سال و بالاتر که افسردگی در آنان تشخیص داده شده بود انجام گرفت. در این مطالعه افراد به 3 گروه درمانی تقسیم شدند و برای آن ها هر یک از روش های ورزش و فعالیت

بدنی یا مصرف داروی ضد افسردگی سرترالین با نام تجاری زلفت(Zoloft) و یا ترکیب هر دو؛ یعنی ورزش و دارو، برای مدت 4 ماه تجویز شد.پس از پایان 4 ماه هر سه گروه احساس بهتری داشتند. ولی پژوهشگران تحقیق را رها نکردند و 6 ماه بعد مجددا افراد را بررسی نمودند و مشاهده نمودند که برگشت بیماری افسردگی در افرادی که از روش ورزش برای درمان استفاده می نمودند آشکارا کمتر از گروه های مصرف کننده ی دارو یا مصرف کننده ی توام دارو و ورزش بود. به نظر می رسد مصرف دارو به موازات ورزش موجب مخدوش کردن اثرات مفید ورزش می شود. بر این اساس ورزش می تواند یک روش درمانی برای انواع افسردگی باشد. پس توجه به این نکته مهم است که ورزش و فعالیت بدنی می تواند اضطراب و عصبانیت را برای چند ساعت پس از ورزش کاهش دهند. بر همین اساس قبل از آن که افسردگی به سراغ شما بیاید ورزش را در برنامه ی خود بگذارید. البته ورزش نباید شدت زیادی داشته باشد و خود موجب فشار آوردن به شما شود بلکه باید ملایم و فرح بخش باشد.

روش صحیح ورزش کردن برای تقویت مغز:

برای تقویت مغز توصیه به انجام ورزش های با شدت ملایم تا متوسط می شود. البته روزانه 8 تا 12 دقیقه تعریق و ورزش با شدت زیاد(60 درصد از سرعت ضربان قلب) برای تقویت مغز خوب است. ولی مابقی فعالیت بدنی روزانه بهتر است از فعالیت های سبک تر باشد تا به فرد ورزش کننده فشار و تنش وارد نشود. همچنین توصیه می شود به جای یک جلسه فعالیت بدنی شدید بهتر است فعالیت بدنی را در دو نوبت انجام دهید. برای مثال 20 تا 30 دقیقه در صبح شنا یا ورزش کنید و سپس در شب به پیاده روی بپردازید. شما می توانید ورزش و پیاده روی را در طی روز تقسیم کنید و لازم نیست در یک نوبت با ورزش بیش از حد، خودتان را خسته و کوفته نمایید.

توصیه می شود که حداقل برای سه روز در هفته روزی 30 دقیقه را به فعالیت بدنی ملایم مانند نرمش، پیاده روی و گردش یا شنا بپردازید. البته توصیه ی بهتر نیم الی یک ساعت فعالیت بدنی برای 5 روز در هفته می باشد، که در نهایت بسیار مفید تر است ازآن که هر روز فعالیت بدنی و ورزش داشته باشید. اگر واقعا مایل هستید تلاش بیشتری را برای سرحال بودن و تقویت مغز و جسم خود انجام دهید می توانید برای 5 تا 6 روز در هفته روزی 90 دقیقه به ورزش و پیاده روی بپردازید. اغلب ما می توانیم روزی نیم ساعت پیاده روی را در بین مشغله ها و کارهای روزمره ی خود بگنجانیم اما مهم آن است که انگیزه ی ورزش کردن را داشته باشیم.

شما می توانید از طیف گسترده ای از ورزش ها و نرمش ها برای تقویت مغز و اعصاب خود ب

نگاهي به تاريخچه "وزنه برداري در جهان "

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:52 :: نويسنده : مهدی فرخانی

وزنه‌برداری

وزنه‌برداری در حال حاضر تنها ورزش قدرتی است که در المپیک وجود دارد. وزنه‌برداری در تمام کشورهای جهان رواج دارد، اما در کشورهای ترکیه، بلغارستان و یونان ورزشی سنتی است، روسیه، چین و کشورهای اروپای شرقی اغلب دارای وزنه‌برداران درجه یکی بوده‌اند.

تاریخچه وزنه ‌برداری

بشر برای حفاظت خود در غارها، ناگزیر به جابجایی سنگ‌های بزرگ برای قرار دادن در مقابل ورودی آنها بوده است. مصریها برای ساختن مجسمه‌های عظیم فراعنه و اهرام ثلاثه، مردان قوی آن روز جهان را در کنار نیل گرد آوردند و آنها را به ساختن مجسمه‌های سنگی وا ‌داشتند.

کاوش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد وزنه‌برداری و وزنه پرانی به همراه دو و میدانی و ژیمناستیک در یونان باستان تمرین می‌شده است. همچنین وزنه‌برداری و وزنه‌پرانی جزئی از بازیهای تیلی‌تیان ایرلندی‌ها در 4000 سال قبل بوده است. "میلو" از اهالی "کورتونا" سالهای سال قهرمان المپیک باستان بود و مدت 28 سال مقام خود را حفظ کرد.

او اولین وزنه‌بردار علمی در دنیاست که پیشرفت و ترقی و قدرت خود را بطور مرتب و کم‌کم بدست آورد. بدین ترتیب که گوساله‌ای را هر روز از زمین بلند می‌کرد و روی دو دست قرار می‌داد و تا هنگامی که گاو تنومندی شد آن را بر سر دست می‌برد. تاریخ این کار را 684 سال قبل از میلاد نوشته‌اند و در حقیقت وزنه‌برداری جدید از اساس کار میلو پیروی می‌کند.

اولین آثار بوجود آمدن این ورزش زمانیست که در یونان باستان ورزشکاران به وزنه‌پرانی (پرتاب دیسک و وزنه) عادت داشته‌اند و لغت یونانی "هالترس" (پرتاب صفحه یا دیسک هالتر) ریشه وزنه‌برداری امروزی است. وزنه‌برداری جدید در اروپا توسط اروپاییان پایه‌گذاری شد و به نظر می‌رسد که در وهله نخست جوانان روستایی بدین کار دست زدند تا قدرت و برتری خود را نسبت به هم‌سالان خود نشان دهند و با قدرت خود توجه دوشیزگان را جلب نمایند.

کار نمایش جوانان در بلند کردن وزنه کم‌کم آنقدر بالا گرفت که مسابقه‌هایی ترتیب داده می‌شد و در آن زنان و مردان بی‌شماری برای تماشا گرد هم می‌آمدند و این مسابقات، محک قدرت و نیرومندی جوانان بود.

"وی‌نه‌یرون" می‌توانست یک وزنه 305 کیلوئی را روی دوشش بلند کند. یک روز همین وزنه مغزش را متلاشی کرد. "گوتا" فرد دیگری با 77/1 متر قد و 88 کیلوگرم زون بود که قادر به بلند کردن یک اسب بر سر دست خود بود.

لویی یکافه" ملقب به آپولون در سال 1862 در شهر مارس بارگ متولد شد و در جوانی دارای قد 90/1 متر و دور سینه‌اش در حال تنفس 137 سانتی‌متر بوده است. او برای کارهای قهرمانی از چرخهای واگن و یک میله آهنی استفاده می‌کرد. "لویی‌سیر" کانادایی که سرآمد تمام هرکول‌های عصر خود بود به سال 1863 متولد شد.

قدش 176 سانتی‌متر و وزنش 135 کیلوگرم بود، دور سینه‌اش 47/1 متر و دور بازویش 55 سانتی‌متر بود. او قادر بود وزنه 249 کیلوگرمی را با یک انگشت دست از زمین بلند کند و درشکه چهار اسبه را از حرکت باز دارد.

هنگامیکه به سبب علاقه جوانان اروپای مرکزی وسایل این رشته ورزشی تکامل پیدا کرد، مقررات ناقصی هم برای آن وضع شد و جوانان سایر نقاط اروپا از جمله کشورهای اسکاندیناوی نیز به تمرین وزنه‌برداری پرداختند و به تدریج این ورزش حتی در مصر و ژاپن هم متداول شد. این ورزش تا زمانی که در بازیهای المپیک جایی نداشت شهرت و معروفیتی کسب نکرده بود و در آمریکا و سایر نقاط جهان جوانان توجه چندانی به آن نمی‌کردند.

در سال 1896 که اولین دوره بازیهای المپیک نوین در شهر آتن برگزار شد، وزنه‌برداری و زورآزمایی با وزنه در شمار برنامه‌های دو و میدانی قرار گرفت. در این دوره فقط دو حرکت در وزنه‌برداری (یکی با دمبل بزرگ و دیگری با هالتر) انجام شد. داوری این مسابقات بر عهده یک شاهزاده یوانانی بود که 02/2 متر قد داشت و خود از پهلوانان مشهور به شمار می‌رفت.

فکر تشکیل فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری در سال 1913 که ژول روسه جای دبوفه یا دبوف رئیس فدراسیون وزنه‌برداری فرانسه را گرفت بوجود آمد. روسه در سال 1914 فدراسیون وزنه‌برداری فرانسه را پایه‌گذاری کرد. در همین سال کمیته بین‌المللی المپیک کنگره خود را در دانشگاه سوربن فرانسه تشکیل داد تا مقررات و برنامه‌های مربوط به المپیک 1916 برلین را بررسی نماید.

در ساعات آخر اولین روز تشکیل کنگره مزبور، ژول روسه دریافت که مسابقات وزنه‌برداری را از برنامه‌ بازیهای برلین حذف نموده‌اند. روسه با ناراحتی فراوان فرانتز راشل دبیر کمیته ملی المپیک فرانسه را ملاقات و توانست با منطق و صراحتی که خاص خودش بود وی را وادار نماید انجام مسابقات وزنه‌برداری را در بازیهای المپیک پیشنهاد کند. صبح روز بعد روسه با کمک فرانتز در کار خود توفیق حاصل نمود.

با پیش آمدن جنگ جهانی اول بازیهای سال 1916 انجام نیافت ولی در بازیهای المپیک 1920 آنتورپ چهارده کشور در رشته وزنه‌برداری شرکت نمودند. در کنگره بین‌المللی المپیک که در سال 1921 در شهر لوزان تشکیل شد با گنجانیدن این روش در برنامه بازیهای سال 1924 مخالفت شد و آقای روسه مجبور شد فعالیتهای زیادی را برای باقی ماندن وزنه‌برداری در بازیهای المپیک انجام دهد. در سال 1925 که کنگره بین‌المللی المپیک در براگ تشکیل گردید موافقت شد که وزنه‌برداری به طور دایم در برنامه بازیهای المپیک گنجانیده شود.

در بازیهای المپیک لس‌آنجلس (1932)، مسابقات وزنه‌برداری در پنج حرکت انجام می‌شد که وزنه برداشتن با یک دست هم جزو آن بود. اما در بازیهای المپیک برلین (1936) وزنه‌برداری محدود به سه حرکت دو دستی (پرس، یک ضرب و دو ضرب) شد.

پرس- کشیدن هالتر به روی سینه و بالا بردن آن با فشار.

یک ضرب- بردن هالتر با یک حرکت از روی زمین به بالای سر.

دو ضرب- بالا بردن هالتر با دو حرکت، یکی کشیدن آن به روی سینه و سپس با حرکت بعدی به بالای سر.

در سال 1920 همزمان با بازیهای المپیک، فدراسیون جهانی وزنه‌برداری تشکیل گردید و ژول روسه رئیس فدراسیون وزنه‌برداری فرانسه به پاس خدماتش به این ورزش به ریاست فدراسیون جهانی برگزیده شد. وی تا سال 1952 در این سمت باقی ماند و پس از وی دیتریش ورتمن از آمریکا به این سمت برگزیده شد.

نگاهي به تاريخچه "واترپلو در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:51 :: نويسنده : مهدی فرخانی

واترپلو

واترپلو (Water polo) یک ورزش گروهی است که با استفاده از توپ در آب برگزار می‌شود. که در آن دو تیم با ۶ بازیکن و یک دروازه‌بان در هر تیم به همراه ۶ بازیکن ذخیره در این ورزش شرکت می‌کنند و در محوطه‌ای درون استخر به ابعاد ۲۰در ۳۰ متر بازی می‌کنند. بازیکنان باید با شنا کردن حرکت کنند.این بازی در ۴ زمان ۸ دقیقه‌ای برگزار می‌شود. برنده تیمی است که در این ۴ زمان توپ‌های بیشتری را وارد دروازهٔ حریف کند.

واترپلو در دهه ۱۸۷۰ در بریتانیا اختراع شد و نخستین قواعد آن در اسکاتلند و انگلیس ایجاد شد، اولین بازی بین‌المللی بین تیم‌های ملی این دو کشور در سال ۱۸۹۰ در لندن برگزار و با پیروزی اسکاتلند به پایان رسید. ترجمه تحت‌اللحفظی واترپلو به معنای «چوگان آبی» است. این رشته نخستین ورزش گروهی بود که در سال ۱۹۰۰ وارد المپیک شد که با قهرمانی بریتانیا همراه بود. حاکمیت بریتانیایی‌ها بر این رشته بعدها از میان رفت و کشورهایی چون مجارستان، ایتالیا، هلند و کشور‌های اروپای شرقی به قدرت‌های اول این رشته بدل شدند. ورود واترپلوی زنان به بازی‌های المپیک در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی صورت گرفت. ادارهٔ این ورزش در سطح بین‌المللی بر عهده فدراسیون بین‌المللی شنا با نام اختصاری «فینا» است. طول استخر واترپلو در مسابقات بین‌المللی ۳۰ و عرض آن ۲۰ متر است. دروازه‌ها ۳ متر عرض دارند و ۹۰ سانتی‌متر از سطح آب ارتفاع دارند. وزن توپ هم ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم است. در مسابقات زنان از استخر کوچکتری به طول ۲۵ و عرض ۱۷ متر استفاده می‌شود.

تاريخچه واترپلو در ايران
از سال 1318 كميته اي تحت عنوان كميته شنا تشكيل شد كه رياست آن را فتح الله اميرعلائي برعهده داشت و تشكيلات ورزش شناي كشور را سرپرستي كرد. اين كميته تا سال 1325 پابرجا مي ماند و سپس فدراسيون شناي كشور تاسيس مي شود كه از همان ابتدا داراي 3 كميته تفكيك شده شنا، شيرجه و واترپلو بود. درسال 1349 تيم واترپلوي ايران براي نخستين بار در بازيهاي آسيايي بانكوك شركت كرد و مقام چهارم را به دست آورد.

مهارت‌های اولیه
برای انجام ورزش واترپلو ورزشکار باید در بعضی کارها مهارت داشته باشد. اولین فاکتور لازم برای شروع این ورزش، مهارت در شنا است. در این ورزش، بازیکنان باید بتوانند طول ۳۰ متری استخر را بارها و بارها شنا کنند. نوع شنا کردن بازیکنان واترپلو با شنای کلاسیک متفاوت است. در این روش بازیکنان از یک استیل آزاد استفاده می‌کنند به طوری که هنگام شنا کردن همیشه سر آنها از آب بیرون خواهد بود تا بتوانند بر بازی مسلط باشند. مهارت دومی که بازیکنان باید به دست آورند، شیوه کنترل توپ با یک دست است. همچنین این ورزشکاران باید بتوانند توپ را با هر دو دست خود کنترل کنند. مهارت دیگری که ورزشکاران این رشته باید داشته باشند، نوعی پا دوچرخه‌است که در آن حرکات پا به صورت دایره وار انجام می‌شود. در این حرکت که ورزشکاران از آن برای نگه داشتن خود روی سطح آب استفاده می‌کنند، انرژی بسیار کم مصرف می‌شود. ورزشکاران ورزش واترپلو باید از تمرکز و سرعت عمل بالایی برخوردار باشند تا بتوانند بر تیم حریف غلبه کنند.

آموزش

مهارتهاي مهم در اين ورزش:
1- نوع شنا، به طوري كه بتوانند در آب بمانند و خسته نشوند و سر از آب بيرون باشد تا به بازي مسلط باشند.

2- مهارت در كنترل توپ با يك و هردو دست؛
3-نگه داشتن خود در آب با مهارت پا دوچرخه اي؛
4- داشتن تمركز و سرعت عمل بالا.

قوانین ورزش واترپلو
هر تیم از ۱۳ بازیکن تشکیل شده‌است که شامل هفت بازیکن اصلی و شش بازیکن ذخیره‌است. بازیکنان اصلی دارای یک دروازه بان و شش بازیکن زمین هستند. این شش بازیکن می‌توانند هم در نقش حمله و هم در نقش دفاعی ظاهر شوند و جای مخصوص به خود ندارند. یکی از قوانین مهم واترپلو این است که بازیکنان زمین اجازه ندارند توپ را با دو دست بگیرند و باید آن را فقط با یک دست کنترل کنند. در فاصله دو متری از دروازه بان‌های هر تیم نشانه‌هایی به نام خط دو متری وجود دارد. بازیکنان تیم مقابل اگر توپ نداشته باشند نباید وارد این محوطه شوند. مدت زمان بازی برای آقایان در جهار ست هشت دقیقه‌ای و برای خانم‌ها چهار ست چهار تا شش دقیقه‌ای است.

اندازه زمین ( بیـن المللی ) – طول ۳۰ متر و عرض ۲۰ متر و عمق آب ۲ متر ( ۴ پا ) و نباید از ۸۰/۱ متر کمتر باشد در مسابقات داخلی سعی بر این است که شرایط فوق رعایت شود و برای بانـوان ۱۷×۲۵ متر می باشد.

اندازه دروازه : طول آن ۳ متر و ارتفاع ۹۰ سانتی متر و عمق ۳۰ سانتی متر و جنس آن از چوب یا فلـز و یا پلاستیک و رنگ آن سفید می باشد.

محیط توپ : بین ۶۷ تا ۷۱ سانتی متر و جنس رویه آن از چرم یا پلاستیک باشد .

وزن توپ : ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم و رنگ زرد می باشد .

شروع بازی : توسط حلقه ای توپ در وسط آب قرار می گیرد و یا توسط داور انداخته می شود.

تعداد تعویض : آزاد

_فاصله نقطه پنالتی تا دروازه ۴ متر می باشد .
_بلند کردن ۲ پرچم متوسط داور یعنی گل قبول است .
_تعداد استراحت بعد از هر دوره به مدت ۲ دقیقه و در هر دوره دو استراحت ۱ دقیقه ای .
_یک تیم می تواند ۳۵ ثانیه توپ را می تواند در اختیار داشته باشد.
_از پشت ۷ متر می توان خطا را یک ضرب گل کرد.
_چهار خط با رنگ های خط قرمز ، خط زرد ، خط سبز ، خط سفید وجود دارد.

خط قـرمز : ۲ متر بازیکن تیم مقابل اگر توپ داشته باشند نباید وارد این محوطه شود.

خط زرد : ۴ متر پنالتی – خطایی که داور تشخیص به پنالتی می دهد .

خط سفید : خط دروازه و خط نیمه

خط سبز : ۷ متر – آزاد بازیکنان در این منطقه آزاد می باشنـد.

کرنر : از منطقه ۲ متر و محل درست وبا خروج بازیکنان تیم حمله از این منطقه می باشد و در غیر این صورت تکرار می شود.

وقت اضافی : ۲ زمان ۵ دقیقه ای

_اگر یک بازیکن ۳ بار اخراج شود اسیکالیفه با جایگزین – اگر بازیکن مرتکب خشونت شود. اکسکلود بدون جایگزین خواهد بود .

_اخراج بازیکن ۲۰ ثانیه و پشت خط دروازه خودی قرار می گیرد .

_زمان بازی – ۴ دروه ( پریود) ۷ دقیقه ای مفید و فعال برای آقایان و خانم ها در چهار ست ۴ تا ۶ دقیقه ای .

خطاها:
_زدن توپ با مشت بسته
_تکیه کردن و یا گرفتن چوب های دروازه
_فرو بردن توپ زیر آب در موقع حمله طرف مقابل
_پاشیدن آب به صورت حریف
_مانع بازی حریف شدن
_شنا کردن روی شانه ها و پشت حریف
_گرفتن توپ در یک لحظه با هر دو دست
_اتلاف وقت
_انداختن تنه روی حریف و فشار آوردن

اثرات مفید بدنی
واترپلو ورزشی آبی و تیمی است. بنابراین از یک طرف باعث بروز آثار ورزش شنا می‌شود و از طرف دیگر اثر مفید ورزش‌های توپی را به همراه دارد. بازیکنان این رشته باید از قدرت و سرعت بالایی برخوردار باشند. در این ورزش تمام اعضای بدن مانند یک زنجیر عمل می‌کنند. یعنی ورزشکار باید از تمام عضلات خود کمک بگیرید تا بتواند نیروی لازم را به توپ وارد کند. اعضای مختلف بدن مثل دست‌ها، لگن و پاها باید بتوانند حرکات چرخشی خاصی را انجام دهند. بنابراین علاوه بر قدرت، انعطاف پذیری نیز در این ورزش لازم و ضروری است. بعضی از حرکات باعث می‌شوند سرعت توپ افزایش یابد مثل چرخش مناسب در ناحیه کمر و شانه و همچنین قدرت به عقب بردن بازوها و آرنج و توانایی خم کردن مچ دست. به دست آوردن مهارت در این زمینه‌ها نیاز به تمرین فراوان دارد. بازیکنان علاوه بر قدرت و انعطاف پذیری باید از تمرکز کافی و قدرت
طراحی نقشه برای تمرکز بر حریف هم برخوردار باشند. بنابراین به طور خلاصه می توان گفت که :

ورزش واترپلو دارای اثرهای مفید زیر است:
_افزایش قدرت بدنی به خصوص در ناحیه عضلات ران، بازوها و مچ دست
_افزایش انعطاف پذیری
_افزایش سرعت عکس العمل در پاسخ به محرک‌ها
_افزایش قدرت تمرکز، هماهنگی و طراحی نقشه

آسیب‌های ورزش واترپلو
برخی از اسیب‌های واترپلو ناشی از انجام این ورزش در آب است مثل حساسیت و قرمزی چشم، آفتاب سوختگی و عفونت‌های پوستی. اما از آسیب‌های شایع و مخصوص به این ورزش می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کشیدگی تاندون‌های شانه: این آسیب بسیار شایع است زیرا ورزشکاران برای افزایش قدرت و سرعت پرتاپ توپ به عضلات و تاندون‌های این ناحیه فشار زیادی وارد می‌کنند و باعث کشیدگی و گاهی پارگی تاندون‌های این ناحیه می‌شوند.

آسیب به انگشتان: سرعت سریع توپ و برخورد آن با انگشتان دست ورزشکاران باعث ضرب دیدگی، کبودی و حتی بروز زخم و شکستگی در این نواحی می‌شود.

آسیب ناحیه صورت: واترپلو ورزش پر برخوردی است و ورزشکاران به سهو یا به عمد ضرباتی را به بازیکن حریف وارد می‌کنند. در نتیجه کبودی زیر چشم و پارگی لب از جمله آسیب‌های شایع است.

عواملی که سبب بروز آسیب بیشتر می‌شوند:
_نداشتن بنیه و انعطاف پذیری لازم برای این ورزش
_بی تجربگی و مهارت ناکافی در اجرای تکنیک‌ها
_استفاده نکردن از وسایل ایمنی مثل کلاه ایمنی و وسایل حفاظتی از گوش و دهان

پیشگیری از آسیب ها
_ رعایت چند نکته از بروز آسیب بدنی جلوگیری می‌کند:
_ منظم ورزش کنید تا بدن شما برای این ورزش قدرت و انعطاف پذیری کافی را به دست آورد.
_ علاوه بر تمرینات واترپلو، از سایر تمرین‌ها بدن سازی به منظور ارتقای سطح قدرت و انعطاف پذیری بدن استفاده کنید.
_ حتما" در حین و بعد از ورزش آب فراوان بنوشید.
_ قبل از ورزش بدن خود را گرم کنید.
_ بعد از خروج از آب، تمرینات کشش را فراموش نکنید.
_ از وسایل ایمنی و عینک شنا استفاده کنید.
_ اگر احساس کردید آسیب دیده‌اید، بلافاصله ورزش را متوقف کنید و در صورت لزوم از کمپرس یخ و بالا نگه داشتن اندان آسیب دیده استفاده کرده و به پزشک مراجعه کنید و تا بهبود کامل ورزش نکنید.

توپ واتر پلو
این نوع توپ از سه قسمت اصلی، بلیدر، نخ پیچ و رویه توپ تشکیل شده است و در دو سایز ویژه مردان و زنان تولید می شود.

نگاهي به تاريخچه "وزنه برداري در ايران"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:51 :: نويسنده : مهدی فرخانی

در ایران

نخستین کسی که مدال المپیک را برای ایران به‌دست آورد، جعفر سلماسی بود که در بازی‌های المپیک ۱۹۴۸ لندن موفق به این کار شد. پس از او محمود نامجو در مسابقات جهانی وزنه‌برداری سال ۱۹۴۹ در لاهه موفق به کسب مدال شد. از آن پس این رشته در ایران مورد توجه قرار گرفت و تبدیل به یک ورزش ملی شد.

همان گونه که بسیاری از علاقه مندان به ورزش و به ویژه وزنه برداری می دانند، دوپینگی شدن ۹ نفر از اعضای اصلی تیم ملی وزنه برداری سال پیش در آستانه مسابقه های جهانی سال ۲۰۰۶ نه تنها بدترین اتفاق تاریخ ورزش ایران محسوب می شد، بلکه در هیچ کجای دنیا هم سابقه نداشت که ۹۰ درصد یک تیم ملی با چنین مشکلی مواجه شوند. از طرفی دیگر وقتی از موضوع آبروی رفته ایران در مجامع بین المللی می گذریم، نکته یی که عمق فاجعه را برای ایران نشان می دهد، این بود که همه وزنه برداری ملی ایران معطوف به همان تعدادی بود که در اردو بودند و وزنه برداری ایران پس از آن فاجعه هیچ پشتوانه یی نداشت.

در این شرایط بود که بسیاری از کارشناسان در آن زمان وزنه برداری ایران را به زمینی سوخته تعبیر می کردند که کشت دوباره در این زمین بسیار سخت بود چرا که همه این زمین را خاکستر آن آتش بزرگ فرا گرفته بود. اما وزنه برداری ایران که روزی زیباترین وجهه را میان رشته های ورزشی داشت و در هر میدانی آبروی ایران را حفظ می کرد، این بار ضربه سختی خورده بود که جبران آن به زمان زیادی نیاز داشت.

با وجود این اکنون که یک سال از آن ماجرا گذشته، وضعیت کلی وزنه برداری ایران با تلاش هایی که در اثر وحدت همه اجزا صورت گرفته مثمر ثمر بوده و در همین یک سال گذشته جوانه هایی از امید در همین زمین خاکستری به وجود آمده است.

وزنه برداری ایران طی یک سال گذشته پس از یک سازماندهی مجدد و پس از خارج شدن از شوک بزرگ آن فاجعه، با نیروی جدیدی دوباره شروع به فعالیت کرد. البته الحق نباید در این میان از زحمات بهرام افشارزاده لیدر این گروه چشم پوشی کرد که حتی تعطیلاتش را هم به وزنه برداری اختصاص می داد. در این شرایط مسابقه های قهرمانی آسیا در سال جاری نخستین مسابقه یی بود که تیم ایران به صورت کامل در آن شرکت کرد و کسب تک مدال هایی در اوزان مختلف نشان داد که وزنه برداری ایران زنده است.

همین تک مدال ها، هرچند اندک و کم تعداد، بارقه های امید را در اذهان به وجود می آورد که می شود باز هم به وزنه برداری به عنوان یک ورزش پرافتخار امیدوار بود. پس از آن تک مدال های بزرگسالان در آسیا، نوبت به مسابقه های جوانان جهان رسید. در آن ماه ها تیم جوانان ایران به قدری خالی بود که حتی برخی مسوولان فدراسیون قصد داشتند وزنه برداری به مسابقه های جمهوری چک اعزام نکنند، اما با اعزام دو وزنه بردار جوان، ایران خواست حضورش را در مسابقه های بین المللی تداوم بخشد.

البته با خوش شانسی تمام و همت تیم ایران، این حضور مصلحتی با مدال برنز نواب نصیرشلال هم همراه بود.

مدالی که شاید مسوولان پیش از اعزام حتی فکرش را هم نمی کردند. این مدال هم تاثیر بسزایی در بازگشت دوباره وزنه برداری به میادین جهانی داشت. البته قبول داریم که شاید کسب این مدال های برنز و تک مدال های آسیایی، برای وزنه برداری ایران که افتخارهای بسیار زیادی دارد، کم ارزش بنماید، اما نکته اینجا است که این مدال ها در زمانی کسب شده که هیچ کس توقع کسب آن را نداشته و این موضوع را می توان «رویش در زمین خاکستری» محسوب کرد؛ رویشی که ما را نسبت به آینده امیدوار می کند.

تاریخچه پیدایش وزنه برداری در ایران

از زمانیکه ورزش زورخانه ایی در ایران متداول گردید برای آماده سازی کشتی گیران و تقویت و پرورش عضلات آنان از سنگ(یکی از وسائل باستانی) که امروز هم مرسوم است، و وزنه هایی که به شکل گلوله های توپ به وزن های 25 ، 42 و 66 کیلوگرم بود استفاده می گردید

بنا بر صحبت های اکثر پیشکسوتان نیز بعضی از پهلوانان قدیم مانند حسام، علاقه مفرطی برای بلند کردن وزنه های سنگین داشتند و تمایل بسیار زیادی نشان می دادند . این عمل از دو جهت مورد استقبال پهلوانان بود؛ اولا حرکتی نمایشی در جهت نشان دادن قدرت و ثانیا در جهت پرورش و قدرت عضلات استفاده می شد امامتاسفانه چون این اوزان ثابت بودند نمی توانستند تغییری در آن ایجاد کنند .

در سال 1302 امان ا... پادگرنی که تحصیلاتش را در خارج از کشور به اتمام رسانده بود به تبریز آمد و در مدت 8 سال اقامت در آن شهر به تاسیس باشگاه اختصاصی و همچنین تعلیم وزنه برداري در مدارس و ارتش پرداخت. از آنجایی که وی كارشناس در ژیمناستیک و وزنه برداری بود با استفاده از دیفرانسیل اتومبیل هالتر هایی با اوزان مختلف ساخت و بوسیله آنها به تعلیم وزنه برداری پرداخت. در همین حین بود در باشگاه ایران تبریز هالترهای ریخته گری شده و صفحه ای ساخته شد تا در دسترس علاقمندان این رشته قرار گیرد.

در سال 1310 پادگرنی به تهران آمد و در دانشکده افسری به تعلیم ورزش مشغول شد. حدود دو سال بعد "عبدالله نادری" به همراه چند تن از دوستان خود میل هالتر و صفحه خارجی تهیه کردند( در همین زمان بود که با کپی برداری از هالتر و وزنه های اروپا هالتری که وزنه در آن می چرخید و ثابت نبود ابداع شد) و در منزل به تمرین وزنه برداری مشغول شدند تا اینکه در سال 1317 نادری به وسیله همایونی، مدیر مسابقه های اداره تربیت بدنی به پادگرنی معرفی شد تا به کمک هم اولین اقدامات زیر بنایی این رشته را بردارند.

(اولین هالتر و وزنه خارجی در حدود سال 1310 و توسط نادری به وزن 110 پوند از هند به ایران آمد.

از جمله افرادی که توانست گامهای موثری را برای ایجاد مسابقه های رسمی این رشته در سطح داخلی بردارد باید به "ابوالفضل صدری" اشاره کرد که با رایزنیهای فراوان شرایط و زمینه این کار را مهیا کرد. وی با تلاش خود و کمک نادری و پادگرنی توانست در سال 1318 استارت برگزاری این رقابتها را در سطح کشوری بزند.

از سال 1318 تا 1321 سرپرستي این رشته ورزشی به عهده پادگرنی و آموزش و تعلیمات نیز زیر نظر ناردی اعمال می شد.

از سال 1321 تا 1325 سرپرستی مستقیم این رشته به عهده نادری گذاشته شد و برای اولین بار در کشور هیات وزنه برداری ایران در سال 1325 مرکب از پادگرنی، نادری، حسین عشقی و ناصر خموش تشکیل شد .

در سال 1325 هسته اصلی فدراسیونها که کپی برداری از سیستم ورزش کشورهای توسعه یافته بود در ایران پی ریزی شد که مهندس حسین صادقی به عنوان اولین رئیس فدراسیون کشور منصوب شد. وی تا سال 1332 در این پست ماند و حتی توانست معاونت فدراسیون بین المللی را نیز بدست آورد.

(تا پيش از وي كميته ها و گروههايي متخصص كار را برعهده داشتند كه مي توان به خود پادگرني و نادري اشاره كرد.آنها سرپرست رشته به حساب مي آمدند)

وی در سال 1332 به ایتالیا رفت و احمد علی ابتهاج به جای وی عهده دار مسئولیت فدراسیون شد. در سال 1333 فتح الله امیر علایی جایگزین وی شد و در سال 1334 عبدالمجید بختیار مسئولیت تام این رشته را بر دست گرفت تا با استفاده از نفوذ خود و حمایتهایی که از وی به عمل می آمد دورانی شکوفا در تاریخ این رشته به یادگار بماند. رکوردهای فراوانی طی چند سال ریاست وی شکسته شد و با توجه به همين پیشرفت وزنه برداری در ایران بود که وی توانست برای دومین بار کرسی معاونت فدراسیون جهانی را به ایران اختصاص دهد

شاید بتوان مهمترین فعالیت وی در طول 2 سال ریاستش را پایه گذاری شالوده اساسی برای ایجاد یک فدراسیون مستقل در سطح آسیا(کنفدراسیون) و ایران را نام برد که این امر بعد از 18 سال فعالیت این رشته در ایران بوقوع پیوست.

بعد از وی و در سال 1337 تیمسار سرتیپ مصطفی امجدی به عنوان رئیس جدید فدراسیون وزنه بردای ایران آغاز به کار کرد.در زمان تصدی وی نیز اقدامات شایسته ای از نظر کیفی و کمی به منظور کمک و پیشرفت وزنه برداری در سراسر کشور صورت گرفت که تلاشهای فراوان وی در کنگره برگزاری رقابتهای المپیک برای بدست گرفتن امور فدراسیون جهانی باعث شد تا رئیس فدراسیون جهانی وقت از کار برکنار و به جای وی جانسون به عنوان رئیس جدید انتخاب گردد.

همین تلاشها باعث گردید تا تمامی روسای فدراسیونهای آسیایی با اکثریت قاطع آراء وی را به عنوان رئیس کنفدراسیون آسیا انتخاب و معرفی نمایند. و این برای اولین بار بود که دفتر كنفدراسیون آسیا به ایران انتقال یافت.

وزنه بردای ایران از همین سال به بعد راه خود را بطور دقیق یافت و با روسای فدراسیون متععدی که تغییر می کردند فراز و نشیبهایی را نیز به همراه داشت اما قطعا مي توان 10 سال گذشته را تاريخ شكوفايي وزنه برداري ايران ناميد.

فدراسيون فعلي با جذب نيروهايي جوان، تحصيلكرده و متخصص كه اكثرا از جنس وزنه برداري نيز هستند توانست نقطه عطفي را در تاريخ وزنه برداري ايران به يادگار بگذارد.

طي 8 سال گذشته نوار طلايي مدال آوري ملي پوشان كشورمان تحت هيچ شرايطي قطع نشده و ثانيا افتخار آفريني وزنه برداران ايراني به رده سني بزرگسالان منحصر نگردد و همه ساله شاهد افتخار آفريني نوجوانان و جوانان كشورمان درميادين قاره اي و جهاني نيز باشيم. ضمنا در اين دوره بود كه وزنه برداري ايران توانست كاروان ورزشي اعزامي به المپيك سيدني را صاحب 2 مدال طلا كند و برگ ذريني را در كارنامه خود ثبت نمايد.

اسامي كليه روساي فدراسيون وزنه برداري ايران از سال 1318 تا 1385 :

امان اله پادگرنی             1318 – 1321

عبداله نادری                 1321 – 1325

حسین صادق                 1325 - 1329

محمود نامجو                  1329 - 1330

حسین صادق                 1330 - 1332

احمد علی ابتهاج             1332 - 1333

فتح اله امیالی                1333 - 1334

عبدالمجید بختیار            1334 - 1338

مصطفي امجدي              1338 - 1341

عبدالمجيد بختيار            1341 - 1346

مهدی نجم                    1346 - 1349

محمد حسن رهنوردی      134 – 1350

مهدی رحیمی                1350 - 1351

علی اصغر پیروی           1351 - 1354

مسعود برومند                1354 - 1356

جواد کلهر                     1356 - 1357

منوچهر برومند              1358 - 1364

عباس علی استکی          1364 - 1365

محمد رضا تقی وند          1365 - 1367

سعید فائقی                     1367 - 1368

غلام عباس زارع میرک آبادی1368 - 1372

علی مرادی                    1373 – 1385

بهرام افشارزاده                   1385

نگاهي به تاريخچه "بيسبال در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:50 :: نويسنده : مهدی فرخانی

پیدایش بیسبال

بیسبال از بازی‌های متعددی که با چوب و توپ بازی می‌شدند اشتقاق پیدا کرده‌است، از جمله این بازی‌ها می‌توان ورزش قدیمی راوندر که در آمریکای شمالی بازی می‌شد، ورزش انگلیسی کریکت و ورزش بسیار قدیمی رومانیائی اُینا را نام برد.

نخستین مسابقه ورزش مدرن بیسبال که در اسناد نوشتاری گزارش شده‌است، به مسابقه‌ای در ۴ ژوئن ۱۸۳۸ در بیچ‌ویل، انتاریو، کانادا مربوط می‌شود.

بیسبال در دهه ۱۸۶۰ حالت نیمه‌حرفه‌ای پیداکرد. نخستین تیم کاملا حرفه‌ای بیسبال در ایالات متحده، تیم سینسیناتی رد استاکینگز بود که در ۱۸۶۹ تشکیل شد.

عادل مشیریان:اگر چه بیس بال امروزه در آمریکا شمالی توسعه بسیار زیادی پیدا کرده، اما در حقیقت منشاء اولیه این ورزش در ابهام است . محقق‌های زیادی در مورد تکامل بیس بال از بازی‌های بومی و محلی که قرن‌ها پیش بازی می‌شده تحقیقات بسیاری به عمل آورده‌اند .

در مدارک تاریخی و سنگ نوشته‌های قدیمی و در کتیبه‌های مختلف بازی انسان با یک تکه چوب و شیئی گلوله‌ای و کروی وجود دارد . این بازی در فرهنگ‌های بزرگی چون سرزمین خودمان ایران، یونان و مصر به عنوان بازی و سرگرمی و تشریفات توسط مردان بازی می‌شده . بازی‌های زیادی در سرزمین مان ایران شبیه به بیس بال انجام می‌شده و انجام می‌شود و در گوشه کنار کشور و در نقاط مختلف بازی با چوب و توپ با نامهای مختلف همچون، زنجیر پله، توپ و چوب، توپ تخته، چوگو، کُرد توپی و … صورت می‌گرفته و می‌گیرد که شباهت‌هایی با بازی امروزی بیس بال دارد .

در اوایل قرن ۱۵ میلادی در اروپا نیز بازی‌هایی شبیه بیس بال به صورت بومی و محلی وجود داشته و به نقلی این بازی‌ها که توسط بچه‌ها صورت می گرفته، در اوایل کشف قاره آمریکا به وفور بازی می‌شده بطوری که در اواخر ۱۷۰۰ میلادی، این بازی در آمریکا به صورت عمومی توسط اقشار مختلف برای تفریح و سرگرمی بازی می‌شده‌است .عده‌ای معتقدند این بازی از انگلستان و از ورزش کری کت که مخصوص اشراف زاده‌های آن زمان بوده به آمریکا آمده . ولی شبیه‌ترین بازی به بیس بال امروزی بازی محلی راندرز بوده که در کشور انگلستان بوجود آمده و بعد در شهر و روستاهای آمریکای شمالی گسترش پیدا کرده‌است . البته قوانین راندرز چون سازمان یافته نبوده در شهرهای مختلف متفاوت بوده و با اسامی مختلفی وجودداشته . در سال ۱۷۹۱ میلادی در ایالت ماساچوست در ۸۰ یاردی یکی از عبادتگاه‌ها بازیی شبیه به بیس بال بازی می‌شده . علت این فاصله به خاطر ممنوعیت بعضی از بازی‌های محلی توسط کلیساها در آن زمان بوده، علت این ممنوعت بیشتر به خاطر این بوده که مردم در روزهای تعطیل به جای عبادت به تفریح و بازی می‌پرداختند . اولین بار در سال ۱۸۳۹ فردی به نام آبنر دوایلدای به عنوان اسطوره بیس بال این ورزش رااختراع کرد . و اولین فردی که در تدوین قانون بیس بال دست داشت الکساندر کارت رایت در سال ۱۸۴۵ بود که قوانین امروزی تکمیل شدة آن قوانین است . اولین بازی سازمان یافته تحت عنوان بیس بال در سال ۱۸۴۶ ما بین دو باشگاه هوبکن و نیوجرسی برگزار شد که بازی با نتیجه ۲۳ بر ۱ به نفع هوبکن که صاحب آن الکساندر کارت رایت بود تمام شد . بیس بال در آمریکا رشد بسیار زیادی پیدا کرد . بیس بال حرفه‌ای در آمریکا از سال ۱۸۶۵ میلادی شروع به فعالیت کرد و لیگ ملی یا نشنال در سال ۱۸۷۵ کار خود را آغاز کرد و در سال ۱۸۸۲ لیگ دیگری تحت عنوان آمریکن لیگ آغاز به کار کرد. میجر لیگ یا لیگ اصلی حرفه‌های بیس بال توسط هانس واگنر ابداع شد، این لیگ بعد از چند سال ناکامی و شکل نگرفتن سر انجام در سال ۱۹۰۱ به طور رسمی آغاز به کار کرد . اولین دورة مسابقات بین نشنال لینگ و آمریکن لینگ در سال ۱۹۰۳ برگزار شد . وقتی بیس بال امروزی را با اواخر قرن بیستم مقایسه می‌کنیم تفاوت و تأثیر علم و مربیان مشاهده می‌شود . در تاریخ بازیکن افسانه‌ای بیس بال باب رات در سال ۱۹۲۰ با زدن ضربه‌های استثنائی خودش با چوب به توپ توانست راه جدیدی برای انتقال نیروی بدن توسط چوب به توپ را به دنیا معرفی کند . اولین باری که بازی بیس بال از رادیو پخش شد در ۵ آوت ۱۹۳۱ در پنسیلوانیای آمریکا بود . در طی اوایل قرن ۲۰ تفاوت نژادی در این ورزش وجود داشت بطوری که سیاه پوستان برای خود لیگ خاصی تحت عنوان نگرولیگ یا لیگ سیاه راه اندازی کردند و بعد از گذشت سالها سر انجام در سال ۱۹۴۷ این تفاوت نژادی از بین رفت و میجرلیگ شاهد تحولات شگرفی در بیس بال بود . بیس بال در نقاط مختلف آمریکا به قدری سر و صدا به پا کرده بود که مهاجران نیز در انتقال این بازی به نقاط مختلف کوشیدند، بطوری که در قرن ۱۹ بیس بال به آلمان و ایرلند راه یافت . ایتالیایی‌ها و لهستانی‌ها در دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ با این ورزش آشنا شدند . فدراسیون بین المللی بیس بال در سال ۱۹۲۸ تحت عنوان IBF تشکیل شد بطوری که تا پایان سال ۲۰۰۴ میلادی ۱۱۲ کشور جهان عضو این سازمان شدند . لیگ‌های حرفه‌ای در کشورهایی همچون هلند در سال ۱۹۲۲، ژاپن ۱۹۳۶ ، استرالیا ۱۹۳۴، ونزوئلا ۱۹۴۵، ایتالیا ۱۹۴۵، کره ۱۹۸۲، تایوان ۱۹۹۰ و چین ۲۰۰۳ راه اندازی شده‌اند .

اصطلاحات مهم در بازی بیس بال

بت:

در بیس بال بت استوانه‌ای است از جنس‌های متفاوت چوب، آلومینیوم و یا الیاژی از فلزات تا بتر بتواند توپی را که توسط پیچر پرتاب می‌شود توسط آن بزند و ضربه زدن به رانر برای کسب امتیاز تبدیل شود . وزن و اندازه بت برای سنین مختلف متفاوت است .

ظاهر بت به چند قسمت تقسیم می‌شود :

بارل : قسمت ضخیم و محلی که توپ به آن برخورد می‌کند . این قسمت در زدن ضربه نقش اساسی دارد و به نقطه شیرین نیز معروف است .

هندل : که بعد از قسمت ضخیم و به عنوان قسمت باریک و دسته‌است، از قسمت ضخیم نازکتر است و بتر به راحتی انگشتان خود را دور دسته قرار می‌دهد گاهی اوقات دور دسته را لاستیک یا پارچه می پوشاند تا دست راحتتر باشد .

توپ: قسمت پهن انتهایی دسته که باعث می‌شود بت از دست بتر سر نخورد . در بیس بال حرفه‌ای بازیکنان مجاز نیستند با بت‌های غیر چوبی بازی کنند، این بدان علت است که توپ با برخورد به این آلیاژها مسافت بیشتری را می‌پیماید و در بازیهای غیر حرفه‌ای بازی را از هیجان خارج می‌کند و هم می‌تواند آسیب رسان برای ورزشگاه و تماشا چی باشد و خسارت به بار آورد . در داخل بتها آلیاژی به خاطر این که بتها سبک ساخته شوند و نیروی وارده از توپ در آنها گرفته شود و نیروی بتر به خوبی انتقال داده شود از گازی مخصوص و یا از ماده‌هایی نظیر چوب پنبه استفاده می‌شود . در ساخت بتهای چوبی معمولاً از چوبهای رختهای افرا، راش، گردوی آمریکایی و زبان گنجشک استفاده می‌شود .

بری بانز بتر معروف و صاحب نام میجرلیگ از بتی با جنس چوب درخت افرا استفاده می‌کرد، در بازی‌های حرفه‌ای اکثر بازیکنان برای خود بت مخصوص دارند که از نظر اندازه و وزن با فیزیک آنها متناسب است . در گذشته اغلب بتها دست ساز و با اندازه و وزنی ثابت ساخته می شده ولی امروزه با ماشینها و تکنولوژی بالا تهیه می‌شود . اندازه بت در طول و قطر با اینچ مقیاس می‌شود و وزن آن با ( oz )، در مبحث انتخاب بت مناسب در این مورد بیشتر صحبت می‌شود، رنگ بت متفاوت است . متاسفانه در برخی از کشورها تصور ذهنی مردم نسبت به بت مناسب نبوده، و استفاده از آن را در درگیری‌ها و خشونت دیده‌اند .

بتر
به شخصی اطلاق می‌شود که با بت در محل بتر باکس نزدیک بیس خانه برای زده توپ پرتاپ شده توسط پیچر می‌ایستد و در این زمان عضو تیم حمله‌است . بتر باید زمانی که در بتر باکس می‌ایستد استرس را از خود دور کند و با تمرکز منتظر پرتاب پیچر و توپ خوب و دلخواهش برای زدن باشد، نه زود بت را بچرخاند و نه دیر و در تمرینات باید قدرت و سرعت خود را برای یک ضربه ایده آل و دلخواه افزایش دهد . هدف بتر باید رساندن خود و یا یارش به امتیاز باشد که این امر با راهبردهای مختلفی همراه‌است که بتر باید در تمرینات انجام دهد . درانتخاب بت دقت کند و بتی را برای چرخاندن مد نظر قرار دهد که درصد موفقیتش برای بهتر ضربه زدن بیشتر باشد.

بتر رانر
بتر رانر به فردی اطلاق می‌شود که بعد از ضربه زدن به توپ در حال دویدن به بیس باول باشد و تا زمانی که به بیس اول نرسیده بتر رانر است بعد از اینکه به بیس اول رسید در اصطلاح رانر گفته می‌شود تمام تلاش بتر رانر باید این باشد که خود را به بیس اول برساند زیرا د رغیر اینصورت او اوت شده و به رانر برای کسب امتیاز تبدیل نمی‌شود .

بتر باکس

مکانی است در دو طرف بیس خانه به صورت مستطیل شکل و به طول ۵۲/۱ و عرض ۰۲/۱ که بتر در آنجا می‌ایستد تا توپ پرتاپ شده توسط پیچر را بزند.بتر برای ضربه زدن نباید پایش را از منطقه به بیرون بگذارد و تنها با اجازه داور می‌تواند از این محدوده بیرون برود .

بتینگ

عملی است که یک بتر بعنوان بازیکن تیم مهاجم به تنهایی در مقابل مدافعان انجام می‌دهد و به معنی ضربه زدن توپ پرتاب شده توسط پیچر است و با این کار به حمله و مبارزه با تیم مهاجم برای کسب امتیاز خودش و یارانش می‌پردازد .

بتینگ اوریج

میانگین بتینگ د رآمار بیس بال برای شناخت عملکرد بتر بسیار موثر است . این آمار را هنری چاودیک د رورزش کریکت اختراع کرد .

بتینگ گلاو
دستکش بتر یکی از تجهیزات بتر است که برای سهولت در کار با بت تمرکز بیشتر برای گرفتن و سرنخوردن بت استفاده می‌شود و اکثراً از نوع چرم یا فوم خوب است و نازک و راحت .

بتینگ تی
وسیله‌ای است از جنس فلز و پلاستیک که در فسمت بالای آن از لاستیک یا فن راستفاده می‌شود برای بازی و یا تمرین تی بال توپ را روی این پایه می‌گذارند و با بت به آن ضربع می‌زنند این وسیله هم د رتمرین برای بتینگ و هم برای بازی تی بال است .

تی بال
بازی تی بال شکل ساده بازی بیس بال برای دختران و پسران ۶ تا ۱۲ سال است که آنها را قادر به یادگیری و تمرین مهارتهایی نظیر : ضربه زدن – پرتاب کردن – گرفتن توپ و دویدن در یک محیط و بازی دوستانه که متناسب با اندازه و توانایی آنها هست می‌سازد. هدف اصلی در بازی تی بال مشابه بیس بال است .

۱-هر تیم به نوبت به توپ ضربه می‌زند و تیمی که بیشترین امتیاز را کسب می‌کند برنده خواهد بود .

۲- امتیاز زمانی کسب می‌شود که یک بازیکن ضربه زننده بدون اینکه آوت شود بتواند تمام ایستگاههای بازی را لمس کند .

در بازی تی بال شخصی به نام پیچر وجود ندارد بلکه وسیله‌ای وجود دارد که توپ را روی آن می‌گذارند و هر بتر با زدن توپ روی آنب ازی را آغاز می‌کند این وسیله تی نام دارد. ابعاد زمین بازی کوچکتر از زمین بیس بال است این بازی از سال ۱۹۴۰ اجرا شده و در سال ۱۹۷۰ توسط دکتر دایتون هوبس ثبت شد. بیشتر قوانین بازی بیس بال بصورت تعدیل شده اجرا می‌شود به طور مثال بیس دزدی وجود ندارد و توپها نیز از توپ بیس بال نرم تر هستند تا آسیبی به بازیکنان نرسد ارتفاع تی بال برای هر بازیکنی با شرایط بدنی اش متفاوت است و تی بال ورزش ایده آلی برای مدارس می‌باشد هدف اصلی آن این است که تمام بچه‌هایی که می‌خواهند بازی کنند بتوانند در این ورزش شرکت دهند. در بیس بال فقط ۹ نفر حق بازی دارند و لی در تی بال تفریحی از بازیکنان بیشتر می‌توان استفاده کرد تی بال بهترین وسیله آشنایی کودکان با ورزشهای بی سبال و سافت بال است در این بازی مکنان با پستهای مختلف ورزش بیس بال آشنا می‌شوند و می‌توانند خود را در پستهای مختلف امتحان کننند و با انواع مهارتها آشنا شوند.

بانت
در بیس بال بانت ضربه‌ای آهسته و فنی است که بتر‌ها در زدن توپها برای استراتژی بازی به کا رمیبرند در بانت زدن بتر بت را بالای همپلیت در استرایک زون نگه می‌دارد و توپی که توسط پیچر پرتاب شده را به آهستگی و به طور فنی به درون زمین می‌زنند.

سوئینگ
این اصطلاح به عمل چرخاندن بت توسط بتر اطلاق می‌شود که در صورت چرخاندن بت و نزدن توپ استرایک اعلام می‌شود و در غیر اینصورت اگر توپ را بزنند و توپ در منطقه بازی باشد ادامه بازی باید انجام شود .

هیت
در بیس بال و به خصوص آمار آن هیت بله ضربه‌ای دلالت می‌شود که بتر با اطمینان توسط آن به بیس اول برساد رسیدن بتر به بیس اول با ارور یا اشتباه مدافعان هیت منصوب نمی‌شود . هیتی که توسط آن بتر به بیس اول برسد یک سینگل محسوب می‌شود لازم به ذکر است که هوم ران نیز یک هیت محسوب می‌شود .

هوم ران
در بیس بال هوم ران به ضربه‌ای که گفته می‌شود که توسط بتر .زده شده و او بتواند با این ضربه تمام بیس‌ها را بدود و به بیس خانه ودر آمار به اختصار با (hr) نشان داده می‌شود. در تیم‌ها بازیکنانی که هوم ران می‌زنند به ستارگان تیم معروف هستند. این افراد در میجر لیگ مشهور و باآنها قراردادهای مالی کلانی بسته می‌شوند.

توپ : توپ بيسبال توپر و از جنس چوب پنبه و لاستيك است كه روكشي از دو تكه چرم به هم دوخته شده دارد .وزن توپ در حدود 142 تا 148 گرم و محيط ان 23 سانتي متر است .

زمين
زمين بيس بال از دو مربع كوچك و بزرگ تشكيل مي شود . طول هر ضلع مربع بزرگ بيش از سه برابر مربع كوچك است . مربع كوچك در يكي از گوشه هاي مربع بزرگ قرار دارد و در هر گوشه ان يك خانه يا قرارگاه است .

چوب

چوب بيس بال را از چوب سخت و محكم مي تراشند. معمولا براي ساختن اين چوب از چوب درخت زبان گنجشك استفاده مي كنند .
قطر سر چوب حدود 7 سانتي متر و حداكثر درازي ان در حدود 107 سانتي متر است . قطر دسته چوب را نازكتر مي گيرند تا به راحتي در دست قرار گيرد .

لباس

لباس بازيكنان بيس بال پيراهني استين بلند است كه بر روي ان پيراهني يقه باز و استين كوتاه مي پوشند .بازيكنان كلاهي نقابدار بر سر مي گذارند . شلوار بيس بال تا زير زانوست و ساق پوشي كشي و بلند لز زير پاشنه تا زير زانو كشيده مي شود و شلوار را مي وشاند . كفش بيس بال چرمي است و براي جلوگيري از لغزيدن بازيكن در كف خارجي كفش ، در قسمت پنجه و پاشنه ان ، ميخ هاي اهني مخصوصي كار مي گذارند .
بازيكنان توپ گير ، بر روي لباس بازي ، لباس مخصوص ايمني و كلاه ايمني مي پوشند و يك دست خود را كه با ان توپ مي گيرد با دستكش بزرگ چرمي مي پوشاند .

لیگ برتر بیسبال امریکا

ام‌ال‌بی یا لیگ برتر بیسبال امریکا (Major League Baseball) مهمترین لیگ حرفه‌ای بیسبال در آمریکای شمالی است.

عادل مشیریان :در سال ۱۷۹۱ میلادی در ایالت ماسا چوست در ۸۰ یاردی یکی از کلیساها بازیی شبیه به بیس بال انجام می‌شده . اولین بار در سال ۱۸۳۹ فردی به نام آبنر دوایلدای به عنوان اسطوره بیس بال این ورزش را معرفی کرد و اولین فردی که در تدوین قانون بیس بال نقش داشت الکساندر کات رایت در سال ۱۸۴۵ بود که قوانین امروزی تکمیل شده آن قوانین است . اولین تیمی که با توجه به قوانین، بازی بیس بال را انجام داد تیم شهر نیویورک بود، اولین باشگاه در سال ۱۸۴۵ و در ۲۳ سپتامبر به صورت غیر حرفه‌ای تأسیس شد . اولین بازی رقابتی بین باشگاه‌های هوبکن و نیوجرسی در ۱۹ ژوئن ۱۸۴۶ برگزار شد که نتیجه بازی ۲۳ بر ۱ به نفع هوبکن تمام شد .

در سال ۱۸۵۷ در نیویورک ۱۶ باشگاه عضو بودند و در همان سال انجمن ملی بازی بیس بال تحت عنوان (NABBP) تأسیس شد . این سازمان اولین سازمانی بود که توانست مسابقات قهرمانی بیس بال را برگزار کند و اولین باشگاه در زمان انجمن ملی بیس بال سینسیناتی رد استوکینگ نام داشت .

در سال ۱۸۶۵ تعداد عضوها به صد تیم رسید و در سال ۱۸۶۷ به بیش از چهارصد تیم که در سراسر آمریکا گسترش پیدا کردند . در سال ۱۸۷۰ حرفه‌ای‌ها از غیر حرفه‌ای جدا شدند . ما بین ۱۸۷۱ تا ۱۸۷۵ انجمن ملی تلاش کرد تا لیگ حرفه‌ای بیس بال را در آمریکا بوجود آورد .

در سال ۱۸۷۵ نشنال لیگ تأسیس شد و در حال حاضر نیز به فعالیت خود ادامه می‌دهد، بعد از تأسیس نشنال لیگ نظم در باشگاه‌ها بوجود آمد و قراردادها با بازیکنان و مربیان تنظیم شد . در همین دوران بود که قراردادی مابین سران باشگاه‌ها تصویب شد که از بازیکنان سیاه در باشگاه‌های خود استفاده نکند و همین موضوع باعث شد که سیاه پوستان تصمیم گرفتند برای خود لیگی تحت عنوان لیگ سیاه(نگرو لیگ) راه اندازی کنند که این امر با کمترین امکانات محقق شد .

اولین باشگاه حرفه‌ای سیاه پوستان کوبان جاینتز بود که در سال ۱۸۸۵ تأسیس شد . در سال ۱۸۸۲ لیگ حرفه‌ای دیگری تحت عنوان آمریکن لیگ کار خود را آغاز کرد . میجرلیگ یا لیگ اصلی بیس بال به پیشنهاد هانس واگنر در سال ۱۹۰۱ راه اندازی شد .

در حال حاضر لیگ‌های نشنال و آمریکن تحت نظر میجرلیگ(MLB) به کار خود ادامه می‌دهند . در سال ۱۹۰۳ اولین رقابت بین نشنال لیگ و آمریکن لیگ صورت گرفت که دو تیم برتر این لیگها با هم بازی کردند . بیس بال در سالهای ۱۹۰۰ تا ۱۹۲۰ دورانی را تحت عنوان عصر توپ مرده سپری کرد . مطالعه بیشتر در مورد این بحث را می‌توانید در قسمت عصر توپ مرده داشته باشید . در ۲ دهه اول قرن بیستم استادیوم‌های بزرگی برای حمایت از بیس بال در آمریکا ساخته شدند، این استادیوم‌ها دارای امکانات عالی و بسیار زیبا بودند . خیلی از وسایل کمک آموزشی و حتی کلاه بَتری، قفس بَتری و تجهیزات دیگر در دهه ۱۹۳۰ مطرح شدند .

اسامی پنج تن از بهترین بازیکنان بیس بال که در سال۱۹۳۶ در تالار افتخارات نام خود را جاودانه کردند :

۱ ـ تی کاب .
۲ ـ والتر جانسون .
۳ ـ کریستی مارسون .
۴ ـ باب رات .
۵ ـ هانس واگنر .

در سال ۱۹۳۹ به احترام بازیکنان قدیمی و بزرگ و ایجاد یاد بود از آنها موزه ملی بیس بال در نیویورک افتتاح شد . جنگ جهانی دوم باعث شد که دختران به ورزش بیس بال علاقه پیدا کنند و در سال ۱۹۴۳ باشگاه شیکاگو کابز لیگ حرفه‌ای دختران را تأسیس کرد .

بین سالهای ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۸ بود که سیاه پوستان در لیگ‌های حرفه‌ای با سفید پوستان هم بازی شدند و این عصر طلایی برای بیس بال آمریکا و سیاه پوستان و پیشرفت این ورزش بود . برای اولین بار بطور رسمی در سال ۱۹۴۷ برانچ ریکی مدیر باشگاه بروکلین دادگرز با بازیکن سیاه پوستی به نام جکی روبینسون قرارداد امضاء کرد و این امر باعث شد سیاه پوستان به لیگ حرفه‌ای راه پیدا کنند و به بیش از نیم قرن نژاد پرستی در بیس بال خاتمه داده شد . جکی روبینسون یک بیس بالیست استثنائی بود که تا به امروز از او به عنوان بهترنی بازیکن سیاه نام می‌برند . در سال ۱۹۶۹ تغییرات در قوانین بازی و کار پیچر و کچر ایجاد شدو بازی را در بَتینگ زیباتر کرد، در این سال استرایک زون کوچکتر شد و تغییراتی در ماند پیچر صورت گرفت .

بیس بال در مجلات و روزنامه‌ها از همان اول راه یافته بود، اولین باری که بازی بیس بال از رادیو بطور مستقیم پخش و گزارش شد ۵ آوت ۱۹۲۱ در یکی از ایستگاه‌های رادیوی محلی پنسیلوانیای آمریکابود . بیس بال به تلویزیون از سال ۱۹۵۰ راه پیدا کرد و این امتیاز بزرگی برای تیم‌های باشگاهی بود . البته اولین بار در سال ۱۹۴۶ در بوستون از تلویزیون محلی بازی بیس بال به اکران گذاشته شد و اولین بار بازی‌های نشنال لیگ برای مردم پخش شد . در سال ۱۹۷۰ انقلاب پخش تلویزیونی برای بیس بال آغاز شد و این امر به تبلیغات باشگاه‌های بیس بال و محبوبیت آنها اضافه کرد . اولین باشگاهی که در پخش برنامه‌های تلویزیونی موفق عمل کرد، آتلانتا براوز بود .

رکورد بیشترین تماشاچی تا به حال در میجر لیگ در سال ۱۹۵۹ بازی بین لوس آنجلس دادگرز و شیکاگو وایت ساکس داشته که ۹۳ هزار تماشاچی در ورزشگاه حضور داشتند. از سال ۱۹۸۰ به بعد بازی‌های میجرلیگ و برنامه ریزی‌های آن تغییرات چشمگیری کرد . بهبود علم تمرین و تمرین‌های تخصصی و کارآمد، بازاریابی و تبلیغات فراوان، پخش دائم تلویزیونی، سالن‌های بدنسازی مخصوص و تجهیزات آموزشی نوین همراه با رشد تکنولوژی و توجه مربیان به تغذیه مناسب باعث پیشرفت بیس بال و بوجود آمدن ورزشکاران بزرگ و حرفه‌ای در این ورزش شد . بزرگترین قرار داد مالی بیس بال برای جذب بازیکن در سال ۱۹۹۸ توسط تیم لوس آنجلس دادگرز با کوین برون به مبلغ ۱۰۵ میلیون دلار برای بازی بسته شده.

بیسبال در خارج از آمریکا
نخستین لیگ رسمی بیسبال در خارج از امریکا و کانادا سال ۱۸۷۸ در کوبا شکل گرفت. کوبائی‌ها سابقه درخشانی در بیسبال دارند و تیم‌ملی آنها از هنگام شروع مسابقات بین‌المللی در اواخر دهه ۱۹۳۰ همواره یکی از قوی‌ترین تیم‌های دنیا بوده‌است.

لیگ‌های حرفه‌ای بیسبال پس از جنگ جهانی اول در کشورهای دیگری هم آغاز به‌کار کردند. از جمله؛

هلند (۱۹۲۲)

استرالیا (۱۹۳۴)

ژاپن (۱۹۳۶)

پورتوریکو (۱۹۳۸)

ایتالیا در سال ۱۹۴۸ دومین کشور اروپایی شد که لیگ بیسبال را در کشور خود برگزار می‌کرد. بعد از جنگ جهانی دوم بیسبال در بسیاری از کشورهای آمریکای مرکزی و کشورهای حوزه دریای کارائیب طرفداران زیادی یافت. برجسته‌ترین لیگ‌های بیسبال در آمریکای لاتین؛

مکزیک در ۱۹۴۵

ونزوئلا در ۱۹۴۸

دومینیکن در ۱۹۵۱

از دهه هفتاد رقابت‌های کارائیب بنیان‌نهاده‌شد، مسابقاتی که میان تیم‌های برتر چهار کشور حاشیه دریای کارائیب؛ مکزیک، دومینیکن، کوبا و ونزوئلا برگزار می‌شود.

بیسبال در آسیا
ژاپن یکی از اولین کشورهایی بود که بیسبال به آن راه‌یافت. بیسبال خیلی زود مهمترین ورزش گروهی ژاپن شد. در سال ۱۹۳۶ نیپون بیسبال لیگ شروع به‌کار کرد.[۱] ۸۶۴ مسابقه این لیگ در سال ۲۰۰۶ بیش از بیست میلیون و چهارصد هزار تماشاگر داشت و چهارمین لیگ پرتماشاگر دنیا بود (پس از ام‌ال‌بی، ان‌بی‌ای و ان‌اف‌ال سه لیگ امریکایی بیسبال، بسکتبال و هاکی روی یخ).

ژاپنی‌ها و آمریکایی‌ها این ورزش را به دیگر کشورهای شرق آسیا هم بردند و بیسبال به‌سرعت ورزش گروهی اول کره‌جنوبی و تایوان شد. لیگ حرفه‌ای بیسبال در کره‌جنوبی از ۱۹۸۲ و در تایوان از ۱۹۹۰ شکل گرفت. چین و اسرائیل هم دو کشور آسیایی دیگری هستند که به ترتیب در ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ لیگ حرفه‌ای بیسبال را تشکیل دادند.

بیسبال در سال ۱۹۹۴ وارد بازی‌های آسیایی هم شد. ژاپنی‌ها این رشته را در تقویم مسابقات هیروشیما قرار دادند، سه دوره اول این مسابقات با قهرمانی تیم ملی ژاپن به پایان رسید، اما در آخرین دوره مسابقات در سال ۲۰۰۶ تیم ملی بیسبال تایوان با شکست پنج تیم دیگر شرکت کننده (ژاپن، کره‌جنوبی، چین، تایلند، فیلیپین) به قهرمانی رسید.

عادل مشیریان:شاید اولین باری که بیس بال به خارج مرزهای آمریکا را پیدا کرد، در سال ۱۸۷۴ زمانی بود که مهمانانی از باشگاه‌های کری کت انگلستان برای دیدن بازی بیس بال به فیلادلفیای آمریکا رفتند . در سال ۱۸۸۸ این بازی به استرالیا و زلاند نو راه پیدا کرد و بعد از آن به اروپا و شمال آفریقا راه یافت . انجمن بین المللی بیس بال تحت عنوان (IBA) در سال ۱۹۳۸ بعد از مسابقات جهانی در لندن تأسیس شد . شش سال بعد به نام انجمن بین المللی بیس بال آماتور (FIBA) تغییر کرد . انجمن بین المللی بیس بال نیز در سال ۱۹۷۲ تحت عنوان (AINBA) تأسیس شد . در سال ۱۹۸۴ نام فدراسیون بار دیگر به انجمن بیس بال بین الملل تغییر یافت (IBA) و در نهایت تا به امروز در سال ۲۰۰۰ به نام (IBAF) تغییر نام داد که فدراسیون بین المللی بیس بال است . تا پایان سال ۲۰۰۵ میلادی ۳۵ دوره مسابقات جام جهانی بیس بال برگزار شده که سهم کشور کوبا ۲۵ قهرمانی بوده‌است . اولین دوره مسابقات جهانی در سال ۱۹۳۸ بین آمریکا و انگلستان بود و بعداز آن دوره مسابقات قهرمانی جهان تحت عنوان (IBF) برگزار شد که تا پایان ۲۰۰۵ ، ۳۴ دوره برگزار شده‌است . بیس بال در المپیک به طور رسمی از سال ۱۹۹۲ وارد شد . مطالب کلی و اطلاعات بیشتر را در قسمت تاریخچه بیس بال در المپیک مطالع کنید . بیس بال در دنیا: قاره آفریقا : تعداد کمی از کشورهای آفریقایی عضو (IBAF) هستند ، کشور آفریقا جنوبی و کشورهای ساحلی غربی قارة آفریقا بیشتر عضو این فدراسیون هستند . آفریقای جنوبی تنها کشوری است که از این قاره تا پایان سال ۲۰۰۵ در ۳ دوره مسابقات جانی و المپیک ۲۰۰۰ شرکت کرد، لیگ بیس بال در این کشورفعال است . قاره آمریکا: در این قاره کشورهای مطرحی صاحب بیس بال هستند و در مسابقات مختلف جهانی و المپیک شرکت فعال داشته‌اند . آمریکا : برای مطالعه این قسمت به بخش تاریخچه بیس بال در داخل آمریکا مراجعه کنید . کانادا : اولین بار کانادا در ۱۴ ژوئن ۱۸۳۸ شاهد بازی بیس بال بود . در کانادا در حال حاضر بیس بال به عنوان یک ورزش ملی بازی می‌شود و از طرفداران زیادی برخوردار است . بیس بال در مدارس و دانشگاه‌های کانادا جای خود را پیدا کرده‌است . تیم‌هایی در کانادا افتخار حضور در میجرلیگ بیس بال حرفه‌ای را داشته‌اند که اولین بار در سال ۱۸۷۷ تیم منترال اکس پوس جواز حضور در نشنال لیگ را پیدا کرد . در سال ۱۹۷۷ تیم تورنتو بلوجیز به آمریکن لیگ راه پیدا کرد، لیگ حرفه‌ای جداهنوز در این کشور راه اندازی نشده‌است . در کشور کانادا در سال ۱۸۷۵ تا ۲۰۰۶ بیش از ۲۰۰ نفر در میجرلیگ بازی کرده‌اند . کوبا: کشوری که از سال ۱۹۳۸ تا ۲۰۰۶ از مجموع ۳۵ دوره مسابقات جهانی برگزار شده توانسته ۲۵ دوره را به نام خود کند و چندین دوره در المپیک حضور داشته‌است . بیس بال در این کشور از پیشرفت مناسبی برخوردار است و با وجود تحریم‌هایی که توسط آمریکا به این کشور در زمینه بیس بال اعمال شد ولی جایگاه خود را در سطح جهان حفظ کرده و رقیب سر سخت و قوی برای بیس بال در سطح ملی است . با وجود تحریم‌ها از این کشور بیش از ۱۴۰ بازیکن در سطح حرفه‌ای میجرلیگ تا پایان ۲۰۰۵ بازی می‌کردند . ونزوئلا : لیگ حرفه‌ای بیس بال از سال ۱۹۴۵ در این کشور فعال است . در این کشور از سال ۱۹۳۹ تا ۲۰۰۶ نزدیک به ۲۰۰ بازیکن در میجرلیگ آمریکا بازی می‌کردند که اولین آنها آلکس کار اسکول به عنوان پیچر در واشنگتون سناتورز به خدمت گرفته شد و تا سال ۲۰۰۶ از این کشور بیش از ۲۰ بازیکن توانسته‌اند در مسابقات آل استار شرکت کنند، این کشور ۳ بار قهرمان جهان شده‌است . پورتوریکو: در کلیه سنین لیگ‌های مختلف بیس بال در این کشور فعال است . از سال ۱۹۴۲ بازیکنان این کشور به میجرلیگ دعوت شدند و تا سال ۲۰۰۶ بیش از ۲۱۰ بازیکن در سطح حرفه‌ای جهان بازی کرده‌اند . این کشور یکبار قهرمان جهان در سال ۱۹۵۱ در مکزیک شد . جمهوری دومنیکن : از کشورهای مطرح و صاحب نام بیس بال است و در مسابقات جهانی و المپیک حضور فعال داشته‌است . در سال ۱۹۵۶ تا ۲۰۰۶ بیش از ۳۸۰ نفر از این کشور در میجرلیگ بازی کرده‌اند .هم اکنون بیش از ۱۰ درصد بازیکنان میجر لیگ از این کشور هستند. این کشور در سال ۱۹۴۸ در کشور نیکاراگوئه قهرمان جهان شده‌است . مکزیک: لیگ‌های مختلفی در سنین مختلف در کشور مکزیک در ورزش بیس بال فعال هستند، از سال ۱۹۳۳ تا ۲۰۰۶ نزدیک به ۱۰۰ بازیکن از این کشور در میجرلیگ بازی کرده‌اند . کلمبیا : اولین بار در سال ۱۹۰۲ شخصی به نام لویس کاسترو از این کشور به میجرلیگ راه یافت و تا به حال نزدیک به ۱۰ بازیکن از این کشور در سطح حرفه‌ای میجرلیگ بازی کرده‌اند این کشور ۲ بار قهرمان جهان شده‌است . پاناما : از سال ۱۹۵۵ الی ۲۰۰۶ نزدیک به ۵۰ بازیکن از این کشور در میجرلیگ افتخار کسب کرده‌اند .در سطح ملی از رغیب‌های بزرگ و سرسخت برای کشورهای صاحب نام می‌باشد. نیکاراگوئه: از سال ۱۹۶۷ تا ۲۰۰۶ نزدیک به ۱۰ بازیکن از این کشور در میجرلیگ بازی کرده‌اند . قاره آسیا: اکثر کشورهای این قاره عضو فدراسیون بین المللی بیس بال هستند و در اینجا فقط تاریخچه بیس بال را به طور مختصر در چند کشور مطالعه می‌کنیم . ژاپن : بیس بال از سال ۱۸۲۰ به ژاپن راه پیدا کرد و هم اکنون ورزش ملی این کشور محسوب می‌شود . این کشور بارها در مسابقات جهانی و المپیک شرکت کرده و جزء قهرمانان بیس بال در آسیا بوده‌است . از این کشور نزدیک به ۳۰ بازیکن از سال ۱۹۶۴ تا ۲۰۰۶ در میجرلیگ حضور داشته‌اند . ژاپن توانست در مسابقات کلاسیک جهان در سال ۲۰۰۶ قهرمان شود، این تیم در بازی فینال کوبا را مغلوب کرد و افتخار آسیا لقب گرفت.اطلاعات بیشتر را در قسمت بیس بال ژاپن مطالعه کنید . کره جنوبی: بیس بال در سال ۱۸۳۸ توسط یک هیأت اعزامی از آمریکا به کره راه یافت . سازمان بیس بال کره در سال ۱۹۸۲ با ۶ تیم فعالیت خود را شروع کرد . از این کشور نیز بازیکنانی توانستند به سطح حرفه‌ای میجرلیگ راه پیدا کنند که مشهورترین آنها، پارک چان هو ، کیم بیانگ هیام بودند . کره در مسابقات جهانی ، آسیایی و المپیک جزء تیم‌های مطرح و صاحب نام بوده و در سال ۱۹۸۲ قهرمان جهان شده‌است . تایوان : بیس بال به تایوان توسط ژاپنی‌ها معرفی شد، در سال ۱۸۹۵ توسط ژاپنی‌های مقیم در تایوان این بازی انجام می‌شد و در سال ۱۹۲۰ این بازی گسترش پیدا کرد و مردمان بومی تیم‌هایی تشکیل دادند و با ژاپنی‌های مقیم بازی می‌کردند . در سال ۱۹۳۱ این بازی وارد دبیرستانهای تایوان شد . در زمان جنگ جهانی دوم و کنترل چینی‌ها بر تایوان بیس بال در این کشور رو به فراموشی رفت . ولی در دهه ۱۹۵۰ این ورزش در جوانان رشد کرد و تیم‌های غیر حرفه‌ای زیادی بوجود آمدند و در سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۲ تایوان فاتح مسابقات جوانان جهان بود . در سال ۱۹۸۴ مدال برنز المپیک لوس آنجلس را گرفت و در سال ۱۹۹۲ بارسلون دوم شد، در سال ۱۹۹۰ لیگ حرفه‌ای بیس بال در تایوان تأسیس شد . کشورهای دیگری چون چین، فیلیپین، پاکستان، هندوستان، تایلند و کشورهای عربی و آسیای میانه و بخصوص کشور خودمان ایران نیز در این رشته ورزشی فعالیت‌های خوبی دارند . بیس بال در ایران از سال ۱۳۶۸ با ایجاد انجمن و بعد از آن در سال ۱۳۷۲ به طور رسمی به عنوان فدراسیون بیس بال جمهوری اسلامی ایران کار خود را آغاز کرد . قاره اروپا : کنفدراسیون بیس بال اروپا (CEB) در سال ۱۹۵۳ تأسیس شد . در اروپا دو جام معتبر به نام‌های جام برنده‌ها و جام CEB برگزار می‌شود . ایتالیا و هلند دو کشور قدرتمند بیس بال اروپا هستند و کشورهای صاحب نام دیگر اسپانیا، بلژیک، روسیه، فرانسه، جمهوری چک، فنلاند ، یونان، سوئیس، سوئد، انگلستان و … هستند که در عرصه ملی و باشگاهی فعالیت‌های زیادی دارند . هلند: بیس بال در سال ۱۹۰۰ به هلند معرفی رشد . فدراسیون بیس بال هلند در سال ۱۹۱۲ تأسیس شد . اولین لیگ این کشور در سال ۱۹۲۲ راه اندازی شد و تیم کویک از آستردام فاتح اولین جام شد، هلند تا پایان سال ۲۰۰۶ ، ۱۵ عنوان قهرمانی اروپا دارد و در بازی‌های المپیک نیز ۲ بار پنجم شده، در مسابقات قهرمانی جهان عنوان بهتر از ششمی کسب نکرده و تا ۲۰۰۶ تعداد ۴ بازیکن از این کشور در میجرلیگ حضور داشته‌اند . این کشور همه ساله مسابقات بین المللی را تحت عنوان (پورت) در روتردام برگزار می‌کند . ایتالیا: لیگ بیس بال ایتالیا از سال ۱۹۴۸ شروع به کار کرد ، ۸ عنوان قهرمانی اروپا را در پرونده ملی خود تا سال ۲۰۰۶ دارد و اکثراً در فینال با تیم هلند رقابت داشته‌است. ایتالیا ۲ بار مقام شمشمی المپیک را در افتخارات خود دارد و بهترین مقام جهانی این کشور در سال ۱۹۹۸ و عنوان چهارمی جهان بوده‌است . در اروپا از لیگ‌های معتبر در سنین مختلف برخوردار است . قاره اقیانوسیه : غیر از استرالیا و نیوزلند که در ورزش بیس بال صاحب نام هستند کشورهای دیگر این قاره نیز که تحت سلطه ژاپن و اسپانیا هستند دارای فدراسیون بیس بال می‌باشند . استرالیا : اولین بازی بیس بار در استرالیا در سال ۱۸۵۷ برگزار شد . در پایان قرن ۱۹ رقابت‌هایی را آمریکایی‌ها در استرالیا بوجود آوردند که باعث پیشرت این ورزش در استرالیا شد، لیگ استرالیا در سال ۱۹۳۴ شروع شد و تیم ملی استرالیا در سال ۱۹۷۰ وارد مسابقات شد . افتخار استرالیا مدال نقره المپیک در سال ۲۰۰۴ در رشته ورزشی بیس بال و سافت بال است و چند بازیکن از این کشور در لیگ‌های آمریکا و ژاپن بازی می‌کنند .

بیسبال در ایران

در سال ۱۳۷۴ فدراسیون این رشته در ایران تشکیل شد در سال ۱۳۸۶ اولین دوره لیگ با حضور ۶تیم برگزار شد اما در سال بعد تعداد تیمها به ۱۲ رسید.

محبوبیت

این ورزش در بسیاری از نقاط دنیا به‌ویژه آمریکای شمالی و مرکزی و شرق آسیا بسیار پرطرفدار است.

بیسبال ورزش ملی یا پرطرفدارترین ورزش ایالات متحده آمریکا، کوبا، پورتوریکو، دومینیکن، پاناما، نیکاراگوئه، ونزوئلا در قاره آمریکا و همچنین ژاپن، کره جنوبی و تایوان در آسیا است.

بیسبال در المپیک

از المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا دو رشته ورزشی بیسبال و سافت‌بال در تقویم المپیک قرار گرفتند و مقررشد تا مسابقات سافت‌بال در گروه بانوان و بیسبال در گروه آقایان برگزار شود.

اما در جلسه سال ۲۰۰۵ کمیته بین‌المللی المپیک در سنگاپور برای تعیین میزبانی المپیک ۲۰۱۲ این دو رشته اولین قربانیان سیاست کاهش و جلوگیری از گسترش تعداد ورزش‌کاران و مسابقات و رشته‌های ورزشی المپیک شده و از برنامه مسابقات المپیک لندن حذف شدند. در المپیک‌های بعدی برای برگزاری مسابقات این دو رشته ورزشی رأی‌گیری به‌عمل خواهد آمد.

عادل مشیریان: المپیک ۱۹۱۲: اولین بار بیس بال در المپیک پنجم که در ۱۷ ژوئیه ۱۹۱۲ در استکهلم سوئد برگزار شد، حضور خورد را به نمایش گذاشت . در این دوره از بازی‌ها سوئد که در سال ۱۹۱۰ اولین باشگاه بیس بال خود را توسط آمریکایی‌ها تأسیس کرده بود به همراه تیمی از آمریکا شرکت داشت . بازی به صورت ۶ اینینگی برگزار شد، آمریکایی‌ها به سوئدیهای فرصت‌های بسیاری داردند بطوری که ۴ نفر از بازیکنان اصلی سوئد ( از جمله پیچر و کچر) آمریکایی بودند و به جای اینکه ۳ نفر از تیم سوئد آوت شود تا اینینگ عوض شود ۶ نفر را آوت کردند، این بازی به صورت رفت و برگشت انجام شد . نتیجه بازی اول ۱۰ بر ۷ به سود تیم آمریکا و بازی دوم ۱۳ بر ۳ به نفع آمریکا تمام شد .

نام تیم 1 2 3 4 5 6 R H E

آمریکا ۴ ۱ ۰ ۰ ۸ - ۱۳ ۱۰ ۲

سوئد ۰ ۰ ۰ ۲ ۰ ۱ ۳ ۷ ۵

المپیک ۱۹۳۶ : دومین حضور بیس بال در المپیک ۱۹۳۶ برلین آلمان بعد از ۲۴ سال غیبت بود، در این دوره فقط ۲ تیم از آمریکا به نام‌های تیم المپیک و تیم قهرمانان جهان شرکت کردند، البته قرار بود ژاپن نیز در این دوره شرکت کند که انصراف داد . از این بازی که با نتیجه ۶ بر ۵ به نفع قهرمانان جهان تمام شد بیش از ۹۰ هزار نفر دیدن کردند . المپیک ۱۹۴۰: در این دوره قرار بود مسابقات بیس بال انجام شود ولی با مخالفت ژاپنی‌ها مسابقات برگزار نشد . المپیک ۱۹۵۲ : بیس بال سومین حضور خود را در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی فنلاند تجربه کرد . در این دوره مسابقات به صورت بیس بال فنلاندی یا Pesapollo اجرا شد . توپ اول این دوره از مسابقات را لاوری پینکالا که ابداع کننده بیس بال فنلاندی بود به صورت افتخاری پرتاب کرد . در این دوره ۲ تیم آمریکا و فنلاند شرکت کرده بودند . یک تیم با نام اتحادیه بیس بال فنلاند و دیگری اتحادیه کارگری آتلتیک که تیم فنلانی با نتیجه ۸ بر ۴ بازی را به سود خود تمام کرد . المپیک ۱۹۵۶ : این دوره از بازی‌ها با حضور ۲ تیم استرالیا و آمریکا در ملبورن استرالیا برگزار شد .در این دوره از مسابقات، بیش از صد هزار نفر دیدن کردند که در تاریخ المپیک بیس بال بی‌سابقه‌است، نتیجه بازی ۱۱ بر ۵ به نفع آمریکا تمام شد .

نام تیم ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ جمع

آمریکا ۲ ۰ ۴ ۰ ۲ ۳ ۱۱

استرالیا ۰ ۱ ۰ ۰ ۱ ۳ ۵

این دوره از مسابقات تا به حال توانسته رکورد دار تماشاچی در مسابقات بیس بال المپیک باشد که ۱۱۴ هزار تماشاچی از بازی دیدن کردند.

المپیک ۱۹۶۴ : پنجمین حضور بیس بال در المپیک هجدهم در توکیو ژاپن بود . ۲ تیم ستاره‌های غیر حرفه‌ای ژاپن و تیم دانشگاه آمریکا شرکت داشتند، که بازی با نتیجه ۶ بر ۲ به سود آمریکا خاتمه یافت .

المپیک ۱۹۸۴ : ششمین حضور بیس بال در المپیک مصادف بود با برگزاری بیست و سومین دورة مسابقات المپیک تابستانی که در لس آنجلس آمریکا برگزار شد . ۸ تیم در ۲ گروه آبی و سفید به رقابت پرداختند، در این دوره کوبا به خاطر تحریم حضور نداشت . در گروه سفید تیم‌های : ایتالیا ـ دومیکن ـ چین تایپه و آمریکا حضور داشتند . در گروه آبی تیم‌های : کانادا ـ نیکاراگوآ ـ ژاپن و کره حضور داشتند . در این دوره ژاپن اول ـ آمریکا دوم و چین تایپه سوم شد . بازی نهایی بین ژاپن و آمریکا بود که با نتیجه ۶ بر ۳ تمام شد و بازی رده بندی بین کره و چین تایپه بود که با نتیجه ۳ بر صفر به نفع چین تایپه خاتمه یافت .

نام تیم 1 2 3 4 5 6 7 8 9 R H E آمریکا ۰ ۰ ۰ ۲ ۱ ۰ ۰ ۳ ۰ ۶ ۸ ۱ ژاپن ۰ ۰ ۱ ۰ ۰ ۰ ۰ ۰ ۲ ۳ ۷ ۲

المپیک ۱۹۸۸ : بیس بال هفتمین حضور خود را در المپیک سئول کره جنوبی به نمایش گذاشت .در این دوره ۸ تیم در دو گروه آبی و سفید شرکت داشتند . در این دوره نیز کوبا با به علت تحریم حضور نداشت .

در گروه آبی تیم‌های :ژاپن، چین تایپه، پرتوریکو و هلند حضور داشتند .

در گروه سفید تیم‌های : کانادا، استرالیا، آمریکا و کره حضور داشتند .در این دوره بازی پایانی بین آمریکا و ژاپن برگزار شد که نتیجه ۵ بر ۳ به نفع آمریکا تمام شد . پرتوریکو هم توانست در بازی رده بندی با غلبه بر کره با نتیجه ۷ بر صفر سوم شود .

نام تیم 1 2 3 4 5 6 7 8 9 R H

آمریکا ۰ ۰ ۰ ۳ ۱ ۰ ۰ ۱ ۰ ۵ ۱۱

ژاپن ۰ ۱ ۰ ۰ ۰ ۲ ۰ ۰ ۰ ۳ ۷

المپیک ۱۹۹۲ : در سال ۱۹۸۶ کمیته بین المللی المپیک تصمیم گرفت که بیس بال رسماً در المپیک ۱۹۹۲ بارسلون اسپانیا با کسب مدال رسمی حضور پیدا کند . ۸ تیم برگزیده با پشت سر گذاشتن مسابقات انتخابی در قاره‌های خود در این دوره شرکت کردند . این اولین حضور رسمی بیس بال در بازی‌های المپیک بود . تیم‌های کوبا، چین تایپه، ژاپن، آمریکا، پرو، دومیکن، ایتالیا و اسپانیا شرکت داشتند . اولین حضور تیم کوبا در المپیک با قهرمانی این کشور مصادف شد . کوبا اول، چین تایپه دوم، ژاپن سوم و آمریکا چهارم شد . نتیجه بازی نهایی که ما بین کوبا و چین تایپه بود ۱۱ بر ۱ به نفع کوبا تمام شد . نتیجه بازی رده بندی که ما بین ژاپن و آمریکا بود ۸ بر ۳ به نفع ژاپن تمام شد .

نام تیم 1 2 3 4 5 6 7 8 9 R H E

کوبا ۲ ۰ ۲ ۱ ۰ ۱ ۲ ۱ ۲ ۱۱ ۱۸ ۲

چین تایپه ۰ ۰ ۰ ۰ ۰ ۰ ۱ ۰ ۰ ۱ ۴ ۳

المپیک ۱۹۹۶ : نهمین دورة حضور بیس بال در المپیک که مصادف بود با دومین حضور رسمی آن، همراه شده بود با بیست و ششمین دورة مسابقات المپیک تابستانی که در آتلانتای آمریکا برگزار شد . در این دوره نیز کوبا قهرمان شد، ژاپن دوم، آمریکا سوم، نیکاراگوئه چهارم، ه

نگاهي به تاريخچه "شطرنج در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:49 :: نويسنده : مهدی فرخانی

شطرنج

شَطرَنج بازی دو نفره‌ای است که بر روی یک صفحه با ۶۴ خانه (۳۲ خانه سیاه و ۳۲ خانه سفید) به وسیله ۳۲ مهره (۱۶ مهره سفید و ۱۶ مهره سیاه) انجام می‌شود. برخی شطرنج را یک سرگرمی می‌دانند و عدّه‌ای دیگر آن را یک ورزش رزمی ذهنی محسوب می‌کنند. موفقیت در این ورزش بیش از هر چیز به توان تحلیل و فهم انتزاعی ذهن وابسته‌ است.

تاريخچه شطرنج

شطرنج یکی از کهن‌ترین بازی‌هایی‌است که امروزه نیز در میان مردم جهان رواج دارد؛ به‌طوری‌که قدمت این بازی را بیش از ۱۵۰۰ سال رقم زده‌اند. شطرنج اختراع ایرانیان است. عده‌ای هم آن را ابداعِ هندیان، یونانیان، رومیان، بابلی‌ها، سکاها، مصریان، یهودیان، چینی‌ها و اعراب دانسته‌اند. اما آن‌چه که بیش از هر رأی دیگری موردِ پذیرش است، این که شطرنج در اصل هندی بوده، سپس از هند به ایران آورده شده، از ایران به عرب‌ها و جهان اسلام گسترش یافته، و سرانجام از جهانِ اسلام به اروپا رفته‌ است. در اروپای قرن پانزدهم، شطرنج به شیوه امروزین آن درآمد؛ و در نیمه دوم قرن نوزدهم، مسابقات جهانی شطرنج آغاز گردید. در قرن بیستم، فدراسیون جهانی شطرنج تاسیس شد.

پیشینه

واژه "شطرنج" تلفظ فارسی "چاتورانگا" است، واژه‌ای که در زبان سانسکریت برای نام گذاری این بازی به کار برده می‌شود. شطرنچ اختراع ایرانیان است. عده ای هم باور دارند هند نخستین زادگاه این بازی است. این گروه معتقدند اگر چه بازی‌های مشابهی در کره، چین، ژاپن و تایلند رواج داشته، اما شطرنج امروزی به این بازی هندی برمی گردد که در دوره ساسانیان وارد ایران شده و گويند انوشيروان آن از هند آورده آنگاه در کشورهای اسلامی، اروپا و روسیه تکامل پیدا کرده‌است.

صفحهٔ شطرنج یک صفحهٔ مربع ۸ در ۸ خانه‌است یکی در میان سیاه و سفید هستند. ستون‌های عمودی روبه‌روی شطرنجبازان با حروف الفبا (از A تا H) و ردیف‌های افقی با اعداد (۱ تا ۸) مشخص می‌شوند.

۱۶ مهره سفید در ۱۶ خانه دو ردیف یک و دو و ۱۶ مهره سیاه هم در ۱۶ خانه دو ردیف هفت و هشت قرار می‌گیرند، صفحه حتماً بایستی طوری قرار گیرد که اولین خانه سمت راست هر دو شطرنجباز سفید باشد.

مهره‌ها

پیاده (سرباز)

اسب؛ مدرنN - کلاسیک C (ایتالیایی)

فیل؛ مدرن B - کلاسیک F (ایتالیایی)

رخ (قلعه)؛ مدرن R - کلاسیک T (ایتالیایی)

وزیر(فرزین)؛ مدرن Q - کلاسیک D (ایتالیایی)

شاه؛ مدرن K - کلاسیک R (ایتالیایی)

پیاده (سرباز)

پیاده یا سرباز ضعیف‌ترین مهرهٔ بازیست که هر کدام از بازیکنان (سیاه یا سفید) ۸ عدد از آن دارند که پیاده‌های سفید در عرض دوم و پیاده‌های سیاه در عرض هفتم قرار می‌گیرند. پیاده به جز حرکت اول که می‌تواند ۲ خانه مستقیم به جلو برود، بقیهٔ حرکتها را باید خانه به خانه انجام دهد.

وقتی پیاده‌ای به دورترین عرض نسبت به موقعیت اولیه‌اش برسد باید به عنوان بخشی از همان حرکت آن را با وزیر، رخ، فیل یا اسب همرنگ آن پیاده تعویض کرد. حق انتخاب بازیکن منحصر به مهره‌هایی نیست که قبلا گرفته شده باشند. این تعویض پیاده با مهره دیگر را ترفیع می‌نامند و اثر مهره جدید آنی است. سرباز تنها مهره‌ای ست که به همان شکلی که حرکت می‌کند (مستقیم به جلو) مهرهٔ حریف را نمی‌گیرد بلکه مهره‌هایی را که به طور مورب در مقابل آن و در ستون مجاور باشد می‌تواند بگیرد. همچنین طبق قوانین فیده اگر یک پیاده حریف در یک حرکت، دو مربع از مربع اولیه‌اش پیشروی کرده باشد، پیاده‌ای که به مربع عبور این پیاده حمله کرده است میتواند پیاده حریف را بگیرد، طوری که انگار آن پیاده فقط یک مربع حرکت کرده است. این گرفتن را فقط در حرکت بعد از این پیشروی می‌توان انجام داد و آن را «آن پاسان» یا گرفتن حین عبور می‌نامند.

اسب

اسب مهره‌ای ست که به همراه فیل از آنها به عنوان سوار سَبُک یاد می‌شود. ارزش اسب تقريباً برابر سه واحد پیاده‌است. اسب به مربع‌هایی حرکت می‌کند که نزدیک‌ترین مربع‌ها به مربع استقرار آن باشند ولی در یک عرض، ستون یا قطر واحد نباشند. اسب از هیچ یک از مربع‌های سر راه به طور مستقیم عبور نمی‌کند، بنابراین مانعی برای حرکت اسب وجود ندارد.

فیل (پیل)

فیل یکی از سوارهای سَبُک بازی شطرنج است که ارزش تقریبی آن برابر با سه پیاده ارزیابی می‌شود. فیل می‌تواند در قطری که خودش در آن قرار گرفته به هر خانه‌ای حرکت کند. همانند اسب، هر طرف سیاه یا سفید ۲ فیل دارند که با توجه به چیدمان آنها در صفحه، یکی از آنها در خانهٔ سفید جای می‌گیرد و دیگری در سیاه.

از آنجا که مسیر اریب فیل همیشه دارای یک رنگ است، فیل سفید همواره محکوم به حضور در خانه‌های سفید است به همین دلیل یکی از فیل‌ها فیل سفیدرو و دیگری فیل سیاه‌رو نامیده می‌شود. ارزش فیل را نیز تقریبا معادل سه پیاده می‌دانند با این حال معمولا فیل را نسبت به اسب دارای برتری جزئی می‌دانند و شطرنجبازان باتجربه غالبا فیل خود را با اسب حریف تعویض نمی‌نمایند مگر این که ملاحظات مهم‌تری در بین باشد.

رخ (قلعه)

رخ مهره‌ای قوی در شطرنج محسوب می‌شود که حضور آن به ویژه در انتهای بازی راهگشاست. رخ به همراه وزیر «سوارهای سنگین» نامیده می‌شوند. هر بازیکن شطرنج ۲عدد رخ در اختیار دارد و در مجموع ۴ رخ در کل صفحه موجود است که هر کدام در یکی از چهار گوشهٔ صفحهٔ شطرنج (A1, A۸, H1, H۸) قرار می‌گیرند. رخ در شطرنج به صورت عمودی و افقی حرکت می‌کند و می‌تواند در صورت نبودن مانع یا اشغال خانهٔ مقصد، یک ستون یا یک ردیف کامل را هم طی کند. ارزش رخ را تقریبا معادل 5 پیاده می‌دانند. در مقایسه با سوارهای سبک (فیل و اسب) چنانچه بازیکنی رخ خود را در قبال یک سوار سبک و یک پیاده از حریف از دست بدهد متضرر شده و چنانچه بتواند رخ خود را با یک سوار سبک و دو پیاده از حریف تعویض نماید سود برده است. البته این محاسبات بستگی تمام و کمالی به وضعیت بازی دارند و گاه ممکن است قدرت یک سوار سبک در یک وضعیت خاص به تنهایی با یک رخ برابری کند یا حتی بیشتر باشد.

وزیر (فرزین)

وزیرها قوی‌ترین مهره‌های شطرنج محسوب می‌شوند. قدرت یک وزیر برابر با ۹ پیاده ارزیابی می‌شود. وزیربه ۲ صورت اریب و مستقیم (عمودی یا افقی) حرکت می‌کند و به همان ترتیب مهره‌ای را می‌گیرد. هر یک از طرفین بازی شطرنج فقط یک وزیر دارند. وزیرها بین شاه و فیل قرار می‌گیرند یعنی وزیر سفید در خانهٔ D۱ و وزیر سیاه در همان ستون در خانهٔ D8. قدرت وزیر را معادل یک رخ به اضافه یک سوار سبک و یک پیاده می‌دانند.

شاه

حیاتی‌ترین مهرهٔ بازی است که در واقع حضور تمام مهره‌های شطرنج برای دفاع از شاه خود و حمله یا تخریب مستقیم یا غیر مستقیم شاه حریف هست. شاه فقط می‌تواند به تمامی اطراف و خانه‌های مجاور خود برود. نکته‌های مهم در رابطه با شاه:

دو شاه نمیتوانند در خانه های مجاور باشند یعنی بین ۲ شاه همیشه باید لااقل یک خانه فاصله باشد.

در صورت این که شاه توسط هر یک از مهره‌های شطرنج (غیر از شاه حریف) مورد تهدید قرار گرفت، به زبانزد همگان کیش شده و ۳ راه (در صورتی که اسب کیش کند، ۲ راه) برای «رفع کیش» وجود دارد:

۱-حرکت دادن شاه

۲-گرفتن مهرهٔ تهدید کننده

۳-گذاشتن مانع در مسیر تهدید مهرهٔ تهدید کننده شاه.

اعلام کیش اجباری نیست و حتی بهتر است از ادای کلمه کیش خودداری شود. در مسابقات گفتن کلمه کیش مرسوم نیست و نوعی بی‌احترامی تلقی می‌شود.

از آنجا که اسب مانعی برای حرکت نمی‌شناسد، بنا براین رفع کیش با حربه آخر امکان ندارد. چنانچه بازیکنی که شاهش در معرض حمله قرار گرفته نتواند به یکی از سه طریق یاد شده شاه خود را از معرض تهدید برهاند اصطلاحا مات شده و بازی را می‌بازد.

ارزش مهرها

مهره پياده به ارزش ١واحد

مهره اسب به ارزش ٣پياده

مهره فيل به ارزش ٣/٥ پياده

مهره رخ به ارزش ٥ پياده

مهره وزير به ارزش ٩پياده

حرکتهای استثنایی در شطرنج

قلعهٔ شاه یا قلعهٔ کوچک

حرکتی که درصورت وجود شرایط زیر، شاه ۲ خانه به سمت رخ می‌رود و رخ به خانهٔ بعد از شاه و آن سمت دیگر شاه می‌رود. این حرکت حداکثر یک بار در بازی و در صورت برقراری ۳ شرط زیر انجام می‌شود: ۱-شاه و رخی که می‌خواهد قلعه برود تا آن لحظه حرکتی نکرده باشند. ۲- بین شاه و رخ هیچ مهره‌ای نباشد. ۳-شاه و محل عبور وی در هنگام انجام این حرکت نباید با خطر مهره‌ای از حریف رو به رو باشد.(در معرض کیش باشد.) اگر شرایط بالا برقرار بود، حرکت قلعه به این صورت انجام می‌گیرد که شاه دو خانه به سمت رخ حرکت می‌کند و سپس رخ با عبور از روی شاه در خانه مجاور شاه قرار می‌گیرد. باید توجه داشت که در هنگام قلعه رفتن باید حتما ابتدا شاه را حرکت داد زیرا شاه در مواقع معمولی فقط می‌تواند یک خانه جابجا شود و چنانچه بازیکن شاه خود را دو خانه به سمت رخ حرکت دهد مشخص می‌شود که قصد قلعه رفتن دارد، در صورتی که اگر ابتدا رخ را حرکت دهد حریف مقابل می‌تواند با اعتراض به داور مانع قلعه رفتن بازیکن دیگر شود زیرا رخ بدون قصد قلعه رفتن نیز می‌تواند همان حرکت را انجام دهد و بنا به قانونی که می‌گوید «مهره لمس شده را حتما باید حرکت داد» (قانونی که در اصطلاح عامه به آن دست به مهره می‌گویند) و قانون دیگری که اذعان می‌دارد «حرکت موقعی تمام شده تلقی می‌شود که بازیکن مهره را رها کرده باشد» حریف می‌تواند ادعا کند که بازیکن مقابل رخ را ابتدا لمس کرده و سپس آن را حرکت داده و رها کرده و بنابراین حرکت تمام شده تلقی می‌شود و دیگر حق ندارد تا شاه را نیز حرکت بدهد.

قلعهٔ وزیر یا قلعهٔ بزرگ

درست مانند قلعهٔ شاه‌است ولی در سمت دیگر، یعنی عمل قلعه رفتن با رخ سمت وزیر انجام می‌پذیرد. یعنی در اینجا نیز شاه ابتدا دو خانه به سمت رخ حرکت می‌کند و سپس رخ با عبور از روی شاه در خانه مجاور شاه قرار می‌گیرد.

آن پاسان (en passant)

این لغت فرانسوی به معنی در حال حرکت است. به وقتی گفته می‌شود که سرباز می‌تواند در حرکتی که مقصدش سرباز حریف نیست، سرباز حریف را بگیرد.

اگر سرباز یکی از طرفین در ردیف پنجم خود (ردیف چهارم حریف) باشد و سرباز حریف با یک حرکت بلند در یکی از دو خانه چپ و یا راست قرار بگیرد، فقط در حرکت بعد و بلا فاصله سرباز مهاجم می‌تواند به پشت سرباز حریف رفته و آن را بگیرد یعنی درست مانند موقعی که سرباز حریف فقط یک خانه به جلو آمده باشد. حرکت گرفتن در حین عبور فقط بلافاصله پس از حرکت حریف ممکن است و چنانچه بازیکن مقابل پیاده را در حال عبور نگیرد در حرکات بعدی حق گرفتن پیاده را به شکل آن پاسان یا در حال عبور نخواهد داشت.

تساوی در بازی (پات)

گاهی اوقات برای هر دو طرف بازی امکان مات کردن طرف مقابل وجود ندارد، در این حالت بازی به تساوی کشیده می‌شود، یک نمونه از این موارد وقتی است که شاه کیش نیست اما هیچ حرکت دیگری نیز امکان پذیر نیست. این وضعیت را اصطلاحا «پات» می‌نامند.

نمونه دیگری از حالت تساوی، هنگامی است که یک بازیکن بطور مداوم به طرف دیگر کیش دهد. چنانچه بازیکنی بتواند ثابت کند که می‌تواند شاه حریف را متناوبا مورد کیش قرار دهد به طوری که حریف خلاصی از کیش نداشته باشد به این وضعیت «کیش دائم» می‌گویند و بازی با نتیجه مساوی خاتمه می‌یابد.

چنانچه بازیکنی که نوبت حرکت با اوست بتواند نشان دهد که یک وضعیت مشخص سه بار در صفحه پدید آمده و یا با حرکتی که او قصد دارد انجام دهد برای بار سوم پدید خواهد آمد می تواند ادعای تساوی کند. بازی بلافاصله با نتیجه مساوی خاتمه خواهد یافت. پدید آمدن یک وضعیت مشخص برای سه بار لزوما نباید در حرکات پیاپی اتفاق افتاده باشد.

چنانچه بازیکنی بتواند نشان بدهد که پنجاه حرکت متوالی (پنجاه حرکت سفید و پنجاه حرکت سیاه) بر روی صفحه انجام شده بدون این که پیاده‌ای حرکت کرده باشد یا سواری گرفته شده باشد می تواند ادعای تساوی کند. در صورت اثبات این ادعا داور می تواند نتیجه بازی را مساوی اعلام کند یا در بعضی از حالات خاص ممکن است داور 25 حرکت دیگر به بازیکنان فرصت بدهد و چنانچه در خلال 25 حرکت آتی تغییر اساسی در وضعیت بازی پیش نیاید آن‌گاه ادعای تساوی بازیکن پذیرفته خواهد شد.

همچنین با توافق هر دو بازیکن در حین بازی، بازی می‌تواند مساوی شود.

عمل حرکت دادن مهره‌ها

هر حرکت را باید فقط با یک دست انجام داد.

مهره لمس شده را حتماً باید حرکت داد. اگر مهره لمس شده قانوناً نتواند حرکتی بکند می‌توان حرکت دلخواه دیگری انجام داد.

چنانچه بازیکنی مهره حریف را لمس کند حتماً باید آن را بگیرد. چنانچه مهره حریف را نتوان با هیچ یک از مهره‌های خودی گرفت، بازیکن می‌تواند حرکت دلخواهی انجام دهد.

وقتی مهره‌ای به عنوان یک حرکت قانونی یا بخشی از یک حرکت قانونی (در مورد قلعه رفتن یا ترفیع پیاده به سوار) در مربعی رها شد دیگر نمی‌توان آن را به مربع دیگری حرکت داد.

بازیکنی که نوبت حرکت با اوست می‌تواند یک یا چند مهره را در جای خود مرتب کند مشروط بر این که ابتدا قصد خود را بیان کرده باشد. در مسابقات این قصد را با گفتن ژادوب (به فرانسوی j'adoube) به معنای «مرتب می‌کنم» بیان می کنند.

زمان

در بازیهای رسمی و مسابقه ها، محدودیت زمانی برای بازیکنان وجود دارد. هر دو بازیکن زمان مساوی دارند و بعد از حرکت مهره، گردش ساعت خود را نگه میدارند و گردش زمان حریف دوباره آغاز میشود. در صورتیکه بازیکنی فراموش کند زمان خود را متوقف کند، حقی برای برگرداندن زمان خود ندارد. هنگامی که زمان بازی یک بازیکن به پایان برسد، بازی را باخته است (به شرطی که حریف مهره کافی برای کیش و مات کردن داشته باشد). بازی های معمولی نیم ساعت تا یک ساعت و بازی های طولانی تا هفت ساعت هم به درازا می انجامد. بازی های کوتاهتری بین سه تا پنج دقیقه و حتی کوتاهتر هم بازی میشود.

اصطلاحات وضعیتهای مهم

آچمز

چنانچه مهره‌ای در وضعیتی قرار داشته باشد که اگر بخواهد حرکت کند شاه خودی در معرض کیش قرار بگیرد، آن مهره اصطلاحاً آچمز است و حق حرکت ندارد. مهره‌ای را که آچمز شاه باشد به هیچ وجه نمی‌توان حرکت داد اما ممکن است مهره‌ای طوری قرار گرفته باشد که حرکت کردن‌اش موجب از دست رفتن مهره‌ای دیگر شود، فرضاً اگر حرکت دادن یک اسب موجب زیر ضرب قرار گرفتن وزیر شود می‌گویند اسب آچمز وزیر است. مهره‌ای که آچمز مهره‌ای به جز شاه باشد را می‌توان حرکت داد اما حرکت دادن آن مهره باعث از دست رفتن قوا می‌شود.

گامبى

به آن دسته از شروع‌بازی‌ها که در آن‌ها به منظور کسب برتری در گسترش مهره‌ها یا برتری در کسب فضای بیشتر، پیاده‌ای قربانی می‌شود گامبی می‌گویند.

ستون باز

هرگاه در یک ستون عمودی از صفحه شطرنج پیاده‌ای وجود نداشته باشد یا آن ستون به وسیله یک سوار سبکِ حمایت‌شده مسدود نشده باشد به آن ستون، ستون باز می‌گویند. کنترل کردن ستون‌های باز با سوارهای سنگین (وزیر یا رخ) معمولا مفید است و توصیه می‌شود.

پياده رونده

چنانچه مسیر حرکت یک پیاده به سوی عرض آخر توسط هیچ پیاده‌ای از حریف مسدود یا تحت کنترل نباشد، به آن پیاده، پیاده رونده یا پیاده آزاد می‌گویند. به عبارت دیگر چنانچه یک پیاده در ستون خود و ستون‌های مجاور خود هیچ پیاده‌ای از حریف را در مقابل نداشته باشد پیاده رونده محسوب می‌شود.

حمله دو جانبه

به حالتی گفته می‌شود که یک مهره هم‌زمان به دو مهره از حریف حمله کند به طوری که حریف نتواند هر دو مهره مورد تهدید را نجات دهد. چنانچه یکی از دو مهره مورد تهدید واقع شده شاه باشد به این حالت کیش دوجانبه گفته می‌شود.

مهره به مهره يا تعويض

چنانچه در دو حرکت پیاپی دو مهره هم‌ارزش از طرفین کشته شوند می‌گویند تعویض صورت گرفته یا مهره به مهره شده است.

گسترش

حركت دادن مهره ها اعم از پياده يا سواره به خانه هاى موثرتر و مفيدتر را گسترش در بازى گويند.

دفاع

اگرمهره اى چه پياده و چه سواره توسط مهره هاى مقابل مورد تهديدقرارگيرد شما بوسيله مهره هاى خودى پوششى براى مهره مورد تهديد قرار دهيد تا از آن محافظت نمايد ان را دفاع از مهره گويند.

گشايش

در اوايل بازى ابتدا معمولا بوسيله مهره هاى پياده جلوى مهره هاى سواره نظام باز شده و براى حركت آنها به اصطلاح گشايشى مى شود كه اين عمل گشايش گويند.

مرتب كردن

در هنگام بازى گاهى اتفاق مى افتد كه بازيكن مهره هاى خود را كه احتمالا جا به جا شده است مرتب مى كند. وى با اداى اين جمله كه "مرتب مى كنم" از اين قانون استفاده مى كند. لازم به تذكر است كه در شطرنج هر بازيكن هنگام نوبت خود دست به هر مهره اى زد و آن را از جاى خود بلند كرد بايد حتما با آن مهره بازى كند و حق تغيير بازى بوسيله مهره ديگرى را ندارد. قانون بالا در تفكيك اين دو امر مقرر شده است.

انواع سيستم هاى بازى در شطرنج

سيستمهاى بازى شطرنج

شروع اسپانيولى   شروع انگلیسی

شروع ژيكو پيانو     دفاع هندى شاه

دفاع اسلاو          دفاع نيمزويج

دفاع بنونى           دفاع پيرك

دفاع سیسیلی      دفاع هندى قديم

دفاع فرانسه اى     سيستم كول

سيستم راگوزين     سيستم شاه هندى

گامبى وزير            گامبى شاه

روى لوپز               شروع رتى

نوشتن حرکت های بازی

موقعیت هر مهره ای در شطرنج از تلاقی سطر و ستونی که مهره در آن قرار دارد مشخص می شود. در سیستم رسمی برای ثبت حرکات در شطرنج برای شاه از حرف K، برای وزیر از حرف Q، برای فیل از حرف B، برای اسب از حرف N و برای رخ هم از حرف R استفاده می کنند.

برای نشان دادن عمل گرفتن مهره از علامت ضربدر 'x' استفاده می کنیم. مثلا , وقتی می نویسیم: Qxg4. یعنی وزیر مهره ی موجود در موقعیت g4 را می گیرد.

برای نشان دادن قلعه کوچک از علامت O-O و برای قلعه بزرگ از علامت O-O-O استفاده می کنیم.

برای نشان دادن کیش از علامت + استفاده می کنیم.

برای نشان دادن بازی خوب از علامت ! استفاده می کنیم , برای نشان دادن بازی فوق العاده از !! استفاده می کنیم.

برای بازی ضعیف از ؟ و برای خیلی ضعیف از ؟؟ استفاده می کنیم.

به دلیل جفت بودن اکثر سوارها، وقتی یک حرکت از هر دو سوارتان قابل اجرا بود، برای مشخص کردن اینکه کدام سوار(مهره) حرکت کرده، در هنگام ثبت محل و موقعیت سواری را که حرکت کرده را هم می نویسند. به عنوان مثال فرض کنید داشته باشیم: Nxg6 این حرکت یعنی اسب مهره ی موجود در g6 را می گیرد. اما اگر هر دو اسب ما قادر باشند این کار را بکنند، برای اینکه معین شود که کدام اسب حرکت کرده، می نویسیم: Nf4xg6. یعنی اسب خانه f4 مهره ی خانه ی g6 را مورد ضرب یا گرفتن قرار داده است.

اگر دست به مهره ای گرفته شود باید حرکت داده شود.

نتیجه شطرنج

نتیجه شطرنج به دو صورت است یا به برد یکی از طرفین و باخت طرف دیگر منجر می‌شود و یا به تساوی کشیده می‌شود.

برد یکی از طرفین به سه طریق اصلی می‌تواند اتفاق بیفتد حریف مقابل مات شده باشد. بازی بلافاصله خاتمه می‌یابد. حریف مقابل باخت را قبول کرده باشد. در این صورت می‌گویند حریف تسلیم شده یا بازی را واگذار کرده است. بازی بلافاصله خاتمه می‌یابد. و یا در مسابقاتی که با کنترل زمان برگزار می‌گردد زمان حریف به پایان رسیده باشد. بازی بلافاصله خاتمه می‌یابد.

موارد دیگری نیز ممکن است در مسابقات به اعلام باخت یکی از طرفین از سوی داور منجر شود. برای مثال چنانچه بازیکنی سه بار حرکات غیرقانونی انجام داده باشد (فرضا شاه خود را در حالت کیش رها کرده و حرکت دیگری انجام داده باشد و یا مهره‌ای را به خانه‌ای که قانوناً نمی‌توانسته بدان حرکت کند حرکت داده باشد) داور در دفعات اول و دوم به بازیکن اخطار می‌دهد و در مرحله سوم می‌تواند بازیکن را بازنده اعلام کند. و یا در صورتی که یکی از بازیکنان به طرق مختلف سعی در بر هم زدن تمرکز حریف داشته باشد داور می تواند به او اخطار دهد یا او را بازنده اعلام کند و یا موارد دیگری که داور ممکن است یک بازیکن را به خاطر تخطی از اصول بازی یا خارج شدن از دایره بازی شرافتمندانه جریمه و بازنده اعلام کند.

تساوی بازی نیز ممکن است به چندین طریق اتفاق بیفتد که شرح آن در بخش «تساوی در بازی (پات)» رفت.

بازیکنی که بازی را می‌برد یک امتیاز، بازیکنی که بازی را مساوی می‌کند نیم امتیاز و بازیکنی که بازی را می‌بازد صفر امتیاز دریافت می‌کنند.

بازیهای غیر معمول شطرنج

شطرنج خودکشی

هدف از این نوع شطرنج از دست دادن تمام مهر‌های خودی است و بازیکنی که زودتر همه مهر‌های خودش را از دست بدهد برنده خواهد شد.

اگر مهره‌ای بتواند مهره دیگر را بزند مجبور است که حتما این کار را بکند. در این بازی شاه را هم می‌توان زد. این بازی به مطرنج شهرت یافته، قوانین همانند شطرنج بوده به جز در کیش دادن و همچنین شاه می‌تواند زده شود. در این نوع بازی در صورتی که مهره‌ای در معرض زده شدن قرار گیرد باید حذف گردد.

شطرنج اسکاتلندی

در این بازی ابتدا سفید حق یک حرکت را دارد سپس سیاه حق دو حرکت و پس از آن سفید حق سه حرکت و الی آخر. اگر یک بازیکن کیش بدهد، نوبتش تمام می‌شود. در این بازی، بازیکن محبور است دقیق‌تر باشد و بیشتر فکر کند.

شطرنج بلیتز (برق‌آسا)

در این بازی برخلاف بازی های معمولی و رسمی که بین ۱ تا ۳ ساعت طول میکشد، زمان بازی بین ۳ تا ۵ دقیقه برای هر طرف است. کسی که زمانش زودتر تمام شود بازی را باخته است.

شطرنج و کامپیوتر

به طور کل دو نوع برنامه شطرنج داریم، یه نوع که کامپیوتر در برابر شما و دیگران بازی می‌کند و نوع دیگر که با استفاده از تمرینات و آموزشهای متنوع مهارتهای شما را در بازیهای شطرنج افزایش می‌دهد.

معروفترین نرم‌افزارهای شطرنج

نرم‌افزارهای زیر جزو معروفترین و قدرتمندترین نرم‌افزارهای شطرنج هستند که می‌توانند کمک زیادی در پیشرفت و یادگیری شما در شطرنج داشته باشند:

Fritz یک برنامه آلمانی برای بازی و آنالیز و همچنین جستجو کردن بانک‌های اطلاعاتی جزو بهترین برنامه‌های حرفه‌ای دردنیا می‌باشد که مورد استفاده و تایید اکثر قهرمانان جهان و بازیکنان قدرتمند قرارگرفته‌است.

Chessmaster یکی از معروفترین و قدرتمندترین بازیهای شطرنج که نسخه‌های مختلفی از این برنامه فوق العاده موجود است.

CHESS ASSISTANT این برنامه توسط شطرنجبازان حرفه‌ای استفاده می‌شود و یک دستیار شطرنج تمام عیار است.

Houdini قدرتمندترین موتور شطرنج است که پس از نسخه 1.5 در 15 دسامبر 2010 در صدر لیست‌های ریتینگ قرار گرفته است.

بازی‌های آنلاین شطرنج

سایت‌های زیر به شما امکان می‌دهند که با دیگر کاربران از طریق اینترنت شطرنج بازی کنید: www.chess.com www.sparkchess.com

بانک اطلاعات بازی‌های شطرنج

سایت زیر یکی از بزرگترین سایت‌های ثبت بازی‌های شطرنج می‌باشد. میلیون‌ها بازی ثبت شده از بزرگترین و نامدارترین شطرنج بازان دنیا در این سایت وجود دارد که منبع بسیار غنی برای علاقه‌مندان به شطرنج می‌باشد: www.Chessgames.com

درجات شطرنج‌بازان

قدرت هر شطرنجباز با امتیازی موسوم به ریتینگ "به انگلیسی: Rating" مشخص می‌شود. این عدد بر اساس بازیهای رسمی انجام شده هر بازیکن تعیین می‌شود و هر دو ماه یکبار توسط فیده منتشر می‌شود. هر یک از فدراسیون‌های ملی نیز ممکن است درجات خاص خود را داشته باشند که در آن کشور مورد پذیرش است.

درجه‌های شطرنج که توسط فدراسیون جهانی شطرنج اعطا می‌شود:

قهرمان جهان عنوانی است که به بالاترین شطرنج باز دوران خود اعطا می‌شود .

استاد بزرگ عنوانی‌ست که فیده از سال ۱۹۵۰ به شطرنجبازی که به بالاترین سطح مهارت در بازی رسیده‌است اعطا می‌کند. شرط اصلی احراز این عنوان رسیدن به ریتینگ ۲۵۰۰ است. گرچه در سال ۱۹۵۰ تنها ۳۹ نفر به دریافت این لقب مفتخر شدند. اما هم اکنون بیش از ۹۰۰ استاد بزرگ در سراسر دنیا وجود دارند. سرگئی کاریاکین از اوکراین با دست یابی به این عنوان در سال ۲۰۰۲ در حالی که فقط ۱۲ سال و ۷ ماه داشت جوانترین استاد بزرگ شطرنج تاکنون است.

استاد بین‌المللی

استاد فیده

قهرمان جهان زنان که به قوی ترین بازیکن شطرنج زنان دوران خود اعطا می‌شود

استاد بزرگ زنان این عنوان برای بانوانی که در سطحی میان استاد فیده و استاد بین‌المللی قرار دارند در نظر گرفته می‌شود.

استاد بین‌المللی زنان

استاد فیده زنان

فهرست استادان شطرنج ایران

استاد بزرگ

احسان قائم‌مقامی

الشن مرادی ابدی

مرتضی محجوب

امیر باقری

شجاعت قانع

همایون توفیقی

اصغر گلی زاده

شادی پریدر

آتوسا پورکاشیان

داوران فدراسیون بین المللی

لاجوردی زاده، محمدرضا

ابریشمی، آروین

بازایی، پریسا

بخشایش، هادی

تقی خانی، امیر علی

تهرانی، افشین

حنانی صفت، معصومه

رضایی قلعه، احمد

کرمی، محمد

کریمی، هادی

گیاهی، مقصود

ملاقربانی، باقر

موسی علی، علیرضا

مهدی پور، رضا

هاشمی، امیر عرفان

داوران بین‌المللی ایران

فریدون اسکندری

غلامحسین اکبرزاده

اکبر باقری

تقی برداری ازغد

حمیدرضا پورشا هماری

مهرداد پهلوان زاده

سیاوش خواجه ای

حسینقلی سالور

اسماعیل صفر زاده

رینا فقیه نوبری

حسین کاظمی آشتیانی

ناصر کنعان آذر

حسین گلشنی

آبتین گلکار

مقصود گیاهی

سیدمحمدکاظم مرتضوی

سیدعبدالله مصلحی

علیرضامظفری

ابوالقاسم نجیب

عباسعلی وحید دستجردی

کاوه هنری

نگاهي به تاريخچه "شنا در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:48 :: نويسنده : مهدی فرخانی

شنا

شنا مهارت یا ورزش شناور ماندن و حرکت درون آب است. شنا کردن به معنی حرکت انسان یا حیوان بدون هر گونه کمک خارجی درون آب است. آموختن شنا علاوه بر تقویت جسم در مواقع اضطراری و افتادن ناگهانی درون آب زندگی انسان را نجات خواهد داد. بسیاری از حیوانات هنگام تولد و به طور غریزی، قادر به شنا کردن هستند؛ اما انسان باید شنا کردن را یاد بگیرد.

یادگیرندگان شنا تمرین‌های خود را اغلب در استخرهای کم عمق و کناره دریاها شروع می‌کنند. آن‌ها ابتدا شناور ماندن روی آب و سپس حرکت‌های پا را می‌آموزند و در پایان حرکت‌های دست را نیز یاد خواهند گرفت. برای شنا کردن آسان و روان، شناگران در مفاصل اصلیشان به انعطاف‌پذیری مطلوبی نیاز دارند.

شناگران تازه کار باید چگونگی حرکت‌های هماهنگ دست با نفس کشیدن را تمرین کنند. شناگران معمولاً یک یا چند شنا می‌آموزند.

تاریخچه شنا در جهان

شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌های آشور و یونان و روم باستان باز می‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می‌دانیم بر اساس یافته‌هایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آورده‌ایم. یونانی‌های باستان و رومی‌ها شنا را جزو برنامه‌های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می‌گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می‌شد.

مسابقات سازمان یافته شنا در قرن ۱۹ میلادی قبل از ورود ژاپن به دنیای غرب شکل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشین اقیانوس آرام، به کودکان هنگامی که به راه می‌افتادند یا حتی پیش تر شنا می‌آموختند. نشانه‌هایی از مسابقات گاه و بی گاه میان مردم یونان باستان وجود دارد و همچنین یکی از بوکسورهای معروف یونان شنا را به عنوان تمرین در برنامه ورزشی خود گنجانیده بود. رومی‌ها اولین استخرهای شنا را بنا کردند و گفته می‌شود که در سدهٔ یکم پیش از میلاد گایوس ماسناس رایزن سیاسی سزار آگوست رومی، نخستین استخر آب گرم را ساخت.

برخی عدم تمایل اروپائیان به شنا را در سده‌های میانه ترس از گسترش و سرایت عفونت و بیماری‌های مسری می‌دانند از طرفی شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در سواحل بریتانیای کبیر در اواخر قرن ۱۷ میلادی از شنا در آب به عنوان وسیله‌ای برای درمان استفاده می‌شود. البته تا پیش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفریح و ورزش در میان مردم جایگاهی پیدا نکرد. زمانی که نخستین سازمان شنا در سال ۱۸۳۷ تأسیس شد در پایتخت بریتانیا یعنی لندن، ۶ استخر سر پوشیده وجود داشت که مجهز به تخته شیرجه بودند. در سال ۱۸۴۶ اولین مسابقه شنا در مسافت ۴۴۰ یارد در استرالیا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نیز به اجرا در آمد. باشگاه شنای «متروپولیتین»[۲] لندن در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد که بعدها به انجمن شنای غیر حرفه‌ای تغییر نام پیدا کردکه در واقع هیئت رئیسه شنای غیر حرفه‌ای بریتانیا بود. فدراسیون‌های ملی شنا در چندین کشور اروپایی در سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۹ شکل گرفتند.

تاریخچه شنا در ایران

تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران، بسیار کوتاه است و به طور کلی هم این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشته‌ها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکرده‌است. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، می‌بایستی این ورزش را مورد توجه قرار می‌دادند.

در قدیم، مکان‌هایی شبیه استخر سرپوشیده در حمام‌ها می‌ساختند، به نام چال حوض. این چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰ متر تجاوز نمی‌کرد، برای شنا کردن و آب بازی بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهایی به ارتفاع ۲ یا ۳ متر وجود داشت که از بالای آن به درون آب می‌پریدند و عملیاتی مانند پشتک و وارو انجام می‌دادند. روشنایی چال حوض‌ها از سوراخ کوچکی که در سقف بود، تأمین می‌شد. در این گونه آبگیرهای غیر بهداشتی، هیچ گونه مقرراتی وجود نداشت و هر کس می‌توانست قبل از استحمام یا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازی و شنا که به معنای واقعی هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران یک استخر برای آموزش شنا به دانشجویان دانشکده افسری ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر دیگری در باغ فردوس شمیران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستین استخری که برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول جدید شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظریه تهران بود که یک مربی ورزش خارجی به نام «گیبسون» بر آن نظارت می‌کرد. پایه‌های ورزش شنای نوین در ایران از همان استخر منظریه گذاشته شد.

تاریخچه شنا در کشورهای دیگر

مصر

مصریان قدیم که اساساً مردم کوشا و فعالی بوده‌اند و به فعالیتهای گوناگون بدنی می‌پرداختند، شنا از جمله ورزشهای بسیار متداول نزد آنان بوده و مرد و زن بدان علاقه فراوانی داشتند.

میان‌رودان

در میان‌رودان که در تاریخ کهن، اهمیتی همپایه مصر دارد، شنا به عنوان هنری جنگی تلقی می‌گردید و برخی از شناگران نظامی به پوستهای پر از باد مجهز می‌شدند تا جریان آب را بهتر تحمل کنند. این ورزش در ایران نیز از دوران باستان دارای طرفداران زیادی بوده‌است.

اسپارت‌ها

اسپارتها که ژیمناستیک را پایه و اساس فعالیتهای ورزشی کودکان می‌دانستند، از آموزش دو و شنا و.... نیز غافل نبوده‌اند. اسپارتها را نخستین پایه‌گذاران شیوه‌های تربیت بدنی در نظام آموزشی به شمار می‌آورند و دیگر کشورهای گیتی شیوه‌های مذکور را از آنان تقلید و اقتباس کرده‌اند.

روم قدیم

تمرینهای ورزشی رومیان قدیم را اسب سواری، تیراندازی، پرتاب نیزه و شنا در رودخانه‌های تند و سیلابی تشکیل می‌داده‌است. همچنین دو، شنا، شکار، توپ‌بازی، ماهیگیری، و قایقرانی ورزشهای مورد علاقه مردم روم جدید بوده‌است.

رشد شنا از قرن نوزدهم

با شروع قرن نوزدهم رشد کمی و کیفی شنا چشمگیر می‌شود. در سال ۱۸۱۰ لرد بایرون شاعر نامدار بریتانیا تنگه داردانل را با شنا می‌پیماید. اولین مدرسه‌ای که در سال ۱۸۱۰ شنا را در برنامه خودگنجاند، مدرسه (فورتا) در آلمان بوده‌است و به تدریج سایر مدارس از این برنامه استقبال کرده‌اند. (گوتس موتس) در مورد توسعه ورزش شنا در مدارس نقش اساسی داشته و این نقل از اوست که (ورزش شنا باید قسمت اصلی تعلیم و تربیت باشد) وی به کمک طناب، کمربند و قلاب، مبتدیان را در آب تعلیم می‌داد.

سال ۱۸۷۵ شناگر آمریکایی (ماتیووب) دریای مانش را به وسیله شنای قورباغه در مدت ۲۲ ساعت طی کرد و شاهکار او انعکاس بزرگی داشت.

در سال ۱۸۷۸ شنای (تروجن) ابداع شد که نام نخستین نمایش دهنده آن (جیمزتروج) بر روی آن نهاده شده‌است. تروجن با مشاهده بومیان آمریکای جنوبی، استراحت هر دو دست را به طور متناوب در خارج از آب قرار داد. وی در همین دوره این شنای کرال را با یک ضربه پای قورباغه ترکیب کرد. پیشرفت بعدی، اجرای دو ضربه پا در یک دور بود یعنی دو ضربه پا در هر حرکت دست که موجب کوتاهتر و سریعتر شدن حرکات دست شد. در آخر ضربه پای شنای قورباغه با ضربه عمودی جایگزین و شنای کرال سینه متولد شد. ابداع کننده این سبک شناگر استرالیایی (ریچارد کاویل) در آستانه قرن بیستم بوده‌است. ضربه پا در شنای کاویل به (ضربه کرال استرالیایی) معروف و آن عبارت‌اند از ۴ ضربه پا در هر حرکت دست می‌شد.

در سال‌۱۹۰۶ هم وطن او (سیسیل هالی) این حرکت را به اروپا برد. در همین زمان کرال در آمریکا نیز پیشرفت کرد و بالاخره شیوه آمریکایی ۶ ضربه پا، جهان را فتح کرد.

نخستین رقابتهای بین‌المللی به نام (قهرمانی‌۱۰۰ یارد جهان) در سال ۱۸۵۸ در استرالیا برگزار شد. بعد از آن طرح برگزاری مسابقات شنا در کشورهای مختلف توسعه یافت و در نیمه دوم قرن نوزدهم این مسابقات شروع شده‌است.

سال ۱۸۶۹ اولین دوره مسابقات شنای قهرمانی انگلستان

سال ۱۸۷۷ اولین دوره مسابقات شنای قهرمانی آمریکا

سال ۱۸۹۹اولین دوره مسابقات شنای قهرمانی فرانسه

سال ۱۸۹۶ اولین دوره مسابقات شنا در بازیهای المپیک (دوران جدید)

برنامه مسابقات شنای مردان در المپیک شامل رقابتهای کرال سینه، کرال پشت و شنای قورباغه می‌شد که تقریباً در سال ۱۹۰۸ جنبه استاندارد پیدا کرد و تا سال ۱۹۵۲ بدون تغییر باقی می‌ماند. برای اولین بار در المپیک ۱۹۰۸ لندن مسابقه‌های شنا در استخرهایی انجام گرفت که طول آن ۱۰۰ متر بوده‌است. در مسابقات المپیک ۱۹۵۶ ملبورن مشکل جدیدی بروز کرد. در این مسابقات (ماسارو یوروکاوا) قهرمان المپیک و همچنین تعداد دیگری از شناگران بیشتر مسیر خود را در زیر آب طی کردند. این مساله باعث شد تا قانون جدیدی از سوی کنگره فینا وضع شود و شنای زیر آبی حذف گردید، بدین ترتیب که پس از شیرجه و یا برگشت، با هر ضربه پا سر شناگر باید سطح آب را بشکافد.

افزایش بحث و جدل در مورد قوانین شنا به خصوص شنای قورباغه سبب پدید آمدن کمیته فنی شنا در فینا در سال ۱۹۵۴ شد. استفاده از وسایل زمان سنجش الکترونیکی و رایانه ای کردن اطلاعات مربوط به شنا و نیز استفاده از دستگاههای تلویزیونی مدار بسته برای رده‌بندی شناگران در پایان شناها از سال ۱۹۶۴ و از بازیهای المپیک توکیو آغاز شده‌است.

در خصوص پیشینه استارت و برگشت گفتنی است که استارت در ابتدا در آب انجام می‌شد، بدین‌صورت که شناگران در آب می‌ایستادند و یا دراز می‌کشیدند، این شیوه تا زمان ساخت سکوهایی که شیرجه به درون آب را ممکن گردانید، ادامه یافت.

نخبگان تاریخ شنا

اولین شناگر مردی که شنای ۱۰۰ متر کرال سینه را زیر یک دقیقه شنا کرد، جانی ویسمولر آمریکایی بود. وی این مسافت را در۵۸ ثانیه و۶ دهم ثانیه در سال‌۱۹۲۲ شنا کرد. اولین زنی که این مسافت را زیر یک دقیقه شنا کرد داون فریزر است. او در سال ۱۹۶۲، ۱۰۰ متر کرال سینه را در ۵۹ ثانیه و ۹ دهم ثانیه پیمود.

موفقترین قهرمان مرد المپیک تمامی ادوار شنا (مایکل فلپس) آمریکایی است. این شناگر در المپیک ۲۰۰۸ پکن صاحب ۸ مدال طلا شد. در میان زنان (کریستین اتو) با کسب ۶ مدال طلا در المپیک ۱۹۸۸ سئول، ۴ مدال طلا در رشته‌های انفرادی و ۲ مدال طلا در مسابقات تیمی، پرافتخارترین زن شناگر می‌باشد.

تاریخ فدراسیون بین‌المللی شنا

فدراسیون بین‌المللی شنا (FINA) در سال ۱۹۰۸ نه بر اثر یک حادثه بلکه از روی قصد و نیت بنیان نهاده شد. جورج دبلیو هرن دبیر موسس این فدراسیون، ایجاد این نهاد بین‌المللی را نتیجه افزایش تماسهای بین‌المللی در ورزش و مخصوصاً به تأسّی از بازیهای المپیک آن روز ذکر می‌کند. طرز برگزاری مسابقات باعث بالا گرفتن مخالفتهایی شد که نتیجه آن برگزاری کنفرانس بین‌المللی لندن در تاریخ ۱۹ ژوئیه ۱۹۰۸ است. ثمره و میوه این کنفرانس تاسیس فینا بود.

با شروع جنگ جهانی اول، ادامه پیشرفت سازمان جوان فینا حداقل به مدت ۴ سال متوقف شد و حتی پس از جنگ به علت سردی بین کشورها و روابط ورزشی عملاً ادامه کار فینا میسر نشد و این امر تا سال‌۱۹۲۵ به درازا کشید. با پشت سرگذاشته شدن این مدت، فدراسیون مجدداً فعال شد. بدین‌ترتیب که هیئت اجرایی فینا مرکب از ۵ عضو تشکیل شد تا بتوانند در فواصل نزدیک به راحتی گرد هم آیند و نیز دفتر فینا برقرار گردید.

در سال ۱۹۲۸ هیئت مدیره بین‌المللی واترپلو و کمیته بین‌المللی شنا نیز پا گرفتند. در کنگره فینا که در همان سال برگزار شد، جورج دبلیو هرن دبیر موسس فینا از سمت خود کناره‌گیری کرد و به عنوان اولین رئیس افتخاری فینا برگزیده شد. با شروع جنگ جهانی دوم به ناگاه پیشرفت مستمر مجدداً متوقف شد (سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵)، زیرا جنگ مانع از تماسهای بین‌المللی در ورزش گردید. با پایان یافتن جنگ پر مشقت دوم، بیشتر از یک سال طول کشید تا هیئت اجرایی فینا توانستند در ۱۴ ژوئن ۱۹۴۶ در لندن گرد هم جمع شوند. دوره مربوط به جنگ جهانی دوم در سال‌۱۹۵۰ خاتمه یافت و تماسها و ارتباطهای ورزشی روزبه‌روز بیشتر گشت.

در سال ۱۹۵۸، فینا پنجاهمین سالگرد خود را برگزار کرد. در این سال تعداد اعضای فینا به ۷۵ فدراسیون ملی رسیده بود. در سال ۱۹۹۲ اعضای فینا به ۱۳۷ فدراسیون ملی ارتقاء یافت.

مشخصات استخر

استخر، محل خصوصی است برای شنا، شیرجه، و واترپولو که در اندازه‌های مختلف ساخته می‌شود. ولی، استخرهایی که در آنها مسابقات رسمی را برگزار می‌کنند باید دارای مشخصاتی معین باشد. این مشخصات از طرف فدراسیون بین‌المللی شنای آماتور، که آن را فینا (FINA) می‌خوانند به شرح زیر تعیین شده‌است:

طول: ۵۰ متر؛ عرض: حداقل ۲۱ متر

عمق: حداقل ۸۰/ ۱ متر

شمار خطوط: ۸ خط (عرض هر خط ۵/ ۲ متر)

در استخرهایی که رکوردگیری می‌کنند، دمای آب باید ۲۲ تا ۲۴ درجه سانتی گراد باشد.

تجهیزات

لباس شنا

لباس مخصوص شنا یک شلوار کوتاه و چسبیده به بدن است که باید وزن آن بسیار کم باشد و آب را در خود نگاه ندارد. طبق مقررات بین‌المللی، شلوار شنا هنگام مسابقات بین‌المللی و رکوردگیری، باید از پارچه‌ای به رنگ تیره و به صورت یک تکه باشد. در حال حاضر لباس شناگران را از پوست «کوسه»‌ها درست می‌کنند که کل بدن را می‌پوشاند.

کلاه شنا

استفاده از کلاه شنا سرعت فرد را افزایش داده و این کار به افراد تازه کار اعتماد به نفس می‌دهد و همچنین افرادی که موهای بلند دارند از ریختن موهایشان به داخل آب جلوگیری کرده و کلر موجود در اب به موهای افرادی که حساسیت دارند و موهایشان می‌ریزد اثر گذار نخواهد بود و خانمها که موهای بلند دارند حتما باید از کلاه استفاده کنند که این کار به بهداشت استخر کمک زیادی می‌کند.

عینک شنا

بیشتر برای دیدن دیوار استخر و انجام برگشت سالتو استفاده می‌شود در ضمن به علت وجود کلر در آب و آسیب ندیدن چشم نیز خوب می‌باشد.

شنای بچه‌ها

شنا در نوزادان موجب افزایش هوش، تمرکز حواس، هوشیاری و پیشرفت در روابط اجتماعی آینده آنها می‌شود. شنا تأثیر مثبتی بر روح و روان نوزادان می‌گذارد. نوزادانی که در ماه‌های اولیه زندگی یعنی حدود ۶ تا ۱۰ ماهگی شنا می‌کنند، احساس امنیت و آسایش و آرامش بیشتری دارند. بچه‌ها به علت کم بودن جاذبه آب، آزادی عمل بیشتری بدست می‌آورند. آموزش شنای کودکان باید تحت نظارت مربی‌های مخصوص صورت بگیرد.

بسیاری از بچه‌ها قبل از آنکه بتوانند راه بروند قادر به شنا کردن هستند. شنا باعث تقویت ماهیچه‌ها و افزایش حجم ریه می‌شود. به علاوه الگوی خواب شبانه کودکانی که شنا می‌کنند، بسیار منظم می‌شود. اولین چیزی که بعد از مدتی شنا می‌توانید در کودک خود مشاهده کنید، اعتماد به نفس و احساس استقلالی است که در او رشد یافته‌است. بچه‌های ۶ تا ۱۰ ماهه، قادر هستند در زیر آب به مدت ۵ دقیقه شنا کنند و نفس خود را نگاهدارند.

همیشه این سوال از طرف والدینی که علاقه مند هستند فرزندشان شنا یاد بگیردعنوان می‌شود، که چه موقع باید آموزش شنا را شروع کرد. زمان مناسب برای آموزش شنا، سن ۷ یا ۸ سالگی می‌باشد. علمای تربیت بدنی و متخصصین آموزش شنا، شش سالگی را برای آموزش انتخاب کرده‌اند. وضع مطلوب اینست که از سنین پایین بچه آموزش را شروع نماید ولی در سنین پایین شنا را به صورت فنی یاد نمی‌گیرد. زیرا قدرت درک بعضی از حرکات را ندارد و هماهنگی لازم جهت یک مهارت به سختی (هماهنگی دست و پای کرال سینه) انجام می‌پذیرد. شنا برای کودکان زیر سه سال فقط به صورت به اصطلاح شنای سگی است که کودک سر را بیرون از آب نگه داشته و شنا می‌کند.

خطرات شنا

شنا یک ورزش سالم است و در مقایسه با ورزش‌های دیگر خطرات کمتری در پی دارد. با این وجود تعداد کمی خطرات وجود دارد که در زیر می‌آید:

غرق شدن و استنشاق آب به دلیل:

شرایط ناسازگار آب که باعث آبپوشیدگی یا آب گرفتگی شناگر می‌شود یا استنشاق آب را در پی دارد

این که دیگران برای بازی یا عمداً سرمان را به زیر آب فشار دهند

خستگی مفرط یا بی هوشی

ناتوانی از طریق بیهوشی حاصل از شنا در آب‌های کم عمق (یا بیهوشی غواص که نفس را زیر اب حبس کرده)، حمله قلبی، نارسایی سینوس‌های شریانی یا شنای بیش از حد

اثرات مضر زیر آب ماندن:

غرق شدن ناشی از استنشاق آب شور که حباب‌هایی در ریه‌ها ایجاد می‌کند که تنفس را مشکل می‌کند

علایم بیماری و سندرم ناشی از استنشاق آب شور

شوک دمایی ناشی از پریدن در آب (خیلی سرد یا خیلی گرم) باعث ایست قلبی می‌شود

برآمدگی استخوانی در کانال گوش که نتیجه فرو رفتن طولانی مدت آب در کانال گوش است و موسوم به گوش شناگران است

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی:

کلر گند زدا pH آب را افزایش می‌دهد. مقدار زیاد pH ممکن است باعث سوزش چشم یا پوست شود

استنشاق کلرٍ؛ استنشاق طولانی مدت مقادیر کم کلر موجود درسطح آب ممکن است اثرات مخربی بر ریه‌ها بگذارد به خصوص برای کسانی که آسم دارند. این مشکل ممکن است با استفاده از استخر‌هایی که سیستم تهویه بهتری دارند حل شود. با یک استخر روباز با نتیجه بهتری مواجه می‌شویم.

قرار گرفتن طولانی مدت در برابر کلر اثرات مخرب آرایشی دربر دارد. مثلا رنگ مو را تغییر می‌دهد. کلر ساختار مو را خراب می‌کند و آن را مجعد و پیچیده می‌کند. کلر می‌تواند مس را در خود حل کند که این خاصیت باعث می‌شود رنگ مو تغییر کند. مراقبت خوب از استخر می‌تواند مقدار مس موجود در آب را کاهش دهد. تر کردن مو با استفاده از مایعات لغزنده مخصوص قبل از ورود به استخر می‌تواند جذب مس را کاهش دهد.

کلر حتی بعد از چند بار شستن معمولاً به صورت بی آب روی پوست باقی می‌ماند. این کلر وقتی دوباره در یک ترکیب آبدار (آبپوشیده) برگردد بدبو می‌شود (وقتی بزاق روی آن ریخته شود یا در طی دوش گرفتن و غیره)

عفونت:

آب بسته به نوع آن محل ایده آلی برای باکتری‌ها، انگل‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها است.

عفونت پوست حاصل از شنا یا حمام باعث بیماری ترک خوردن بین انگشتان پا می‌شود. آسان‌ترین روش برای رفع این مشکل تمیز کردن بین انگشتان پاست.

انگل‌های میکروسکپی مثل کریپتوسپوریدیوم می‌توانند در برابر کلر مقاومت کنند و اگر شناگر آن را ببلعد دچار بیماری‌های اسهالی می‌شود.

بیماری‌های گوش، التهاب گوش میانی، التهاب گوش خارجی

وقتی تعادل میزان کلر موجود در آب به هم بخورد ممکن است بیماری‌های جدی همچون برونشیت مزمن و آسم به وجود آید.

فعالیت‌های خود شناگران:

صدمات ناشی از فعالیت زیاد؛ به عنوان مثال شنای پروانه مسابقه‌ای (پروانه سرعت، و نه استقامت) ممکن است باعث مقداری کمر درد شود شامل شکستن استخوان‌های ستون فقرات در موارد نادر و درد شانه‌ها پس از سالهای متمادی تمرین، شنای قورباغه ممکن است باعث درد مچ پا و درد مفاصل ران شود، شنای آزاد و کرال پشت ممکن است باعث ورم زانو شود.

نفس نفس زدن بیش از حد برای نگه داشتن نفس در زیر آب باعث می‌شود که دی اکسید کربن در خون کم شود و در نتیجه کم شدن متوالی هوشیاری بموجب بیهوشی می‌شود.

شرایط نامساعد جوی و وضع نابسامان آب:

جریان‌ها از جمله موج و رودها می‌تواند خستگی مفرط را به دنبال داشته باشد و شناگران را به دور از ناحیه سالم هدایت کند یا آنها را به زیر آب بکشد.

باد، موج را زیاد می‌کند و می‌تواند باعث از دست رفتن کنترل شناگر شود.

کم شدن حرارت بدن در اثر شنا در آب‌های سرد می‌تواند به سرعت باعث خستگی مفرط یا بیهوشی شود.

شدت آفتاب سوختگی می‌تواند با انعکاس نور به وسیله سطح آب و نپوشیدن لباس مناسب شنا بیشتر شود. ماندن زیاد در آفتاب می‌تواند یکی از علت‌های سرطان پوست باشد.

اشیاء موجود در آب:

پروانه کشتی علت بزرگی برای صدمات است چه در وقت شنا در زیر قایق و نزدیک آن و چه هنگام بالا آمدن از قایق

برخورد به شناگران دیگر یا به دیوار استخر یا سنگ یا قایق

شیرجه زدن در آب‌هایی که اشیایی با عمق کم در آن هستند مخصوصاً در آب گل آلود (چون عمق آب را نمی‌بینیم)

پای نهادن روی چیزهای شکسته همچون شیشه خرده

انواع شنا

شنای قورباغه

شنای قورباغه گونه‌ای از ورزش شنا است. شنای قورباغه قدیمی‌ترین و رایج‌ترین گونه شنا است. دلیل این امر این است که در این نوع از شنا، شناگر قادر به تنفس راحت در حین شنا نیز هست. در استخرها گونه‌هایی از شنا که در آغاز به شناگران آموخته می‌شود معمولاً اول شنای کرال سینه و شنای قورباغه‌است.

شنای قورباغه یکی ازچهارنوع شنای اصلی است که مسابقات آن رسما برگزار می‌شود و در عین حال این شنا علاقه مندان بسیاری دارد، زیرا احتیاج کمتری به صرف انرژی نسبت به شنای کرال سینه دارد. یادگیریش آسان است. این شنا برای مسافت‌های طولانی مناسب است، علاوه بر این، شنای قورباغه هم جهت شنا کردن در دریا وهم در موقع نجات غریق مفید است. کندترین نوع شنا بین چهارنوع شنای اصلی است.

این شنا در واقع به این شکل انجام می‌شود که بدن درحالتی افقی برروی آب قرار گرفته؛ هر دو دست، آب را از جلو گرفته و توسط کف و ساعد به طرف عقب و زیر شکم می‌کشند و از همان زیر آب، به جلو آمده کشیده می‌شوند و مجددا عمل کشش آب توسط دستها انجام می‌گردد. پاها نیز توسط فشار و ضربه‌ای که به آب وارد می‌آورند آب را به عقب می‌رانند. بدین روش که هر ضربه توسط کف پا زده می‌شود و برای اینکار مفصل ضربه و فشار لازم به آب وارد می‌شود. این نوع شنا را بعضی از مربیان قورباغه تجارتی نام گذاشته‌اند.

فنون و مهارت‌ها

عملکرد پاها

بدن به حالت شناور روی آب قرار می‌گیرد. ساق پا ابتدا به سمت باسن خم می‌شود. در ناحیه تهیگاه خمیدگی ملایمی نیز ایجاد می‌شود. زانوها به اندازه ۱۵ سانتی متر در هنگام خم شدن زانو‌ها از یکدیگر فاصله می‌گیرند، اندک زمانی قبل ازآنکه پاشنهٔ پاها به باسن برسند، پنجه پاها به طرف نازک نی و زانو کشیده می‌شوند و پاشنهٔ پاها به داخل نزدیک می‌شوند . اکنون ساق پا همزمان از طرفین حرکت کرده و دایره‌ای را در جهت عقب ترسیم می‌کند و کف پاها نیز با فشار خود آب را به عقب می‌رانند.

به محض اینکه مرحله فشار تمام شد، پاها به طور کشیده و مستقیم در مجاورت یکدیگر در داخل آب قرارمی گیرند. ضربه‌های پای شنای قورباغه باید توسط تخته شنا به منظور به دست آوردن تکنیک و مکانیک صحیح حرکت آن انجام شود. به وسیلهٔ تخته شنا، شناگر و مربی بهتر متوجه می‌شوند که ضربه‌های وارده و یا حرکت‌های انجام شده توسط پاها به چه میزان تاثیر داشته و چقدر باعث جلو رفتن شناگر می‌شود و در عین حال حالت و شرایط پاها کاملا مشخص می‌شود. اما باید توجه داشت که در هنگام استفاده از تخته شنا و پا زدن با آن، دست‌ها کشیده شود و تخته را به جلو متمایل سازد و درعین حال شانه‌ها را کاملا به پائین و داخل آب فرو ببرد.

باید توجه داشته باشید که پاشنه‌های پا از سطح آب خارج نگردد و اگر چنین موردی را در موقع آوردن پا به جلو مشاهده کردید، باید زانوها را کمی بیشتر به زیر لگن خاصره و باسن برده و به شکم نزدیک سازید. این عمل باعث می‌شود که پاشنه پاها به پائین برود، یعنی جائی که باید باشد. و وقتی پاشنه‌های پا در زیر سطح آب باشد نشان می‌دهد که نیروی وارده توسط کف پا کاملا اثر می‌نماید. در شنای قورباغه حرکت‌های پا بسیار مهم است. زیرا ۵۰ در صد پیشروی بدن در آب مرهون ضربه‌های پا به خصوص از ناحیه کف پا می‌باشد.

درعین حال باید در نظر داشت که در بین شناگران قورباغه رو، بعضی‌ها حرکت دستشان قوی است و باعث پیش روی بیشترشان می‌شود و بعضی دیگر حرکت پاهایشان. ضربه پاها باید حتی المقدور با کف پا باشد و بدین علت است که لازم است مچ پاها به طور کامل دارای انعطاف پذیری باشند. برای اینکه مشخص شود که مفصل مچ پای شناگر به اندازه کافی دارای جنبش پذیری است یا نه، آزمایش ساده‌ای وجود دارد. بدین طریق که شناگر مستقیم می‌ایستد، در حالیکه پاهایش نزدیک به هم است و دست‌هایش را پشت سر نگه داشته سعی می‌کند در همان حالت بنشیند و باسن او به پاهایش بچسبد. اگر نتواند چنین کند و پاشنه‌ها از زمین جدا شود یا به عقب بیفتد، نشانه این است که مفصل مچ به انداره کافی جنبش پذیر نیست. البته در بعضی‌ها به علت سفت بودن تا ندون آشیل و یا کشیده نبودن عضلات ساق قادر نیستند این آزمایش را به خوبی انجام دهند. جهت جنبش پذیری مفاصل، شناگر باید در خشکی خوب تمرین کند.

تمرینات آموزشی برای بهبود عملکرد پا

کارآموز شناگر روی لبه استخر به قراری که هر دو دست به عقب تکیه داده شده می‌نشیند. در این حالت ساق هر دو پا آویزان در داخل آب قرار می‌گیرند. زانوها به اندازه عرض شانه‌ها از یکدیگر فاصله دارند و درحالی که پنجه هردو پا به طرف ساق پاها و خارج متمایل می‌باشند، کارآموز شنا گر با هردو پای خود دایره‌ای را درآب ترسیم می‌نماید. در هنگام اجرای این حرکت، آب توسط کف پای کارآموز فشرده می‌شود. در انتهای حرکت، پنجهٔ پاها، مجددا کشیده شده و هر دو پا مستقیم در مجاورت یکدیگر قرارمی گیرند تا حرکت بعدی را شروع نمایند.

با گرفتن موج گیر روی سطح صورت را بین دو دست بر روی سطح آب قرار می‌دهیم. در این حالت مبادرت به انجام پای قورباغه می‌نماییم. زانوها نباید به هنگام زدن ضربه از یکدیگر فاصله داشته باشند. کارآموز باید حالت جمع، باز بسته را فراموش نکند. حتماً مربی بایستی این حرکت را قبل از اینکه کارآموز انجام دهد، خود به او نشان دهد.

تمرین ترکیبی:

برای اینکه حرکت پا بهتر و موثرتر آموزش داده شود، کار آموز روی آب به شکم دراز می‌کشد. برای تعادل بهتر، کار آموز با یک دست موج گیر و با دست دیگر کمی پایین تر ازموج گیر را می‌گیرد. نفر دوم با گرفتن کف پای نفری که دراز کشیده، عمل مقاومت آب را درمقابل فشار کف و ساق پا به عقب انجام می‌دهد.
با گرفتن تخته شنا توسط دو دست، مسافت‌های کوتاه بدون تنفس همراه با پای قورباغه طی شود.
انجام تمرین قبلی بدون استفاده از تخته شنا. دست‌ها کاملا کشیده و صورت در بین دست‌ها قرار می‌گیرد.
کارآموز شناگر در حالی که بر روی شکم در سطح آب دراز کشیده‌است مبادرت به انجام پای قورباغه می‌نماید. ضمنا درهمین حالت نفر دوم دست‌های نفر اول را گرفته و آهسته به عقب گام بر می‌دارد.

عملکرد دست

دست‌ها با فاصله‌ای درحدود ۲۰-۱۵ سانتی متر در زیر آب با آرنج‌های کشیده، آب را به طرفین و انتهای بدن می‌کشند. ضمناً کف دست‌ها به طور مورّب به طرف خارج از بدن قرارخواهند داشت.
هنگامی که دست‌ها از طرفین درحدود ۴۰-۳۰ سانتی متر از یکدیگر جدا شدند، مفصل آرنج شروع به خم شدن می‌نماید. با خم شدن مفصل آرنج‌ها بازوها و دست‌ها می‌توانند حول محور طولی خود به حرکت درآیند.
توجه داشته باشید که جهت آرنج‌ها به طرف بالا بوده و در تمام مرحلهٔ حرکت بالاتر از سایر قسمت‌های زیر مفصل آرنج خواهد بود. هنگام کشش، آرنج‌ها نباید به هیچ وجه از ارتفاع شانه بالاتر باشند، ولی باید نسبت به ساعد و کف دست‌ها در سطح بالاتری قرار داشته باشند تا به این طریق شناگر بتواند عمل کشش وفشار را بهتر انجام دهد.
درطول دامنه کشش هنگامی که مچ و کف دست‌ها کمی مانده در امتداد و زیر شانه قرار بگیرند، مرحله‌ای است که به اندازه کافی از یکدیگر فاصله گرفته و دراین زمان فشارآغاز می‌گردد. مرحله فشار هنگامی شروع می‌شود که کف دست‌ها به طرف داخل حرکت می‌کنند و آرنج‌ها نیز به طرف بالاتنه آورده می‌شود.
پس از اتمام مرحله فشار مچ و دست‌ها از زیر خط میان بدن باید به جلو هدایت شوند. کف دست‌ها نیز باید نزدیک به یکدیگر قرار داشته باشند.
پس از اینکه دست‌ها کاملاً به جلو هدایت شدند، برای مدتی بسیار کوتاه درهمان حالت، بی حرکت خواهند ماند. این بی حرکتی برای سرخوردن و کشش بدن به جلو صورت می‌گیرد و بعد از آن کشش و حرکت مجدد دست‌ها آغاز می‌شود.

هماهنگی حرکات دست و پا

اکنون به شرح هماهنگی حرکت دست و پای قورباغه بدون عمل تنفس می‌پردازیم . پس از سرخوردن در آب حرکت دستها شروع می‌شود. دستها قبل از شروع حرکت به طور کامل کشیده هستند. سر بین دو دست قرار خواهد داشت. در مرحله‌ای که کشش دست‌ها به اتمام رسیده و مرحله فشار شروع می‌شود، حرکت پا آغاز می‌شود. در زمانی که هدایت دست‌ها به طرف جلو رو به اتمام است، فشار پا به آب آغاز می‌گردد. لحظه‌ای قبل از شروع مجدد حرکت دست‌ها و پاها مرحله‌ای است که بدن به طرف جلو پیش روی می‌کند و در این زمان کوتاه است که هم حرکت دست و هم حرکت پا متوقف خواهند بود. توجه داشته باشید که آموزش این بی حرکتیِ کوتاه از نکات اساسی در آموزش شنای قورباغه می‌باشد.

شنای پروانه

شنای پروانه یکی از زیباترین و مشکل‌ترین انواع شنا است که در اکثر مسابقات معتبر جزو پر بیننده‌ترین انواع شناست. در حالی که دیگر انواع شنا توسط مبتدیان به راحتی انجام می‌شود، پروانه نیاز به تکنیک مناسب دارد تا صورت گیرد. بسیاری از نوآموزان پروانه را سخت‌ترین نوع شنا می‌دانند. در این نوع شنا حرکت پاها مانند حرکت دلفین در آب است و از کمر آغاز می‌شود دستها نیز بطور هم‌زمان و از طرفین به سمت جلو پرتاب می‌شود و و هم‌زمان با این عمل سر از آب بیرون امده و هواگیری انجام می‌شود.

مراحل استارت

در زمان استارت کرال پشت شناگر، پشت به مسیر شنا در داخل آب می‌ایستد . در این هنگام قسمتی از بالا تنهٔ او از آب خارج خواهد بود سپس شناگر با دو دست میله‌ای را که در زیر سکوی استارت به این منظور بسته شده‌است می‌گیرد ( برای تمرین استارت کرال پشت می‌توان از موج گیر استفاده کرد ) در این هنگام شناگر هر دو پای خود را به طرف بالاتنه کشیده و کف هر دو پا را در حدود ۳۰ سانتی متر زیر سطح آب به دیوار استخر تکیه می‌دهد.

در این حالت حتی می‌تواند پاها تقریبا در کنار یکدیگر طوری قرار گرفته شود که هر یک از آنها از دیگری بالاتر است و شناگر بایستی مراقب باشد که در موقع استارت پاها لیز نخورد، زیرا بیشترین نیروی پرتاب بدن به فاصلهٔ دورتر توسط فشار وارده توسط پاها به دیوارهٔ استخر صورت می‌گیرد .

به محض شنیدن فرمان استارت شناگر سر را به طرف بالاو عقب پرتاب می‌نماید . توجه داشته باشید که بدن در هنگام استارت دارای قوس کمی خواهد بود.

در ضمن سر در مرحله اوج بدن در خارج از آب به عقب کشیده شده ودر زمان یکه به داخل آب هدایت می‌شود به طرف سینه کشیده می‌شود تااز به عمق کشیدن بیشتر از حد بدن در آب جلوگیری نماید. در این حالت دست‌ها فشاری مخالف به دستگیره آورده و به پایین و داخل نیرو وارد می‌سازند در این حالت عمل دم انجام می‌گیرد. این کار بایستی با انقباض عضلات شکم انجام شود. در مرحله بعد پاهای شناگر از دیواره جدا شده و در حالی که آخرین فشار وارده توسط باز شدن مفصل مچ پا به دیواره می‌آید دست‌ها به طرف سر در حرکت است .

درهمان حال که دست‌ها به طرف بالای سر می‌رود بدن شناگر در حال سقوط در آب می‌باشد شناگر در این حالت در فکر سرخوردن پس از غوطه ور شدن در آب است .

چنانچه شناگر پس از استارت بیش از اندازهٔ مطلوب در آب فرو رود ابتدا با زدن چند پای کرال پشت سعی می‌کند بدن را به سطح آب بکشد تا شرایط مناسب بدن نسبت به آب ایجاد شود و سپس شروع به زدن دست و پای کرال پشت می‌نماید.

وضعیت بدن

وضعیت بدن شناگر در این شنا همانند قرار گرفتن یک قایق سرعتی روی سطح آب است .

وضعیت سر

سر شناگر باید همانند زمانی که روی بالش قرار گرفته، ثابت (بدون حرکت) و متمایل به بالانگه داشته شود. -مسیر دید شناگر در هنگام شنا باید همانند زمانی باشد که او در رختخواب دراز کشیده و می‌خواهد به اطراف نگاه کند . صورت‌شناگرباید عاری ازآب باشد واین بدان معنی‌است‌که آبی روی صورت شناگرنباشد. لاله‌های گوش شناگر باید سطح آب را لمس نمایند.

حرکت پا

حرکت پا در شنای کرال پشت، شبیه حرکت پا درشنای کرال سینه‌است. لازمه اجرای صحیح شنای کرال پشت همانا حرکت قوی، پیوسته و مداوم پا است. پاها در ابتدا و هنگام حرکت به سمت پایین، صاف و محکم نگه داشته شده و سپس با خمیدگی مختصر زانوها که اجازه می‌دهد تا پا در مسیر قوسی شکل بزرگتری به حرکت درآید، به پایان می‌رسند. هنگام انجام پای کرال پشت، بدن باید به حالت کشیده در آب قرار گیرد تاحرکت پای کرال پشت موثر انجام گیرد.و در ضمن باسن نباید بیش از اندازه در آب فرو رود، بلکه باید در سطح آب قرار گیرد، حرکت پا در کرال پشت بیشتر همان نگهداری افقی بدن بر روی آب را به عهده دارد.

حرکات پا در کرال پشت نیز از سه مفصل مچ پا، زانو، و ران زده می‌شود و از نقطه نظرحرکتی و مکانیکی مشابه حرکت پا در کرال سینه می‌باشد.

تمرین پای کرال پشت خارج از آب

دراینجا مانند انواع دیگر شنا بهتر است قبل از شروع کرال پشت، ابتدا به تمرین بدنی خارج از آب بپردازید وآمادگی لازم را برای اجرای کرال پشت در خود به وجود آورید. برای این کار کنار استخر به پشت دراز بکشید، به طوری که باسن شما در لبهٔ آن قرار گیرد . ساعدها را روی میز قرار داده وسرتان را کمی بالا بگیرید. ساق‌ها و ران‌ها را کشیده نگه داشته، و زانوها را کمی خم کنید وبه طور مرتب ساق‌ها را در خلاف جهت هم، به بالا و پایین حرکت دهید. به طوری که حداکثر فاصله‌ای که پاهای شما با هم ایجاد می‌کنند، بین ۳۰ تا۴۰ سانتی متر باشد، و این حرکت را تا آنجا که خسته نشده‌اید انجام دهید.

از نکات مهمی که در هنگام پا زدن باید بدان توجه داشت، این است که حرکت پا باید طوری به آب ضربه بزند که در موقع بالا آمدن، سطح آب را لمس نماید، ولی از آب خارج نگردد. یعنی حالتی مانند جوشش آب بوجود بیاورد. اگر پاها در خارج ازآب دیده شود نشانگر این است که پاها بیش از حد بالا آمده‌است. سر هم نبایستی زیاد پایین باشد. اگر آب و حباب‌های ناشی ازپا زدن جوششی نداشته باشد، بیانگر این است که پاها در سطح پائینی از حد لازم در حال حرکت است. فاصله بین دو پنجه پا زدن حداکثر نباید از۴۵ سانتی متر تجاوز نماید، نکته مهم اینکه سر زانوها نباید از آب خارج گردد.

کرال سینه

کرال سینه یکی از انواع شنا می‌باشد که حرکاتی کاملاً تعریف شده و مشخص دارد. شانه‌ها باید با آب در یک خط قرار بگیرند، و حرکات دست‌ها و پاها باید با هم انجام شود. دست‌ها از سینه دور شده و به دور بدن می‌گردد و بعد دوباره به جای اولیه باز می‌گردد (پاها مستقیم اند و بالا و پایین می‌روند). اگر با این حرکت یک ساعت شنا کنید، حدود ۷۵۰ کالری خواهید سوزاند.

کلمه کرال از فعل انگلیسی Crawl مشتق شده که به معنی خزیدن است . زیرا انسان به وسیلهٔ این شنا در آب می‌خزد و پیش می‌رود.

کرال سینه سریعترین روش شنا است و تقریبا همه شناگران در مسابقات شنای آزاد از آن استفاده می کنند.

نفس گیری

یکی از قسمت‌های مهم شنای کرال سینه، هواگیری است و این مرحله همان تخلیهٔ هوای ذخیره شدهٔ شش‌ها در آب است. خالی کردن هوا در آب می‌تواند هم از طریق بینی و هم از راه دهان باشد. مهم نیست که کارآموز از کدام سمت یا جهت (راست یا چپ) نفس گیری کند، بلکه مهم این است که عمل هواگیری یک طرفه صورت گیرد عمل دم خیلی سریع انجام می‌شود و اگر عمل بازدم کمی طولانی تر باشد اشکالی نخواهد داشت.

سر به اندازه‌ای می‌چرخد تا دیگر آبی پیرامون دهان نباشد و شناگر از خلا طبیعی ایجاد شده توسط موج کمانی شکل سود جسته و پایینتر از سطح معمولی‌آب نفس‌گیری می‌کند.

تمریناتی که برای هواگیری در کرال سینه پیشنهاد می‌شود:

در مر احل اولین تمرین کافیست کارآموز شناگر در قسمت کم عمق استخر در حالی که از ناحیه کمر خم شده‌است، سر را داخل آب قرار داده و هوای داخل ریه‌ها را خالی کند. نکته مهم این تمرین در این ست که زمانی که می‌خواهد سر را برای گرفتن هوا از آب خارج کند باید این کار را توسط گردن انجام دهد و موقع هواگیری نصف صورت داخل آب ونصف دیگر در بیرون آب باشد سعی کنید شانه را بالا نیاورید و از آب خارج نسازید. این عمل در ابتدا مشکل است، ولی به مرور زمان به طور خودکار با موفقیت انجام می‌شود.

روش دیگر تمرین بدین شکل است که کارآموز شناگر در قسمت کم عمق استخر با دستهایش که به اندازهٔ عرض شانه باز است، لبهٔ استخر را می‌گیرد وبدن را در موقعیت شناور رو به کف استخر قرار می‌دهد . برای شناور شدن بهتر بدن، تخته شنا یا چوب پنبه‌ای را در میان دو ران قرارمی‌دهد و کاملاٌ شناور می‌شود. در این لحظه سر را به یک سمت می‌چرخاند و عمل دم را انجام می‌دهد این عمل خیلی سریع انجام می‌گیرد. شناگر در آخرین لحظهٔ تمام شدن هوای داخل ششهایش سر را از آب خارج می‌سازد (در حالی که هنوز در حال دمیدن هوا است) و یکباره هوا را می‌بلعد. این عمل را چندین بار تکرار کنید.

شنای سگی

شنای سگی یا شنای پا سگی یک نوع شنای ساده‌است که شناگر در آن دست و پای خود را به طور متناوب حرکت می‌دهد و سر را بیرون از آب نگه می‌دارد. این حرکات او نحوه شنای سگ را به خاطر می‌آورد. این شنا معمولاً اولین شنایی است که وقتی کودکان در حال یادگیری شنا هستند از آن استفاده می‌کنند.

این اولین نوع شنا

نگاهي به تاريخچه "هندبال در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:47 :: نويسنده : مهدی فرخانی

در ورزش هندبال بازیکنان برای کسب امتیاز باید توپ را درون دروازه حریف جای دهند، در این ورزش از دست برای پاس دادن و شوت کردن استفاده می‌شود. در هندبال تیمی برنده‌است که تعداد گل بیشتری بزند. این بازی در سال ۱۹۲۰ میلادی ابداع گردید، مدت استاندارد بازی هندبال دو نیمه ۳۰ دقیقه‌ای است.

هندبال داخل سالن، هندبال روی چمن، هندبال ساحلی (شنبال)، هندبال چکی، هندبال آمریکایی و هندبال گیلیک، اقسام مختلف هندبال هستند. به هندبالی که به صورت امروزی و در داخل سالن انجام می‌شود، هندبال تیمی، هندبال المپیکی و هندبال اروپایی نیز می‌گویند. هندبال روی چمن و هندبال چکی از انواع خارج سالنی هستند که در گذشته بیشتر مرسوم بوده‌اند. نوع دیگر هندبال که در ساحل‌ها برگزار می‌گردد، هندبال ساحلی یا شنبال (به انگلیسی: sandball) است. شکل و روش هندبال آمریکایی و هندبال گیلیک کاملا" با هندبال مرسوم و آنچه که در المپیک برگزار می‌گردد، متفاوت است. ورزش هندبال یک ورزش سریع است که دارای برخوردهای بدنی فراوان است.

دوره‌های زمانی بازی هندبال

در بازی استاندارد برای افراد بالای ۱۶ سال، در دو نیمه ۳۰ دقیقه‌ای و یک زمان استراحت ۱۰ دقیقه‌ای میان این دو نیمه برگزار می‌شود. برای افراد ۱۲ تا ۱۶ سال، در دو نیمه ۲۵ دقیقه‌ای و یک زمان استراحت ۱۰ دقیقه‌ای میان این دو نیمه برگزار می‌شود. برای افراد ۸ تا ۱۲ سال، در دو نیمه ۲۰ دقیقه‌ای و یک زمان استراحت ۱۰ دقیقه‌ای میان این دو نیمه برگزار می‌شود. و تیمی برنده‌است که بیشترین گل را به تیم حریف بزند.

انواع خطا ها

در این بازی کارت زرد وجود دارد که کارت زرد دوم به معنای اخراج است البته اخراج در هندبال 2 دقیقه‌است وبعد از این مدت بازیکن دو باره به زمین بازمی‌گردد. هر 3 اخراج 2 دقیه اخراج کامل از بازی را به همراه دارد که داور آن را با کارت قرمز نشان می‌دهد.

اندازه توپ هندبال

سایز III: در بازی مردان، بزرگتر از ۱۶ سال: محیط توپ هندبال ۵۸ تا ۶۰ سانتیمتر و وزن آن ۴۲۵ تا ۴۷۵ گرم است.

سایز II: در بازی زنان، پسران نوجوان بین ۱۲ تا ۱۶ سال و دختران بزرگتر از ۱۴ سال: محیط توپ هندبال ۵۴ تا ۵۶ سانتیمتر و وزن آن ۳۲۵ تا ۳۷۵ گرم است.

سایز I: خردسالان بزرگتر از ۸ سال: محیط توپ ۲۹۰ تا ۳۳۰ و وزن توپ ۵۰ تا ۵۲ گرم است.

زمین بازی هندبال داخل سالن

زمین بازی یک مستطیل در اندازه ۴۰ متر در ۳۰ متر است. منطقه ایمنی پیرامون زمین دست کم ۱ متر از خط‌های طولی زمین فاصله دارد و در قسمت خط گل نیز ۲ متر دورتر از خط گل می‌باشد. پهنای خط کشی زمین بازی، در هندبال ۵ سانتیمتر می‌باشد اما خط کشی میان دو تیر یک دروازه ۸ سانتیمتر پهنا دارد.

هندبال هاي ديگر:

هندبال ساحلی

هندبال ساحلی یکی از فرمهای هندبال است که در ساحل برگزار می‌گردد در این بازی که در دو یا سه ست برگزار می‌گردد بازیکنان باید توپ را با دست وارد دروازه حریف کنند. بیشتر قوانین این بازی همانند هندبال است. در این بازی گل بازیکن ۱ امتیاز و گل دروازه بان ۲ امتیاز دارد.

هندبال روی چمن

هندبال در چمن (به انگلیسی: Field handball) یک فرم از هندبال است. در این بازی که قوانین آن شبیه به هندبال است طول زمین بین ۹۰ تا ۱۱۰ متر و عرض زمین بین ۵۵ تا ۶۵ متر است.شعاع دایره محوطه جریمه ۱۳ تا ۱۴ متر است. در هر تیم ۱۱ بازیکن و ۲ بازیکن ذخیره وجود دارد و هر نیمه ۳۰ دقیقه‌است. این بازی کم کم رو به فراموشی است آخرین جام جهانی که برای این رشته برگزار شد سال ۱۹۶۶ بود.

تاريخچه هندبال در جهان

طبيعي است که انسان مهارتهاي دست را بيشتر از مهارتهاي پا به نمايش مي گذارد .

گروهي هندبال را مثل ورزشهايي چون بوکس- کشتي و دو از رشته ها ي سنتي المپيک مي دانند. «هومر» شاعر و مورخ يوناني در اثر خود«اوديسه» از ورزش هندبال بنام «اورانيا » يادکرده است . درمقبره اي مربوط به سال 600 ق. م در شهرک تاريخي «ديپلون» نزديک به آتن جملاتي درمورد توپ بازي با دست به چشم مي خورد. در کاوش هاي باستانشناسي در تمدن هاي اوليه که در کرانه هاي رود نيل انجام گرفته نشان مي دهد بازيهاي توپي منحصراً با دست انجام مي شده .

در قرن سيزدهم ميلادي اين بازي بنام « کچ بال » شهرت داشته و مسابقات آن بين شواليه ها متداول بوده است اما به نظر مي رسد که اين بازيها که با توپ و توسط دست انجام مي شده با هندبال کنوني متفاوت بوده.

بطور کلي درتوسعه و تعميم هندبال بشکل کنوني سه کشور آلمان- دانمارک- چکسلواکي نقش مهمي داشته اند. درکشور دانمارک آقاي «هولگرنيلسن» که يک معلم ورزش بود هندبال ابتکاري خود را به جامعه معرفي کرد بطوريکه توسعه اين ورزش درکشور دانمارک باعث شد در سال 1954 پنجاهمين سالگرد تشکيل فدراسيون خود را جشن بگيرند. اين ورزش بصورت بگيرند. اين و رزش بصورت 7 نفره بازي مي شد ولي طبق اطلاعات موجود اين بازي شبيه هندبال کنوني نبوده است. نفره بازي مي شد ولي طبق اطلاعات موجود اين بازي شبيه هندبال کنوني نبوده است.

در کشور آلمان يک معلم ورزش زن بنام «ماکس هايزر» در شهر برلين تيم هندبال دختران را تشکيل داد. دو سال بعد آقاي « دکتر کارل شلنز» هندبال ديگري را ابداع کرد و مقررات ويژه اي براي آن نوشت . او که در دانشسراي عالي تربيت بدني برلين تدريس مي کرد هندبال ابداعي خود را به دانشجويان آموزش مي داد . دانشجويان وي پس از فراغت از تحصيل وسيله گستر ش اين رشته را در آلمان و در برخي از کشورهاي اروپائي فراهم آوردند . اين بازي در زمين فوتبال انجام مي شد و به همين روال برخي از مقررات فوتبال بر روي اين بازي اثر گذاشته است . اولين مسابقه بين المللي هندبال در شهر «هال-سال» بين تيمهاي اتريش و آلمان برگزار شد که اتريش 3 بر صفر برنده شد.

درکشور چکسلواکي يک بازي محلي بنام «هازنا » متداول بود که شبيه هندبال 11 نفره در آلمان بود.

فدراسيون بين المللي هندبال در ماه اوت سال 1928 با حضور 11 کشور ( آمريکا – کانادا –دانمارک- فنلاند- فرانسه- يونان- ايرلند- اتريش – سوئد –چکسلواکي – آلمان) در آمستردام تشکيل گرديد. سرانجام اولين بازيهاي بزرگ و رسمي هندبال د رسال 1936 المپيک برلين در رشته هندبال 11 نفره مردان انجام شد که تيمها ي آلمان- اتريش و سوئيس اول تا سوم شدند. در سال 1946 به دعوت برخي از کشورهاي اروپائي فدراسيون بين المللي هندبال IHF) ) تأسيس شد.

در همان زماني که هندبال در زمين روباز انجام مي شد. در اروپاي شمالي به علت سردي هوا و نامساعد بودن شرايط جوي در بيشتر فصول سال اين ورزش را بداخل سالن کشانده در اين زمينه دانمارکي ها و سوئدي ها موفق تر از ديگران بودند زيرا نبود ( باد و باران- سردي و گرمي – تابش تند آفتاب – رطوبت و لغزندگي توپ ) در فضاي محدود سالن باعث کم شدن تعداد بازيکنان در زمين شد و امکان هر تحول و تغييري را در تکنيکها و تاکتيکهاي هندبال بوجود آورد اين تغييرات و تحولات موجب پيدايش بازي جديدي بنام «هندبال سالني» شد. مدتها هندبال سالني و هندبال در فضاي باز دربيشتر کشورهاي اروپايي متداول بود تا اينکه هندبال سالني جزو بازيهاي المپيک بيستم 1972 (مونيخ ) قرار گرفت.

در اگوست سال 1993 نوزاد ديگر اين ورزش بنام «هندبال ساحلي» کارائي و ويژگيهاي بيشتر اين ورزش را حتي در کنار ساحل و درميان شن و ماسه نشان داد.

هندبال که به مادر ورزش هاي توپي شهرت دارد به اشکال زير بازي مي شود:

1. هندبال هفت نفره

2. ميني هندبال

3. هندبال نشسته

4. هندبال با ويلچر

5. هندبال ساحلي

تاريخچه هندبال درايران
هندبال سالني با تدريس آقاي دکتر علي محمد امير تاش در سال44 -1343در دانشسراي عالي بصورت کلاسيک آغاز شد. گويا در کنار اين فعاليت در ارتش هم گروهي هندبال 11 نفره را مي شناخته اند . که آن را بصورت تفريحي و براي آمادگي جسماني سربازان انجام مي داده اند . در اواخر سال 1347 و اوايل سال 1348 با تلاش و جديت دکتر علي محمد امير تاش تاسيس اين رشته در ورزش آموزشگاهها توسط شوراي عالي تربيت بدني آموزشگاهها در وزارت آموزش و پرورش به تصويب رسيد و آقاي جعفر گل بابائي رياست فدراسيون هندبال آموزشگاهها گرديد و آقاي دکتر امير تاش بعنوان مشاور فني اين فدراسيون برگزيده شد.

در دهه دوم اسفند 47 دو کلاس فشرده مربيگري و داوري جهت مربيان استان تهران ودهه سوم اسفند 47 براي مربيان ساير استانها تشکيل شد و اولين مسابقات آن د ردهه اول تيرماه سال 1348 درتهران برگزار شد که تيمهاي ( تهران – اهواز- مشهد- اصفهان- شيراز-کرمان) بترتيب اول تا ششم شدند. اولين مدرس خارجي براي هندبال آقاي «ميشل پائوليني» فارغ التحصيل دانشسراي عالي تربيت بدني و ورزش فرانسه ومربي تيم قهرمان هندبال فرانسه و عضو کميته فني هندبال آن کشور بود که درمدت 2 ماه اقامت درايران دو کلاس در تهران و اصفهان برگزار کرد که اکثر معلمين ورزش آن زمان در اين کلاسها شرکت کردند و با ورزش هندبال آشنا شدند. در مسابقات آموزشگاهي سال 1349 براي نخستين بار تيمهاي دختران دانش آموز شرکت کردند. اولين مسابقه خارجي تيم ايران ازتيم منتخب آموزشگاههاي تهران با تيم منتخب دانش آموزان کويت که نتيجه آن 14 بر 18 به نفع تيم کويت بود .

فدراسيون هندبال درسال 1354 تأسيس گرديد و شخصي بنام مهندس هارون مهدوي بعنوان رئيس آن معرفي شد. از سال 1355 تا سا ل 1361 مسابقات قهرماني کشور بطور مرتب انجام گرفته درسالهاي 69-68-67 مسابقات برگزار نشد و مجدداً اين بازيها از سال 1370 دوباره از سر گرفته شد . مسابقات جوانان کشور در دسته مردان از سال 63 آغاز شد اما سالهاي 64 و 67 برگزار نشد. ازسال 67 اين مسابقات بصورت جشنواره فرهنگي ورزشي هندبال جوانان شهرها برگزار مي گردد. هندبال در آموزشگاهها از سال 48 تا کنون انجام گرفته البته بعضي از سالها در آن وقفه داشته است.

- دومين مسابقات قهرماني کشور مردان 1355 درمشهد

- اولين مسابقات قهرماني زنان 1370درتهران

- اولين دوره مسابقات دانشجويان (پسر) 1367 در زاهدان

- اولين دوره مسابقات هندبال ساحلي (مردان) 1380بندرعباس

- بهترين نتيجه تيم ملي مسابقت آسيايي بانکوک (مردان) مقام چهارم 1998

- بهترين نتيجه تيم باشگاهي مردان در مسابقات آسيايي مقام سوم تيم ذوب آهن

- اولين حضور تيم هندبال دانش آموزان پسر ايران درمسابقات جهاني هندبال دانش آموزان درکشور يونان درسال 2002 در ارديبهشت ماه 1381 و با کسب مقام ششم

تاثيرات هندبال

هندبال مي‌تواند روي سيستم‌هاي مختلف بدن تاثيرات مثبتي داشته باشد.

آمادگي جسماني: هندبال باعث افزايش سرعت، قدرت، استقامت، چابكي و انعطاف‌پذيري در فرد ورزشكار مي‌شود.

آمادگي رواني: خلا‌قيت و قدرت تصميم‌گيري در ورزشكاران اين رشته افزايش مي‌يابد.

افزايش سرعت عكس‌العمل: ورزشكاران اين رشته نسبت به افراد عادي با سرعت بيشتري به تحريكات محيطي پاسخ مي‌دهند.

آمادگي فكري:افزايش قدرت تمركز، اعتماد به نفس و توجه در اين ورزشكاران بيشتر است.

شادابي: كسب مهارت و بازي در اين رشته باعث شادابي در بازكنان هندبال مي‌شود./م

نگاهي به تاريخچه "تكواندو در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:46 :: نويسنده : مهدی فرخانی

"تکواندو"

تکواندو (زبان کره‌ای: خط هانگول: 태권도 خط هانجا :跆拳道) یک ورزش رزمی کره‌ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش‌های رزمی در سراسر دنیا است.

فنون تکواندو از ورزش‌های سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده‌است.

اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهت‌هایی نیز با برخی سبک‌های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت وسرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود متمایز می‌کند.

دو تكواندو كار در حال مبارزه

نام

کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می‌شود:

태 «تِ» = ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط پا

권 «کوان»= ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط دست

도 «دو» = راه و روش

تاریخچه

قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره‌ها و نقاشی‌های به جا مانده در مقبره‌های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به بیش از ۲۰ قرن پیش می‌رسد.- دریکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است. همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد.

شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته‌های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران حکومت سلسله گوگوریو (۳۷ ق.م تا ۶۶۸ م) در شمال کره تمرین می‌شده، اقتباس شده‌است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می‌شد و مسابقات منظمی برگزار می‌شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه‌ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده و به مبارزه می‌پرداختند.

در دوران پادشاهی شیلا (۵۷ م تا ۹۳۵ م) که بر بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره حکم می‌راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی، اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت‌های این سازمان بود.

اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک‌های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می‌شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.

تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (۹۳۵ تا ۱۳۹۲) نیز رواج زیادی داشت، در جشن‌های سالانه گوناگونی که در این سلسله برگزار می‌شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می‌شد.

روی کار آمدن سلسله یی (۱۳۹۲ تا۱۹۱۰) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در ۱۹۱۰ ادامه داشت.

در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی‌ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند.

آموزش هنرهای رزمی کره‌ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی سخت‌گذر توسط گروه‌های کوچک ادامه داشت.

تکواندو نوین

پس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشته‌های ژاپنی همانند کاراته، کندو و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آن‌ها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاح‌های «تانگ سو دو» و «کونگ سو دو» برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار می‌رفت.

تلاش برای بازسازی تکواندو و بازگرداندن آن به حالت اصلی خود در نهایت منجر به تبدیل این رشته به ورزش ملی کره و محبوبترین سبک رزمی در سراسر دنیا شد:

۱۹۵۹ - «انجمن تا سو دو» تأسیس شد. هدف این نهاد ایجاد یگانگی در هنرهای رزمی کره‌ای بود.

۱۹۶۲ – تکواندو به عنوان یک بازی رسمی به چهل و سومین دوره بازی‌های ملی کره جنوبی وارد شد.

۱۹۶۵ - «انجمن تا سو دو» به«انجمن تکواندو» تغییر نام داد.

۱۹۷۲ - کوکی وان تأسیس شد. این باشگاه تا امروز بالاترین مرجع فنی تکواندو بوده‌است.

۱۹۷۳ – تأسیس فدراسیون جهانی تکواندو(WTF)

۱۹۷۳ – برگزاری نخستین دوره بازیهای جهانی این رشته در کره با شرکت ۲۰۰ ورزشکار از ۱۹ کشور. آمریکا، تایوان و مکزیک در جدول رده بندی پس از کره قرار گرفتند.

۱۹۷۶ – شورای بین‌المللی ورزشهای نظامی «سیزم» تکواندو را به عنوان یکی از بازی‌های خود پذیرفت.

۱۹۸۳ – کمیته بین‌المللی المپیک «فدراسیون جهانی تکواندو» را به عنوان یکی از اعضای خود اعلام کرد.

۱۹۸۶ – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در بازیهای آسیائی سئول.

۱۹۸۸ – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در المپیک سئول.

۱۹۹۴ – تکواندو به عنوان یک رشته رسمی در بازی‌های آسیائی هیروشیما برگزار شد.

۲۰۰۰ - در المپیک سیدنی تکواندو دومین هنر رزمی آسیایی (پس از جودو) شد که به عنوان یک رشته رسمی در المپیک برگزار می‌شود.

تکواندو در ایران

ورزش تکواندو در سال ۱۳۴۷ به ایران وارد شد و در سال ۱۳۴۹ اولین کلاس آموزشی خود را با حدود ۷۵ نفر شرکت کننده رسمیت داد. پس از قبولی ۶۱ نفر در این کلاس، تقریباً هسته اصلی این ورزش در ایران شکل گرفت. ۱۱ مرد کمربند مشکی، ۱۷ کمربند قهوه ای و مابقی در رده های پائین تر حاصل برگزاری این کلاس بود. در سال ۱۹۷۳ فدراسیون جهانی تکواندو تأسیس شد و در همان سال اولین دوره رقابت های قهرمانی جهان برگزار شد که ایران حضور نداشت. تکواندو ابتدا زیر نظر فدراسیون ورزشهای رزمی فعالیت می کرد اما پس از چند سال در سال ۱۳۵۲ به صورت فدراسیونی مستقل درآمد. اولین رئیس فدراسیون تکواندو سرهنگ سرشار بود. اولین حضور بین المللی تکواندو ایران مسابقات قهرمانی جهان در سال ۱۹۷۵ بود که در سئول کره جنوبی برگزار گردید و تیم ایران موفق به کسب یک مدال برنز توسط حسین بدیع زاده در وزن چهارم شد. اولین مسابقات رسمی در ایران به سال ۱۳۵۷ با عنوان قهرمانی کشور در سالن شهید افراسیابی برگزار شد. مسابقات قهرمانی آسیا اقیانوسیه هم از سال ۱۹۷۴ آغاز گردید که تیم ایران نخستین بار در سومین دوره این رقابت ها در سال ۱۹۷۸ حضور یافت که حاصل آن دو مدال نقره و پنج برنز و کسب عنوان سوم بود. درخشان ترین حضور ایران در عرصه بین المللی، جام جهانی لیون در سال ۲۰۰۰ بود که تیم ایران موفق شد برای نخستین بار در تاریخ ورزش تکواندو با پشت سر نهادن کره جنوبی به مقام قهرمانی جهان دست یابد. از سال ۱۹۹۹ تاکنون در مسابقات جهانی و آسیایی همواره ایران پس از کره جنوبی قدرت دوم جهان و آسیا بوده است. افتخارات تکواندو در عرصه جهانی، بازیهای آسیایی و المپیک باعث شده که این ورزش در کنار وزنه برداری و کشتی با اهمیت ترین رشته ورزشی در ایران باشد. نخستین مدال های طلای ایران در مسابقات قهرمانی جهان توسط مجید افلاکی و هادی ساعی در سال ۱۹۹۹ بدست آمد. هادی ساعی درخشان ترین چهره تاریخ تکواندو ایران بوده است که علاوه بر کسب مدال طلا در رقابت های قهرمانی جهان (۱۹۹۹ و ۲۰۰۵) و کسب چهار نشان طلای رقابت های جام جهانی تکواندو در المپیک آتن موفق به کسب نخستین طلای تکواندو ایران در المپیک شد.

آسیب‌های ورزش رزمی تکواندو

رشته رزمی تکواندو که ورزشکاران باید با انگشتان پای خود به ضربه گیر حریف ضربه وارد کند و در عوض با گارد دستانش جلوی ضربه‌های حریف را بگیرد، بیش از هر عضو دیگر ساعد، مچ و انگشتان دست و همچنین زانو، ساق و انگشتان پا در معرض آسیب دیدگی قرار می‌گیرند.

البته احتمال کشیدگی و گرفتگی عضلات ران و کتف نیز وجود دارد، اما عمده مصدومیت‌هایی که برای ورزشکاران تکواندو کار ایجاد می‌شود مربوط به مفاصل و استخوان‌های دست و پا هستند.

تغذيه ورزشكاران تكواندو

در ورزش های رزمی مثل تکواندو، فرد با توجه به متابولیسم و تركیب بدن و مقدار انرژی مورد نیاز خود، باید تغذیه مناسبی داشته باشد. یكی از شاخص های متابولیسم بدن،BMR یا متابولیسم پایه است كه برابر با مقدار انرژی است كه بدن در حال استراحت می سوزاند.

با سوختن چربی های اضافی بدن، می توان عضلات بدن را افزایش داد. بدون پرورش عضلات، انرژی دریافتی اضافی در بدن تبدیل به چربی می شود. هنگامی كه می خواهید وزن اضافی خود را كاهش دهید ، باید مطمئن شوید كه چربی های بدنتان كم می شوند نه ماهیچه ها.

یك تکواندوكار باید وزن سالم خود را حفظ كند و آن را تغیییر ندهد، ولی تركیب بدن خود را باید تغییر دهد ، یعنی مقدار چربی بدن را نسبت به عضلات كاهش دهد. افزایش عضلات باعث افزایش قدرت، سرعت و مهارت فرد در انجام حركات ورزشی می شود. در حالیکه كاهش عضلات بدن باعث كاهش قدرت، سرعت و مهارت در انجام حركات ورزشی می شود.

یك تکواندوكار باید وزن سالم خود را حفظ كند و آن را تغیییر ندهد، ولی تركیب بدن خود را باید تغییر دهد

در مردان 10 تا 15 درصد وزن بدن و در زنان 25- 20 درصد وزن بدن را چربی تشكیل می دهد. شما باید بدانید در طی روز چه مقدار انرژی نیاز دارید تا به طور مطلوب ورزش كنید و وزن ایده آل خود را حفظ كنید. به خاطر داشته باشید كه اگر كمتر از مقدار مورد نیاز خود، غذا مصرف كنید، هم سلامتی تان به خطر می افتد و هم اینكه بطور مؤثر نمی توانید ورزش كنید. اگر بیشتر از 5/0 كیلوگرم در هفته كاهش وزن داشته باشید، نشان می دهد در معرض كمبود انرژی و مواد مغذی هستید. با توجه به نوع ورزش ( استقامتی یا قدرتی ) و وضعیت بدنی فرد، باید مقدار چربی، پروتئین و كربوهیدارت مورد نیاز تعیین شوند.

ورزش تکواندو، هم استقامتی و هم قدرتی است، بنابراین 25 درصد انرژی مورد نیاز در طی یك روز از پروتئین،55 درصد انرژی مورد نیاز از كربوهیدرات و 20 درصد انرژی مورد نیاز از چربی باید تا مین شود.

مواد مغذی مورد نیاز بدن

1- كربوهیدرات ها:

كربوهیدرات های ساده مثل نان سفید، شیرینی جات، آب نبات ، چیپس ، قند و شكر باید به مقدار خیلی كم مصرف شوند و بیشتر از كربوهیدرات های پیچیده ( نان سبوس دار ، ماكارونی، سیب زمینی ، سبزیجات، برنج و جو ) استفاده شود. زیرا كربوهیدرات های ساده خیلی سریع هضم می شوند و انرژی فوری ایجاد می كنند و انرژی حاصل از آنها برای مدت طولانی حفظ نمی شود. همچنین سریع به چربی تبدیل می شوند. بنابراین باید در مصرف آنها دقت كنید و بطور متعادل مصرف كنید.

2- چربی ها:

بدن برای حفظ سلامتی خود نیاز به چربی دارد و اگر مقدار چربی بدن كمتر از 10 درصد شود خطرناك است. چربی ها برای خون، سیستم عصبی، تولید هورمون ها، چرب كردن مفاصل ( نرمی مفاصل) و حفظ اندام های داخلی بدن از ضربات، لازم و ضروری هستند. نوع چربی كه مصرف می كنید، در سلامتی شما مؤثر است.

بیشتر از چربی های غیراشباع مثل روغن زیتون ، سایر روغن های گیاهی و چربی های حاوی اسیدهای چرب اُمگا – 3 كه در انواع ماهی ، آجیل ، كره بادام زمینی و روغن گلزا ( كانولا) وجود دارد، استفاده كنید و مصرف چربی های اشباع مثل روغن نباتی جامد، كره و چربی گوشت را كاهش دهید.

3- پروتئین ها:

دریافت بیش از حد پروتئین بی فایده است. یك فرد تکواندوكار نیازی به مقادیر خیلی زیاد پروتئین ندارد، زیرا پروتئین برای ساخت، ترمیم و رشد عضلات استفاده می شود و به عنوان منبع انرژی مورد استفاده قرار نمی گیرد.

4- آب:

به یاد داشته باشید كه 70 درصد وزن بدن ما را آب تشكیل می دهد و عضلات برای كار خود به آب نیاز دارند. بنابراین همیشه به مقدار كافی آب بنوشید وهیچ وقت صبرنكنید تا بعد ازاحساس تشنگی آب بنوشید( یعنی قبل از تشنه شدن آب بنوشید) .

نگاهي به تاريخچه "ايروبيك در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:45 :: نويسنده : مهدی فرخانی

با ورود به قرن بيست و يك، از بزرگترين كارهايي كه در مورد آمادگي جسماني انجام شده، بيان پيشينه آن از ابتداي پيدايش انسان بوده است در طول ماقبل تاريخ، نياز انسانها به آمادگي جسماني در محدوده تلاش براي زنده ماندن از طريق شكار و جستجوي غذا بوده است امروزه با وجود آنكه بعنوان نياز ابتدايي بكار گرفته نمي شود اما بوضوح در خدمت سلامتي و تندرستي بكار گرفته شده است.اين تاريخچه به رويدادهاي تاريخي و افراد برجسته اي كه در پيدايش آمادگي جسماني در زمان انسان اوليه تا اساس نهضت آمادگي جسماني نقش داشته اند، مي پردازد .

ایروبیك وسیله‌ای مؤثر برای جلوگیری از افسردگی، بی‌حوصلگی، بی‌تابی است، چون هورمون اندروفین در بدن تولید می‌شود و باعث ایجاد نشاط، تمركز ذهن و بالا رفتن خلاقیت فكری می‌شود.ایروبیك یعن فعالیتی كه عضلات بزرگ را به كار می‌گیرد حداقل ۱۲ دقیقه با حالت ریتمیك و موزون. در شرایطی كه سرعت وشدت تمرین قابل تحمل است و نیاز بدن به استفاده از اكسیژن برای مدتی افزایش می‌یابد، این فعالیت انجام می‌گردد.

"ایروبیك" جزو فعالیت هوازی ( شدت تمرین بالاست و مدت تمرین پایین است) از نظر پزشكی، این ورزش سیستم قلب، عروق، تنفس را تعلیم می‌دهد و با سرعت و بازدهی بالا اكسیژن را می‌گیرد و به قسمتهای مختلف بدن می‌دهد، تنفس یكنواخت از دهان و بینی توأم انجام می‌شود و باعث تبادل اكسیژن و دی اكسید كربن، كنترل قند خون، كنترل فشار خون و كم كردن وزن اضافی بدن خواهد شد.

ایروبیك وسیله‌ای مؤثر برای جلوگیری از افسردگی، بی‌حوصلگی، بی‌تابی است، چون هورمون اندروفین در بدن تولید می‌شود و باعث ایجاد نشاط، تمركز ذهن و بالا رفتن خلاقیت فكری می‌شود.

بدنسازی (كار با دستگاه)
هالتر، وزنه، دمبل، چوب كش، سیم‌كش جزء فعالیتهای قدرتی و غیرهوازی محسوب می‌شوند كه جز لاینفك (جدا شدنی) از تمرینات روزمره ایروبیك هستند. از نظر پزشكی بهترین راه برای جلوگیری از پوكی استخوان است زیرا عمل كلسیم‌سازی روی استخوانها انجام می‌شود و در افزایش توان و استقامت عضلات مؤثر است، نقش مهمی در ایجاد اعتماد به نفس و رضایتمندی از جسم دارد و باعث كاهش خطر پوكی استخوان و بهبود هماهنگی بدن می‌شود.

اگر یك خانواده چند نفره فرصت یا هزینه رفتن به باشگاه ورزشی را ندارند می‌توانند با وسایل كم به صورت دسته‌جمعی به مدت ۲۰ دقیقه یا بیشتر در منزل تمرینات ایروبیك و بدنسازی را انجام دهند.

فاكتورهای سن
هر سنی برای شروع بدنسازی و ایروبیك مناسب است، به شرطی كه صحیح انجام شود. این ورزش برای سنین مختلف از خردسالان تا بزرگسالان و حتی كودكان استثنایی مفید است و به دلیل حالت ریتمیكی كه دارد در یادگیری حركات به افراد كمك می‌كند.

بهترین سن برای تمرینات بدنسازی از ۱۵ سالگی به بعد است زیرا كودكان پیش از سن بلوغ، نباید اقدام به انجام لیفت‌های پرقدرت و سنگین نمایند. در عوض می‌توان از وزنه‌های سبك با تكرار ۱۰ یا ۱۵ بار تمرینات را همراه با مربیان یا والدین انجام داد كه بهترین ورزش برای آنها "ایروبیك" است.ولی برای زنان بالای ۴۰ سال، بهترین ورزش تمرین با وزنه است، البته برای این سنین كه تصمیم به شروع تمرین با وزنه را دارند، بهتر است كه با مشورت پزشك معالج و انجام آزمایش تراكم استخوان و یك نوار قلبی، این ورزش را آغاز كنند. از طرفی افراد مسن باید مراقب بافتهای نرم خود باشند و با بالا رفتن سن، وزنه‌های سبك‌تر را مورد استفاده قرار دهند. افراد با سازگاری و تطابق تمرین می‌توانند تا اواخر ۵۰ و اوایل ۶۰ سالگی در حالیكه تنها كمی از قدرت خود را با افزایش سن، افزایش دهند، از وزنه‌های سنگین برای تمرین استفاده كنند.

ایروبیك در زنان
خانمها تصور می‌كنند اگر با دستگاه، تمرین بدنسازی كنند، بدن آنها عضلانی می‌شود، در این رابطه باید گفت كه میزان عضلانی شدن و جذابیت به این رشته، بین خانمها و آقایان و افراد مختلف، تفاوت دارد. زیرا بدن خانمها به علت اختلاف هورمونی با آقایان واكنش متفاوت به این تمرینات نشان می‌دهد.

چون هورمون تستترون نقش تعیین‌كننده در تقویت و بهبود حجم عضلانی دارد و در زنان مقدار این هورمون كم است، در نتیجه تمرینات با وزنه موجب عضلانی شدن آنها نمی‌شود، بلكه خانمها می‌توانند با برنامه خاص و تمرین با وزنه، عضلات خود را سفت‌تر كنند. قبل از رسیدن به سن سالمندی و عوارض پیری بهترین ورزش برای بانوان، تمرین بدنسازی (كار با دستگاه) است. زیرا با توجه به محسناتی كه گفته شد، تمرینات قدرتی بهترین راه برای جلوگیری از پوكی استخوان و . . . می‌باشد. همچنین توصیه می‌شود انجام تمرینات ورزشی با برنامه‌ی تغذیه‌ای مناسب همراه باشد.

۵ توصیه برای محکم شدن عضلات شکم :
بر خلاف تصور عموم، عضلات شکم تنها در اطراف ناف قرار ندارند، این عضلات بخشی از شبکه پیچیده عضلانیی هستند که به قفسه سینه، کفلها و حتی ستون فقرات متصلند.

_کشیده نگه داشتن بدن

هنگام راه رفتن بدن خود را صاف و کشیده- شکم تو، عضلات باسن سفت و سر بالا- نگه دارید و تصور کنید که یک شنل مانند شنل سوپرمن از شانه هایتان آویخته است، پس یادتان باشد که بدن خود را در بهترین موقعیت و شکل قرار دهید. هرچه کشیده تر بایستید، متناسبتر به نظر میرسید و در ضمن عضلات شکم شما هم در این حالت به فعالیت مشغولند و محکم و کشیده قرار گرفته اند. یک راه دیگر این است که تصور کنید پشتتان دیوار و شکمتان یک تکه از مبلمان است که باید محکم به دیوار بچسبد تا از جای خود حرکت نکند.

_پشت خود را تقویت کنید

بر خلاف تصور عموم، عضلات شکم تنها در اطراف ناف قرار ندارند، این عضلات بخشی از شبکه پیچیده عضلانیی هستند که به قفسه سینه، کفلها و حتی ستون فقرات متصلند. برای داشتن عضلات قوی شکم، شما نه تنها باید به ورزشهای شکم بپردازید، بلکه باید قدرت قسمت پایینی پشت خود را افزایش داده و تمریناتی هم برای عضلات مورب شکمی -که تا بخش تحتانی سینه کشیده شده اند- انجام دهید.

_از رژیم بپرهیزید

هنگامی که با رژیم از وزن خود میکاهید، قبل از هر چیز ماهیچه ها تحلیل میروند. بدن برای حفظ عضلات باید انرژی بیشتری مصرف کند و زمانی که کالری و متعاقب آن انرژی کمتری داشته باشد، آنرا برای نگهداشتن عضلات صرف نکرده و در نتیجه این بافتهای پرارزش نیز صرف سوخت و ساز بدن میشوند. هنگامی که رژیم غذایی به پایان برسد، وزن شما مجددا اضافه خواهد شد، اما از آنجایی که عضلات-که سوزاننده کالری هستند- کم شده اند، وزنی که اضافه میکنید همه چربی است. به این ترتیب با رژیم گرفتن، عضلات را به چربی تبدیل خواهید کرد.

_ماهیچه ها را تربیت کنید

آیا درباره "حافظه عضلات" چیزی شنیده اید؟ حافظه عضلات به این معناست که وقتی بدن شما انجام دادن یک حرکت فیزیکی- مانند دوچرخه سواری- را یاد میگیرد، هرگز روش انجام دادن آن را فراموش نمیکند. عضلات شکم هم دارای حافظه هستند. اگر در طول روز آگاهانه عضلات شکم را منقبض کرده و به داخل بکشید، این عضلات حتی هنگامی که بدن شل باشد، همچنان سفت و محکم باقی خواهند ماند.

_ورزش در اولویت اول
تحقیق نشان میدهد که بهترین راه برای کم غذا خوردن در یک وعده این است که درست قبل از صرف غذا ورزش کنید. این کار دلایل متعددی دارد:

شما در زمانی که سوخت و ساز بدنتان در بالاترین حد خود باشد، مثلا بلافاصله پس از ورزش، کمتر احساس گرسنگی میکنید.

شما تشنه تر هستید و آب بیشتری مینوشید. این آب فضای معده شما را اشغال کرده و از گرسنگی میکاهد.

با توجه به اینکه موتور سوخت و ساز بدنتان در حالت فعالیت است، هرچه میخورید بلافاصله به انرژی تبدیل شده و به صورت چربی، برای بعد ذخیره نمیشود.

مزایای ورزش شنا
تاثیر مثبت فراوانی که چند مرتبه شنا در طول یا عرض استخر بر سلامت ما میگذارد، باورکردنی نیست.

تاثیر مثبت ورزش بر سلامت روحی و جسمی ما غیر قابل انکار است. بهترین حالت، زمانی است که شما برنامه ورزشی خاصی که متناسب با شیوه زندگی، علایق و شرایط جسمیتان باشد برگزینید، زیرا ورزش کاری است که باید از آن لذت ببرید.

اگر در فصل تابستان، گرما شما را از انجام ورزش منصرف میکند، به جای آنکه ورزش را قطع کنید، به شنا بپردازید. شنا نه تنها موجب طراوت و شادابی میشود، بلکه میتواند تاثیری معجزه آسا بر جسم و از بین رفتن آن کیلوهای اضافه بگذارد.

انواع ورزشهای قابل اجرا در آب از این قرارند:
1. راه رفتن و دویدن آهسته در آب : این دو ورزش در آب دارای همان مزایای راه رفتن و دویدن در خشکی هستند، اما آسیبهای کمتری دربر دارند. راه رفتن در آب میتواند در حالی که آب تا کمر یا سینه رسیده باشد انجام شود. مقاومت آب تاثیر این دو ورزش را بالا میبرد.

2. ایروبیک در آب : همانطور که گفتیم، ایروبیک در آب شامل حرکاتی برای تقویت قلب و عروق است، حرکات ایروبیک ریتمیک و منظم هستند و میتوان حرکات رابه مدت 20 دقیقه در آب اجرا نمود. مقاومت آب، تاثیر مثبت این حرکات را افزای میدهد.

3. یوگا و حرکات نرمشی در آب : آب خود به عنوان ماده ای آرامش بخش شناخته شده است و حرکات آرام، آهسته و روان بخشی از یوگا در آب هستند.

4. حرکات کششی و انعطاف پذیری : بهترین محیط برای تمرین و افزایش انعطاف پذیری بدن آب است که شامل حرکات کششی و حرکاتی برای تمام بدن است.

5. ورزشهایی برای تقویت و تناسب اندام : شامل حرکاتی برای بالاتنه و پایین تنه است که هرچند مقاومت آب میتواند تاثیر آنها را بسیار افزایش دهد اما گاهی با وسایل مخصوص اجرا میشود تا این مقاومت هرچه بیشتر شود. نتیجه این حرکات عضلاتی کشیده، محکم و زیباست.

6. دویدن آهسته و سریع در آب عمیق : در این ورزش، پا به کف استخر نمیرسد و حرکات دویدن در استخر عمیق اجرا میشود. به همین منظور از کمربندها، کفشها و ابزارهای مختلفی برای شناور ماندن استفاده میشود.

7. ورزشهایی در لبه استخر : دیوار استخر بهترین وسیله برای نگهداشتن بدن در حال انجام حرکات است و خود به عنوان یک وسیله برای انجام حرکات به کار میرود.

8. کشش : حرکات کششی آهسته در میان حرکات ورزشی پر تحرک انجام میگیرد و موجب استراحت و بازگشت عضلات به حالت عادی شده، از دردناک شدن و کوفتگی بدن جلوگیری میکند.

9. شنا : شنا معمولترین ورزش در آب است که به شیوه های مختلف-کرال سینه و پشت، غورباقه و پروانه- اجرا میشود. شما میتوانید شنا را با آموختن یکی از انواع آن آغاز کرده و پس از مهارت یافتن در آن به انواع دیگر شنا بپردازید.

تاریخچه "ایروبیک در ایران"
فعالیت ورزش ایروبیک به موازات توسعه اش در دنیا از سالهای ابتدایی دهه ۷۰ شمسی به صورت پراکنده در ایران آغاز شد. منبع اصلی آموزش ایروبیک از طریق فیلمهای تصویری تهیه می شد و مربیان ورزشی با الگو برداری از آن به یادگیری و آموزش دیگران می پرداختند. پس از مدتی کارگاههای آموزشی کوتاه مدت در برخی دانشگاهها برای دانشجویان دختر و پسر زیر نظر فدراسیون ورزشهای همگانی برگزار شد و مدرک مربیگری آمادگی جسمانی با گرایش ریتمیک و ایروبیک به شرکت کنندگان داده شد.

رشته ایروبیک از سال ۱۳۷۵ رسما” توسط کمیته بین المللی المپیک به عنوان یکی از زیر شاخه های فدراسیون جهانی ژیمناستیک شناحته شد اما در ایران به علت تمرکز صرف فدراسیون های قبلی روی ژیمناستیک هنری، ایروبیک عمدتا" به صورت غیر منسجم و پراکنده تحت نظر انجمنهای ورزشی آمادگی جسمانی و فدراسیون ورزش همگانی ( و بیشتر در بخش بانوان ) به فعالیت خود ادامه می داد. هر چند که این رشته رسما” می بایستی زیر نظر فدراسیون ژیمناستیک ایران فعالیت می نمود. اولین حضور رسمی ایران در عرصه بین المللی در سال ۱۳۷۸ در کشور بلغارستان با دعوت فدراسیون جهانی از بانوان ایرانی انجام شد و اولین کتاب قوانین و مقررات داوری در سال ۱۳۷۹ توسط خانم شهره حقانی قهرمان اسبق ژیمناستیک ایران ترجمه گردید. اولین دوره داوری بین المللی و کارگاه آموزشی در بخش بانوان با حضور خانم فومه آ در سال ۱۳۸۳ در تهران برگزار شد .

در بخش آقایان پس از بررسی دقیق فدراسیون ژیمناستیک و به منظور فعال سازی شاخه های دیگر تحت نظر فدراسیون جهانی ژیمناستیک مانند ترامپولین، آکروژیم ، ریتمیک و ایروبیک و پیگیری های ریاست محترم فدراسیون جناب آقای محتشمی و مساعدت مسئولین سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک این رشته رسما” به عنوان یکی از زیر شاخه های فدراسیون ژیمناستیک سازماندهی شد و آقای محمود اصلی ( دبیر سابق فدراسیون ژیمناستیک) به عنوان مسئول کمیته ایروبیک معرفی و ایشان نیز با همکاری آقای هادی قاسمپور (از قهرمانان تیم ملی ژیمناستیک هنری و دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی ) و خانم تقوائی ( نایب رئیس فدراسیون در امور بانوان ) به مطالعه و تحقیق در مورد ایروبیک پرداخته و اولین اردوی استعداد یابی جهت آموزش اصول پایه ایروبیک و با دعوت از علاقمندان و قهرمانان ورزشی و ژیمناستیک در تاریخ ۲۰/۱۲/۱۳۸۵ در تهران تشکیل شد. از ابتدای سال ۱۳۸۶ فدراسیون ژیمناستیک جهت توسعه رشته ایروبیک در ابعاد عمومی و قهرمانی و همچمین افزایش دانش و اطلاعات مربیان برنامه های آموزشی متعدد و منسجمی را آغاز نمود.

اولین دوره تربیت مربی و داور در بخش آقایان ابتدای تابستان ۱۳۸۶ در شهرستان شاهرود آغاز شد و اولین دوره داوری بین المللی در شهریور همان سال به منظور آشنا سازی مربیان و ورزشکاران با قوانین بین المللی این رشته با همکاری فدراسیون جهانی ژیمناستیک زیر نظر مدرس فرانسوی در تهران برگزار شد. اولین مسابقات رسمی بین المللی تیم ملی بزرگسالان ایران از شهریور ۱۳۸۶ با شرکت در مسابقات جام جهانی اسپانیا آغاز شد.

پس از بررسی های فراوان، فدراسیون ژیمناستیک تصمیم گرفت که پایه و اساس این رشته را در ایران به طور صحیح و اصولی برنامه ریزی کند و به همین منظوردر زمستان همان سال از گریگوری آلکان فرانسوی قهرمان ۱۰ ساله جهان و در ادامه از آقای زاویر ژولین مدرس بین المللی فرانسوی فدراسیون جهانی و نایب قهرمان جهان دعوت نمود تا برای آموزش مربیان و ترویج اصولی ایروبیک وارد ایران شوند و این موضوع سبب شد دوران تازه ای از رشد و توسعه ایروبیک در ایران آغاز شود./م

نگاهي به تاريخچه "سواركاري در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:44 :: نويسنده : مهدی فرخانی

سوارکاری از ورزش‌هایی است که در چند دههٔ اخیر مورد توجه خاصی قرار گرفته‌است، با این وجود سابقه‌ای طولانی داشته‌است و می‌توان آن را از کهن‌ترین ورزش‌ها به‌شمار آورد. این ورزش امروزه نه تنها به عنوان یک رقابت سالم و مفید، بلکه به عنوان سرگرمی و به منظور گذراندن اوقات فراغت مورد توجه قرار گرفته‌است، و با این که نسبت به بسیاری از ورزش‌ها پرهزینه به نظر می‌رسد، هر ساله تعداد بیشتری طرفدار به سوی خود جلب می‌کند.

سر يك اسب در يكي از مينياتورهايايراني مربوط به يكي از دست
نوشته هاي مثنوي مولوي

سوارکاری چیست؟
سوارکاری ورزش، هنر و روش‌هایی است که به سوار شدن و هدایت کردن اسب مربوط می‌شود. ویژگی این ورزش این است که انسان و مرکب (معمولاً اسب) را متحد می‌سازد، بنابرین موفقیت اسب و سوارکار به ارتباط و اعتماد و احترامی که آن دو برای یک دیگر قائل‌اند، بستگی دارد.

تاریخچه
سوارکاری ورزشی بسیار قدیمی است که از دیرباز به منظور جنگیدن یا پیام‌رسانی به افراد آموزش داده می‌شد.
تاریخ رام کردن اسب هنوز به درستی شناخته نشده‌است. باستان‌شناسان با توجه به قدیمی‌ترین آثار بر جای مانده از پیشینیان در رابطه با رام کردن اسب‌ها، معتقدند که اولین اسب‌های اهلی به بیش از سه هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. قبل از آن اسب به منظور تهیهٔ غذا شکار می‌شده‌است. البته باستان‌شناسان در بعضی نقاط از اروپای شرقی دهنه‌هایی پیدا کرده‌اند که به شش هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. این نشان می‌دهد که انسان از آن زمان سعی داشته‌است که اسب را رام کند و از آن بهره ببرد، ولی به دلیل سرعت آن در فرار موفق نشده‌است. قدیمی‌ترین آثار در اروپای شرقی، شمال قفقاز و آسیای مرکزی یافت شده‌اند.

اگرچه اهلی ساختن اسب در مقایسه با حیواناتی چون سگ (نه هزار سال قبل از میلاد) و گوسفند و بز (پنج هزار سال قبل از میلاد) مؤخر بود، با این وجود تحول عظیمی در زندگی انسان به‌وجود آورد. انسان نه تنها از گوشت و شیر اسب بهره می‌برد، بلکه برای جابه‌جایی نیز از او استفاده می‌کرد. نکتهٔ جالب در این باره این است که مورخان عقیده دارند که مردم قبل از یادگیری چگونه سوار شدن بر اسب، از ارابه استفاده می‌کردند. آنان برای این فرضیه خود دو دلیل عمده ارائه می‌کنند:

فسیل‌های پیدا شده نشان می‌دهند که اسب‌های آن دوره برای حمل انسان بسیار کوچک بوده و قد آن‌ها (بلندی جدوگاه) به بیش از ۱۴۰ سانتی‌متر نمی‌رسید.

قبل از آن که اسب توسط انسان رام شود، مردم از ارابه استفاده می‌کردند و آن‌ها را به حیواناتی از چون گاو یا الاغ وحشی می‌بستند. بستن ارابه به اسب‌های کوتاه قد خیلی دشوار نبود، در حالی که سوار شدن بر کمر اسب باعث وحشت و رم کردن آن می‌شد.

مهار و تربیت کردن اسب‌ها در زندگی مردم اوراسیا تحول و تأثیرات فراوانی به دنبال داشت. در حالی که در گذشته طی کردن مسافت‌های طولانی غیرممکن به نظر می‌رسید، انسان توانست به کشف سرزمین‌های جدید و کشور گشایی بپردازد. کم‌کم وسایلی برای هدایت و تسلط بیشتر بر اسب مانند زین و رکاب (که از اختراعات چینی‌ها می‌باشند) ساخته شدند و در اختیار سوارکاران گرفتند. تربیت و پرورش اسب نیز، به خصوص در خاورمیانه اهمیت بسیاری یافت و صحرانشینان این مناطق به پرورش و نگاه‌داری اسب‌های اصیل عربی پرداختند. سوارکاری تا اواخر قرن پانزدهم، بیشتر در جنگ‌ها معمول بود. البته در بعضی از کشورها مانند ایران باستان، به‌عنوان ورزش و سرگرمی نیز مورد توجه قرار می‌گرفت (مانند بازی چوگان)، ولی جنبهٔ هنری آن از اواخر قرن پانزدهم میلادی به بعد اهمیت یافت. بلأخره در اواخر قرن نوزدهم، با پیشرفت صنعت و جایگزین کردن اسب‌ها توسط ماشین‌آلات، سوارکاری جنبهٔ ورزشی و سرگرمی که امروزه مشاهده می‌شود را به خود گرفت.

برقراری ارتباط با اسب
اولین گام یادگیری سوارکاری، یادگیری ارتباط برقرار کردن با اسب است. سوارکار باید بتواند خلق‌وخوی اسبی را که قرار است سوار شود درک کند و با او به خوبی ارتباط برقرار کند، تا اسب فرمان‌های او را بهتر درک کند و انجام دهد. اسب با انسان متفاوت است و همین تفاوت است که باعث جذابیت این رابطه می شود. هرچه بهتر بتوانیم طرف مقابلمان را درک کنیم و یادبگیریم که غرایز او را بفهمیم، رابطه ما بهتر می شود. رفتار پر از ترس اسب مغرضانه نیست، بلکه یک واکنش طبیعی برای حفاظت از خودش است. اگر بتوانیم این احساس را در اسب ایجاد کنیم که ما از او حفاظت می کنیم، به ما اعتماد می کند و دیگر از هر فرصتی برای فرار استفاده نمی کند. با این حال حتی وقتی به ما اعتماد می کند، باز هم اسب حیوانی است که به طور طبیعی در گله به سر می برد. در موقعیت های هراس آور نیز همواره به گله می پیوندد.

سوارکار می‌تواند از روی حرکات و برخی از اعمال اسب متوجه منظور او شود. حرکات گوش‌های اسب در این مورد بسیار مؤثر است. به طور مثال، هنگامی که اسب گوش‌هایش را به سمت جلو می‌چرخاند و سرش را بالا می‌گیرد، به این معناست که صدایی او را نگران کرده‌است و او بادقت در حال پیدا کردن منبع صداست. و یا هنگامی که اسب گوش‌هایش را در جهات مختلف می‌چرخاند و حرکت می‌دهد، به این معناست که با دقت اطرافش را تحت نظر دارد. گوش‌های مایل به سمت پایین در دو طرف سر اسب، نشان دهندهٔ تسلیم شدن و اطاعت اسب هستند. البته این حالت گوش‌ها در صورتی که لب‌ها به سمت پایین افتاده باشند، نشانهٔ خواب‌آلودگی است. اسبی که گوش‌هایش را می‌چرخاند و زبانش را بیرون می‌آورد، قصد سربه‌سر گذاشتن و بازی با سوارکار را دارد. اگر اسب گوش‌هایش را به سمت جلو مایل کند و سرش را کمی خم کند، یعنی به سوارکار (یا هر کس دیگری) اعتماد دارد. اگر گوش‌هایش را به سم عقب بچرخاند، یعنی چیزی باعث بی اعتمادی یا عصبانیت و ناراحتی او شده‌است. در صورتی که گوش‌هایش را به سمت عقب بخواباند، یعنی بسیار خشمگین است و یا این که به شدت ترسیده‌است. در این صورت اسب می‌تواند بسیار خطرناک باشد و حمله کند. حرکت سر و پاهای اسب نیز می‌توانند در درک منظور او کمک کنند. اسبی که سرش را کمی پایین می‌آورد و ناگهان به‌شدت تکان می‌دهد، بدخلقی خود را نشان می‌دهد. هنگامی که پاهای جلویش را بر زمین می‌کوبد، عصبانیت یا بی‌قراری خود را ابراز می‌کند، در حالی که وقتی اسب پاهای عقبش را بر زمین می‌کوبد، می‌خواهد بفهماند که چیزی باعث ناراحتی او شده‌است (مثالاٌ مگس و...).

شاخه‌های مختلف سوارکاری
سوارکاری شاخه‌های متعددی دارد که به طور کلی در دو دسته قرار می‌گیرند:

مسابقات اسب‌دوانی
این مسابقات از دوران قدیم در بسیاری از تمدن‌ها همچون یونان و روم باستان وجود داشته‌است. مسابقات یورتمه و تاخت از مسابقات رایج اسب‌دوانی هستند.

اسب دواني

مسابقات یورتمه (سوار بر اسب یا ارابه)، که در آن‌ها هدف نفر اول رسیدن به خط پایان است، بدون این که اسب با سرعت گرفتن شروع به تاختن کند. تاختن اسب باعث حذف شدن سوارکار از دور مسابقه می‌شود.

مسابقات يورتمه

مسابقات تاخت، که در آن‌ها نیز هدف اول رسیدن به خط پایان است، اما این بار با تاخت. مسافت این مسابقات بین ۲٫۴۰۰ و ۱٫۶۰۰ متر است. نوعی دیگر از مسابقات تاخت، همراه با مانع است و اسب باید از روی آن‌ها بپرد. مسافت این مسابقات با توجه به نوع مانع‌ها متفاوت است.

مسابقات تاخت

سایر مسابقات سوارکاری
شاخه‌های متعددی در آن جای می‌گیرند که در آن‌ها هدف بردن مسابقهٔ دو نیست.

مسابقات ارابه‌رانی
که معمولاً دارای سه مرحله هستند: مرحلهٔ درساژ (که در آن شیوه و جذابیت نمایش و رفتار و حرکات اسب سنجیده می‌شود.)، مرحلهٔ ماراتون (که امتحانی زمان بندی شده‌است و از قسمت‌های مختلفی تشکیل شده‌است و مهمولاً دارای موانعی طبیعی یا مصنوعی است. در آن مهارت، توانایی جسمی و سرعت اسب سنجیده می‌شود.) و مرحلهٔ آخر که عبارت است از حرکت در راه‌هایی که از اطراف، توسط توپ‌هایی (یا چیزهای دیگری) محدود شده‌است. گذشت وقت مجاز یا افتادن توپ باعث از دست رفتن امتیاز می‌شود. تعداد اسب‌هایی که ارابه را می‌کشند به نوع مسابقه بستگی دارد و به جز در مواردی خاص، بیش از چهار عدد نیستند.

ارابه راني

درساژ (حرکات نمایشی اسب‌های تربیت‌شده)، که در آن کیفیت ارتباط میان سوارکار و اسب سنجیده می‌شود. این مسابقات در زمین‌هایی مستطیل‌شکل به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر برگزار می‌شوند، و سوارکاران به ترتیب در زمین حاضر شده و برنامه‌های خود را اجرا می‌کنند. این برنامه‌ها می‌توانند مشخص‌شده یا آزاد باشند. داوران بر اساس تکنیک و دقت سوارکار و همچنین اطاعت و حرکات اسب و ارتباط میان آن دو، قضاوت کرده و بین صفر تا ده امتیاز می‌دهند. سوارکار باید سعی کند حرکاتش برای هدایت اسب تا حد امکان مخفی باشد و دیده نشود، به طوری که احساس شود ارتباط میان آن دو توسط تِلِپاتی انجام می‌گیرد. این کار ممکن است به نظر تماشاگران بسیار آسان بیاید، در حالی که نتیجهٔ تلاش چندین سال می‌باشد.

درساژ

مسابقات پرش، که از متداول‌ترین مسابقات سوارکاری در جهان می‌باشد.

پرش

مسابقات استقامت، که هدف از آن‌ها طی کردن مسافتی طولانی (بین ۲۰ تا ۱۶۰ کیلومتر) در یک (و گاهی دو) روز است. اسب‌های عرب از بهترین نژادها برای این نوع مسابقات هستند، زیرا جثه‌ای کوچک و مقاوم در برابر گرما و تمرینات سخت دارند. اسب‌های انگلیسی نیز به دلیل سرعتشان در این زمینه مورد توجه بسیاری قرار می‌گیرند.

مسابقات استقامت

رودیئو، که مسابقه با اسب‌های وحشی است.

رودئيو

سوارکاری در ایران
سوارکاری در ایران در چند دههٔ اخیر مورد توجه قرار گرفته‌است و باشگاه‌های متعددی تأسیس شده و در روند پیشرفت هستند. با این وجود ایران هنوز در سطح جهانی برندهٔ مقامی نشده‌است. سوارکاری بانوان نیز مورد توجه قرار گرفته‌است و بر طرفداران آن روز به روز افزوده می‌شود.
از باشگاه‌های استان تهران می‌توان موارد زیر را مثال زد: باشگاه‌های سوارکاری ایران، ایران مهر، امام خمینی (ره)، آراسب، الوند، اسواران، ... از سوارکاران برتر کشورمان نیز می‌توان آقایان امیر کلانتری، کاظم وجدانی، بابک شکی، امیررضاآیت‌اللهی, امیرعطا آیت‌اللهی, مسعود مکاری نژاد، مازیار جمشیدخانی، و خانم‌ها میشا محمدی، هاله نیکویی، سحر رضاعی، سروناز مستجاب الدعوه و سارا رجبیون را نام برد./م

نگاهي به تاريخچه "ژيمناستيك در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:43 :: نويسنده : مهدی فرخانی

ژیمناستیک

ژیمناستیک (به انگلیسی: " Gymnastic") به عنوان یک ورزش فعال دارای سابقه‌ای در حدود ۲۰۰۰ سال می‌باشد ولی به عنوان یک ورزش رقابتی، دارای عمری در حدود ۱۰۰ سال است. مسابقات فردی و تیمی توسط باشگاه‌های گوناگون مانند solcols Turveveins برگزار شده‌است، درحالی که این ورزش دارای رشد آهسته‌ای در محیط باشگاهی است ولی در محیط Turvevens solcos دارای رشد سریعی بوده است. در دهه 1830 ورزش ژیمناستیک به آمریکا معرفی شد و سیستم مدرسه ژیمناستیک توسط مهاجرانی از جمله frang , lchaales, follel, chorles,beik تأسیس گردید.

در سال ۱۸۸۱ فدراسیون بین‌المللی ژیمناسیک تأسیس گردید که بعدها به نام هیئت فدراسیون ژیمناستیک اروپا تغییر یافت. این سازمان در مسابقات بین‌المللی پیشقدم بود. اتحادیه ورزشکاران غیر حرفه‌ای در سال ۱۸۸۳ در آمریکا تأسیس گردید. این سازمان مسئولیت کنترل و مراقبت از ژیمناستیک کاران را در آمریکا بر عهده داشت. رقابت‌ها و مسابقات گوناگونی توسط باشگاه‌ها و سازمان‌ها برگزار شدند و در دهه ۱۸۸۰ این مسابقات بسیار شدت گرفت.

اولین مسابقه بزرگ در المپیک آتن یونان در سال ۱۸۹۶ برگزار شد و که در آن آلمان به عنوان قهرمان برگزیده شد و تقریباً همه مدال‌ها را از آن خود کرد. ۵ کشور در این مسابقات شرکت کردند. مسابقات مردان شامل بارفیکس، پارالل، خرک، دار‌حلقه و پرش از خرک بود.

اولین مسابقه بین‌المللی بعد از مسابقات المپیک در سال ۱۹۵۳ در بلژیک برگزار شد که در آن ژیمناستیک کارانی از نقاط مختلفی از قبیل بلژیک، فرانسه، لوکامبورگ و هلند شرکت داشتند. این مسابقات در حال حاضر به عنوان اولین مسابقات جهانی شناخته می‌شود.

اولین مسابقه تیمی مردان در سال ۱۹۵۴ در سن لویس برگزار شد. در آن هنگام، نهمین دوره مسابقات جهانی در سال ۱۹۳۰ در لوکزامبورگ مسابقات ژیمناستیک برگزار شد که شامل مسابقات دو و میدانی، پرش با نیزه، پرش طول، بال رفتن از طناب، تیراندازی و دوی صد متر بود. بعد از آن مسابقات دو و میدانی از بخش مسابقات ژیمناستیک حذف شدند. در مسابقات جهانی ۱۹۵۴ ورزش دو و میدانی به طور کامل از ژیمنا ستیک جدا شد.

در سال ۱۹۲۴ در فرانسه المپیک پایه‌های اصلی خود را که مشابه المپیک امروزی می‌باشد شکل داد. در این المپیک مردان ابتدا در مسابقه در رشته‌های مختلف ژیمناستیک پرداختند. اولین تیم ژیمناستیک زنان در المپیک سال ۱۹۲۸ شامل مسابقات تیمی بود که توسط کشور هلند اجرا شد. اولین تیم ژیمناستیک زنان آمریکایی در المپیک ۱۹۳۶ در آلمان حضور یافت. در سال ۱۹۶۲ ژیمناستیک منظم توسط فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک به عنوان یک ورزش شناخته شد. در سال ۱۹۶۳ در بوداپست مجارستان اولین مسابقات جهانی ژیمناستیک موزون انجام گرفت. این مسابقات دارای ۲۸ ورزشکار از ۱۰ کشور مختلف دنیا بود در سال ۱۹۷۳ آمریکا به مسابقات جهانی ژیمناستیک موزون وارد شد. در حین انجام المپیک ۱۹۷۴ در لس آنجلس آمریکا مسابقات ژیمناستیک موزون فردی برای اولین بار اجرا شد. در جشن صد ساله المپیک امسال در آتلانتا، مسابقات گروهی موزون به عنوان ورزش دارای مدل برای اولین بار معرفی خواهند شد. در سال ۱۹۷۵ فدراسیون ژیمناستیمک آمریکا که در حال حاضر نام آن ژیمناستیک USA شناخته می‌شود افتتاح شد. به عنوان یک ورزش مستقل در آمد و همچنان نیز این فدراسیون کار خود را امروزه ادامه می‌دهد.

تاریخچه

تمرینات خاص و اولیه ژیمناستیک در یونان قدیم بوجود آمده و این تمرینات بخشی از آموزش‌های نظامی و حرکات بدنی افراد آن زمان به حساب می‌آمد این حرکات بدنی و تمرینات بدنی به عنوان برنامه مکمل با برنامه‌های آموزشی کودکان قرار گرفته بود.این عقیده وجود داشت. که این تمرینات باعث ایجاد اتحاد و یکپارچگی بین فکر و بدن می‌شود.

تاریخچه ژیمناستیک را می‌توان در یونان قدیم بازیابی کرد. ژیمناستیک از واژه gghnazein به معنی "انجام تمرینات بدون لباس" گرفته شده‌است. ژیمناستیک در شکل امروزی اولین بار در سوئد دیده شد. تاریخچه ژیمناستیک نشان می‌دهد لوازم مسابقات ژیمناستیک توسط آلمان و چکسلواکی در دهه ۱۸۸۰ ایجاد شدند. آقای تحصیلکرده آلمانی به نام fridrich Lvdwig jahn به عنوان پدر ژیمناستیک معروف می‌باشد. او از ابزار و لوازم التحریر برای ایجاد تقویت نظم شخصی و قدرت بدنی استفاده کرد. روش سوئدی در سمت دیگر که توسط آقای پر هنریک لین (به انگلیسی: per Henric lin) ابداع شد بر روی هماهنگ سازی و موزون کردن با استفاده از توپ‌های کوچک حلقه و چوب بود، تنها مسئله زمان بود که مانع از همه گیر شدن ورزش ژیمناستیک در اروپا شد.

زنان

ژیمناستیک زنان همیشه مورد استقبال تماشاچیان قرار گرفته‌است در زیر چندین نمونه از رشته‌های ژیمناستیک زنان را بر ای شما شرح می‌دهیم.

خرک

خم شدن، دویدن، کشش بدن به عنوان موقعیت‌ها مختلف بدن در این رشته معرفی شده‌است. امتیاز به نحوه اجرا و میزان پیچیدگی و سختی حرکت داده می‌شود. زن ژیمناستیک‌کار براساس میزان پرواز او از تخته پرش و نحوه فرود او و عدم برداشتن قدم اضافه بعد از فرود بر روی زمین امتیاز می‌گیرد.

پارالل نا همسطح

این رشته از ژیمناستیک زنان مورد استقبال بسیاری از تماشچیان می‌باشد. در این رشته حرکات وقدرت قسمت بالای بدن ژیمناست به نمایش گذاشته می‌شود. میزان زمان بندی و شدت نزدیک شدن در این رشته مهم است. نحوه امتیاز دهی بر میزان ادامه دادن حرکت بدون توقف و وقفه می‌باشد.

چوب موازنه

زن ژیمناست باید قدرت تعادل و استقامت خود رابر روی میله‌ای که تنها ۴ اینچ پهنا دارد نمایش دهد.

چوب موازنه

حركات زميني

این حرکات یک حفای تصویری می‌باشد. که شامل ترکیبی از حرکات رقص و آهنگ می‌باشد. از ویژگیهای حرکات زمینی می‌توان استفاده بهینه و مختلف از حداکثر فضای زمین و سطح پیچیدگی حرکات انجام شده بر روی زمین نام برد. شخصیت یک فرد ژیمناست در این حرکات نمایش داده می‌شود. که کنترل کلی بدن را به نمایش می‌گذارد.

هیچ نمی‌تواند در مورد ژیمناستیک صحبت كند ولی برخی از زنان ژیمناست بزرگ مطرح که جهان را با حرکات ویژه و منظم خود تحت تأثیر قرار دادند را متذکر شود. در سن ۱۳ سالگی خانم نادیا کومانچی به عنوان جوانترین ژیمناست زن در بازی‌های قهرمانی اروپا شرکت کرد. با استفاده از حمایت‌ها و تعلیم خانم بلا کروکی، نادیا توانست در سن ۹ سالگی در مسابقات نوجوان رومانی مقام بیاورد. او در سال ۱۹۷۶ در بازیهای المپیک مونترال همه را تحت تأثیر خود قرار داد بعد از انجام مسابقت مختلف، او از شرکت در مسابقات بودایست در سال ۱۹۸۹ خود داری کرد و برای یک زندگی آزاد به نیویورک رفت.

اوگداکاربوت: او توانست قلب کلید تماشاچیان را نه تنها با حرکات زیبای خود بلکه با لبخند پیروزمندانه خود بدست آورد. او را می‌توان مسئول تبدیل کردن ژیمناستیک به عنوان ورزشی برای دختران جوان دانست. بدن او کاملاً انعطاف‌پذیر بوده و با انجام بالانس پشتی بر روی میله‌های ارتفاع و خم شدن به عقب بر روی میله تعدل همه را متحیر خود می‌ساخت. او از آهنگ به خوبی در حرکات زمینی خود استفاده می‌کرد و با آن هماهنگ بود.

ماریا لو روتون (به انگلیسی: Mary lou Rotton) به عنوان پری کوچک در بازی های ژیمناستیک ۱۹۸۴ شناخته شد. شکل و حالت ماهیه‌ای و ورزشی بدن او یک حالت نرم و انعطاف‌پذیر برای بدن یک زن ژیمناست را داشت. او برنده مدال طلا در سال ۱۹۸۴ بود او از مسابقات فعال بازنشسته شد و درکارهای تبلیغاتی مشغول به کار شد. او کسی بود که برای اولین بار مدال طلا را برای آمریکا در مسابقات جهانی بدست آورد.

شانین ملیر (به انگلیسی: Shannin miller) احتمالاً به عنوان یکی از آراسته‌ترین و شاخص‌ترین ژیمناستیک کارهای آمریکایی در مسابقات ژیمناستیک معرفی شد. او توجه همه را در المپیک ۱۹۹۲ بارسلون به خود جلب کرد.

او یکی از اعضای تیم مخصوصی که در المپیک ۱۹۹۶ شرکت کردند بود.زنان برتر در ژیمناستیک ۲۰۰۳ خانم ها داریا کالومن اسکایا (به انگلیسی: Darya Kalomen skaya)، داریا گوبا (به انگلیسی: Darya Zgoba)، آنا پاووکا {انگلیسی|Anna Pavoka}} می‌باشند.

مردان

ژیمناستیک مردان نیاز به مهارت ویژه و دقت بسیار بالایی دارد.

حركات زميني

کل زمین و فضای موجود در این رشته برای انجام حرکات زمینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. سالتوس‌های مختلف. حرکات چرخشی و پیچشی و فرودهای متعدد به عنوان موارد امتیاز آور در رشته می‌باشند.

خرك حلقه

این رشته یکی از دشوارترین بخش حرکات دسته و جا به جایی دشت‌ها به همراه حرکات پیچیده بدن بر روی خرک می‌باشد. این موقعیت به ژیمناستیک این امکان را می‌دهد که بطور فوق العاده‌ای از یک پرتاب به چرخش دیگر بدن خود را موج دهد.

خرك حلقه

دار حلقه

این حلقه‌ها باید به طور کامل ثابت و تحت کنترل باشند. شخص ژیمناست باید به طور کامل ثابت و موفقیت بدن خود را برای نمایش حرکات زیبا در این حلقه‌ها حفظ کند.

دار حلقه

خرك

ارتفاع و کل مسافت طی شده و شتاب مرد ژیمناست به طور کلی موارد مورد امتیاز و مطرح در این رشته می‌باشد. شخص ورزشکار به محل پرش با حرکت مانوری آکروباتیک در هوا انجام می‌دهد و یک فرود ثابت و تعادلی باعث ایجاد جلوه در حرکت او می‌شود.

خرك

ميله پارالل

تاب خوردن و پرواز از قسمت‌های مهم این رشته می‌باشد. مشکل‌ترین قسمت در انجام حرکات در این رشته ژیمناستیک زمانی است که فرد ژیمناستیک برای انجام حرکت و جابجایی در قسمت جلوو پشت سالتوس باید میله‌ها را رها کند.

ميله پارالل

بارفيكس

این میله‌های افقی و یا میله ارتفاع به عنوان یک رشته مهم برای نمایش میزان جرات و مهارت شخص ژیمناست مرد به حساب می‌آید. شاخص‌ترین ژیمناست‌های مرد در مسابقات ۲۰۰۳ افراد ی از قبیل Alex bandorenici، sergi khorkhirdion، George greenicov می‌باشند.

بارفيكس

در المپیک

ژیمناستیک المپیک همیشه به عنوان یک سنگ مهمی از هم‌زمانی قدرت و توانایی به همراه روش و سبک که با ایجاد یک تأثیر فس گیر تماشاچیان می‌شود معرفی شده ایت. نادیا کومانچی با کسب ۱۰ امتیاز در مسابقات المپیک مونترال همواره به عنوان یک شا خص در تاریخچه المپیک ژیمناستیک به حساب می‌آید. در ژیمناستیک المپیک ۱۴ رشته حرفه‌ای وود دارد. و رشته‌های مجزا برای مردان و زنان وجود دارد دو ردیف از داوران وظیفه نظار ت و داوری این رشته‌ها را بر عهده دارند.

هر داور می‌تواند به فرد شرکت کننده امتیازی تا سطح ۱۰ را بدهد. داوران اجرایی هوا عملیات و حرکات فرد ورزشکار را بر اساس مسائل تکنیکی و شکل حرکت قضاوت می‌کنند. امتیازها بر اساس نظر داوران بر اساس پیچیدگی و دشواری حرکت در صورت وجود خطا در اجرا از کل امتیاز کسر خواهد شد. شش داور اجرایی بر روی حرکات فردی ژیمناست نظر می‌دهند و میانگین ۴ امتیاز به عنوان امتیازنهایی محسوب می‌گردد. بیشترین و کمترین امتیاز حذف می‌شوند. برای جلوگیری از بروز حادثه، مددکاران ورزشی در مواقع نیاز در کنار تشک و ایستادهاند ولی اگر ورزشکاران از آنها کمک بگیرند این امر باعث کاهش امتیاز فر د ورزشکار می‌شود. اولین مسابقات وسیع و گسترده ژیمناستیک در سال ۱۸۹۶ در آتن یونان انجام شد.

آلمان به عنوان تیم منتخب کلیه مدال‌ها را از آن خود کرد. پنج کشور در این مسابقات شرکت کردند. در سال ۱۹۲۴ در فرانسه برای اولین بار مردها در رشته‌های انفرادی در ژیمناستیک با یکدیگر مسابقه دارند. تیم زیمناستیک زنان برای اولین بار در المپیک ۱۹۸۱ کار خود را آغاز کرد.

مسابقات قهرمانی جهانی

اولین مسابقات بین‌المللی بعد از المپیک ۱۸۹۶ در شهر آنتورپ بلزیک برگزار شد. ژیمناستهایی از کشور بلژیک، فرانسه، لوکامبورگ و هلند در این مسابقات شرکت کردند. او.لین مسابقات تیمی مردان در المپیک ۱۹۰۴ در سن لویس برگزار شد. از آن زمان تا کنون رشته‌های مختلف در مسبقات جهانی ژیمناستیک اضافه شده‌است. مسابقات قهرمانی ژیمناستیک درسال ۲۰۰۳ در کالیفورنیا با شرکت ۱۶ تا ۲۴ تیم برگزار شد. در قسمت تیمی مردان چنین رتبه اول را بدست آورد و در قسمت زنان به مقام اول رسید.

در آمریکا

این یک هیئت حاکمه برای ژیمناستیک ملی در آمریکا می‌باشد. کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک این امتیاز رابه آمریکا اعطا کرده‌اند این هیئت وظیفه کنترل و نظارت کلیه فعالیتهای مربوط به ژیمناستیک را در داخل آمریکا بر عهده دارد و ورزشکاران را برای مسابقات جهانی تربیت کرده و تمرین می‌دهد ژیمناستیک آمریکا دارای ۱۳۰۰۰ نفر متخصص و معلم می‌باشد. ورزشکاران تحت یک دوره انتخاباتی قرار می‌گیرند و بعد از آن ورزشکاران منتخب وارد المپیک می‌شوند.این ژیمناستیک‌ها از قستهای مختلف کشور برای شرکت در مسابقات جهانی المپیک برگزیده می‌شوند.تاریخچه ورزش ژیمناستیک ژیمناستیک به عنوان یک ورزش فعال دارای سابقه‌ای در حدود ۲۰۰۰ سال می‌باشد ولی به عنوان یک ورزش رقابتی دارای عمری در حدود ۱۰۰ سال می‌باشد. مسابقات فردی و کلی توسط باشگاهها و کلاب‌های گوناگون مانند solcols Turveveins برگزار شده‌است درحالی که این ورزش دارای رشد آهسته‌ای در محیط تولید کلوب در محیط Turvevens solcos دارای رشد سریع بود. در دهه هزار ۸۳۰ ورزش ژیمناستیک به آمریکا معرفی شد و سیستم مدرسه ژیمناستیک توسط مهاجران از قبیل frang , lchaales, follel, chorles,beik تأسیس گردید.

در سال ۱۸۸۰ (میلادی) یک فدراسیون بین‌المللی ژیمناسیک تأسیس شد که بعداً به نام هیئت فدراسیون زیمناستیک اروپا تغییر یافت. این سازمان پیشقدم در مسابقات بین‌المللی بود. اتحادیه ورزشکاران غیر حرفه‌ای در سال ۱۸۸۳ در آمریکا تأسیس گردید. این سازمان مسئولیت کنترل و مراقبت از ژیمناستیک کاران را در آمریکا بر عهده داشت. رقابت‌ها و مسابقات گوناگون توسط کلوپ‌ها و سازمان‌ها برگزار شدند و در دهه ۱۸۸۰ این مسابقات بسیار شدت گرفتند.

ژیمناستیک موزون

این نوع ژیمناستیک ریشه خود را در بخش ژیمناستیک مدرن ایجاد کرده‌است و تحت تأثیر سیستم آزاد سوئدی قرار گرفته‌است. ژیمناستیک آشتیک نشان یک سری از احساسات و عواطف همراه با حرکات بدن می‌باشد. حرکات متناسب اولین بار توسط Emil dalkroz از سوئیس به عنوان تمرینات بدنی برای رقاص‌ها و نوازندگان برای بهبود دامنه حرکات بدنی آنها معرفی شد و همچنین باعث انعطاف عضلات و وضعیت ایستادن مناسب می‌شد. ژیمناستیک موزون نیز تحت تأثیر عناصر رقص از فنلاند قرار گرفت. ژیمناستیک موزون بر اساس عناصر مختلفی از قبیل اجرا، اصول، نرمی حرکات و انجام حرکات در خ ط و همچنین حالات چهره و حرکات بدن ارزشیابی می‌شود.

آکروباتیست‌های قوی باعث کاهش امتیاز ژیمناست‌های شرکت کننده می‌شو ند. حرکات ژیمناستیک موزون برروی یک فرش ۴۱ fee + ۴۱ انجام می‌گیرد و با استفاده از خطوطی محدوده شخصی از ان جدا شده‌است Ernes Edin اهالی ستونی به وجود آوردند روشی برای امتیاز بندی ژیمناستیک موزون بود و به زودی این ورزش به عنوان یک ورزش رقابتی معرفی شد. زیمناستیک موزون در سال ۱۹۶۶ در آمریکا معرفی شد.

ژيمناستيك موزون

ولی در آن زمان دارای محبوبیت مردمی بالایی نبود. در سال ۱۹۶۲ فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک این ورزش را به عنوان یک رشته ورزشی معرفی کرد. اولین دوره مسابقات جهانی ژیمناستیک موزون به بودایست با حضور ۱۰ کشور مختلف جهان انجام شد. در سال ۱۹۸۴ در لوس آنجلس مسابقات فردی زیمناستیک موزون برای اولین بار در المپیک اجرا شد.

تاریخچه ژیمناستیک در ایران

ژيمناستيک نخستين بار و بطور غير رسمي در سال 1352 توسط شخصي به نام امان اله پادگرني که يک روسي بود به ايران آورده شد . پادگرني در ورزشهاي دبستاني ، با حرکات ريتميک و ژيمناستيک ، کار خود را در شهر تبريز آغاز نمود . وي از همان ابتداي کار با مقاومت و کارشکني برخي از اهالي مجبور به ترک محل و حضور در تهران شد . در تهران نيز افرادي چون محمود اسحاقي ، مير احمد صفوي و عده اي ديگر براي نخستين بار ژيمناستيک را آغاز کردند . فعاليتهاي اوليه ژيمناستها در محل غورخانه ، پارک شهر فعلي انجام مي‌شد . بعدها در استان خراسان استاد علي يزاداد دکتر بنايي و منوچهر مهران در آن خطه ژيمناستيک را پي گرفتند . آقاي سپاس پور اولين سرپرست فدراسيون ژيمناستيک بود که در سال 1321 تنها به مدت 3 ماه عهده دار اين مسئوليت شد . پس از وي نصرت اله حاج عظيمي به عنوان نخستين رئيس فدراسيون آغاز به کار کرد . روساي بعدي فدراسيون تا به امروز در مسئوليتهاي محوله تا حد توان به تلاش و کوشش پرداخته‌اند . رئيس فعلي فدراسيون آقاي دکتر احمد محتشمی هستند که از قهرمانان اسبق ژیمناستیک می باشند .

فعالیت ورزش ایروبیک به موازات توسعه اش در دنیا از سالهای ابتدایی دهه ۷۰ شمسی به صورت پراکنده در ایران آغاز شد. منبع اصلی آموزش ایروبیک از طریق فیلمهای تصویری تهیه می شد و مربیان ورزشی با الگو برداری از آن به یادگیری و آموزش دیگران می پرداختند. پس از مدتی کارگاههای آموزشی کوتاه مدت در برخی دانشگاهها برای دانشجویان دختر و پسر زیر نظر فدراسیون ورزشهای همگانی برگزار شد و مدرک مربیگری آمادگی جسمانی با گرایش ریتمیک و ایروبیک به شرکت کنندگان داده شد.

در بخش آقایان پس از بررسی دقیق فدراسیون ژیمناستیک و به منظور فعال سازی شاخه های دیگر تحت نظر فدراسیون جهانی ژیمناستیک مانند ترامپولین، آکروژیم ، ریتمیک و ایروبیک و پیگیری های ریاست محترم فدراسیون جناب آقای محتشمی و مساعدت مسئولین سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک این رشته رسما” به عنوان یکی از زیر شاخه های فدراسیون ژیمناستیک سازماندهی شد و آقای محمود اصلی ( دبیر سابق فدراسیون ژیمناستیک) به عنوان مسئول کمیته ایروبیک معرفی و ایشان نیز با همکاری آقای هادی قاسمپور (از قهرمانان تیم ملی ژیمناستیک هنری و دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی ) و خانم تقوائی ( نایب رئیس فدراسیون در امور بانوان ) به مطالعه و تحقیق در مورد ایروبیک پرداخته و اولین اردوی استعداد یابی جهت آموزش اصول پایه ایروبیک و با دعوت از علاقمندان و قهرمانان ورزشی و ژیمناستیک در تاریخ ۲۰/۱۲/۱۳۸۵ در تهران تشکیل شد. از ابتدای سال ۱۳۸۶ فدراسیون ژیمناستیک جهت توسعه رشته ایروبیک در ابعاد عمومی و قهرمانی و همچمین افزایش دانش و اطلاعات مربیان برنامه های آموزشی متعدد و منسجمی را آغاز نمود.

اولین دوره تربیت مربی و داور در بخش آقایان ابتدای تابستان ۱۳۸۶ در شهرستان شاهرود آغاز شد و اولین دوره داوری بین المللی در شهریور همان سال به منظور آشنا سازی مربیان و ورزشکاران با قوانین بین المللی این رشته با همکاری فدراسیون جهانی ژیمناستیک زیر نظر مدرس فرانسوی در تهران برگزار شد. اولین مسابقات رسمی بین المللی تیم ملی بزرگسالان ایران از شهریور ۱۳۸۶ با شرکت در مسابقات جام جهانی اسپانیا آغاز شد.

پس از بررسی های فراوان، فدراسیون ژیمناستیک تصمیم گرفت که پایه و اساس این رشته را در ایران به طور صحیح و اصولی برنامه ریزی کند و به همین منظوردر زمستان همان سال از گریگوری آلکان فرانسوی قهرمان ۱۰ ساله جهان و در ادامه از آقای زاویر ژولین مدرس بین المللی فرانسوی فدراسیون جهانی و نایب قهرمان جهان دعوت نمود تا برای آموزش مربیان و ترویج اصولی ایروبیک وارد ایران شوند و این موضوع سبب شد دوران تازه ای از رشد و توسعه ایروبیک در ایران آغاز شود.

لباس و کفش

مردان ژيمناست بايد در تمام رقابتها پيراهن ورزشي رکابي بپوشند و در قسمتهاي خرک حلقه، دارحلقه ، پارالل و بارفيکس از شلوار ورزشي بلند با کفش ژيمناستيک با جوراب استفاده نمايند . در حرکات زميني و پرش خرك مي‌توان از همين لباس و يا شورت ورزشي و بدون استفاده از کفش ياد شده استفاده کرد .

لباس ژيمناستيك پسرانه

زنان ژيمناست ، مايو مخصوص ژيمناست مي‌پوشند و اجازه استفاده از تنسوپلاست را دارند وليکن مجاز به استفاده از باندپيچي نيستند . پوشيدن کفش و جوراب ژيمناستيک براي خانمها اختياري است .

لباس ژيمناستيك دخترانه

نگاهي به تاريخچه "جودو در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:42 :: نويسنده : مهدی فرخانی

ورزش «جودو» یکی از ورزشهای قدیمی در کشور ژاپن و بنیانگذار آن استاد "جیگارو کانو" است. واژه "جودو" از ترکیب دو کلمه "جو" به معنای ملایمت ، و واژه "دو" به معنی اصل و یا روش است.لغت"جو" از ورزش «جوجیتسو» مشتق شده که توسط سامورائی ها مورد استفاده قرار می گرفت . پس جودو را تحت عنوان "روش ملایمت" ترجمه کرده‌اند.

استاد کانو، جودو را آمیزه ای ا ز قدرت و هنر توصیف کرد که در آن به شما می آموزد، چگونه از قدرت رقبا علیه خود آنها استفاده کنید و جودوکار یاد می‌گیرد چگونه درصدد اجرای حمله به‌موقع در طول مدت مسابقه باشد، جودوکار در حین مسابقه می آموزد به‌دنبال نقاط ضعف حریف بوده و آماده باشد که با تمام قوا به اوحمله کند. البته نکته اصلی در طول مسابقه، به‌کارگیری مقدار صحیح قدرت مورد نیاز است.در این ورزش یک آدم ضعیف و سبک وزن با استفاده از فنون جودو می‌تواند یک هرکول قدرتمند را بر زمین بزند و بر او غلبه کند یعنی یک فرد کوچک اندام با استفاده از اصول "یاوارا" می‌تواند مرد قوی هیکلی را پرتاب کند ویا به نحو موثری از قدرتش برای خنثی کردن قدرت یک مرد قوی هیکل استفاده کند.

این اصول و تاکتیک‌ها باعث شد که محققان بازاریابی از جودو به عنوان یک پدیده ورزشی در بازار استفاده کنند و به شرکتهای کوچکتر رمز بقا و غلبه بر حریفان قدرتمند را بیاموزند، به گونه‌ای که در مقابل آنان زانو نزده، و به جنگ تن به تن با آنها بپردازند.

جودو

جودو (به ژاپنی: 柔道) ( تلفظ راهنما·اطلاعات) (به معنی «طریقت نرمی یا انعطاف») هنری رزمی، ورزش رزمی است که از کشور ژاپن نشأت گرفته‌است. منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو است و در سال ۱۹۳۲ توسط فردی ژاپنی به نام دکتر جیگارو کانو پایه‌گذاری شد. هم‌اکنون محل فدراسیون جهانی جودو در کودوکان ژاپن می‌باشد. جودو اولین رشته رزمی شرقی است که در المپیک ۱۹۶۴ توکیو وارد المپیک شد.

يك مسابقه جودو

تاریخچه و فلسفه اولیه

تاریخچه جودو از زندگی موسس آن جدا ناپذیر است. پایه گذار جیگارو کانو یک دانشمند و معلم ژاپنی بود. کانو در یک خانواده نسبتاً مرفه به دنیا آمد. پدرش، جیروسکو، پسر دوّم کاهن اعظم معبد شینتو هیوشی بود. او با کانو ساداکو ازدواج کرد.

هنر رزمی جودو که بر خاسته از ژاپن است جزء هنر های رزمی مثل کاراته، تکواندو و کونگ فو می باشد با این وجود بسیار متفاوت از سایر هنرهای رزمی می باشد چرا که در آن مشت زدن و لگد زدن در مسابقات ممنوع است.

جيگارو كانو پايه گذار و موسس جودو

درجات فنی

ورزشکاران این رشته، درجات را از Q۱۰ (کیو ۱۰) یا همان کمربند سفید آغاز و با طی مراحل Q9 تا Q1 کمربندهای زرد، سبز، بنفش و قهوه‌ای به درجهٔ دان یا کمربند مشکی می‌رسند. که کمربند مشکی از دان یک آغاز و تا دان ۱۰ ادامه می‌یابد.

تکنیک های جودو

جودو با تکنیک های زیبای پرتابی شناخته میشود اما شامل تکنیک های دیگری هم که برای کنترل حریف روی زمین است هم می باشد. این ورزش معمولا با کشتی آزاد مقایسه میشود چون تکنیک های مشترک زیادی دارند. یک جودوکای ماهر ابتدا حریف را گرفته، تعادل او را بهم زده و بعد او را پرتاب میکند. هنگامی که حریف روی زمین افتاد، او با تکنیک هایی نظیر خفه کردن، قفل مفاصل و ... کارش را به اتمام خواهد رساند. اولین تکنیکی که یک جودوکا یاد می گیرد، فنون "اوکه می" یعنی روش صحیح افتادن بدون مصدوم شدن است. تمام هنرجویان جودو، یک جودوگی (لباسی سنگین با یقه ی باز که مخصوص جودوست) سفید یا آبی پوشیده و یک کمربند را که نشان دهنده درجه اوست می بندد. جودو بخاطر ایمنی هنرجویان روی یک تشک نسبتا نرم و انعطاف پذیر تمرین میشود.

فلسفه جودو

دو اصل مهم جودو عبارتند از "حداکثر کارایی" و "کمک و سودرسانی متقابل". هدف حداکثر کارایی این است که یک جودوکا با استفاده از کمترین نیروی فیزیکی، حریفش را پرتاب کند. این هدف از استفاده ی صحیح تکنیک ها و زمان بندی مناسب بدست می آید. کمک و سودرسانی متقابل این است که دکتر کانو معتقد بود که جودو میتواند به افراد کمک کند که فردی مفیدتر برای جامعه باشند. او می گفت نظم شخصی که جودو به هنرجویان می آموزد به زندگی روزمره میرسد و بدین صورت است که جودو به هنرجویان کمک می کند که فردی مفیدتر برای جامعه باشند.

جنبه ی قهرمانی جودو

در سال 1964 جودو رسما بعنوان یک ورزش المپیکی شناخته شد. علاوه بر المپیک، امروزه در سرتاسر دنیا تورنمنت های دیگری هم برای جودو وجود دارد. مواردی که در مسابقات امتیازآور هستند عبارتند از پرتاب کردن یک حریف، نگه داشتن حریف در خاک برای مدتی معین یا وادار کردن حریف به تسلیم شدن با فنونی مانند قفل دست یا خفه کردن. روش های پیروز شدن در یک مسابقه هم عبارتند از: "پرتاب کامل" که ایپون نام دارد، دو پرتاب نیمه کامل که وازاری، 25 ثانیه حریف را روی خاک نگه داشتن، ترکیب یک وازاری و خاک کردن حریف برای 20 ثانیه و یا تسلیم کردن حریف با استفاده از قفل دست یا خفه کردن. در مسابقات، یکی از مبارزین لباس آبی و دیگری لباس سفید می پوشد.

درجات در جودو

جیگورو کانو بنیانگذار جودو اولین فردی بود که در ورزش خود از سیستم درجه بندی مدرن بر اساس رنگ کمربند استفاده کرد. ورزش های دیگری مانند کاراته و تکواندو سیستم درجه بندی بر اساس کمربند را از جودو گرفته اند. البته رنگ هایی با درجات متفاوت از جودو در این ورزش ها دیده میشود. درجات جودو با ماهر شدن در یک سری تکنیک های مشخص و تمرین منظم به هنرجویان اعطا میشود. تمام جودوکاها با یک کمربند سفید کار خود را شروع می کنند، و سپس به مرور زمان در صورت پیشرفت لازم، کمربند زرد، سبز، بنفش، سه درجه قهوه ای و در نهایت سیاه را دریافت میکنند. به درجات کمربندهای رنگی، کیو و به درجات کمربند مشکی دان می گویند. در جودو 10 درجه ی دان وجود دارد.

سبک های جودو
جودوی المپیکی: معروف ترین سبک کودوکان جودو می باشد که امروزه در ایران و تمام دنیا بطور گسترده آموزش داده میشود.

جودوی آمریکایی: ترکیبی از جودو، کشتی، بوکس، جوجیتسو و ساواته است.

جوجیتسوی برزیلی: میتسویو مائدا در سال 1914 جودو را به برزیل برد. او این ورزش را به کارلوس گراسی و دیگران آموزش داد. گراسی باتوجه به اینکه در آن زمان جودو با نام "جوجیتسوی کانو" هم شناخته میشد، آن را جوجیتسوی برزیلی نامید. جوجیتسوی برزیلی بعدها راهی متفاوت از جودو را دنبال کرده و امروزه کاملا از آن متمایز است ولی میتوان آن را یکی از سبک های جودو دانست.

جودو-دو: در استرالیا، آقای ژولیوس فلک و چند تن دیگر سیستمی بر اساس تکنیک های پرتاب ابداع کردند که آن را جودودو نامیدند. آنها هدفشان را از ابداع این سبک، توسعه جودو اعلام کرده اند.

کاوایشی ریو جوجیتسو: میکونوسوکه کاوایشی سبک کاوایشی ریو جوجیتسو را با استفاده از برخی تکنیک های جودو مسابقات مدرن جودو ممنوع می باشند، ابداع کرد. این سبک هم اکنون در فرانسه آموزش داده میشود.

کوسن جودو: این سبک هم که در قرن 20 محبوبیت پیدا کرد، همانند جوجیتسوی برزیلی خیلی بیشتر از جودوی المپیکی، شبیه به ورزشی است که کانو ابداع کرد.

جودوی روسی: نکته ای جالب که در مورد این سبک میتواند گفت این است که بعضی از تکنیک های این سبک، توسط فدراسیون جهانی جودو قبول شده و وارد جودوی المپیکی شده اند. این سبک در مسابقات آزاد MMA مبارزینی نظیر ایگور زینوفیف، فدور امیلیاننکو و کارو پاریسیان را دارا می باشد.

سامبو: واسیلی اوشپکف، اولین شاگرد اروپایی کانو بود که موفق به اخد کمربند مشکی شد. او با تکنیک های رزمی دیگری که با جودو ترکیب کرد، سامبو را ابداع نمود. اوشپکف در سال 1937 بخاطر رد دستور شاگردی نکردن زیر نظر کانو، توسط مامورین سیاسی کشته شد.

اصطلاحات

جودوکا: جودوکار
اوکِمی: تکنیک افت بی خطر (نحوهٔ صحیح زمین خوردن)
کوزوشی: کشش و بر هم زدن تعادل
مای‌ماواری: غلت به جلو
دوجو: محل تمرین جودو
سِن‌سِی: استاد
میگی: راست
هیداری: چپ
جودوگی: لباس جودو
ریتسو: بلند شو
سزا: بشین
رِی: دستور ادای احترام
هاجیمه: دستور شروع مسابقه
مَتِی: دستور توقف مسابقه
جونای: داخل
جوگای: خارج
تاتامی: تشک جودو
نه‌وازا: کار در خاک
توری: مبارزی که اجرای فن می‌کند
اوکی: مبارزی که فن بر روی او اجرا می‌شود
آنزا: چهار زانو نشستن
آشی وازا: تکنیکهای پا
آیومی آشی: راه رفتن معمولی
گوشین هو: روش‌های دفاع از خود
گوشین جوتسو: هنر دفاع از خود
هانسوکوماکی: شکستن مقررات در مسابقه
جی گوهان تای: وضعیت اصلی دفاع
جوسی کی: نشتن در مکان بالا برای جودکاران سطح بالا
کاکی: اجرای واقعی پرتاپ
کی کو: تمرین
کی گا: صدمه
کی آی: فریاد روحیه بخش
کوشی وازا: تکنیکهای کمر
مودان شا: کسی که کمربند سیاه ندارد
ناگه وازا: تکنیکهای پرتاپ کردن
اوه بی: کمربندی که روی لباس می‌پوشند
ری گی شاهو: تشریفات وآیین رسوم تشک
رنراکووازا: تکنیکهای ترکیبی
رنزوکووازا: تکنیکهای ادامه دار
ریسوری: تعظیم کردن در حالت ایستاده
شی آی: مسابقه
سوتای رنشو: حریف تمرینی
تای ساباکی: راه رفتن به صورت استاندارد
جودو توکویی وازا: تکنیکهای مورد علاقه
تسوکوری: وضعیت گرفتن برای پرتاپ
تسوری کومی: بال کشیدن
وازا: تکنیک
یودان شا: کسی کمربن سیاه دارد
زاری: تعظیم کردن در حلت زانو زده
نوگاره کاتا: روشهای فرار

فنون
فنون جودو در دو بخش فنون پرتابی و فنون کانست وازا و شیمه وازا قرار می‌گیرد:

ناگه‌وازا(فنون پرتابی)
این فنون که به فنون پرتابی شهرت دارد در سه بخش ته وازا(فنون دست)، کوشی وازا (فنون کمر) و آشی وازا (فنون پا) انجام می‌شود، مانند:

اوچی ماتا
اوچی گاری (فنون پا)
کوچی گاری (فنون پا)
اوسوتو گاری (فنون پا)

کاتامه‌وازا(کانسه، شیمه)
کان ستسو وازا (کانسه): برگرداندن و فشردن مفصل‌ها به سوی مخالف و بیش از دامنه حرکت طبیعی‌شان
شیمه‌وازا: انسداد شریان‌های خون‌رسان به مغز
ناگه وازا(nage waza) تکنیکهای پرتابی
تاچی وازا (tachi - waza): تکنیکهای ایستادن
ته وازا (te-waza): تکنیکهای دست
کوشی وازا (koshi-waza):تکنیکهای مفصل رانی یا کمر
اشی وازا (ashi-waza):تکنیکهای پا یا ساق پا
سوتمی وازا (sutemi-waza): تکنیکهای فداکارانه
ماسوتمی وازا (ma-sutemi-waza): تکنیکهای خوابیده از پشت
یوکو سوتمی وازا (yoko-sutemi-waza):تکینکهای خوابیده از پهلو
نه وازا یا کاتامه وازا (ne-waza): تکنیکهای گلاویزی
اوسای کومی وازا (osaekomi-waza):کنترل کردن و نگه داشتن
شیمه وازا (shime-waza): خفه کردن
کانستسو وازا (kansetsu-waza): قفل کردن و شکستن مفاصل
آتمی وازا (atemi - waza): تکنیکهای ضربه زدن به نقاط حساس

امتیازات
در این ورزش چهار نوع امتیاز وجود دارد که به ترتیب زیر می‌باشد:

یوکو امتیاز متوسط معادل ۱ امتیاز

وازاری امتیاز بزرگ معادل ۱۰ امتیاز است.

ایپون امتیاز کامل یا ضربه فنی محسوب شده که معادل ۱۰۰ امتیاز است و کسب این امتیاز باعث برد و پایان مسابقه می‌شود.

کسب دو امتیاز وازاری در طول مسابقه نیز معادل امتیاز ایپون و پایان مسابقه‌است.

پیش‌تر امتیازی به نام کوکا نیز وجود داشت که در سال 19۸۸ حذف شد.

شیوه پیروزی در مسابقات

در مسابقات جودو کسب امتیاز به دو شکل اجرای فنون در حالت تاچی وازا(سرپا) و اجرای فنون در حالت نی وازا (خاک) صورت می‌گیرد. هر یک از دو جودوکار که در طی مسابقه موفق به اجرای فن در یکی از این دو حالت گردد در صورت دستیابی به امتیاز کامل یا ایپون مسابقه را به نفع خود پایان خواهد داد. در صورتی که جودوکا از فنون تاچی وازا استفاده نماید داور بسته به شیوه زمین خوردن حریف یکی از امتیازات یوکو، وازاری یا ایپون را به اجرای کننده فن (توری) خواهد داد. اگر به هر شکل ممکن (مثلاً پس از اجرای فن)دو جودوکار به زمین بیافتند و یکی از دو مبارز بتواند حریف را در حالت خاک یا همان نی وازا (به طوری که پشت حریف به تشک تماس داشته باشدو بر حریف کاملاً مسلط باشد)مهار نماید، داور بسته به مدت زمانی که حریف در حالت خاک است به اجرای کننده فن امتیاز خواهد داد.

اگر مجری فن برای مدت ۱۵ ثانیه بتواند حریف را در خاک نگه دارد امتیاز یوکو، اگر ۲۴ثانیه نگه دارد امتیاز وازاری خواهد گرفت و اگر به مدت ۲۵ ثانیه نگه دارد با امتیاز کامل ایپون به پیروزی خواهد رسید.

حجاب اسلامی
پوشیدن روسری در جودو به دلایل ایمنی جودوکار ممنوع است.

تغییر قوانین در سال ۲۰۱۰

طبق آخرین تغییرات قوانین توسط ijf (فدراسیون جهانی جودو) گرفتن پای حریف به طور مستقیم حکم هانسوکوماکی(اخراج از مسابقه) را برای مسابقه دهنده به همراه خواهد داشت اما گرفتن پا هنگام بدل کردن حریف بلامانع است.

لباس : رقابت کنندگان باید از لباس مخصوص جودو استفاده نمایند. پیراهن این لباس باید به اندازه کافی بلند بوده و روی باسن را بپوشاند آستینها باید آزاد بوده و بلندی آن به حدی باشد که بیش از نصف طول ساعد را بپوشاند، شلوار نیز باید آزاد باشد و حد اقل تا نصف ساق پا را بپوشاند . شرکت کنندگان کمربند سفید یا قرمزی را به عرض تقریبی 5 سانتیمتر ، مورد استفاده قرار میدهند. این کمربند باید به حد کافی بلند باشد به گونه ای که دوبار دور کمر پیچیده شود و در حدود 15 سانتیمتر نیز از طرفین بعد از گره آویزان بماند. همچنین کمربند باید محکم بسته شود تا از بیرون پیراهن جلوگیری نماید.

لباس جودو

شرکت کننده نباید هیچگونه وسیله فلزی (مانند ساعت، انگشتر، گردنبند و…) که ممکن است به حریف آسیب برساند، همراه داشته باشند.

جودو یک فعالیت ایده ال برای همگان است و تنها یک ورزش رزمی نیست. این ورزش فقط جنبه فیزیکی ندارد بلکه جنبه فلسفی آن نیز به همان اندازه قابل اهمیت است و تمرکز حواس در اجرای هر فنی مهم می باشد . تمرین صحیح جودو باعث پیشرفت و هماهنگی اعضای بدن می شود و برای ماهیچه ها و عضلات مفید بوده ، تحمل و کنترل انسان را زیاد می کند و او را انعطاف پذیر می نماید.

هدف از رقابت جودو ، پرتاب حریف و نگهداشتن وی بر روی زمین به مدت 30 ثانیه می باشد که این عمل از طریق فشار آوردن بر حریف بوسیله قفل کردن دستها یا نگهداشتن در ناحیه گردنی سینه به عمل می آید. مبارزه کنندگان در ابتدا روبروی یکدیگر ایستاده و بعد از تعظیم نمودن به یکدیگر یقه لباس همدیگر را می گیرند، آنها در گرفتن پاها و یا کمربند جهت انجام پرتاب مجاز می باشند، از آنجاییکه پرتابهای جودو خطرناک است ، لذا جودوکاران سیستم هایی را می آموزند که موجب کاهش فشار در هنگام سقوط گردد. در ورزش جودو چگونگی ایستادن در مقابل حریف ، انتخاب تکنیک و یافتن موقعیتهای مناسب برای اجرای آن و همچنین شیوه اجرای تکنیک برای زمین زدن حریف همگی تابع ویژگی ورزشکاران این رشته می باشد. این ورزش مانند کشتی در وزنهای مختلف بصورت انفرادی در داخل تیم برگزار می شود. مدت زمان مسابقه جودو و برگزاری آن در مسابقات قهرمانی جهان و مسابقات المپیک توسط نظامنامه فدراسیون جودو تعیین میگردد.

تاریخچه جودو در ایران :
در اواخر دهه 1330 دو نفر افسر پلیس به نام بهروز سرشار و انوشیروان شهیدی (مرحوم) جهت بازدید به آكادمی پلیس سوئد اعزام شدند و درآنجا با تمرینات جودو كه توسط دانشجویان انجام می شد آشنا شدند.

پس از مراجعت آقای سرشار با مراجعه به بخش فرهنگی سفارت ژاپن در تهران با این ورزش بیشتر آشنا گردید و از این محل متوجه شد كه دو نفر ژاپنی جهت شناسانیدن جودو به كشورهای مختلف به مصر و كشورهای همسایه از طریق كودوكان جودو ژاپن اعزام خواهند شد با تمهیداتی موافقت آقای فریدون صادقی مسئول تربیت بدنی شهربانی را اخذ و با پشتیبانی ایشان ترتیب دعوت دو هفته‌ای این دو مربی ژاپنی را داد و بالاخره در سال 1345 آقایان ایكیدا و ناكامورا به ایران آمده و درسالن ورزش دانشگاه پلیس با انجام نمایشاتی جودو را برای افسران دانشگاه كه ورزشكار بودند و تنی چند از پرسنل سایر نیروها معرفی كردند.

در این كلاس علاوه برآقایان سرشار ، شهیدی ، سعادتمند ،مدنی و تنی چند از پرسنل تربیت بدنی نیز حضور داشتند.

پس از مراجعت این دو نفر باز هم با پیگیری آقای سرشار مربی دیگری از ژاپن به نام اینوئه به مدت 6 ماه به ایران آمد و در تداوم كلاس قبلی كلاس دیگری را تشكیل كه در این كلاس آقایان سرشار و شهیدی فنون تا حد كمربند مشكی را فرا گرفتند پس از مراجعت نامبرده باموافقت شهربانی آقایان سروان سرشار و ستوان سعادتمند جهت طی دوره ویژه به كودوكان ژاپن در سال 1347 اعزام و هر دو نفر در مراجعت موفق به اخذ كمربند مشكی دان یك شدند.

در سال 1348 گروه دوم از شهربانی شامل آقایان سرشار ، صنعتكاران و مهدیزان جهت طی دوره جودو به كودوكان اعزام كه در مراجعت از طریق تربیت بدنی نیروهای مسلح موظف به تشكیل انجمن كشور( نیروها) گردید و سپس نسبت به تشكیل اولین كلاس تربیت مربی جودو نیروهای مسلح در سال 50-1349 نمود كه در این كلاس تعداد 60 نفر از پرسنل ورزشكار و نیروهای مسلح شركت و كلاس تحت مربیگری آقایان سرشار ، صنعتكاران و هنری بطور فشرده تشكیل و در خاتمه تعداد 30 نفر موفق به اخذ درجه مربیگری جودو گردیدند ، كه ‌آقایان فكرت. كیهان و علمی جز، این عده بودند .

قبلا سه كلاس در بخش های خصوصی جهت آموزش افراد غیر نظامی تشكیل شده بود كه عبارت بودند از كلاس‌آقای سعادتمند، در بولینگ عبدو، كلاس‌مدنی در باشگاه شهداد و كلاس اقلیت‌های ارامنه در زیرزمین روزنامه آلیكه توسط آقایان روبن عاشقی و روبرت بامبان سپس آقایان كیهان در باشگاه كارگران و آقای علمی درباشگاه ایران ما وآقای فكرت در باشگاه ناشنوایان مشغول آموزش جودو شدند كه بخش‌های خصوصی در این باشگاههای آموزش دیدند. در سال 1351 اولین مسابقات جودو رسمی بین دانشجویان دانشگاهها برگزار گردید كه تیم دانشكده افسری شهربانی با مربیگری آقایان سعادتمند وفكرت به مقام قهرمانی رسید.

درسال 1352 مربی بسیار خوبی از پلیس ژاپن بنام آقای هاتاناگا به ایران آمد كه زحمت زیادی برای جودو ایران و پلیس متقبل شد و اكثر جودوكاران آن زمان از كلاس وی تلمذ نمودند در همین سال یكی ازاساتید ژاپن به نام ماتسوشی‌تا به ایران آمد و اولین كلاس داوری را برای مربیان تشكیل و متعاقب او آقای آندرسن لین از چین‌تایپه در این زمینه به داوران ایرانی آموزش‌های داوری ارائه نمود در اواخر سال 1353 تیم جودو نیروهای مسلح به شوروی اعزام و دریك دیداری دوستانه در آن كشور شركت نمودند. پس از مراجعت آقای هاتانا كا با پیگیری تربیت بدنی شهربانی و آقای سرشار آقای نودا به ایران و كلاس آموزش خود را در سالن جودو دانشگاه پلیس برگزار نمود و از كلاس هاتاناكا و نودا مربیان خوبی همچون مرتضوی در خوزستان ، عیسائی. گیلان ، كیائی فر. مازندران ، اسدی. خراسان شجاعی. چهارمحال، گهرخانی آذربایجان ، رحیمیان. اصفهان ، شهبازی. فارس، كیهان ، رشیدی، كشوریان. تهران و… .... تحویل جامعه جودو ایران شدند.

در سال 1354 تیم جودو نیروهای مسلح در مسابقات جودوسیزم در ایتالیا شركت نمود و بالاخره با همت و پشتكار آقای بهروز سرشار و یاران وی چون فكرت ، فرتاش‌مهر ، كیهان، علمی ، صنعتكاران ، هنری، و ….. در 11 دیماه 1354 فدراسیون جودو ایران رسمیت یافت و آقای بهروز سرشار رئیس و‌آقای فكرت بعنوان دبیر فدراسیون اعلام شدند سپس با دعوت از استاد دیگری به نام هی می‌تسو آموزش جودوكاران تداوم یافت و در سال 1355 اولین مسابقه باشگاههای كشور برگزارو تیم ژاندرمری برنده كاپ اهدایی سفارت ژاپن گردید در سال 1357 تیم جودو نیروهای مسلح عازم استراسبورگ فرانسه به سرپرستی آقای سرشار و مربیگری آقای فكرت گردید همراه تیم‌ محمد لواسانی بوددر این مسابقات سیف‌اله جواهری 95+ كیلوگرم موفق به اخذ مدال طلای این مسابقات گردید .

در پاییز همان سال تیم ملی جودو به مسابقات جودو مصراعزام وپس از چند دیدار دوستانه با موفقیت به كشور بازگشت پس از انقلاب ، آقای فكرت سرپرست فدراسیون ورزشهای‌ رزمی كه از سال 1356 سه رشته جودو ، كاراته و تكواندو در آن ادغام شده بودند گردید و در اولین اقدام خود این سه رشته را از هم منفك و فدراسیون جودو بطور مستقل مشغول گردید توضیح اینكه بلافاصله پس از انقلاب تیم ملی جودو به سرپرستی آقای سرشار به مسابقات جهانی فرانسه اعزام كه هرچند مقامی كسب ننمود ولی شركت در اولین مسابقات جودو قهرمانی جهان تجربیات ارزند‌ه‌ای برای جودوكاران و همراهان آقایان فكرت، مدنی ، كیهان به همراه داشت .پس از آقای فكرت آقای حاج محمد مهرآئین به سمت ریاست فدراسیون جودو و سرپرستی فدراسیون‌‌های كاراته ، تكواندو منصوب و با شروع جنگ تحمیلی تقریبا برنامه‌های فدراسیون علیرغم تلاش ایشان تحت تاثیرمشكلات ناشی از جنگ بود با این همه با تلاش آقای دهناد‌ که به کودوکان ژاپن جهت دوره رفته بود فدراسیون‌جودوموفق به تشكیل كلاس مربیگری آقای ای‌اورا استاد ژاپنی در سالن‌بادی فدراسیون گردید.آقای مهر‌آیین طی دو دوره ریاست فدراسیون را عهده داربود سپس دوره سرپرستی آقایان توحیدی و كریمی به این فدراسیون بود كه حدودا 6ماه طول كشید وبعد از آن آقای كاظم یزدانی به سمت ریاست فدراسیون جودو منصوب (1364) ضمنا سال قبل از آن تیم ملی جودو در مسابقات جودوی قهرمانی آسیا در كویت شركت كه تیم ایران در86 –كیلومهران ویسه و در وزن آزاد رمضانعالی خانبابائی موفق به كسب مدال برنز شد در سال 1365 مسابقات جودو قهرمانی كشور در سالن 7 تیر برگزار و تیم‌های تهران، لرستان و كرمانشاه به ترتیب اول تا سوم شدند.

در سال 1986 تیم ملی جودو عازم مسابقات آسیایی سئول شد كه اردوی تداركاتی خود را در ژاپن با حضور. جهانگیری.خدادادی.گورخانه چی. داداش زاده .گنجی.دهناد.سیل پور. برگزاركرده بود و حاصل آن یك برنز در منهای 60 كیلوگرم توسط مرتضی خدادادی بود سپس مسابقات داخلی نوجوانان ، لیگ و كشوری برگزار شد.

در سال 1367 مسابقات آسیایی در كشور سوریه برگزار و تیم ایران مركب از 60- حسن احدپور 65- ، علیرضا امینی 71- ، علیر ضا طلوعی 78- ، مصطفی فلاحیان 86- ، سعید حاج‌یوسف‌زاده 95- سعداله برزگر و 95+ رمضانعلی خانبابائی در این مسابقات حضور داشتند در سال 1369 مسابقات آسیایی پكن برگزار و تیم ملی جودو ایران پس از اردوی 45 روزه در این مسابقات شركت كه اعضا تیم عبارت بودند به ترتیب اوزان احدپورـ حاج اوغلی ـ محمدرضا طلوعی ـ حاج یوسف زاده ـ عزیز‌الهی ـ یعقوب پورعلی و فلاحی بودند.

در این سال مسابقات پلیس‌های جهان نیز برگزار گردید و تیم پلیس ایران به مقام سومی با سه برنز دست یافت.

در سال 1992 تیم ملی نیروهای مسلح در سئول كره. مسابقات جهانی ارتشها شركت نمود كه كیوان دهناد موفق به كسب اولین درجه داوری بین المللی از فدراسیون جهانی جودو شد.

در سال 1370 اولین دوره مسابقات بین المللی فجر برگزار و در همان سال مسابقات جودوی قهرمانی آسیا در اوزاكای ژاپن برگزار و مجید زارعیان و دهقان موفق به اخذ نقره آسیایی شدند و در مسابقات بعدی كه در 1371 در ماكائو برگزار شد تیم ایران توسط خسرودلیر و محمود میران مدال برنز آسیا را دریافت نمودند و سپس مسابقات آسیایی هیروشیما و ادوار دیگر فجر و آسیایی هندوستان برگزار گردید كه نتایج آن در آرشیو فدراسیون ضبط است و بالاخره دوران معاصر جودوی ایران از سال 1375 با ریاست آقای محمددرخشان شروع گردید و از اهم مسائل این دوره موفقیت ایشان در كسب عنوان ریاست آموزش كنفدراسیون آسیا و كسب دو مورد قهرمانی جهان ودو مدال برنز جهانی توسط آرش میراسماعیلی ویک برنز جهانی سید محمود میران كه افتخار ملی ما میباشد.

اسامي رؤساي فدراسيون به ترتيب:
1- 1356-1354 بهروز سرشار

2- 1357-1356 (زير نظر ورزشهاي رزمي ) شهريار شفيق

3- 1359-1358 بهروز سرشار

4- 1364-1359 محمد مهر آيين

5- 1368-1364 كاظم يزداني

6- 1375-1368 محمد مهر آيين

۱۳۸۷-۱۳۷۵-۷محمد درخشان

۱۳۸۷-۱۳۸۷عبدالجليل رضوي

۱۳۸۸-۱۳۸۷-۸ علیرضاامینی

نگاهي به تاريخچه "ووشو در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:41 :: نويسنده : مهدی فرخانی

ووشو
ووشو (به چینی: 武術)(پین‌یین:wǔshù) یک هنر رزمی مدرن چینی است که پس از انقلاب ۱۹۴۹ چین برای ملی‌سازی هنرهای رزمی سنتی چینی ابداع شد، مسابقات ووشو در دو بخش نمایشی (تالو) و مبارزهٔ فول کنتاکت (سانشو یا سان‌دا) برگزار می‌شود.

واژه ووشو به خط چيني ساده شده

تالو از فرم‌های رزمی تشکیل می‌شود که معمولاً مقامات منتخب دولت چین آن‌ها را بر اساس فرم‌های سنتی هنرهای رزمی چینی ابداع کرده‌اند و انواع استقرارها، لگدها، مشت‌ها، حرکات تعادلی، پرش‌ها، فنون جارویی و پرتابی در آن گنجانده شده‌است. سان‌دا یا سان‌شو نیز یک یک روش مبارزهٔ فول کنتاکت است که بر اساس تکنیک‌های بوکس چینی و کشتی های سنتی چینی مانند شوای چیائو طراحی شده و شباهت زیادی به مبارزات کیک‌بوکسینگ و موای تای دارد، اما فنون گلاویزی بیشتری در آن دیده می‌شود. این مسابقات بر روی سکو برگزار می‌شود، مسابقات تالو و سانشو معمولاً در کنار هم برگزار می‌شوند.

ووشو امروزه یک ورزش بین‌المللی است که زیر نظر فدراسیون بین‌المللی ووشو اداره می‌شود. مسابقات قهرمانی جهان این رشته از سال ۱۹۹۱ هر دو سال یک بار برگزار می‌شود و همچنین از ۱۹۹۰ در برنامهٔ بازی‌های آسیایی قرار گرفته‌است.

سه سبک اصلی ووشو چانگ چوان، نان چوان، و تای چی چوان هستند، درمسابقات بین‌المللی فرمهای استاندارد وحرفه‌ای ازاین سبکها اجرامیشود. چانگ چوان یک سبک شمالی است و واژه چانگ چوان به معنی مشت بلند می‌باشد.در این سبک از حرکات بادستان وپاهای کشیده وحرکات زیبای آکروباتیک استفاده می‌شود. نان چوان یک سبک جنوبی است و بیشترحرکات آن انفجاری و باسرعت است ونمایانگردرگیریهای نزدیک می‌باشد. تای چی سبکی است که برپایه انرژی چی بناشده است وبه تقویت بدن هم ازنظرجسمی وهم از نظرروحی می‌پردازد.در این سبک حرکات آرام همراه باتنفس اصولی انرژی بدن راتنظیم می‌کند.

تاريخچه پيدايش ووشو

پیدایش ووشو به زمانهای بسیار دور که اولین صورت اجتماعات بشری در جوامع اولیه بوجود آمدند برمیگردد، در آن زمانها بمنظور حفظ سلامتی، درمان بیماریها، افزایش بنیه جسمانی، افزایش طول عمر و آموزش مهارتهای نظامی به افراد آن جوامع حرکاتی ابداع گردید که بسط و گسترش آن در طول ادوار مختلف به ورزش زیبا و جذاب ووشوی امروزی بدل شده است، معتبرترین روایتی که در این خصوص نقل شده حاکی از آن است که در حدود سالهای ۵۲۰ بعد از میلاد ، یک راهب هندی بنام بود هیدهارما (یا داروماتائیشی) که در چین بنام " تامو " شناخته میشود ، بمنظور اشاعه تعالیم مذهبی، از هند راهی چین شده ودر معبدی بنام " شائولین " تعلیمات خود را آغاز میکند. تعالیم راهب تامو شامل مجموعه ای از تمرینات پرهیزگاری و قواعد خشک انظباطی بود که بواسطه وضعیت جسمانی ضعیف، پیروان تامو طاقت تحمل تمرینات را از دست داده و بتدریج دچار ضعف و بیحالی می شدند، این موضوع باعث شد راهب تامو بمدت چند سال از معبد جدا شده و در غاری به تفکر و مراقبه بپردازد، او دراین مدت حرکاتی را بمنظور تقویت بنیه جسمانی راهبان معبد ابداع کرد و در بازگشت به شائولین ،با تمرینات ابداعی خود، شاگردانش را تحت تعلیم قرار داد. این حرکات به " ۱۸ حرکت دست راهب " یا (شی با لوهان چوان) موسومند که در سالهای بعد از تامو بسط و گسترش فراوانی پیدا کرده و بتدریج مبارزان و استادان متبحر فنون رزمی ، در شائولین پرورش یافتند.

افزایش قدرت راهبان و فنون مرموز معبد باعث شد تا حکومت وقت، وجود معبد شائولین را تهدیدی برای حکومت خود احساس کرده و با لشکر کشی بدانجا ، در یک جنگ نابرابر اقدام به انهدام معبد و قتل عام راهبان نماید. تنها عده قلیلی از راهبان که توانسته بودند جان سالم از مهلکه بدر ببرند، میراث گرانبهای معبد یعنی فنون رزمی را با خود به نقاط مختلف چین برده و به اشاعه آن بین افراد خاص پرداختند. بدینسان تکنیکهای رزمی شائولین گسترش یافته و در ادوار مختلف ، تکنیک های جدیدی ابداع و سبکهای مختلفی با الهام گرفتن از پدیدههای طبیعی مثل طوفان و رعد و برق و حرکات و روشهای تهاجمی و تدافعی حیواناتی مثل درنا، ببر، خرس ، اژدها و ...، و حشراتی مثل آخوندک(مانتیس) ، بوجود آمدند. با اینکه امپراطوران برخی از سلسله ها ی حاکم بر کشور چین، تمرینات رزمی را خطری برای فرمانروایی خود میدانستند ، لیکن پادشاهانی هم بودند که خود شیفته این تمرینات بوده و خود موجبات گسترش آنرا فراهم نموده اند. در دوران سلسله های شانگ (Shang) و ژو (Zhou) حرکاتی از ووشو بوجود آمدند که برای آموزش سربازان استفاده می شد. همچنین همه ساله در پائیز و بهار مسابقات کشتی خاصی بنام " جیائودی " برای انتخاب سربازان نمونه برگزار میگردید. با ایجاد کاربرد نظامی برای ووشو ، رفته رفته حرکات رزم با شمشیر ، نیزه و چوب و انواع سلاحهای دیگر هم پدید آمدند. ظهور گرههای نمایش خیابانی " لوچی" که از طریق نمایش حرکات رزمی امرار معاش میکردند ، خود باعث گسترش هرچه بیشتر ووشو گردید. دوران سلطنت سلسله های چینگ (Qing) و مینگ (Ming) را بواسطه وجود مدارس مختلف و سبکهای منعدد ، میتوان دوران شکوفایی ووشو بشمار آورد. برخی از حرکات با سلاح و بدون سلاحی که در تاریخ ثبت شدهاند عبارتند از : مشت زنی شش گامی ، مشت میمون ، بازی چوان ، سی چوان ، مشت شائولین ، مشت درونی ، حرکت چوب یودایو (ِYudayou) ، حرکت چوب چینگ تیان(Qing tian یا مزرعه سبز) ، حرکت چوب شائولین ، حرکت چوب ژانگ ، حرکت نیزه یانگ ، حرکت نیزه ما (Ma 's Spear) ، نیزه کوتاه لی ، حرکت عصای شا (Sha's Cane) ، نیزه لیو هه ، نیزه امئی (Emei) ، نیزه شائولین، تک شمشیر پهن، جفت شمشیر پهن، شمشیر پهن یان یوئه ، و فرمهای ۲۴ حرکتی شمشیر باریک و غیره.

در طی سالهای ۱۹۱۲ تا ۱۹۴۹ سازمانهای بسیاری در چین برای ووشو تشکیل شدند، مثل " انجمن هنرمندان رزمی "و انجمن تربیت بدنی و غیره ، که در گسترش ورزش ووشو نقش مهمی ایفا کردند. درسال ۱۹۲۸ انستیتو مرکزی ووشو توسط دولت جمهوری در "نان جینگ " تشکیل شد. در سال ۱۹۳۹ نخستین تیم ووشوی چین در یازدهمین دوره بازیهای المپیک در برلین ، یک یرنامه نمایشی از ووشو اجرا کردند که مورد توجه همگان قرار گرفت. با تاسیس جمهوری خلق چین ، ووشو بعنوان بخشی از فرهنگ اجتماعی و نیز تربیت بدنی و ورزش مردم درآمده و به طرز چشمگیری گسترش یافت . در سال ۱۹۵۶ انجمن ووشوی چین در پکن تشکیل شده و با انتشار حرکاتی همچون فرم ساده شده تای چی چوان، چانگ چوان، حرکات شمشیر پهن و باریک ، نیزه و چوب در سطوح مبتدی، متوسطه و عالی، در همگانی شدن ووشو کمک شایانی کرد. در سال ۱۹۵۸ نخستین پیش نویس قوانین مسابقات ووشو توسط کمیسیون ورزش و تربیت بدنی ایالتی گردآوری و تدوین شد. با راهنمایی همین کمیسیون و انجمن ووشوی چین ، انجمن ها ، اتحادیه ها ، مدارس ووشو ، انجمن های تحقیقاتی، تیم های آماتوری و حرفه ای در مراکز آموزشی ، محله ها ، شهرها و ایالات تشکیل شدند که شبکه عظیمی از فعالیت های جمعی ووشو را بوجود آوردند. تیم ها و انجمن های ووشو در برخی از کالج ها و دانشگاهها تشکیل شدند و در برخی از موسسات تربیت بدنی ، رشته تخصصی ووشو برای دانشجویان دوره های لیسانس و فوق لیسانس دایر گردید. در سال ۱۹۸۴ درجه استادی ووشو توسط مجلس ایالتی تعریف شد . با تصویب دولت چین در سال ۱۹۸۶ " انستیتو تحقیقات ووشوی چین " تشکیل و بعنوان عالیترین مرجع ، به امر هدایت تحقیقات فنی و آکادمیک در زمینه ووشو پرداخت. دولت چین با برپایی تورنمنت های متعدد بین المللی ، ورزش سنتی خود را هرچه بیشتر به جهانیان معرفی کرد و در سال ۱۹۸۷ اولین دوره بازیهای آسیای ووشو در شهر یوکوهامای ژاپن برگزار شده و فدراسیون آسیایی ووشو (WFA) تاسیس گردید. دومین دوره مسابفات ووشوی قهرمانی آسیا در سال ۱۹۸۹ در هنگ کنگ برگزار شده و در سال ۱۹۹۰ و در طی یازدهمین دوره بازیهای آسیایی پکن ، این ورزش رسما بعنوان یک رویداد رقابتی و بین المللی معرفی گردیده و فدراسیون جهانی این ورزش بنام (IWUF) تشکیل و فعالیت خود را آغاز نمود. اولین دوره مسابقات ووشو قهرمانی جهان در سال ۱۹۹۱ در کشور چین برپا شده و دوره های بعدی آن هر دوسال یکبار برگزار میگردد. امروزه ووشو یکی از پرطرفدار ترین ورزشهای رزمی در سراسر جهان بوده و در سال ۲۰۰۸ بعنوان یکی از رشته های المپیک ، وارد این مسابقات خواهد شد.

تاريخچه
ووشو ورزش رزمی ملی چین است که مرکب از دو کلمه "وو"و "شو" به معنی هنر رزم می باشد، ووشو "wushu" به هنرهاي رزمي کشور چين گفته مي‌شود که در آن انواع مختلف حرکات براي سلامتي جسم و روح و دفاع شخصي در نظر گرفته شده‌ است.

در چين باستان از هنرهاي رزمي براي دفاع از سرزمين، خود يا خانواده و مقابله با دشمنان و راهزنان و ... استفاده مي ‌شد. ووشو نه تنها يک ورزش سنتي چين، بلکه عناصر فلسفي، اخلاقي، زيباشناسي، پزشکي و نظامي را نيز در بر دارد.

هدف فنون رزمي ووشو ناتوان کردن و زيان رساندن به دشمن است. از اين رو ووشو يکي از شيوه هاي تمريني مهم ارتش هاي چين باستان بوده و حتي امروزه نيز در تمرينات پليس و نيروهاي مسلح ارتش نيز مورد استفاده قرار مي گيرد.

ووشو به عنوان نوعي ورزش، تمام فنون رزمي خود را حفظ کرده، اما به دليل محدوديت هاي قوانين مسابقه، ورزش ووشو بر اصل زيان نرساندن به حريف متکي است. براي نمونه، در مسابقات ساندا محدوديت هايي براي حرکاتي که مي تواند به حريف آسيب برساند، ايجاد شده است.

امروزه ووشو به صورت يک ورزش استاندارد جهاني به مردم جهان ارايه شده ‌است و فقط منحصر به کشور چين نيست و مردم کشورهاي مختلف براي بهره گيري از خواص طبي و شرکت در رقابت هاي قهرماني در اين رشته ورزشي تمرين مي‌کنند.

هنر رزمي ووشو در مسابقات در دو بخش تالو و ساندا ارائه مي‌شود:

زمينه تالو (اجراي فرم هاي سنتي چيني به صورت زيبا به همراه حرکات آکروباتيک)

زمينه ساندا (مبارزه آزاد بر روي سکو با استفاده از دستان و پاها و زيرگيري)

توسعه ووشو در سلسله هاي مينگ (1368-1644 ميلادي ) و چينگ (1636-1912ميلادي ) به اوج خود رسيد. در اين زمان، ووشو به شاخه هاي گوناگون مانند چان چوان، نان چوان و تاي چي تقسيم شد.

در زمان جمهوري چين (1912-1949م.) ووشو به نوعي ورزش تبديل شد و باشگاه هاي تخصصي بسياري در زمينه ورزش ووشو ايجاد شد.

پس از مطرح شدن ووشو در بعد مسابقاتی، اولین انجمن رسمی آن در سال 1920 در کشور چین تاسیس شد و دست اندرکاران امور شدیداً به ترویج مسابقات در سطوح مختلف پرداخته و سرمایه های انسانی و مالی فراوان را در این راه به خدمت گرفتند که بر اثر همین کوشش ها از سال 1932 گردهمایی های ملی آغاز و در سال 1933 ووشو رسما به لیست مسابقات و بازیهای ملی وارد شد.

اولین مسابقات ملی ووشو در سال 1935 برگزار شد و متعاقباً در سال1936 معرفی آن در سطح بین المللی، یک تیم 9 نفره از قهرمانان ووشو در جریان المپیک برلین حرکاتی را به نمایش گذاشته که بسیار مورد توجه و تشویق حضار قرار گرفت. آنگاه پس از چندین سال مطالعه، تحقیقات و پژوهش در سال 1958 بدلیل استقبال شدید مردم از مسابقات مقررات و قوانین کاملی توسط سازمان تربیت بدنی چین وضع شد که با تلاش دیگر اساتید و قهرمانان این رشته در سطوح جهانی با حضور 14 کشور در سال 1987 اولین مسابقه قهرمانی ووشو آسیا در ژاپن برگزار گردیده و نیز همان سال WFA یا فدراسیون ووشو آسیا تشکیل شد. در حال حاضر 38 کشور عضو این فدراسیون آسیایی می باشند. در همین حال در رقابتهای اروپا، آمریکا و فدراسیونهای مربوطه تشکیل و پس از کوشش های فراوان در سال 1990 ووشو به عنوان یکی از رشته های رسمی در بازیهای آسیایی وارد گردید. سپس با تشکیل فدراسیون بین الملی ووشوIWUF در سال1990 اولین دوره مسابقات ووشو قهرمانی جهان با حضور 36 کشور در سال 1991در چین برگزار و متعاقباً دومین دوره آن نیز در سال 1993 در کشور مالزی به انجام رسید و همچنین کشور آمریکا نیز بعنوان محل برگزاری سومین دوره مسابقات جهانی ووشو در سال 1995 برگزیده شد.

تاريخچه ووشو در ايران

در ايران نیز همسان با دیگر ممالک چند سالی است به همت و پشتکار تنی چند از زحمتکشان و عاشقان این هنر شاهد توسعه و گسترش این هنر رزمی که به تعبیری می توان آن را گوهر تابناک هنرهای رزمی معرفی نمود، از سال 1368 رسما تحت پوشش فدراسیون های مختلف از جمله تکواندو، کاراته، دفتر جهاد تربیت بدنی و فدراسیون کونگ فو، ووشو رزم آوران شروع نمود و از اسفند 1382 ووشو فعالیت خود را در قالب فدراسیون مستقل ادامه می دهد و با 18 سبک در سی و یک استان فعال می باشد. با اینکه مدت زیادی از تاسیس فدراسیون ووشو نمی گذرد، روند رو به رشد این رشته کاملا مشهود است و از نظر فنی نیز هنرجویان وطن عزیزمان در سطح قابل تحسینی ارتقاء پیدا نموده اند که این موضوع مورد توجه صاحب نظران و کارشناسان فدراسیون بین المللی iwuf نیز قرار گرفته است.

مضافا شرکت تعدادی از اساتید و قهرمانان عزیز ایرانی در تورنمنت های بین المللی و بالاخص مسابقات مختلف قهرمانی جهان و آسیا باعث کسب رتبه ها و امتیازات عالی گشت. سنگینی ترازوی افتخارات را افزون نمود که امید است روز به روز بر وسعت این آگاهی ها و افتخارات افزود شود.
رشته ووشو دارای تشکیلات معتبر و منظم جهانی با علامت اختصاری IWUF می باشد که در کشور چین مستقر است.
این فدراسیون دارای 149 عضو رسمی و فعال می باشد که در سال 1990 تاسیس شده است و عضویت ووشو جمهوری اسلامی ایران در سال 1991 به عنوان سی هفتمین عضو فدراسیون جهانی در نهاد مذکور پذیرفته شد. خوشبختانه استقبال ملل مختلف از این رشته زیبا در حد بسیار بالایی بوده، به طوری که گستره جغرافیایی آن که محدود به حوزه شرق آسیا بوده در حال حاضر به اقصی نقاط جهان گسترش یافته و در بخش های مختلف آن در هر دوره از مسابقات قدرت های جدیدی ظاهر می شوند که این امر نشان دهنده پیشرفت و بالندگی این رشته است.

ووشو در سال 2004 توسط کمیته بین المللی المپیک به رسمیت شناخته شد و حرکت خود را جهت ورود به المپیک آغاز نموده است.

نگاهي به تاريخچه "كشتي در ايران و جهان"

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:40 :: نويسنده : مهدی فرخانی

کشتی یکی از قدیمی‌ترین و فراگیرترین ورزش‌های دنیا است و احتمالا در دوران ماقبل تاریخ با تغییر شکل در جنگ‌های تن‌به‌تن و جایگزین کردن مرگ یا صدمات شدید با یک پیروزی نمادین ایجاد شده‌است. شواهد بسیاری از حضور کشتی در تمامی تمدن‌های آغازین بشری وجود دارد. البته اولین بار در یونان باستان به یک ورزش واقعی تبدیل و در سال ۷۰۴ پ.م وارد المپیک شد، در المپیک باستان قهرمان کشتی پس از قهرمان پرتاب دیسک مهمترین پهلوان یونان شمرده می‌شد، داستان رقابت اودیسه و آژاکس که هومر در ایلیاد روایت کرده‌است از قدیمی‌ترین و باشکوه‌ترین داستان‌های مربوط به کشتی است.

زمان مسابقه کشتی آزاد و فرنگی

طبق قوانین بین المللی زمان مسابقه کشتی آزاد و فرنگی برای بزرگسالان امید و جوانان یک زمان 5 دقیقه ای و برای نوجوانان یک زمان 4 دقیقه ای تعیین شده است . در صورتیکه دو کشتی گیر در وقت قانونی از نظر امتیاز مساوی شدند بلافاصله کشتی به وقت اضافه 3 دقیقه ای کشیده خواهد شد و کشتی گیر برنده طبق قانون فیلا مشخص میشود.

سبک‌های متنوعی از کشتی در کشورهای مختلف دنیا تمرین می‌شود. از مهمترین سبک‌های ملی و محلی کشتی می‌توان به انواع کشتی با کمربند شامل گلیما در ایسلند، شوینگن در سوئیس، گوراش در آسیای میانه و نیز سومو و جوجیتسو در ژاپن، سامبو در روسیه اشاره کرد.

تقریبا تمام کشورهای دنیا دو سبک المپیکی کشتی یعنی کشتی فرنگی و کشتی آزاد را پذیرفته‌اند، تفاوت این دو در آن است که در کشتی فرنگی، که بیشتر در اروپای قاره‌ای محبوب است، گرفتن پائین کمر و استفاده از پا ممنوع است اما در کشتی آزاد کشتی‌گیران اجازه همین اعمال را دارند. مسابقات این دو رشته زیرنظر فدراسیون بین‌المللی کشتی (فیلا) برگزار می‌شود.

نحوه برد و باخت

1- ضربه فنی : در این حالت کشتی گیر برنده در جدول مسابقات 4 امتیاز و بازنده 0 خواهد گرفت .

2- در صورتیکه کشتی گیری حریف خود را با اختلاف 10 امتیاز ببرد به برنده 4 امتیاز و به بازنده اگر امتیاز فنی داشته باشد 1 امتیاز اگر امتیاز فنی نداشته باشد 0 امتیاز تعلق می گیرد.

3- در صورتیکه کشتی گیری حریف خود را با اختلاف کمتر از 10 امتیاز ببرد به برنده 3 امتیاز و به بازنده 1 امتیاز در جدول خواهد گرفت .

ولی اگر کشتی گیر بازنده امیاز فنی نداشته باشد به برنده 3 امتیاز و بازنده 0 تعلق خواهد گرفت.

مصدومیت و ادامه ندادن به بازی :

حاضر نشدن به کشتی و اعمال خلاف مقررات انجام دادن موجب می شود که به برنده 4 امتیاز و بازنده 0 امتیاز داده شود.اگر کشتی گیر در مسابقه 3 اخطاره شود کشتی بلافاصله قطع و در این حالت برنده 4 امتیاز و بازنده 0 می گیرد.

توضیح اینکه :
کلیه مسابقات رسمی در هر وزن به صورت یک حذفی و طبق مقررات فیلا برگذار خواهد شد.

نام

نام کشتی از کمربندی به نام "کُشتی" گرفته شده که پارسیان و زرتشتیان هنگام غروب آفتاب به کمر خود می‌بستند و در برابر کانون آتش به دعا خواندن می‌پرداختند. کشتی گرفتن به معنی کمر یکدیگر را گرفتن است. اصل آن در زبان پهلوی، کُستیک و در زبان فارسی دری گُشتی خوانده می‌شود.

این کمربند که زرتشتیان آن را «بندرین» نیز می‌نامند، کمربندی است با ۷۲ نخ که از پشم گوسفند توسط زن موبدی بافته می‌شود. ۷۲ به شش رشته تقسیم می‌گردد و هر دسته دوازه نخ دارد که هفتاد و دو اشاره دارد به هفتاد و دو فصل یسنا (یکی از بخش‌های اوستا) و دوازده به دوازده ماه سال و شش اشاره دارد به شش گاهنبار (حبش‌های دینی سال). کستی را سه بار برکمر می بستند که یادآور سه اصل زرتشت یعنی «گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک» بود.

انواع كشتي هاي محلي در ايران

کشتی پهلوانی یا زورخانه‌ای: در سراسر ایران

کشتی لوچو: از ورزش های محبوب روستاهای مازندران است و چون جایزه کشتی‌گیران را بر نوک یک چوب در وسط میدان آویزان می‌کنند به آن لوچو گویند. جایزه؛ قواره پارچه، شال و ترمه و گاهی گاو یا گوسفند است که به همان چوب وسط میدان بسته می‌شود.

كشتي لوچو در مازندران

کشتی با چوخه: این کشتی در سراسر خراسان به ویژه قوچان، فریمان و اسفراین، رواج دارد و در فضای آزاد به اجرا در می‌آید.

كشتي با چوخه در خراسان

کشتی گیله مردی: این کشتی در استان گیلان رواج دارد. در این کشتی هر جای بدن حریف با زمین تماس پیدا کند شکست خورده است. در این کشتی، علاوه بر فون کشتی از ضربات مشت نیز استفاده می‌شود. و کشتی گیران گیله مرد تنها یک شلوار تنگ استفاده می کنند و جایزه آن گاو، گوسفند، پارچه و... است.

كشتي گيله مردي در گيلان

کشتی چوخه در خراسان

کشتی زوران پاتوله در کردستان

کشتی لری در لرستان

کشتی جنگ (یا زوران) در منطقه الیگودرز

کشتی بغل به بغل در قزوین

کشتی عاشیرما در آذربایجان شرقی

کشتی گوراش یا ترکمنی در مناطق ترکمن‌نشین

کشتی عربی در میان ایلات و عشایر خوزستان

کشتی کمربندی در استان اصفهان

کشتی لشکرکشی در استان یزد

کشتی کج گردان در سیستان و بلوچستان به ویژه در روستاهای شهرستان زابل

کشتی دسته بغل در استان فارس بویژه منطقه ارسنجان

کشتی کمری در آذربایجان و ترک‌های قزلباش

كشتي ازاد

کشتی آزاد یکی از روش‌های کشتی گرفتن است که در سراسر دنیا تمرین می‌شود و به همراه کشتی فرنگی یکی از دو سبک کشتی است که در بازی‌های المپیک برگزار می‌شود. منشأ اصلی کشتی آزاد در کشتی کَچ اَز کَچ کَن و کشتی کچ است که در سدهٔ ۱۹ میلادی در بریتانیا و ایالات متحده آمریکا توسعه یافت و یکی از سرگرمی‌های جذاب و مردمی در جشن‌ها به شمار می‌رفت. قوانین کشتی آزاد هنوز هم تقریباً مشابه کشتی کچ است با کمی محدودیت برای انجام بعضی حرکات خطرناک.

در کشتی آزاد همچون کشتی کچ و کشتی فرنگی هدف اصلی چسباندن شانه حریف بر تشک است که به پیروزی فوری (ضربه فنی) منجر می‌شود و برخلاف کشتی فرنگی کشتی‌گیران اجازه گرفتن پای حریف و استفاده از پای خود را دارند.

مسابقات کشتی آزاد از المپیک ۱۹۰۴ وارد المپیک شد و از المپیک ۲۰۰۴ رقابت‌های این رشته در بخش زنان نیز برگزار می‌شود.

مقررات

بر اساس مقررات بین‌المللی هرگونه گرفتن، ضربه زدن و پرتاب کردن ملایم حریف مجاز است. اما هر نوع گرفتنی که زندگی یا سلامتی اعضای حریف را به خطر بیندازد مانند گرفتن گلو ممنوع است. همچنین استفاده از لگد، مشت، کله زدن و گرفتن دوبنده ممنوع است. نقض قانون منجر به گرفتن اخطار به کشتی‌گیر می‌شود و سه اخطار کشتی‌گیر را از ادامه مسابقه محروم می‌کند. در هنگام نقض شدید مقررات کشتی‌گیر را می‌توان بی‌درنگ از مسابقه اخراج کرد.

مسابقات می‌بایست روی تشک کشتی که حداقل ۹ متر قطر دارد برگزار شود.

اوزان

دسته‌های وزنی کشتی آزاد و فرنگی یکسان است و تاکنون چندین بار تغییر کرده‌است. از سال ۲۰۰۲ به این سو رقابت‌های کشتی فرنگی [و آزاد] در رده سنی بزرگسالان در هفت وزن ِ ۵۵ کیلوگرم، ۶۰ کیلوگرم، ۶۶ کیلوگرم، ۷۴ کیلوگرم، ۸۴ کیلوگرم، ۹۶ کیلوگرم، ۱۲۰ کیلوگرم برگزار می‌شود. در ردهٔ نونهالان (۱۴ و ۱۵ سال) در ده وزن از ۲۹ تا ۸۵ کیلو، در ردهٔ نوجوانان (۱۶ و ۱۷ سال) در ده وزن از ۳۹ تا ۱۰۰ کیلو و در جوانان (۱۸ تا ۲۰ سال) در ۸ وزن از ۴۶ تا ۱۲۰ کیلوگرم برگزار می‌شود.

کشتی فرنگی

کشتی فرنگی یکی از سبک‌های کشتی آماتور است که در سدهٔ ۱۹ میلادی در فرانسه ابداع شد و هرچند نام گِرِکو-رومن (یونانی-رومی) برای آن برگزیده شد، اما پیش از آن تمرین نمی‌شد، چراکه کشتی یونانی‌ها و رومی‌های قدیم بیشتر به کشتی آزاد شباهت داشت.

در کشتی فرنگی استفاده از پا برای به زمین زدن حریف و گرفتن پائین کمر ممنوع است و بقیه مقررات آن مشابه کشتی آزاد دیگر سبک المپیکی کشتی است. این رشته در تمام ادوار المپیک به جز المپیک ۱۹۰۰ پاریس و المپیک ۱۹۰۴ لس آنجلس برگزار شده‌است.

اجراي فن پنج امتيازي كنده فرنگي در قهرماني
كشتي امريكا 2004

اوزان

دسته‌های وزنی کشتی آزاد و فرنگی یکسان است و تاکنون چندین بار تغییر کرده‌است. از سال ۲۰۰۲ به این سو رقابت‌های کشتی فرنگی [و آزاد] در ردهٔ سنی بزرگسالان در هفت وزن ِ ۵۵ کیلوگرم، ۶۰ کیلوگرم، ۶۶ کیلوگرم، ۷۴ کیلوگرم، ۸۴ کیلوگرم، ۹۶ کیلوگرم، ۱۲۰ کیلوگرم برگزار می‌شود. در ردهٔ نونهالان (۱۴ و ۱۵ سال) در ده وزن از ۲۹ تا ۸۵ کیلو، در ردهٔ نوجوانان (۱۶ و ۱۷ سال) در ده وزن از ۳۹ تا ۱۰۰ کیلو و در جوانان (۱۸ تا ۲۰ سال) در ۸ وزن از ۴۶ تا ۱۲۰ کیلوگرم برگزار می‌شود.

تاريخچه كشتي:

ورزش کشتی یکی از باسابقه ترین رشته های ورزشی است که در نزد ملل گیتی از دوران باستان به شکل های مختلف برگزار می شده و تقریباً در هیچ ایل و قبیله و روستا و شهری نیست که این ورزش برای مردم آشنا نباشد . با اطمینان می توان گفت که زور آزمایی و کشتی گرفتن از دورانهای نخستین ظهور انسان بر روی کره زمین مورد توجه بوده و در اوغات فراقت یا در جنگها و نزاعها به شکلی طبیعی و غریزی اجرا می شده است .

انسان شاید نخستین درس راه و رسم کشتی گرفتن و زورآزمایی کردن را از حیوانات آموخته باشد . وقتی انسان نخستین دریافت که به کمک قدرت بدنی و زوربازوی خود میتواند بهتر بر حریفان و حیوانات مهاجم چیره شود بیشتر به اهمیت کشتی پی برد . بنابراین بخشی از اوغات فراغت انسانهای اولیه با کشتی گرفتن سپری می شد تا مهارت و آمادگی لازم را در این فن پیدا کنند و در وقت نیاز بکار ببرند .

کشتی در طول تاریخ

بسیاری از کتیبه هایی که از روزگاران قدیم و در حدود پنج هزار سال پیش به جای مانده و توسط باستان شناسان کشف شده است ثابت میکند که کشتی در میان مصریان و آشوریان رواج بسیار داشته و دارای قاعده و مقررات مخصوصی بوده است .

كشتي در زورخانه،اواخر دوره قاجار

از بین النهرین و مصر فنون کشتی به مناطق دور و نزدیک آسیا و روم و یونان راه پیدا کرد و در هر جا گسترش و تکامل بیشتری یافت . مربیان کشتی در یونان باستان مراحل اجرای هر فن کشتی را به صورت چند نقاشی در حالات مختلف بر روی صفحات کاغذ پاپیروس نقاشی می کردند و به کمک آنها شاگردان خود را تعلیم می دادند .

با رواج کشتی در یونان مسابقات مربوط به آن نیز از سال 704 قبل از میلاد به مواد پنجگانه بازیهای المپیک باستان افزوده شد . مسابقات پنجگانه در بازیهای المپیک یونان باستان که پنتاتلون گفته می شد عبارت بود از دویدن – پریدن – پرتاب نیزه – پرتاب دیسک و کشتی گرفتن .

قوانین اولیه کشتی در یونان باستان چنین بود که هر کسی سه بار زمین بخورد مغلوب به حساب می آید . ولی در بیشتر کشتیهای باستانی رسم بر این بود که اگر هر قسمت از بدن البته به جز کف پاها با زمین تماس پیدا کند آن کشتی گیر بازنده اعلام شود .

از مشهورترین پهلوانان و کشتی گیران یونان در قرن ششم پیش از میلاد پهلوانی بود به نام میلو از اهالی کروتون . در 6 دوره پیاپی از بازیهای المپیک به مقام قهرمانی رسید و در 32 مسابقه بزرگ پهلوانی هم حریفان خود را شکست داد تا بلند آوازه ترین کشتی گیر زمان خود باشد .

در قاره پهناور آسیا ورزش کشتی در میان قبایل و ایلات و عشایر همواره رایج بوده و محبوبیت بسیار داشته است اما رواج این ورزش در مغولستان – ژاپن – ایران و هندوستان بیشتر از دیگر مناطق آسیا بوده و هنوز هم هست .

کشتی در ایران

در ایران قدیم کشتی گرفتن و زور آزمایی کردن اهمیت بسیار داشته است و این ورزش در زندگی و سنتهای ما ایرانیان به قدری ریشه دوانده که تبدیل به یک ورزش ملی شده است .

كشتي گيران زورخانه در دوره قاجار

کشتی و ورزش باستانی در دوران صفویه و زندیه رونق زیادی در ایران یافت به طوری که در هر شهر صدها پهلوان بنام وجود داشت. در دوران قاجاریه علاقه به این ورزش چنان زیاد شد که در دوران ناصرالدین شاه شخصی به نام «صاحب الدوله» مأمور توسعه ورزش کشتی شد و در تمامی روزهای تعطیل پهلوانان در میادین شهر به کشتی گرفتن می‌پرداختند. مسابقات کشتی پهلوانی برای انتخاب پهلوان پایتخت از همین ایام آغاز شد و بعدها به صورت یک سنت جاری همه‌ساله درآمد. محمدصادق بلورفروش، ابراهیم یزدی معروف به یزدی بزرگ، پهلوان اکبر خراسانی، حسین یوزباشی، سید حسن رزاز، سید اسماعیل کالسکه‌ساز از کشتی‌گیران و پهلوانان معروف آن زمان بودند.

از زمان رضا شاه زورخانه با فرهنگ جدید رونق بیشتری گرفت و در کنار زورخانه‌ها، باشگاه‌ها و ورزشگاه‌ها هم شکل گرفتند. از سال ۱۳۱۸ با مطرح شدن مقررات بین‌المللی کشتی، تغییر و تحولاتی در شیوه کشتی گرفتن و طرز لباس پوشیدن کشتی‌گیران پدید آمد.

درباره کلمه کشتی باید گفت که زرتشتیان و پارسیان باستان هنگام غروب آفتاب بندی به کمر خود می بستند و در برابر کانون آتش به دعا خواندن می پرداختند . آن کمربند کستی نامیده می شد و کشتی گرفتن هم از این کلمه آمده به معنی کمر یکدیگر را گرفتن . البته واژه کستی هم در طی زمان تبدیل به کشتی شده است و امروزه برای نامیدن این ورزش که زورگری و زور آزمایی است به کار میرود .

تاریخ پهلوانی ایران سرشار از نامهای آشنایی است که قدرت بدنی و نیروی خود را در راه مبارزه با بی عدالتی و دفاع از مظلومان بکار برده اند . از پهلوانان قدیم پوریای ولی – عبدالرزاق – مفرد قلندر – فیله همدانی – شمس محمد – محمد مالانی و یوسف ساوی شهرت و محبوبیت بیشتر دارند و از پهلوانان دوره معاصر میتوان به نامهای مشهوری همچون ابراهیم یزدی – اکبر خراسانی – حاج محمد صادق بلور فروش و حاج سید حسن رزاز اشاره کرد .

موقعیت کشورها

در مسابقات جهانی و بازیهای المپیک هر بار حدود 500 کشتی گیر قوی هیکل و زورمند از سراسر دنیا قدم به میدان مسابقه می گذارند که در آن میان کشورهای شوروی – آمریکا – آلمان – بلغارستان و ایران از قدرتهای برتر کشتی جهان به شمار می روند .

معروفترین کشتی گیران جهان

جورج هاکن اشمیدت معروف به شیر روسی . این پهلوان به مدت 10 سال ( از سال 1898 تا سال 1908 ) از هیچ حریفی شکست نخورد . در سال 1968 در سن 91 سالگی در گذشت .

یاشار دوغو کشتی گیر معروف ترکیه و فاتح مدال طلای المپیک 1948 ( در وزن 73 کیلو ) و قهرمان جهان در سال 1951 .

تدیا شویلی ( شوروی ) ازبهترین کشتی گیران جهان در دهه 1970 که در وزنهای 82 و 90 کیلوگرم کشتی می گرفت . او در فاصله سالهای 76 – 1971 تعداد 6 مدال طلا از بازیهای المپیک و مسابقات قهرمانی جهان به گردن آویخت .

حمید کاپلان ( ترکیه ) کشتی گیر سنگین وزن و قهرمان المپیک 1956 و قهرمان جهان در سال 1958 .

الکساندر مدوید ( شوروی ) برنده مدال طلا در المپیک های 1964 – 1968 – 1972 و قهرمان دنیا در سالهای 1962 – 1963 – 1967 – 1969 – 1970 و 1971 . افتخارات و پیروزمندیهای او در تاریخ کشتی جهان بی نظیر است .

واتانابه ( ژاپن ) تنها کشتی گیر بدون شکست جهان و قهرمان المپیک و دنیا در سالهای 1964 – 1962 . او در طی سالهای ورزش خود 186 کشتی در میدانهای ملی و بین المللی گرفت و در هیچ یک از آنها مغلوب نشد .

کشتی ایران

ورزش کشتی در ایران طرفداران بسیار زیاد دارد و ورزش ملی ما محسوب می شود . این ورزش از قدیم در زورخانه ها رواج داشته است ولی مسابقات کشتی زورخانه ای رفته رفته به خارج از گود زورخانه منتقل شده و به صورت آزاد و فرنگی گسترش یافته است .

ایران از سال 1948 ( المپیک لندن ) قدم به صحنه های بین المللی نهاد و به عنوان یک قدرت قابل حساب و درجه اول مطرح شد . درخشانترین پیروزی ایران 2 بار کسب مقام قهرمانی جهان در سالهای 1961 ( یوکوهاما ژاپن ) و 1965 ( منچستر انگلستان ) بوده است . ضمن آنکه در قاره آسیا هم کشتی ایران همواره درخشش داشته و اغلب به مقام قهرمانی دست یافته است .

درخشش حميد سوريان در المپيك 2012 لندن

مشهورترین کشتی گیران ایران

از میان پهلوانان و کشتی گیران آزاد و فرنگی ایران که در مسابقات قهرمانی جهان و بازیهای المپیک مدال گرفته اند میتوان به این نامهای آشنا اشاره کرد :

جهان پهلوان غلامرضا تختی – عباس زندی – حبیبی – سیف پور – محمد علی صنعتکاران – منصور مهدی زاده – عبدالله موحد – ابراهیم جوادی – شمس الدین سید عباسی – محسن فرح وشی – منصور برزگر – محمد رضا نوایی – رضا سوخته سرایی – محمد حسین محبی – مجید ترکان – عسکری محمدیان – علیرضا سلیمانی – برادران خادم و ...

لباس و کفش کشتی گيران

لباس کشتی گیران یک دو بند است که یک کشتی گیر رنگ آبی و دیگری قرمز را انتخاب کرده به تن می کند . کفش کشتی گیران نیز کفش بدون پاشنه ایست که مخصوص کشتی ساخته می شود.

لباس كشتي گيران

داوران مسابقات، لباس سراپا سفيد مي پوشند و مچ آستين هاي آن ها يکي به رنگ آبي و ديگري به رنگ قرمز است. داور با بلند کردن هر کدام از دست ها امتياز هر ورزشکار آبي يا قرمز را مشخص مي کند.

داوران بين المللي كشتي

اصطلاحات انگلیسی کشتی

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:26 :: نويسنده : مهدی فرخانی

مرحله اول رقابتها-گزینشی	Qualification
مرحله حذفی	Elimination
مرحله بازگشت مجدد	Repecharge
نونهالان	School boy
نوجوانان	Cadet
جوانان	Juniors
بزرگسالان	Seniors
پیشکسوتان	Veterans

اعلام قوانین جدید داوری فوتسال

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:26 :: نويسنده : مهدی فرخانی

برخی از قوانین جدید داوری فوتسال که در سمینار FIFA به میزبانی اردن برگزار شده بود، اعلام شد.

صدر الدین موسوی که به عنوان نماینده ایران در سمینار مدرسین داوری فوتسال حضور داشت از تغییر برخی از قوانین داوری خبر داد.

بر همین اساس موارد تغییر یافته به شرح زیر می باشد:

قانون ۸: از ضربه شروع، مستقیما گل به دست نمی آید.

قانون ۱۲: خطاها و رفتارهای ناشایست:

در هر شرایطی اگر بازیکنی بدون انجام عمل تعویض و بدون اجازه به عنوان فرد اضافی (ششم) وارد زمین بازی شود و مرتکب هر گونه تخلفی شود، شروع بازی مجدد با ضربه آزاد غیر مستقیم می باشد. اجرای تنبیهات انضباطی به روی این بازیکن به جای خود محفوظ است.

قانون ۱۵: ضربه اوت:

طبق قوانین جدید که قبلا ذکر شده است، زننده ضربه اوت می تواند توپ را روی خط و یا تا فاصله ۲۵ سانتی متری از خط طولی درخارج از زمین قرار دهد. در صورتیکه ضربه زننده، توپ راخارج از زمین گذارد، بعد از ضربه اگر توپ وارد زمین نشود، ضربه اوت تکرار خواهد شد.ا ما اگر توپ روی خط قرار گیرد و بعد از ضربه توپ اگر وارد زمین نشود، ضربه اوت به تیم حریف واگذار خواهد شد.

قانون ۱۶: پرتاپ اوت دورازه:

دروازبان پس از اجرای پرتاپ اوت دروازه دیگر نمی تواند به هیچ عنوان توپ را مجددا از هم دسته های خود دریافت نماید. مگر آنکه قبلا توسط بازیکن حریف لمس و یا بازی شده باشد.

تاکید بر نکته مهم در این قانون چنین است که نمی تواند از همدسته خود دریافت کند یعنی (چه با پا و چه با هر قسمتی از بدن همدسته نمی تواند به دروازبان توپ را واگذار کند) رفتن دروازه بان به زمین حریف برای او نیز مصونیت ایجاد نمی کند و این مورد فقط در پرتاپ اوت دروازه قابل اجرا می باشد.

هرگاه دروازه بان در جریان بازی توپ را کنترل کرده و به همدسته خود واگذار کند و یا به جریان بازی باز گردد، دیگر نمی تواند توپ را از همدسته خود دریافت کند تا مادامی که توپ توسط بازیکن حریف لمس یا بازی شود و یا اینکه دروازه بان وارد زمین حریف شود.

جایگیری داوران:

در جریان مسابقه در مواردی خاص داوران (داور و داور دوم) می توانند، سمتی را که قرار گرفتند، با یکدیگر تعویض کند. این موضوع از فصل آینده در کشور قابل اجرا است. لذا داوران در مورد این جابجایی ها تا دریافت دستور العمل ها نباید اقدام کنند.

تغییرات اساسی در قوانین و مقررات فوتسال ۲۰۱۰

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:25 :: نويسنده : مهدی فرخانی

1 - اگر تعداد بازیکنان هر تیم کمتر از سه نفر باشد، بازی شروع نخواهد شد.

۲- در قانون دوازدهم تکل زدن عینا مانند فوتبال جریمه خواهد شد.

۴- اگر دروازه بان در جریان بازی توپ را در هر جای زمین پاس داد یا رها کرد، دیگر نمی تواند توپ را در نیمه زمین خودی دریافت کند، مگر اینکه توپ با بازیکن حریف لمس یا بازی شود.

۵- اگر در مدت توقف بین دو نیمه یا قبل از شروع یکی از نیمه های وقت اضافی بازیکنی که یکی از پنج نفر اصلی بوده، مرتکب تخلف مستوجب اخراج شود، تیم او نیمه بعد را با یک نفر کمتر آغاز خواهد نمود.

۶- هنگام اجرای ضربه اوت توپ را می توان روی خط یا تا ۲۵ سانتیمتر بیرون از خط گذاشته و ضربه زد.

۷- اگر پس از اعلام آوانتاژ بازیکنی که مرتکب خطا یا تخلف شده است به دلیل دریافت اخطار دوم و یا اخراج مستقیم از زمین اخراج شود و تیمش پس از آوانتاژ و قبل از اخراج گلی دریافت کند، هنگام شروع بازی تعداد بازیکنان این تیم کم نخواهد شد.

۸- در صورت به تاخیر انداختن ضربه کرنر بیش از چهار ثانیه، پرتاب اوت دروازه توسط تیم مقابل انجام خواهد شد.

۹- یک گل از ضربه شروع یا شروع مجدد بازی از وسط زمین پذیرفته نخواهد شد.

۱۰- جهت درخواست تایم اوت برگه خاصی در اختیار تیم ها قرار خواهد گرفت.

۱۱- جهت وارد شدن جایگزین بازیکن اخراجی برگه ای که در آن زمان وارد شدن مشخص شده در اختیار تیم قرار خواهد گرفت.

۱۲- جهت اعلام گل آشکار نباید سوت زده شود.

۱۳- محل استقرار داور و داور دوم با هم عوض شده است.

۱۴- در صورت استفاده از بازیکن به جای دروازه بان، بازیکن باید پیراهن شماره دار با همان شماره خودش و رنگ متفاوت از تیم خودی و حریف بپوشد.

قوانین فوتبال

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:23 :: نويسنده : مهدی فرخانی

قوانین و مقررات کلی بازی فوتبال که توسط فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) و برد بین المللی آن وضع شده:

▪ قانون ۱: زمین بازی
▪ قانون ۲: توپ
▪ قانون ۳: تعداد بازیکنان
▪ قانون ۴: وسایل بازیکنان
▪ قانون ۵: داور
▪ قانون ۶: کمک داور
▪ قانون ۷: مدت بازی
▪ قانون ۸: شروع بازی
▪ قانون ۹: توپ در داخل و خارج از بازی
▪ قانون ۱۰: روش امتیازدهی
▪ قانون ۱۱: آفساید
▪ قانون ۱۲: خطا ها و رفتار ناشایست
▪ قانون ۱۳: ضربه آزاد
▪ قانون ۱۴: ضربه پنالتی
▪ قانون ۱۵: پرتاب اوت
▪ قانون ۱۶: ضربه دروازه
▪ قانون ۱۷: ضربه کرنر

قانون ۱: زمین بازی
اندازه ها
▪ زمین بازى باید به شکل مستطیل و درازاى طول باید بزرگتر از دارازى خط دروازه باشد.
▪ طول حداقل ۹۰ متر و حداکثر ۱۱۰ متر.
▪ عرض حداقل ۴۵ متر و حداکثر ۹۰ متر.

مسابقات بین المللى
▪ طول حداقل ۱۰۰ متر و حداکثر ۱۱۰ متر.
▪ عرض حداقل ۶۴ متر و حداکثر ۷۵ متر.

علامت گذارى زمین
علامت گذارى زمین بازى بوسیله خطوط مشخص می شود، ضخامت خطوط متعلق به محوطه مربوط مى باشد. خطوط بلندتر را خطوط طولى و خطوط کوتاه تر را خطوط دروازه می نامند.

ضخامت کلیه خطوط نباید بیشتر از ۱۲ سانتی متر باشد.
زمین بازى بوسیله خط میانى به دو نیمه تقسیم می شود.
مرکز زمین بازى در وسط خط میانى مشخص میشود و یک دایره به شعاع ۹٫۱۵ متر در اطراف آن رسم شده می شود.

محوطه دروازه (گل)
محوطه دروازه در انتهاى هر نیمه زمین به صورت زیر معین می شود:
دو خط به فاصله ۵٫۵ متر از داخل تیرهاى عمودى بر روى خط دروازه به طرف گوشه ها رسم می شود. این خطها به فاصله ۵٫۵ متر به طرف داخل زمین بازى کشیده و بوسیله خطى موازى با خط دروازه، متصل می شود. محوطه محدود شده بوسیله این خطوط و خط دروازه را، محوطه دروازه یا همان گل می نامند.

محوطه جریمه (پنالتى)
محوطه جریمه در انتهاى هر نیمه زمین به صورت زیر معین می شود:
دو خط به فاصله ۱۶٫۵ متر از داخل تیرهاى دروازه در روى خط دروازه به طرف گوشه ها رسم می شود. این خطها به فاصله ۱۶٫۵ متر به طرف زمین بازى کشیده و به وسیله خطى موازى با خط دروازه، متصل می شود. محوطه محدود شده بوسیله این خطوط و خط دروازه را، محوطه جریمه یا پنالتى می نامند.

میله پرچم – پرچم کرنر میله هاى پرچم
میله پرچمى که ارتفاع آن کمتر از ۱٫۵ متر نیست و نوک تیزى ندارد در گوشه هاى زمین بازى نصب می شود. چنین پرچمى را مى توان در دو طرف خط مرکزى و به فاصله حداقل ۱ متر در خارج از خط طولى قرار داد.

قوس کرنر
یک ربع دایره به شعاع ۱ متر از میله پرچم گوشه زمین، در داخل زمین بازى رسم می شود.

دروازه ها
دروازه ها در وسط هر خط عرضى قرار دارند و شامل دو تیر عمودى اند که به یک اندازه از میله هاى گوشه فاصله داشته و در بالا بوسیله یک تیر افقى بهم متصل می شوند.
فاصله بین دو تیر عمودى، ۷٫۳۲ متر و فاصله لبه پایین تیر افقى تا زمین ۲٫۴۲ متر است.
تیرهاى عمودى و افقى باید در عرض و عمق یکسان بوده و نباید بیشتر از ۱۲ سانتى متر باشند.
تور مى تواند به تیرهاى عمودى و افقى و زمین پشت دروازه متصل شود و براى دروازه بانها مجال حرکت در فضاى وسیعى را بوجود آورد.
رنگ تیرهاى عمودى و افقى دروازه باید سفید باشند.

سالم بودن دروازه ها
دروازه ها باید بطور محکم برروى زمین نصب شوند.
دروازه هاى قابل حمل تنها موقعى مى تواند مورد استفاده قرار گیرند که نیاز فوق را براورده کنند.

تصمیمات برد بین المللى

▪ تصمیم ۱
اگر تیر افقى جدا شود یا بشکند، بازى میبایستى متوقف شده تا تیر دروازه تعمیر یا تعویض، و در موقعیت اصلى خود قرار گیرد. اگر تعمیر یا تعویض آن امکان پذیر نبود مسابقه تعطیل میگردد.
استفاده از طناب بجاى تیر افقى مجاز نیست.
اگر تیر افقى تعمیر شد، بازى مجددا با رها کردن توپ از محلى که قبلا متوقف شده بود، ادامه می یابد.

▪ تصمیم ۲
تیرهاى عمودى و افقى باید از چوب، آهن یا سایر موادى که مورد تایید باشد ساخته شوند. شکل تیرها ممکن است مربع، مستطیل، گرد، بیضى باشد و نباید براى بازیکنان خطرناک باشد.

▪ تصمیم ۳
از زمانى که تیمها وارد زمین مسابقه می شوند تا پایان نیمه اول و از شروع نیمه دوم تا پایان مسابقه، اجازه هیچ نوع تبلیغات برروى زمین بازى و وسایل مربوط به آن (شامل تور دروازه و محیط دروازه) داده نمی شود.
گذاشتن اجناس تبلیغاتى و نصب وسایل اضافى مانند: دوربین، میکروفون و … برروى دروازه ها، تورها، میله هاى پرچم و پرچمها نیز ممنوع است.

▪ تصمیم ۴
هرگونه تبلیغات درون زمین محوطه فنى و یا تا فاصله ۱ مترى خطوط طولى زمین و خارج از زمین بازى روى زمین، اجازه داده نمی شود. هم چنین انجام تبلیغات در محوطه بین خطوط دروازه اجازه داده نمی شود.

▪ تصمیم ۵
هرگونه آگهى تبلیغاتى یا استفاده از علایم و نشانه هاى فیفا، کنفدراسیون، فدراسیون ها و اتحادیه هاى ملى و باشگاه ها برروى زمین یا وسایل زمین (بانضمام تور دروازه و محیط دروازه) در جریان بازى همانطوریکه در تصمیم ۳ شرح داده شده است، ممنوع می باشد.

▪ تصمیم ۶
در خارج از زمین بازى، مى توان علامتى به فاصله ۹٫۱۵ متر از قوس مرکز روى خط دروازه رسم کرد، تا داور در موقع اجراى ضربه کرنر، از رعایت فاصله مجاز، مطمین شود.

قانون ۲: توپ
جنس و اندازه توپ:
▪ باید کروى باشد.
▪ از چرم یا جنسهاى مناسب دیگر ساخته شده باشد.
▪ محیط توپ نباید بیشتر از ۷۰ سانتى متر و کمتر از ۶۸ سانتى متر باشد.
▪ وزن توپ در آغاز بازى نباید بیشتر از ۴۵۰ گرم و کمتر از ۴۱۰ گرم باشد.
▪ فشار توپ ۰٫۶ الى ۱٫۱ آتمسفر (۶۰۰ الى ۱۱۰۰ گرم بر سانتى متر مربع) در سطح دریا باشد.

تعویض توپ ناقص
اگر در جریان بازى توپ ترکید یا به هر طریقی حالت قانونى خود را از دست داد:

▪ بازى متوقف می شود.
▪ بازى مجددا با رها کردن توپ از محلى که توپ تغییر شکل داده است آغاز می شود.

اگر موقعى که توپ در بازى نیست ترکید یا از حالت قانونى خارج شد، مثل ضربه آغاز بازى، ضربه دروازه، ضربه کرنر، ضربه آزاد، ضربه پنالتى یا پرتاب اوت:

▪ بازى مجددا با همان ضربه شروع می شود.
▪ توپ نباید در جریان بازى تعویض شود مگر با اجازه داور.

تصمیمات برد بین المللى

▪ تصمیم ۱
در مسابقات یا رقابتهایى که تحت سرپرستى کنفدراسیونها برگزار می شوند، توپ مورد استفاده باید داراى یکى از تاییدیه هاى زیر باشد:

▪ The Official FIFA Approved
▪ The Official FIFA Inspected
▪ The Reference International Matchball Standard
▪ IMS – International Matchball Standrad

وجود چنین علامت هایى روى توپ مورد استفاده، نشان مى دهد که با روشهاى لازم آزمایش شده و مورد قبول قرار می گیرد.

توپ علاوه بر اینها، باید مورد تایید برد بین المللى نیز باشد.
انستیتوهایى که آزمایش ها را انجام مى دهند بوسیله فیفا انتخاب می شوند.
فدراسیونها یا اتحادیه هاى ملى مى توانند، توپهایى را که داراى یکى از سه تاییدیه هاى فوق باشند مورد استفاده قرار دهند.

▪ تصمیم ۲
در مسابقات فیفا و مسابقاتى که تحت سرپرستى کنفدراسیونها و فدراسیونهاى ملى برگزار می شوند، هیچ نوع تبلیغ تجارى روى توپ مجاز نیست جز آرم بازى و علامت تجارى تولید کننده توپ.

مقررات مسابقه میتواند اندازه و تعداد این قبیل مارکها را محدودتر کند.

قانون ۳: تعداد بازیکنان
بازیکنان
یک مسابقه بوسیله دو دسته، که هر دسته نباید بیشتر از ۱۱ نفر باشد و یکى از آنها دروازه بان است، انجام میشود.
اگر تعداد بازیکنان هر یک از دسته ها کمتر از ۷ نفر باشد، مسابقه آغاز نمی شود.

رقابتهاى رسمى
در مسابقاتى که تحت سرپرستى فیفا و کنفدراسیونها و یا فدراسیونهاى/اتحادیه هاى ملى برگزار می شود، حداکثر از ۳ بازیکن جانشین (تعویضی) می توان استفاده کرد.
مقررات مسابقه باید مشخص کند که اسامى چند نفر جانشین باید معرفى شوند.
در مسابقات بین المللى تعداد بازیکنان ذخیره از ۳ تا ۷ نفر است.

سایر مسابفات در سایر مسابقات جانشینها می توانند مورد استفاده قرار گیرند مشروط براینکه:
▪ تیمهاى مربوطه در مورد حداکثر تعداد تعویض به توافق برسند.
▪ اطلاع به داور قبل از آغاز مسابقه.
▪ اگر داور اطلاع نداشته باشد یا اگر توافقى قبل از مسابقه بعمل نیاید، بیشتر از ۳ نفر حق تعویض ندارند.

کلیه مسابقات
در سایر مسابقات، اسامى بازیکنان جانشین باید قبل از آغاز مسابقه به داور داده شود.
بازیکنانى که اسامى آنها به داور داده نشده باشد، نمی توانند در مسابقه شرکت کنند.

چگونگى تعویض بازیکنان
براى تعویض بازیکنان جانشین، شرایط زیر باید رعایت شوند:
▪ اطلاع داور قبل از عمل تعویض.
▪ بازیکن جانشین در صورتى می تواند داخل زمین بازى شود که بازیکن اصلى زمین را ترک و سپس تنها با علامت داور می تواند وارد شود.
▪ جانشین تنها می تواند هنگام توقف بازى و از خط میانى وارد شود.
▪ زمانى کار تعویض پایان یافته می شود که جانشین وارد زمین شود.
▪ از لحظه اى که جانشین وارد زمین بازى شد جزو بازیکنان محسوب شده و بازیکن تعویض شده، از جرگه بازیکنان خارج می شود.
▪ بازیکنى که قبلا در بازى بوده و تعویض شده است، دیگر نمی تواند براى بار دوم در همان مسابقه شرکت کند.
▪ لیه بازیکنان جانشین، خواه به بازى فراخوانده شوند یا خیر، تحت اقتدار و اختیار داور خواهند بود. تعویض دروازه بان
هر یک از بازیکنان می توانند جایشان را با دروازه بان عوض کنند، به شرط اینکه:
▪ اطلاع دادن به داور قبل از اینکه تعویض انجام شود.
▪ عمل تعویض باید در توقف بازى انجام شود.

تخلفات/تنبیهات
اگر بازین جانشین (ذخیره) بدون اجازه داور وارد زمین شود:
▪ بازى متوقف می شود.
▪ به بازیکن جانشین با کارت زرد اخطار داده می شود، و از وى خواسته می شود که زمین را ترک کند.
▪ بازى با رها کردن توپ از محل توقف، مجددا آغاز می شود.
▪ بازى ادامه می یابد.
▪ بعد از اینکه توپ از بازى خارج شد، بازیکنان مربوطه اخطار (کارت زرد) خواهند گرفت.

براى هرگونه نقض مقررات این قانون:
▪ بازیکنان مربوطه با دریافت کارت زرد، اخطا می گیرند.

آغاز مجدد بازى
اگر بازى براى دادن اخطار، توسط داور متوقف شد:
▪ بازى با یک ضربه آزاد غیر مستقیم، بوسیله بازیکنى از تیم مقابل و از محل توقف، مجددا آغاز می شود.

اخراج بازیکنان و جانشینان
بازیکنى که قبل از آغاز بازى اخراج می شود، می توان بجاى وى از یک بازیکن جانشین استفاده کرد.
اگر یک بازیکن جانشین، خواه قبل از شروع و خواه بعد از شروع مسابقه اخراج شود، دیگر نمی تواند جایگزین داشته باشد.

تصمیمات برد بین المللى

▪ تصمیم ۱
حداقل تعداد بازیکنان یک تیم، بستگى به نظر فدراسیون ملى دارد.
برد بین المللى عقیده دارد، اگر تعداد بازیکنان هر یک از دو دسته کمتر از ۷ نفر باشد، مسابقه نباید ادامه یابد.

▪ تصمیم ۲
مربى می تواند در جریان بازى تعلیمات فنى را از منطقه فنى به بازیکنان خود منتقل کند، اما باید پس از دادن تعلیمات به وضعیت خود برگردد.
تمام افراد رسمى باید در داخل محوطه فنى باقى مانده و مسوول رفتار خود باشند.

قانون ۴: وسایل بازیکنان
ایمن بودن – خطرناک نبودن وسایل
بازیکن نباید از وسایلى استفاده کند یا چیزى بپوشد که براى خودش و سایر بازیکنان خطرناک باشد. (به انضمام هرگونه زیور آلات)

وسایل اساسى
وسایل اساسى و اجبارى بازیکنان عبارت است از:
▪ پیراهن
▪ شورت – اگر زیر شورتى استفاده می شود، رنگ آن باید به رنگ اصلى شورت باشد.
▪ جوراب ساق بلند
▪ محافظ ساق
▪ کفش

محافظ ساق
▪ کلا” بوسیله جوراب پوشیده شود
▪ از جنسهاى مناسب مانند: لاستیک، پلاستیک یا نظیر آنها ساخته شود
▪ محافظت معقولانه اى را فراهم کند

دروازه بانها
هر دروازه بان باید از رنگهایى استفاده کند که با رنگ لباس سایر بازیکنان، داور و کمک داوران مغایر باشد.

تخلفات و تنبیهات
براى هر گونه نقض این قانون:
▪ احتیاج نیست بازی متوقف شود.
▪ داور به بازیکنى که وسایلش نقض دارد دستور می دهد که جهت درست کردن وسایل خود، زمین را ترک کند.
▪ بازیکن پس از اینکه نوپ در بازى متوقف شد، زمین را ترک می نماید، مگر اینکه بلافاصله وسایل خود را اصلاح کند.
▪ بازیکنى که براى اصلاح وسایل خود زمین را ترک کرده نمی تواند بدون اجازه داور دوباره وارد شود.
▪ قبل از ورود مجدد بازیکن به زمین بازى، داور وسایلش را کنترل کند که درست و منطبق با قانون باشد.
▪ بازیکن تنها موقعى میتواند مجددا به زمین بازى برگردد که توپ خارج از بازى باشد.
بازیکنى که زمین بازى را به دلیل نقض این قانون ترک می کند و سپس بدون اجازه داور دوباره وارد زمین می شود، با نشان دادن کارت زرد به او اخطار داده می شود.

آغاز مجدد بازى
اگر بازى توسط داور براى دادن اخطار متوقف شد:
▪ بازى مجددا” با یک ضربه آزاد غیر مستقیم، بوسیله یکى از بازیکنان دسته مقابل، از محل توقف آغاز می شود.

قانون ۵: داور
اقتدار داور
هر مسابقه بوسیله یک داور اداره می شود. او براى اجراى قوانین، نسبت به مسابقه اى که تعیین شده، اقتدار کامل دارد.

قدرت و وظایف داور:
▪ اجراى قوانین بازى
▪ کنترل بازى با همکارى کمک داوران و همچنین در مواردى که با داور چهارم قابل اجرا باشد.
▪ از شرایط قانونى بودن توپ (منطبق با قانون ۲ – توپ بازی) مطمین باشد.
▪ از وسایل بازیکنان که باید با قانون ۴ – وسایل بازیکنان منطبق باشد، اطمینان یابد.
▪ عمل کردن به عنوان وقت نگهدار و یادداشت کردن نتیجه بازى.
▪ داور با صلاحدید خود می تواند، براى هرگونه نقض قانون، مسابقه را متوقف، بحالت تعلیق یا ختم کند.
▪ توقف، تعلیق یا ختم بازى به دلیل هر نوع اشکالى که در خارج از زمین بازى اتفاق مى افتد.
▪ اگر بازیکنى به شدت آسیب ببیند، بازى را متوقف کرده و از خارج شدن او از زمین بازى اطمینان حاصل کند.
▪ اگر به عقیده داور، آسیب دیدگى بازیکن جزیى باشد، بازى را باید ادامه داده تا توپ از بازى خارج شود.
▪ از خروج بازیکنى که از زخمش خون جارى است مطمین شود و بازیکن تنها موقعى می تواند با علامت داور به بازى برگردد که خونریزى او بند آمده باشد.
▪ هنگامى که تیمى که برروى آن خطایى صورت گرفته، از فرصت موجود سود برد، اجازه دهد که بازى ادامه پیدا کند و چنانچه فرصت مورد انتظار در آن لحظه رخ ندهد و آوانتاژ (advantage) داده شده در همان وقت فایده اى نبخشد، داور باید خطاى اصلى را جریمه کند.
▪ اگر بازیکن در یک لحظه بیشتر از یک خطا انجام داد، داور باید او را براى خطاى شدیدتر تنبیه کند.
▪ تنبیه انضباطى علیه بازیکنانى که براى خطاى قابل اخطار یا اخراج مقصر هستند.
▪ هیچ لزومى ندارد که داور فورا” به این عمل اقدام کند، او می تواند وقتى که توپ از بازى خارج شد به این کار مبادرت ورزد.
▪ داور می تواند مسیولین رسمى تیم را که رفتار غیر مسیولانه اى دارند با تشخیص و صلاحدید خود از زمین بازى و اطراف آن بخارج هدایت نماید.
▪ عمل کردن به نظر کمک داورارن روى حوادثى که خود آنها را ندیده است.
▪ مطمین شود که شخصى بدون اجازه وارد زمین بازى نشود.
▪ آغاز مجدد بازى بعد از هر توقف.
▪ تهیه گزارش مقتضى و دادن اطلاعات لازم از موارد انضباتى بازیکنانى یا مسیولان تیم و حوادث دیگر که قبل، در جریان و بعد از مسابقه اتفاق مى افتد.

تصمیمات داور
تصمیمات داور در حقیقت در ارتباط با بازى، نهایى است.
داور تنها موقعى مى تواند تصمیم خود را روى حوادث تغییر دهد که این تصمیم به نظر او و کمک داور، نادرست بوده و بازى هنوز مجددا آغاز نشده باشد.

تصمیمات برد بین المللى

▪ تصمیم ۱
یک داور (یا هر جا که مربوط به کمک داور یا داور چهارم باشد) براى موارد زیر مسیول نخواهد بود:
هرگونه جراحت و آسیب دیدگى بازیکن، مسیولان رسمى یا تماشاگر.
هر گونه خسارت وارده به هر نوع اموال.
هرگونه ضرر و زیان وارد به فرد، باشگاه، شرکت، فدراسیون، انجمن یا هیت هاى مشابه که ممکن است بر اثر تصمیم داور که براساس قوانین بازى یا روشهاى معمول لازم براى نگه داشتن بازى و کنترل مسابقه اتخاذ می کند بوجود آید.
از قبیل تصمیمات زیر:

▪ تصمیم در مورد اجازه یا عدم اجازه برگزارى مسابقه با توجه به شرایط زمین بازى، اطراف آن یا هوا.
▪ تصمیم در مورد نا تمام گذاشتن مسابقه، به دلیل شرایط جوى.
▪ تصمیم در رابطه با شرایط لوازم یا تجهیزات مورد استفاده در طول یک مسابقه، از جمله تیرهاى عمودى و افقى پرچم و توپ.
▪ تصمیم در مورد فطع یا عدم قطع مسابقه بر اثر دخالت تماشاگر یا هر مسیله اى که در جایگاه تماشاگر بوجود آید.
▪ تصمیم در مورد توقف یا عدم توقف بازى، براى دادن اجازه انتقال و مداوا به بازیکنان مجروح از زمین بازى.
▪ تصمیم در مورد پافشارى در درخواست انتقال بازیکن مجروح از زمین بازى به خارج جهت مداوا. ▪ تصمیم در مورد اجازه یا عدم اجازه به بازیکن براى پوشیدن لباس یا وسایل دیگر.
▪ تصمیم (تا آنجاییکه جزو مسیولیتهایش است) در مورد اجازه به هر فرد (از جمله مسیولان تیمها یا ورزشگاه، ماموران انتظامى، عکاسان و سایر نمایندگان رسانه ها) جهت حضور در مجاورت زمین بازى.
▪ هرگونه تصمیم دیگرى که ممکن است داور بر طبق قوانین بازى یا مطابق با وظایفش، براساس مقررات فیفا، کنفدراسیون، فدراسیون یا اتحادیه هاى ملى یا مقررات لیگ که مسابقه تحت آن ضوابط برگزار می شود، اتخاذ کند.

▪ تصمیم ۲
در تورنمنتها یا مسابقاتى که داور چهارم تعیین می شود، نقض داور و وظایف او طبق دستورالعملهاى مصوبه برد بین المللى فوتبال خواهد.

قانون ۶: کمک داور
وظایف
دو کمک داور تعیین می شوند که وظایف آنها تابع تصمیمات داور است. آنها باید موارد زیر را نشان دهند:
▪ وقتى که تمام توپ از زمین بازى خارج می شود.
▪ کدام طرف حق زدن ضربه کرنر، ضربه دروازه و یا پرتاب توپ اوت را دارد.
▪ موقعى که بازیکنى را می توان به دلیل قرار داشتن در وضعیت آفساید جریمه کرد.
▪ موقعى که تعویض درخواست می شود.
▪ موقعى که رفتارى ناشایست یا حوادث دیگرى در خارج از دید داور، روى دهد.
▪ موقعى که خطا اتفاق افتد و کمک داوران نسبت به داور نزدیکتر به صحنه باشند (شامل موقعیتهاى خاص، خطاهایى که در داخل محوطه جریمه اتفاق افتاده است).
▪ هرگاه در ضربات پنالتى، دروازه بان قبل از زدن ضربه به طرف جلو حرکت کند و توپ از خط عبور کند.

همکارى
کمک داوران همچنین در کنترل مسابقه بر طبق قوانین بازى به داور کمک می کنند.
بخصوص آنها می توانند براى رعایت فاصله ۹٫۱۵ متر و براى کنترل بازى و کمک به داور، وارد زمین مسابقه شوند.

در صورت دخالت ناروا و غیر ضرورى یا برخورد نامناسب، داور، کمک داور را برکنار و گزارش مقتضى ارسال خواهد کرد.

قانون ۷: مدت بازی
مدت بازى
مدت بازى شامل دو وقت مساوى چهل و پنج دقیقه اى می باشد، مگر اینکه طور دیگر بین داور و دو تیم موافقت به عمل آید.

هر نوع توافق در مورد تغییر زمان بازى (براى مثال کم کردن زمان هر نیمه به ۴۰ دقیقه به دلیل کمى نور) باید قبل از آغاز بازى و با رعایت مقررات رقابتها، مشخص می شود.

مدت بین دو نیمه
بازیکنان مستحق استفاده از مدت استراحت بین دو نیمه می باشند.
زمان استراخت بین دو نیمه نباید بیشتر از ۱۵ دقیقه باشد.
مقررات رقابتها، باید مدت استراحت بین دو نیمه را مشخص کند.
زمان استراحت بین دو نیمه، تنها با مواقفت داور می تواند تغییر کند.

افزودن اوقات تلف شده
این افزایش شامل تمام زمانهاى تلف شده و به خاطر موارد زیر صورت می گیرد:
▪ تعویضها
▪ تشخیص بازیکنان آسیب دیده
▪ انتقال بازیکنان آسیب دیده از زمین بازى به خارج، براى مداوا
▪ وقتهاى تلف شده
▪ هر دلیل دیگر
افزودن اوقات تلف شده به صلاحدید داور است.

ضربه پنالتى
اگر یک ضربه پنالتى در پایان هر نیمه یا پایان وقت اضافى اتفاق بى افتد، اجازه داده می شود تا ضربه زده شود و بعد سوت پایان بازی زده می شود.

وقت اضافى
مقررات مسابقات می تواند بر طبق شرایط مندرج در قانون ۸، دو وقت مساوى براى مسابقه منظور کند.

قانون ۸: شروع بازی
مقدمات
بازی با قرعه کشى بوسیله سکه مشخص می شود، تیمى که برنده قرعه است تصمیم می گیرد که به کدام دروازه در نیمه اول حمله کند (در واقع کدام طرف زمین بازى کند).
تیم دیگر ضربه آغاز مسابقه را خواهد زد.
تیم برنده قرعه، ضربه آغاز مسابقه را در نیمه دوم خواهد زد.
در نیمه دوم مسابقه، تیمها زمینها را تعویض کرده و به دروازه مقابل حمله می کنند.

ضربه شروع
ضربه شروع روشى براى شروع یا شروع مجدد بازى محسوب می شود:
▪ در آغاز مسابقه.
▪ بعد از به ثمر رسیدن هر گل.
▪ در شروع نیمه دوم مسابقه.
▪ در شروع هر نیمه وقت اضافه (در صورت داشتن وقت اضافى).
از ضربه مستقیم آزاد بازى گل محسوب می شود.

چگونگى شروع مسابقه
▪ تمام بازیکنان در نیمه زمین متعلق به خود قرار می گیرند.
▪ بازیکنان دسته مقابل شروع کننده باید حداقل ۹٫۱۵ متر از توپ فاصله گرفته تا توپ در بازى قرار گیرد.
▪ توپ ثابت روى نقطه مرکزى قرار می گیرد.
▪ داور علامت می دهد.
▪ وقتى که به توپ ضربه زده شد و به طرف جلو حرکت کرد، توپ در بازى خواهد بود.
▪ زننده ضربه نمی تواند براى بار دوم با توپ بازى کند تا توپ بوسیله بازیکن دیگرى لمس شود.

بعد از به ثمر رسیدن گل بوسیله یک تیم، ضربه شروع به وسیله تیم دیگر اجرا می شود.

تخلفات / تنبیهات
اگر زننده ضربه، قبل از اینکه توپ بوسیله بازیکن دیگرى لمس شود، براى بار دوم با توپ بازى کند:
▪ یک ضربه آزاد غیر مستقیم براى تیم مقابل و از جایى که نقض مقررات صورت گرفته است، زده می شود.
براى هرگونه نقض مقررات دیگر ضربه شروع:
▪ ضربه شروع تکرار خواهد شد.

رها کردن توپ
رها کردن توپ، روشى براى آغاز مجدد بازى بعد از هر وقفه موقتى میباشد و آن زمانى انجام میشود که توپ در بازى باشد و بازى براى هر دلیلى که در قانون پیش بینى نشده قطع شود.

تخلفات / تنبیهات – رها کردن مجدد توپ
▪ اگر قبل از اینکه توپ به زمین برخورد کند بوسیله بازیکنى لمس شود.
▪ اگر توپ بعد از برخورد با زمین و بدون تماس با بازیکنان، بخارج از زمین بازى برود.

مقررات ویژه
یک ضربه آزاد که به نفع دسته مدافع و در داخل محوطه دروازه خود اعلام می شود، از هر قسمت داخل محوطه دروازه می تواند زده شود.
یک ضربه آزاد غیرمستقیم که به نفع دسته حمله کننده در داخل محوطه دروازه حریف اعلام می شود، از روى خط محوطه دروازه که موازى با خط دروازه و در نقطه اى نزدیک به محل خطا، زده می شود.
بعد از اینکه بازى موقتا در داخل محوطه دروازه قطع گردید، بازى با عمل رها کردن توپ از روى خط محوطه دراوزه که موازى با خط دروازه و نزدیک به محل توقف توپ، مجددا آغاز می شود.

قانون ۹: توپ در داخل و خارج از بازی
توپ در بازى و خارج از بازى:

توپ خارج از بازى
توپ خارج از بازى است وقتیکه:
▪ تمام توپ از روى خط دروازه یا خط طولى، خواه از روى زمین یا هوا عبور کند.
▪ بازى به وسیله داور متوقف شده باشد.

توپ داخل بازى
توپ در همه اوقات داخل بازى است بانضمام وقتیکه:
▪ توپ در اثر برخورد به تیر عمودى، تیر اقفى یا میله هاى پرچم گوشه برگشت کند و در داخل زمین بازى باقى بماند.
▪ توپ در اثر برخورد به داور یا کمک داور، موقعى که آنها داخل زمین بازى هستند به زمین بازى برگشت پیدا کند.

قانون ۱۰: روش امتیازدهی
به ثمر رسیدن گل
وقتى گل محسوب میشود که تمام توپ از روى خط دروازه، بین تیرهاى عمودى و زیر تیر افقى عبور کند، مشروط بر اینکه قوانین بازى توسط تیمى که گل بثمر رسانده است، نقض نشده باشد.

تیم برنده
تیمى که تعداد بیشترى گل در جریان بثمر رسانده باشد، برنده مسابقه است. اگر هر دو تیم به تعداد برابر گل بثمر برسانند، یا هیچ گلى بثمر نرسانند، بازى مساوى خواهد بود.

مقررات رقابتها
براى بازیهایى که در پایان مساوى میشود، مقررات مسابقات براى معلوم کردن تیم برنده، وقت اضافى یا روشهاى دیگر را که به تایید برد بین المللى رسیده باشد، پیش بینى میکند.

قانون ۱۱: آفساید
وضیعت آفساید
قرار گرفتن در وضعیت آفساید، بخودى خود خطا محسوب نمیشود.
یک بازیکن در وضعیت آفساید است اگر:

▪ بازیکن از توپ و آخرین نفر دوم حریف، به خط دروازه حریف نزدیکتر باشد.
یک بازیکن در وضعیت آفساید نیست اگر:
▪ در نیمه زمین متعلق به تیم خود قرار گیرد.
یا
▪ با آخرین نفر دوم تیم حریف مساوى باشد.
یا
▪ با آخرین دو نفر تیم حریف مساوى باشد.

خطا
بازیکنى که در وضعیت آفساید قرار دارد، تنها موقعى تنبیه میشود، اگر در لحظه ایکه توپ توسط هم دسته اش لمس یا بازى شود، او به عقیده داور در بازى شرکت فعال داشته باشد. با
▪ دخالت در بازى.
▪ دخالت روى حریف.

خطا نیست
اگر بازیکن توپ را مستقیما از موارد زیر دریافت کند، خطا محسوب نمیشود:
▪ از ضربه دروازه
▪ پرتاپ اوت.
▪ از ضربه کرنر.

تخلفات/تنهیبات
براى خطاى آفساید، داور یک ضربه آزاد غیر مستقیم براى تیم مقابل اعلام میکند و این ضربه از محلى که نقض مقررات انجام گرفته، اجرا خواهد شد.

قانون ۱۲: خطا ها و رفتار ناشایست
خطا ها و رفتار ناشایست به صورت زیر جریمه می شوند:

ضربه آزاد مستقیم
اگر بازیکنى هر یک از شش خطاى زیر را به طریقى که به تشخیص داور با بى احتیاطى و بى ملاحظگى و با استفاده از نیروى بیش از حد، انجام دهد، یک ضربه آزاد مستقیم براى تیم مقابل اعلام خواهد شد:
- لگد زدن و یا اقدام به لگد زدن حریف.
- پشت پا زدن و یا اقدام به پشت پا زدن حریف.
- پریدن روى حریف.
- تنه زدن به حریف.
- زدن و یا اقدام به زدن حریف.
- هل دادن حریف.
اگر بازیکنى هر یک از چهار خطاى زیر را مرتکب شود، یک ضربه آزاد مستقیم براى تیم مقابل اعلام می شود:
- تکل روی حریف برای کسب توپ، اما قبل از لمس توپ با حریف برخورد کند.
- گرفتن حریف.
- تف انداختن به حریف.
- دست زدن عمدی به توپ (جز برای دروازه بان در داخل محوظه جریمه متعلق به خود).
یک ضربه آزاد مستقیم، از محلی که خطا اتفاق افتاده، زده شود.

ضربه پنالتی
اگر هر یک از ده خطای بالا بوسیله بازیکنی در داخل محوطه جریمه خودش انجام شود، یک ضربه پنالتی اعلام شود. در اعلام ضربه پنالتی، وضعیت توپ ملاک نسیت، اما توپ باید در جریان بازی باشد.

ضربه آزاد غیر مستقیم
اگر دروازه بان در داخل محوطه جریمه خود هر یک از خطاهای زیر را انجام دهد، یک ضربه آزاد غیر مستقیم برای تیم مقابل اعلام می شود:
- توپ را بیشتر از ۶ ثانیه با دستهایش، قبل از رها کردن آن در جریان بازی در کنترل داشته باشد.
- بعد از رها کردن توپ، آن را دوباره با دستهایش لمس کند در حالیکه توپ با بازیکن دیگر لمس نشده باشد.
- بعد از اینکه توپ عمدا” توسط بازیکن همدسته ای با پا زده شد، توپ را با دستهایش لمس کند.
- بعد از پرتاب مستقیم توپ اوت توسط بازیکن همدسته ای، آن را با دستهایش لمس کند.
همچنین یک ضربه آزاد مستقیم برای تیم مقابل اعلام خواهد شد، اگر به عقیده داور:
- بازی کردن به نحو خطرناک.
- سد کردن حریف.
- جلوگیری از رها کردن توپ با دست توسط دروازه بان.
- بازیکن هر خطای دیگری که در قانون ۱۲ پیش بینی نشده باشد انجام دهد، و بازی برای دادن اخطار یا اخطار متوقف شود.
ضربه آزاد غیر مستقیم از محلی که خطا اتفاق افتاده، اجرا می شود.

تنبیهات انضباطی
تنها برای بازیکنان و جانشینان می توان از کارت زرد و قرمز استفاده کرد.

خطاهای قابل اخطار
اگر بازیکن هر یک از هفت خطای زیر را انجام دهد، اخطار و کارت زطرد می گیرد:
۱- برای رفتار غیر ورزشی گناهکار باشد.
۲- مخالفت خود را با کلمات و عمل نشان دهد.
۳- مصرانه قوانین بازی را نقض کند.
۴- آغاز مجدد بازی را به تاخیر اندازد.
۵- عدم رعایت فاصله لازم، وقتیکه بازی مجددا با ضربه کرنر یا ضربه آزاد، آغاز می شود.
۶- بدون اجازه داور، وارد یا دوباره وارد زمین بازی شود.
۷- عمدا زمین بازی را بدون اجازه داور ترک کند.

خطاهای قابل اخراج
اگر بازیکن هر یک از هفت خطای زیر را انجام دهد، اخراج و کارت قرمز می گیرد:
۱- برای خطای شدید گناهکار باشد.
۲- برای برخورد شدید گناهکار باشد.
۳- تف انداختن به حریف با هر شخص دیگر.
۴- فرصت آشکار گل زدن را با دست زدن عمدی به توپ، از حریف سلب کند (این عمل برای دروازه بان در داخل محوطه جریمه خودش نمی باشد).
۵- فرصت آشکار گل زدن را از حرکت رو به جلو بخ طرف دروازه حریف را با خطاهایی که جریمه آن ضربه آزاد یا پنالتی می باشد، سلب کند.
۶- برخورد اهانت آمیز، بی احترامی یا فحش یا حرکات توهین آمیز.
۷- دومین اخطار را در همان مسابقه دریافت کند.
بازیکنی که اخراج شده باید زمین بازی و محوطه فنی را ترک کند.

- تصمیمات برد بین المللى:
تصمیم ۱
بازیکنی که در روی زمین بازی یا خارج از زمین بازی، خواه مستقیم یا غیر مستقیم به طرف بازیکن حریف، بازیکن همدسته ای، داور، کمک داور یا هر شخص دیگری، خطای قابل اخطار یا اخراج انجام دهد، براساس نوع خطایی که مرتکب شده است، جریمه می شود.

تصمیم ۲
اگر دروازه بان توپ را با دست یا هر قسمت از بازویش امس کند، توپ در مالکیت او خواهد بود. ((اگر عمدا آن را دور کند)) و شامل موقعیتهایی نمی شود که به عقیده داور، توپ به طور اتفاقی به دروازه بان برخورد کند. برای مثال بعد از اینکه اقدام به نجات توپ کرد.

تصمیم ۳
طبق قانون ۱۲، یک بازیکن می تواند توپ را با استفاده از سر یا سینه یا زانو و غیره به دروازه بان خود پاس دهد. چنانچه به تشخیص داور، بازیکن عمدا و به قصد گل زدن از قانون استفاده کند، برای این رفتار غیر ورزشی گناهکار است. بازیکن خاطی اخطار می گیرد و یک ضربه آزاد مستقیم برای تیم مقابل از جاییکه خطا اتفاق افتاده اعلام می شود.
چنانچه بازیکنی که در حال نواختن ضربه آزاد است از حیله های عمدی برای گول زدن از قانون استفاده کند بخاطر رفتار ورزشی اخطار می گیرد و ضربه آزاد مجددا نواخته می شود.
چنین مواردی به اینکه دروازه بان بعدا توپ را با دستهایش لمس کند یا نکند، هیچ ارتباطی ندارد، و خطای گول زدن بنابر متن و روح قانون دوازدهم اتفاق افتاده است.

تصمیم ۴
یک تکل از پشت که سلامت حریف را در معرض خطر قرار می دهد، باید مثل خطای شدید تلقی شود.

تصمیم ۵
هر گونه عمل تظاهر و وانمود کردن، که به قصد گول زدن داور و در هر جای زمین انجام شود، به عنوان رفتار غیر ورزشی تلقی می شود.

قانون ۱۳: ضربه آزاد
انواع ضربه های آزاد
ضربه های آزاد بر دو قسمند: مستقیم و غیر مستقیم
برای هر کدام از ضربه های آزاد، توپ باید ثابت در محل قرار گیرد. زننده ضربه نمی تواند برای بار دوم با توپ بازی کند تا توپ با بازیکن دیگری تماس یابد.

ضربه آزاد مستقیم
- اگر ضربه آزاد مستقیم، مستقیما وارد دروازه حریف شود، گل محسوب می شود.
- اگر ضربه آزاد مستقیم، مستقیما وارد دروازه زننده ضربه شود، یک ضربه کرنر برای تیم مقابل اعلام می شود.

ضربه آزاد غیر مستقیم
علامت
برای مشخص کردن ضربه آزاد غیر مستقیم، داور با بلند کردن دستش در بالای سر، علامت می دهد. داور باید دستش را به همان وضعیت نگهدارد تا ضربه زده شود، و توپ با بازیکن دیگری تماس یابد یا از زمین خارج شود.

ورود توپ به دروازه
- اگر در ضربه آراد مستقیم، توپ بعد از ضربه و قبل از ورود به دروازه، بوسیله بازیکن دیگری لمس شود، گل محسوب می شود.
- اگر در ضربه آزاد غیر مستقیم، توپ مستقیما وارد دروازه حریف شود، ضربه دروازه اعلام می گردد.
- اگر در ضربه آزاد غیر مستقیم، توپ مستقیما وارد دروازه زننده ضربه گردد، یک ضربه کرنر برای تیم مقابل اعلام می شود.

وضعیت ضربه آزاد
ضربه آزاد در داخل محوظه جریمه
ضربه آزاد مستقیم و غیر مستقیم برای دسته مدافع
- کلیه بازیکنان مقابل باید حداقل ۹٫۱۵ متر از توپ فاصله بگیرند.
- کلیه بازیکنان مقابل باید خارج از محوطه جریمه بایستند، تا توپ در جریان بازی قرار گیرد.
- توپ موقعی در جریان بازی قرار می گیرد، که مستقیما بعد از صربه از محوظه جریمه خارج شود.
- یک ضربه آزاد که در داخل حوظ

قوانین فوتبال - توپ در بازی و خارج از بازی

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:22 :: نويسنده : مهدی فرخانی

توپ در بازى و خارج از بازى:

توپ خارج از بازى
توپ خارج از بازى است وقتيكه:
▪ تمام توپ از روى خط دروازه يا خط طولى، خواه از روى زمين يا هوا عبور كند.
▪ بازى به وسيله داور متوقف شده باشد.

توپ داخل بازى
توپ در همه اوقات داخل بازى است بانضمام وقتيكه:
▪ توپ در اثر برخورد به تير عمودى، تير اقفى يا ميله هاى پرچم گوشه برگشت كند و در داخل زمين بازى باقى بماند.
▪ توپ در اثر برخورد به داور يا

قوانین فوتبال - آغاز و آغاز مجدد بازى

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:22 :: نويسنده : مهدی فرخانی

مقدمات
بازی با قرعه كشى بوسيله سكه مشخص می شود، تيمى كه برنده قرعه است تصميم می گيرد كه به كدام دروازه در نيمه اول حمله كند (در واقع كدام طرف زمين بازى كند).
تيم ديگر ضربه آغاز مسابقه را خواهد زد.
تيم برنده قرعه، ضربه آغاز مسابقه را در نيمه دوم خواهد زد.
در نيمه دوم مسابقه، تيمها زمينها را تعويض كرده و به دروازه مقابل حمله می كنند.

ضربه شروع
ضربه شروع روشى براى شروع يا شروع مجدد بازى محسوب می شود:
▪ در آغاز مسابقه.
▪ بعد از به ثمر رسيدن هر گل.
▪ در شروع نيمه دوم مسابقه.
▪ در شروع هر نيمه وقت اضافه (در صورت داشتن وقت اضافى).
از ضربه مستقيم آزاد بازى گل محسوب می شود.

چگونگى شروع مسابقه
▪ تمام بازيكنان در نيمه زمين متعلق به خود قرار می گيرند.
▪ بازيكنان دسته مقابل شروع كننده بايد حداقل 9.15 متر از توپ فاصله گرفته تا توپ در بازى قرار گيرد.
▪ توپ ثابت روى نقطه مركزى قرار می گيرد.
▪ داور علامت می دهد.
▪ وقتى كه به توپ ضربه زده شد و به طرف جلو حركت كرد، توپ در بازى خواهد بود.
▪ زننده ضربه نمی تواند براى بار دوم با توپ بازى كند تا توپ بوسيله بازيكن ديگرى لمس شود.

بعد از به ثمر رسيدن گل بوسيله يك تيم، ضربه شروع به وسيله تيم ديگر اجرا می شود.

تخلفات / تنبيهات
اگر زننده ضربه، قبل از اينكه توپ بوسيله بازيكن ديگرى لمس شود، براى بار دوم با توپ بازى كند:
▪ يك ضربه آزاد غير مستقيم براى تيم مقابل و از جايى كه نقض مقررات صورت گرفته است، زده می شود.
براى هرگونه نقض مقررات ديگر ضربه شروع:
▪ ضربه شروع تكرار خواهد شد.

رها كردن توپ
رها كردن توپ، روشى براى آغاز مجدد بازى بعد از هر وقفه موقتى ميباشد و آن زمانى انجام ميشود كه توپ در بازى باشد و بازى براى هر دليلى كه در قانون پيش بينى نشده قطع شود.

تخلفات / تنبيهات - رها كردن مجدد توپ
▪ اگر قبل از اينكه توپ به زمين برخورد كند بوسيله بازيكنى لمس شود.
▪ اگر توپ بعد از برخورد با زمين و بدون تماس با بازيكنان، بخارج از زمين بازى برود.

مقررات ويژه
يك ضربه آزاد كه به نفع دسته مدافع و در داخل محوطه دروازه خود اعلام می شود، از هر قسمت داخل محوطه دروازه می تواند زده شود.
يك ضربه آزاد غيرمستقيم كه به نفع دسته حمله كننده در داخل محوطه دروازه حريف اعلام می شود، از روى خط محوطه دروازه كه موازى با خط دروازه و در نقطه اى نزديك به محل خطا، زده می شود.
بعد از اينكه بازى موقتا در داخل محوطه دروازه قطع گرديد، بازى با عمل رها كردن توپ از روى خط محوطه دراوزه كه موازى با خط دروازه و نزديك به محل توقف توپ، مجددا آغاز می شود.

قانون فوتبال - مدت بازی

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:21 :: نويسنده : مهدی فرخانی

مدت بازى
مدت بازى شامل دو وقت مساوى چهل و پنج دقيقه اى می باشد، مگر اينكه طور ديگر بين داور و دو تيم موافقت به عمل آيد.

هر نوع توافق در مورد تغيير زمان بازى (براى مثال كم كردن زمان هر نيمه به 40 دقيقه به دليل كمى نور) بايد قبل از آغاز بازى و با رعايت مقررات رقابتها، مشخص می شود.

مدت بين دو نيمه
بازيكنان مستحق استفاده از مدت استراحت بين دو نيمه می باشند.
زمان استراخت بين دو نيمه نبايد بيشتر از 15 دقيقه باشد.
مقررات رقابتها، بايد مدت استراحت بين دو نيمه را مشخص كند.
زمان استراحت بين دو نيمه، تنها با مواقفت داور می تواند تغيير كند.

افزودن اوقات تلف شده
اين افزايش شامل تمام زمانهاى تلف شده و به خاطر موارد زير صورت می گيرد:
▪ تعويضها
▪ تشخيص بازيكنان آسيب ديده
▪ انتقال بازيكنان آسيب ديده از زمين بازى به خارج، براى مداوا
▪ وقتهاى تلف شده
▪ هر دليل ديگر
افزودن اوقات تلف شده به صلاحديد داور است.

ضربه پنالتى
اگر يك ضربه پنالتى در پايان هر نيمه يا پايان وقت اضافى اتفاق بى افتد، اجازه داده می شود تا ضربه زده شود و بعد سوت پایان بازی زده می شود.

وقت اضافى
مقررات مسابقات می تواند بر طبق شرايط مندرج در قانون 8، دو وقت مساوى براى مسابقه منظور کند.

قوانین فوتبال - کمک داور

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:21 :: نويسنده : مهدی فرخانی

وظايف
دو كمك داور تعيين می شوند كه وظايف آنها تابع تصميمات داور است. آنها بايد موارد زیر را نشان دهند:
▪ وقتى كه تمام توپ از زمين بازى خارج می شود.
▪ كدام طرف حق زدن ضربه كرنر، ضربه دروازه و يا پرتاب توپ اوت را دارد.
▪ موقعى كه بازيكنى را می توان به دليل قرار داشتن در وضعيت آفسايد جريمه كرد.
▪ موقعى كه تعويض درخواست می شود.
▪ موقعى كه رفتارى ناشايست يا حوادث ديگرى در خارج از ديد داور، روى دهد.
▪ موقعى كه خطا اتفاق افتد و كمك داوران نسبت به داور نزديكتر به صحنه باشند (شامل موقعيتهاى خاص، خطاهايى كه در داخل محوطه جريمه اتفاق افتاده است).
▪ هرگاه در ضربات پنالتى، دروازه بان قبل از زدن ضربه به طرف جلو حركت كند و توپ از خط عبور كند.

همكارى
كمك داوران همچنين در كنترل مسابقه بر طبق قوانين بازى به داور كمك می كنند.
بخصوص آنها می توانند براى رعايت فاصله 9.15 متر و براى كنترل بازى و كمك به داور، وارد زمين مسابقه شوند.

در صورت دخالت ناروا و غير ضرورى يا برخورد نامناسب، داور، كمك داور را بركنار و گزارش مقتضى ارسال خواهد كرد.

قوانین فوتبال - داور

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:20 :: نويسنده : مهدی فرخانی

اقتدار داور
هر مسابقه بوسيله يك داور اداره می شود. او براى اجراى قوانين، نسبت به مسابقه اى كه تعيين شده، اقتدار كامل دارد.

قدرت و وظايف داور:
▪ اجراى قوانين بازى
▪ كنترل بازى با همكارى كمك داوران و همچنين در مواردى كه با داور چهارم قابل اجرا باشد.
▪ از شرايط قانونى بودن توپ (منطبق با قانون 2 - توپ بازی) مطمين باشد.
▪ از وسايل بازيكنان كه بايد با قانون 4 - وسایل بازیکنان منطبق باشد، اطمينان يابد.
▪ عمل كردن به عنوان وقت نگهدار و يادداشت كردن نتيجه بازى.
▪ داور با صلاحديد خود می تواند، براى هرگونه نقض قانون، مسابقه را متوقف، بحالت تعليق يا ختم كند.
▪ توقف، تعليق یا ختم بازى به دليل هر نوع اشكالى كه در خارج از زمين بازى اتفاق مى افتد.
▪ اگر بازيكنى به شدت آسيب ببيند، بازى را متوقف كرده و از خارج شدن او از زمين بازى اطمينان حاصل كند.
▪ اگر به عقيده داور، آسيب ديدگى بازيكن جزيى باشد، بازى را بايد ادامه داده تا توپ از بازى خارج شود.
▪ از خروج بازيكنى كه از زخمش خون جارى است مطمين شود و بازيكن تنها موقعى می تواند با علامت داور به بازى برگردد كه خونريزى او بند آمده باشد.
▪ هنگامى كه تيمى كه برروى آن خطايى صورت گرفته، از فرصت موجود سود برد، اجازه دهد كه بازى ادامه پيدا كند و چنانچه فرصت مورد انتظار در آن لحظه رخ ندهد و آوانتاژ (advantage) داده شده در همان وقت فايده اى نبخشد، داور بايد خطاى اصلى را جريمه كند.
▪ اگر بازيكن در يك لحظه بيشتر از يك خطا انجام داد، داور بايد او را براى خطاى شديدتر تنبيه كند.
▪ تنبيه انضباطى عليه بازيكنانى كه براى خطاى قابل اخطار يا اخراج مقصر هستند.
▪ هيچ لزومى ندارد كه داور فورا” به اين عمل اقدام كند، او می تواند وقتى كه توپ از بازى خارج شد به اين كار مبادرت ورزد.
▪ داور می تواند مسيولين رسمى تيم را كه رفتار غير مسيولانه اى دارند با تشخيص و صلاحديد خود از زمين بازى و اطراف آن بخارج هدايت نمايد.
▪ عمل كردن به نظر كمك داورارن روى حوادثى كه خود آنها را نديده است.
▪ مطمين شود كه شخصى بدون اجازه وارد زمين بازى نشود.
▪ آغاز مجدد بازى بعد از هر توقف.
▪ تهيه گزارش مقتضى و دادن اطلاعات لازم از موارد انضباتى بازيكنانى يا مسيولان تيم و حوادث ديگر كه قبل، در جريان و بعد از مسابقه اتفاق مى افتد.

تصميمات داور
تصميمات داور در حقيقت در ارتباط با بازى، نهايى است.
داور تنها موقعى مى تواند تصميم خود را روى حوادث تغيير دهد كه اين تصميم به نظر او و كمك داور، نادرست بوده و بازى هنوز مجددا آغاز نشده باشد.

تصميمات برد بين المللى

▪ تصميم 1
يك داور (يا هر جا كه مربوط به كمك داور يا داور چهارم باشد) براى موارد زير مسيول نخواهد بود:
هرگونه جراحت و آسيب ديدگى بازيكن، مسيولان رسمى يا تماشاگر.
هر گونه خسارت وارده به هر نوع اموال.
هرگونه ضرر و زيان وارد به فرد، باشگاه، شركت، فدراسيون، انجمن يا هيت هاى مشابه كه ممكن است بر اثر تصميم داور كه براساس قوانين بازى يا روشهاى معمول لازم براى نگه داشتن بازى و كنترل مسابقه اتخاذ می كند بوجود آيد.
از قبيل تصميمات زير:

▪ تصميم در مورد اجازه يا عدم اجازه برگزارى مسابقه با توجه به شرايط زمين بازى، اطراف آن یا هوا.
▪ تصميم در مورد نا تمام گذاشتن مسابقه، به دليل شرايط جوى.
▪ تصميم در رابطه با شرايط لوازم يا تجهيزات مورد استفاده در طول يك مسابقه، از جمله تيرهاى عمودى و افقى پرچم و توپ.
▪ تصميم در مورد فطع يا عدم قطع مسابقه بر اثر دخالت تماشاگر يا هر مسيله اى كه در جايگاه تماشاگر بوجود آيد.
▪ تصميم در مورد توقف يا عدم توقف بازى، براى دادن اجازه انتقال و مداوا به بازيكنان مجروح از زمين بازى.
▪ تصميم در مورد پافشارى در درخواست انتقال بازيكن مجروح از زمين بازى به خارج جهت مداوا. ▪ تصميم در مورد اجازه يا عدم اجازه به بازيكن براى پوشيدن لباس يا وسايل ديگر.
▪ تصميم (تا آنجاييكه جزو مسيوليتهايش است) در مورد اجازه به هر فرد (از جمله مسيولان تيمها يا ورزشگاه، ماموران انتظامى، عكاسان و ساير نمايندگان رسانه ها) جهت حضور در مجاورت زمين بازى.
▪ هرگونه تصميم ديگرى كه ممكن است داور بر طبق قوانين بازى يا مطابق با وظايفش، براساس مقررات فيفا، كنفدراسيون، فدراسيون يا اتحاديه هاى ملى يا مقررات ليگ كه مسابقه تحت آن ضوابط برگزار می شود، اتخاذ كند.

▪ تصميم 2
در تورنمنتها يا مسابقاتى كه داور چهارم تعيين می شود، نقض داور و وظايف او طبق دستورالعملهاى مصوبه برد بين المللى فوتبال خواهد.

علامتهایی که توسط داور نشان داده می شوند

قوانین فوتبال - وسایل بازیکنان

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:19 :: نويسنده : مهدی فرخانی

ایمن بودن - خطرناك نبودن وسايل
بازيكن نبايد از وسايلى استفاده كند يا چيزى بپوشد كه براى خودش و ساير بازيكنان خطرناك باشد. (به انضمام هرگونه زيور آلات)

وسايل اساسى
وسايل اساسى و اجبارى بازيكنان عبارت است از:
▪ پيراهن
▪ شورت - اگر زير شورتى استفاده می شود، رنگ آن بايد به رنگ اصلى شورت باشد.
▪ جوراب ساق بلند
▪ محافظ ساق
▪ كفش

محافظ ساق
▪ كلا” بوسيله جوراب پوشيده شود
▪ از جنسهاى مناسب مانند: لاستيك، پلاستيك يا نظير آنها ساخته شود
▪ محافظت معقولانه اى را فراهم كند

دروازه بانها
هر دروازه بان بايد از رنگهايى استفاده كند كه با رنگ لباس ساير بازيكنان، داور و كمك داوران مغاير باشد.

تخلفات و تنبيهات
براى هر گونه نقض اين قانون:
▪ احتياج نيست بازی متوقف شود.
▪ داور به بازيكنى كه وسايلش نقض دارد دستور می دهد كه جهت درست كردن وسايل خود، زمين را ترك كند.
▪ بازيكن پس از اينكه نوپ در بازى متوقف شد، زمين را ترك می نمايد، مگر اينكه بلافاصله وسايل خود را اصلاح كند.
▪ بازيكنى كه براى اصلاح وسايل خود زمين را ترك كرده نمی تواند بدون اجازه داور دوباره وارد شود.
▪ قبل از ورود مجدد بازيكن به زمين بازى، داور وسايلش را كنترل كند كه درست و منطبق با قانون باشد.
▪ بازيكن تنها موقعى ميتواند مجددا به زمين بازى برگردد كه توپ خارج از بازى باشد.
بازيكنى كه زمين بازى را به دليل نقض اين قانون ترك می كند و سپس بدون اجازه داور دوباره وارد زمين می شود، با نشان دادن كارت زرد به او اخطار داده می شود.

آغاز مجدد بازى
اگر بازى توسط داور براى دادن اخطار متوقف شد:
▪ بازى مجددا” با يك ضربه آزاد غير مستقيم، بوسيله يكى از بازيكنان دسته مقابل، از محل توقف آغاز می شود.

قوانین فوتبال - تعداد بازیکنان

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:19 :: نويسنده : مهدی فرخانی

بازيكنان
يك مسابقه بوسيله دو دسته، كه هر دسته نبايد بيشتر از 11 نفر باشد و يكى از آنها دروازه بان است، انجام ميشود.
اگر تعداد بازيكنان هر يك از دسته ها كمتر از 7 نفر باشد، مسابقه آغاز نمی شود.

رقابتهاى رسمى
در مسابقاتى كه تحت سرپرستى فيفا و كنفدراسيونها و يا فدراسيونهاى/اتحاديه هاى ملى برگزار می شود، حداكثر از 3 بازيكن جانشين (تعویضی) می توان استفاده كرد.
مقررات مسابقه بايد مشخص كند كه اسامى چند نفر جانشين بايد معرفى شوند.
در مسابقات بين المللى تعداد بازيكنان ذخيره از 3 تا 7 نفر است.

ساير مسابفات در ساير مسابقات جانشينها می توانند مورد استفاده قرار گيرند مشروط براينكه:
▪ تيمهاى مربوطه در مورد حداكثر تعداد تعويض به توافق برسند.
▪ اطلاع به داور قبل از آغاز مسابقه.
▪ اگر داور اطلاع نداشته باشد يا اگر توافقى قبل از مسابقه بعمل نيايد، بيشتر از 3 نفر حق تعويض ندارند.

كليه مسابقات
در ساير مسابقات، اسامى بازيكنان جانشين بايد قبل از آغاز مسابقه به داور داده شود.
بازيكنانى كه اسامى آنها به داور داده نشده باشد، نمی توانند در مسابقه شركت كنند.

چگونگى تعويض بازيكنان
براى تعويض بازيكنان جانشين، شرايط زير بايد رعايت شوند:
▪ اطلاع داور قبل از عمل تعويض.
▪ بازيكن جانشين در صورتى می تواند داخل زمين بازى شود كه بازيكن اصلى زمين را ترك و سپس تنها با علامت داور می تواند وارد شود.
▪ جانشين تنها می تواند هنگام توقف بازى و از خط ميانى وارد شود.
▪ زمانى كار تعويض پايان يافته می شود كه جانشين وارد زمين شود.
▪ از لحظه اى كه جانشين وارد زمين بازى شد جزو بازيكنان محسوب شده و بازيكن تعويض شده، از جرگه بازيكنان خارج می شود.
▪ بازيكنى كه قبلا در بازى بوده و تعويض شده است، ديگر نمی تواند براى بار دوم در همان مسابقه شركت كند.
▪ ليه بازيكنان جانشين، خواه به بازى فراخوانده شوند يا خير، تحت اقتدار و اختيار داور خواهند بود. تعويض دروازه بان
هر يك از بازيكنان می توانند جايشان را با دروازه بان عوض كنند، به شرط اينكه:
▪ اطلاع دادن به داور قبل از اينكه تعويض انجام شود.
▪ عمل تعويض بايد در توقف بازى انجام شود.

تخلفات/تنبيهات
اگر بازين جانشين (ذخيره) بدون اجازه داور وارد زمين شود:
▪ بازى متوقف می شود.
▪ به بازيكن جانشين با كارت زرد اخطار داده می شود، و از وى خواسته می شود كه زمين را ترك كند.
▪ بازى با رها كردن توپ از محل توقف، مجددا آغاز می شود.
▪ بازى ادامه می یابد.
▪ بعد از اينكه توپ از بازى خارج شد، بازيكنان مربوطه اخطار (كارت زرد) خواهند گرفت.

براى هرگونه نقض مقررات اين قانون:
▪ بازيكنان مربوطه با دريافت كارت زرد، اخطا می گيرند.

آغاز مجدد بازى
اگر بازى براى دادن اخطار، توسط داور متوقف شد:
▪ بازى با يك ضربه آزاد غير مستقيم، بوسيله بازيكنى از تيم مقابل و از محل توقف، مجددا آغاز می شود.

اخراج بازيكنان و جانشينان
بازيكنى كه قبل از آغاز بازى اخراج می شود، می توان بجاى وى از يك بازيكن جانشين استفاده كرد.
اگر يك بازيكن جانشين، خواه قبل از شروع و خواه بعد از شروع مسابقه اخراج شود، ديگر نمی تواند جايگزين داشته باشد.

تصميمات برد بين المللى

▪ تصميم 1
حداقل تعداد بازيكنان يك تيم، بستگى به نظر فدراسيون ملى دارد.
برد بين المللى عقيده دارد، اگر تعداد بازيكنان هر يك از دو دسته كمتر از 7 نفر باشد، مسابقه نبايد ادامه يابد.

▪ تصميم 2
مربى می تواند در جريان بازى تعليمات فنى را از منطقه فنى به بازيكنان خود منتقل كند، اما بايد پس از دادن تعليمات به وضعیت خود برگردد.
تمام افراد رسمى بايد در داخل محوطه فنى باقى مانده و مسوول رفتار خود باشند.

قوانین فوتبال - توپ بازی

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:18 :: نويسنده : مهدی فرخانی

جنس و اندازه توپ:
▪ باید كروى باشد.
▪ از چرم يا جنسهاى مناسب ديگر ساخته شده باشد.
▪ محيط توپ نبايد بيشتر از 70 سانتى متر و كمتر از 68 سانتى متر باشد.
▪ وزن توپ در آغاز بازى نبايد بيشتر از 450 گرم و كمتر از 410 گرم باشد.
▪ فشار توپ 0.6 الى 1.1 آتمسفر (600 الى 1100 گرم بر سانتى متر مربع) در سطح دريا باشد.

تعويض توپ ناقص
اگر در جريان بازى توپ تركيد یا به هر طریقی حالت قانونى خود را از دست داد:

▪ بازى متوقف می شود.
▪ بازى مجددا با رها كردن توپ از محلى كه توپ تغيير شكل داده است آغاز می شود.

اگر موقعى كه توپ در بازى نيست تركيد يا از حالت قانونى خارج شد، مثل ضربه آغاز بازى، ضربه دروازه، ضربه كرنر، ضربه آزاد، ضربه پنالتى يا پرتاب اوت:

▪ بازى مجددا با همان ضربه شروع می شود.
▪ توپ نبايد در جريان بازى تعويض شود مگر با اجازه داور.

تصميمات برد بين المللى

▪ تصميم 1
در مسابقات يا رقابتهايى كه تحت سرپرستى كنفدراسيونها برگزار می شوند، توپ مورد استفاده بايد داراى يكى از تاييديه هاى زير باشد:

▪ The Official FIFA Approved
▪ The Official FIFA Inspected
▪ The Reference International Matchball Standard
▪ IMS - International Matchball Standrad

وجود چنين علامت هايى روى توپ مورد استفاده، نشان مى دهد كه با روشهاى لازم آزمایش شده و مورد قبول قرار می گیرد.

توپ علاوه بر اينها، بايد مورد تاييد برد بين المللى نيز باشد.
انستيتوهايى كه آزمايش ها را انجام مى دهند بوسيله فيفا انتخاب می شوند.
فدراسيونها يا اتحاديه هاى ملى مى توانند، توپهايى را كه داراى يكى از سه تاييديه هاى فوق باشند مورد استفاده قرار دهند.

▪ تصميم 2
در مسابقات فيفا و مسابقاتى كه تحت سرپرستى كنفدراسيونها و فدراسيونهاى ملى برگزار می شوند، هيچ نوع تبليغ تجارى روى توپ مجاز نيست جز آرم بازى و علامت تجارى توليد كننده توپ.

مقررات مسابقه ميتواند اندازه و تعداد اين قبيل ماركها را محدودتر كند.

قوانین فوتبال - زمین بازی

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:14 :: نويسنده : مهدی فرخانی

اندازه ها
▪ زمين بازى بايد به شكل مستطيل و درازاى طول بايد بزرگتر از دارازى خط دروازه باشد.
▪ طول حداقل 90 متر و حداكثر 110 متر.
▪ عرض حداقل 45 متر و حداكثر 90 متر.

مسابقات بين المللى
▪ طول حداقل 100 متر و حداكثر 110 متر.
▪ عرض حداقل 64 متر و حداكثر 75 متر.

علامت گذارى زمين
علامت گذارى زمين بازى بوسيله خطوط مشخص می شود، ضخامت خطوط متعلق به محوطه مربوط مى باشد. خطوط بلندتر را خطوط طولى و خطوط كوتاه تر را خطوط دروازه می نامند.

ضخامت كليه خطوط نبايد بيشتر از 12 سانتی متر باشد.
زمين بازى بوسيله خط ميانى به دو نيمه تقسيم می شود.
مركز زمين بازى در وسط خط ميانى مشخص ميشود و يك دايره به شعاع 9.15 متر در اطراف آن رسم شده می شود.

محوطه دروازه (گل)
محوطه دروازه در انتهاى هر نيمه زمين به صورت زير معين می شود:
دو خط به فاصله 5.5 متر از داخل تيرهاى عمودى بر روى خط دروازه به طرف گوشه ها رسم می شود. اين خطها به فاصله 5.5 متر به طرف داخل زمين بازى كشيده و بوسيله خطى موازى با خط دروازه، متصل می شود. محوطه محدود شده بوسيله اين خطوط و خط دروازه را، محوطه دروازه يا همان گل می نامند.

محوطه جريمه (پنالتى)
محوطه جريمه در انتهاى هر نيمه زمين به صورت زير معين می شود:
دو خط به فاصله 16.5 متر از داخل تيرهاى دروازه در روى خط دروازه به طرف گوشه ها رسم می شود. اين خطها به فاصله 16.5 متر به طرف زمين بازى كشيده و به وسيله خطى موازى با خط دروازه، متصل می شود. محوطه محدود شده بوسيله اين خطوط و خط دروازه را، محوطه جريمه يا پنالتى می نامند.

میله پرچم - پرچم کرنر ميله هاى پرچم
ميله پرچمى كه ارتفاع آن كمتر از 1.5 متر نیست و نوك تيزى ندارد در گوشه هاى زمين بازى نصب می شود. چنين پرچمى را مى توان در دو طرف خط مركزى و به فاصله حداقل 1 متر در خارج از خط طولى قرار داد.

قوس كرنر
يك ربع دايره به شعاع 1 متر از ميله پرچم گوشه زمين، در داخل زمين بازى رسم می شود.

دروازه ها
دروازه ها در وسط هر خط عرضى قرار دارند و شامل دو تير عمودى اند كه به يك اندازه از ميله هاى گوشه فاصله داشته و در بالا بوسيله يك تير افقى بهم متصل می شوند.
فاصله بين دو تير عمودى، 7.32 متر و فاصله لبه پايين تير افقى تا زمين 2.42 متر است.
تيرهاى عمودى و افقى بايد در عرض و عمق يكسان بوده و نبايد بيشتر از 12 سانتى متر باشند.
تور مى تواند به تيرهاى عمودى و افقى و زمين پشت دروازه متصل شود و براى دروازه بانها مجال حركت در فضاى وسيعى را بوجود آورد.
رنگ تيرهاى عمودى و افقى دروازه بايد سفيد باشند.

سالم بودن دروازه ها
دروازه ها بايد بطور محكم برروى زمين نصب شوند.
دروازه هاى قابل حمل تنها موقعى مى تواند مورد استفاده قرار گيرند كه نياز فوق را براورده كنند.

تصميمات برد بين المللى

▪ تصميم 1
اگر تير افقى جدا شود يا بشكند، بازى ميبايستى متوقف شده تا تير دروازه تعمير يا تعويض، و در موقعيت اصلى خود قرار گيرد. اگر تعمير يا تعويض آن امكان پذير نبود مسابقه تعطيل ميگردد.
استفاده از طناب بجاى تير افقى مجاز نيست.
اگر تير افقى تعمير شد، بازى مجددا با رها كردن توپ از محلى كه قبلا متوقف شده بود، ادامه می یابد.

▪ تصميم 2
تيرهاى عمودى و افقى بايد از چوب، آهن يا ساير موادى كه مورد تايید باشد ساخته شوند. شكل تيرها ممكن است مربع، مستطيل، گرد، بيضى باشد و نبايد براى بازيكنان خطرناك باشد.

▪ تصميم 3
از زمانى كه تيمها وارد زمين مسابقه می شوند تا پايان نيمه اول و از شروع نيمه دوم تا پايان مسابقه، اجازه هيچ نوع تبليغات برروى زمين بازى و وسايل مربوط به آن (شامل تور دروازه و محيط دروازه) داده نمی شود.
گذاشتن اجناس تبليغاتى و نصب وسايل اضافى مانند: دوربين، ميكروفون و … برروى دروازه ها، تورها، ميله هاى پرچم و پرچمها نيز ممنوع است.

▪ تصميم 4
هرگونه تبليغات درون زمين محوطه فنى و يا تا فاصله 1 مترى خطوط طولى زمين و خارج از زمين بازى روى زمين، اجازه داده نمی شود. هم چنين انجام تبليغات در محوطه بين خطوط دروازه اجازه داده نمی شود.

▪ تصميم 5
هرگونه آگهى تبليغاتى يا استفاده از علايم و نشانه هاى فيفا، كنفدراسيون، فدراسيون ها و اتحاديه هاى ملى و باشگاه ها برروى زمين يا وسايل زمين (بانضمام تور دروازه و محيط دروازه) در جريان بازى همانطوريكه در تصميم 3 شرح داده شده است، ممنوع می باشد.

▪ تصميم 6
در خارج از زمين بازى، مى توان علامتى به فاصله 9.15 متر از قوس مركز روى خط دروازه رسم كرد، تا داور در موقع اجراى ضربه كرنر، از رعايت فاصله مجاز، مطمين شود.

زمین بازی فوتبال

ابعاد زمین بازی فوتبال

قوانین فوتبال - قوانین فیفا

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:13 :: نويسنده : مهدی فرخانی

قوانین و مقررات کلی بازی فوتبال که توسط فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) و برد بین المللی آن وضع شده:

▪ قانون 1: زمین بازی
▪ قانون 2: توپ
▪ قانون 3: تعداد بازیکنان
▪ قانون 4: وسایل بازیکنان
▪ قانون 5: داور
▪ قانون 6: کمک داور
▪ قانون 7: مدت بازی
▪ قانون 8: شروع بازی
▪ قانون 9: توپ در داخل و خارج از بازی
▪ قانون 10: روش امتیازدهی
▪ قانون 11: آفساید
▪ قانون 12: خطا ها و رفتار ناشایست
▪ قانون 13: ضربه آزاد
▪ قانون 14: ضربه پنالتی
▪ قانون 15: پرتاب اوت
▪ قانون 16: ضربه دروازه
▪ قانون 17: ضربه کرنر
▪ روشهای تعیین تیم برنده
▪ محوطه فنی
▪ داور چهارم
▪ توضیحات آفساید (تصویری)

مقررات و قوانين بسكتبال

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:12 :: نويسنده : مهدی فرخانی

1- تعريف:

بازي بسكتبال توسط دو تيم انجام مي پذيرد كه هر تيم شامل 5 بازيكن مي باشد، هدف آنها عبور دادن توپ از حلقه و ممانعت از گل زدن تيم مقابل است. اندازه زمين بسكتبال بايد (28*15) يا (26*14) يا (24*12) باشد و ارتفاع زمين بازي تا سقف سالن بايد هفت متر باشد.

تمامي خطوط زمين بايد 5 سانتيمتر عرض داشته باشد: شعاع دايره ها بايد 08/1 متر باشد. اندازه تخته بايد 180 * 05/1 متر باشد كه با فاصله 09/2متر از سطح زمين نصب مي گردد.

يك بازي بسكتبال با يك سر داور و يك داور، منشي، وقت نگهدار مسؤول 24 ثانيه، مسؤول تابلو و يك ناظر فني مسابقات برگزار مي شود. بازي بسكتبال با 5 بازيكن شروع مي شود و با دو نفر هم مي توانند ادامه دهند كمتر از دو نفر بازي انجام نمي شود. بازي در چهار پريوت ده دقيقه اي انجام مي شود. بين ده دقيقه اول و دوم يك وقت دو دقيقه استراحت و بين ده دقيقه دوم و سوم كه نيمه اول هم ناميده مي شود يك وقت ده تا پانزده دقيقه استراحت و بين ده دقيقه سوم و چهارم يك وقت دو دقيقه اي استراحت انجام مي شود. تايم استراحت هر ده دقيقه، يك تايم استراحت يك دقيقه اي و ده دقيقه آخر تيمها مي توانند از دو تايم استراحت يك دقيقه اي استفاده نمايند.

2- تخلف ها:

سه ثانيه: زماني كه تيمي توپ را در اختيار دارد نبايد هيچ يك از بازيكنان آن تيم بيش از سه ثانيه در منطقه ذوزنقه تيم مقابل توقف نمايند. تمامي خطوط منطقه ذوزنقه جزء منطقه محدوده محسوب مي شوند .

هشت ثانيه: زماني كه بازيكني مالكيت توپ را در زمين دفاعي خود در اختيار مي گيرد بايستي در عرض هشت ثانيه توپ را از زمين خارج كرده و به زمين حمله ببرد.

24 ثانيه: اگر تيمي مالك توپ شده باشد. بايد در عرض 24 ثانيه توپ را وارد حلقه حريف بكند يا به طرف حلقه تيم مقابل شوت بزند در زدن شوت توپ بايد حتماً به حلقه بخورد تا 24 ثانيه صفر شود اگر توپ به تخته بخورد 24 ثانيه ادامه مي يابد و اگر توپ توسط تيم مقابل اوت شود باز هم 24 ثانيه ادامه مي يابد. 24 ثانيه موقعي صفر مي شود كه 1- خطا صورت بگيرد 2- بازيكن تيم مقابل با پا توپ را به اوت بياندازد. اگر دستگاه 24 ثانيه بوق بزند و توپ از دست بازيكن رها شده و در هوا باشد، اگر گل شود گل قبول مي باشد. اگر در هوا با دست بازيكني لمس شود و گل شود گل مردود مي باشد .

رانينگ: موقعي كه بازيكن توپ را در دست گرفته و يك يا دو گام به اطراف برود، رانينگ نام دارد.

پاي پيوت: اگر بازيكني توپ را در دست داشته و يك پا را ثابت و پاي ديگر را به هر طرف كه بخواهد به حركت در آورد پاي ثابت را پاي پيوت مي گويند. اگر بازيكني با توپ با دو پا همزمان به زمين بيايد هر دو پاي او پاي پيوت مي باشد. اگر يك پاي خود را بلند كند پاي ديگر به عنوان پاي پيوت خواهد بود.

3- خطاها:

خطاي شخصي: 1- بلاك كردن 2- شارژ كردن 3- دفاع از پشت سر 4- تماس با دست 5 - نگهداشتن 6- استفاده غيرقانوني از دستها 7- هل دادن 8- اسكرين غير قانوني خطاي شخصي در تمامي حالات جهت بازيكن خاطي اعلام مي شود.

خطاي طرفين: خطايي است كه دو بازيكن مخالف روي همديگر در يك زمان انجام مي دهند.

خطاي غير ورزشي: خطاي شخصي است كه به طور عمد روي بازيكن با توپ و يا بدون توپ صورت مي گيرد و جريمه آن دو پرتاب آزاد و مالكيت توپ از وسط زمين مي باشد.

ديسكاليفه: هرگونه خطايي خارج از روحيه ورزشكاري را با ديسكاليفه (اخراج از زمين بازي) جريمه و دو پرتاب آزاد و مالكيت توپ از وسط زمين به حريف داده مي شود.

خطاي فني: خطايي است كه بدون برخورد بازيكن بوجود مي آيد. جريمه آن يك پرتاب آزاد با مالكيت توپ از وسط زمين مي باشد. خطاي فني براي بازيكن ذخيره دو پرتاب آزاد با مالكيت توپ و خطاي فني براي مربي و همراه تيم دو پرتاب آزاد و مالكيت توپ است.

خطاي تيمي: در هر ده دقيقه، تيمي كه خطاهاي انجام شده آن بيش از 4 خطا باشد، خطاي تيمي محسوب مي شود و جريمه آن دو پرتاب آزاد توسط بازيكني كه خطا روي آن اتفاق افتاده است انجام مي شود.

اما چند خطاي ديگر:

1 - دبل

الف : اگر توپ را دو دست دریبل بزنیم ، مرتکب خطای دبل شدیم .

ب : اگر در دریبل زدن توپ بالاتر از سینه آید ، دبل محسوب می شود که جریمه ی آن تعویض مالکیت توپ است .

ج : اگر توپ را روی زمین بغلتانیم و پیش بریم .

2 - نیمه : در صورتی که توپ را از زمین خود به زمین حرف منتقل کنیم ، دیگر حق برگشت توسط ما وجود ندارد در غیر اینصورت خطای نیمه اعلام می گردد .

3 - سد : اگر بازیکن مدافع در جلوی بازیکن صاحب توپ که لی آپ یا سه گام می رود ساکن نایستد و ضربه بزند ، خطای سد اعلام می شود . این خطا ، عکس حطای شارژ می باشد .

4- رانینگ : این خطا در چند مرحله ی مختلف گرفته می شود :

الف : دویدن با توپ بدون دریبل بیش از یک گام

ب : برداشتن گام اضافه در سه گام ، لی آپ و پاور موو ( Power move )

ج : برداشتن گام ریز در سه گام بطوری که قابل تشخیص نباشد

د : کشیده شدن پا روی زمین برای فاصله ی بیش از 5 سانتی متر در هر حرکت

ه : پرش با توپ و برگشت به زمین بدون رها کردن آن . برای مثال بازیکنی که به قصد شوت ، پرش جفت می کند اگر به زمین برسد و هنوز توپ را رها نکرده باشد ، رانینگ کرده .

و : اگر بازیکن در اوت ، هنگام پرتاب اوت با توپ حرکت کند .

خطای پیک : اگر در پیک دادن به بازیکن خودی ، حریف را هل دهیم یا دستها حرکت کند .

خطای پا : دفع و حرکت توپ به وسیله ی پا .

خطای اوت و پرتاب آزاد : در صورتی که پا از محدوده ی مجاز خارج شود این خطا رخ می دهد .

خطای اسلم دانک : این خطا صرفاً در ایران اجرا می شود و منوط به هنگامی است که بازیکنی اسپک یا اسلم دانک اجرا کرده و بعد از آن به حلقه آویزان شود .

شایان ذکر است که خطای فنی همان خطای Technical ( تکنیکال ) مبیاشد .

هر تیم پس از انجام 4 خطا در هر 10 دقیقه ، جریمه ی خطای تیمی میگیرد .

صحیح آن اینست که پس از هر 5 خطای تیمی آن هم در هم پریود دو پرتاب به تیم مقابل داده می شود و این جریمه در مسابقات دانشگاه های آمریکا ( NCAA ) به دلیل اینکه زمان بازی در دو وقت 20 دقیقه ای صورت می پذیرد ، تفاوت دارد و این قانون فقط مشمول بازیهای برگزار شده به سبک NBA و FIBA می باشد .

قوانين بازی بسکتبال 3 به 3

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:12 :: نويسنده : مهدی فرخانی

قوانین بسکتبال فدراسیون جهانی برای کلیه وضعيتهاي بازی كه بطور مشخص در قوانين بسكتبال 3 × 3 اشاره نشده است، معتبر و قابل قبول مي باشد.

ماده 1 زمین

بازی در نيمه زمین و با یک حلقه انجام می شود.

زمین باید دارای شکل معمولی بسکتبال باشد که شامل خط پرتاب پنالتی با فاصله 80/5 متر و خط دو امتیازی با فاصله 75/6 متر از حلقه باشد و نیم دایره (no-charge area) در زیر حلقه مي باشد.

ماده 2 تیم ها

هر تیم متشکل از 4 بازیکن، 3 نفر در داخل زمین و یک نفر بعنوان تعویض، مي باشد.

ماده 3 داوران بازی

داوران بازی متشکل از یک داور در داخل زمین و دو داور میز بعنوان منشی و وقت نگهدار مي باشند.

توجه : برگزار کنندگان می توانند از دو داور زمین هم استفاده نمایند.

ماده 4 شروع بازی

1-4- هر دو تیم همزمان می توانند خودشان را روی یک حلقه برای بازی گرم نمایند.

2-4- با بالا انداختن سکه مشخص می شود که کدام تیم دارای مالکیت توپ می باشد. تیمی که در پرتاب سکه برنده شده می تواند برای شروع بازی يا درصورت نیاز در وقت اضافی مالکیت را داشته باشد.

3-4- بازی با سه بازیکن از هر تیم در داخل زمین آغاز می شود.

توجه : بندهای 3-4 و 4-6 در مسابقات تور جهانی اجرا می شود و همچنین در قهرمانی جهان یا انتخابي آنها. (در سایر رویدادها اجباری نیست.)

ماده 5 امتیازدهی

1-5- هر شوت داخل نیم دایره 75/6 دارای یک امتیاز خواهد بود.

2-5- هر شوت از پشت خط نیم دایره دارای دو امتیاز خواهد بود.

3-5- هر گل موفق در پرتابهای آزاد یک امتیاز خواهد داشت.

ماده 6 زمان بازی / برنده بازی

1-6- زمان قانونی بازی شامل موارد زیر خواهد بود :

یک پریود ده دقیقه ای که ساعت در زمان مرده شدن توپ ، متوقف می شود که شامل پرتاب های پنالتي نیز مي باشد و زمانيکه توپ توسط مهاجم دراختیار گرفته شود ، شروع بکار می کند.

2-6- هر تیمی که 21 امتیاز بدست آورد ، برنده بازی است حتی اگر زمان تمام نشده باشد. این فقط شامل زمان معمولی بازی است نه وقت اضافی.

3-6- اگر تا آخر زمان قانونی امتیاز دو تيم مساوی شود، بازي در وقت اضافی دنبال خواهد شد. یک دقیقه استراحت بین وقت اضافی و زمان بازی درنظر گرفته خواهد شد. اولین تیمی که در وقت اضافي دو امتیاز بدست آورد، برنده بازی خواهد شد.

4-6- تیم باخت فنی خواهد گرفت درصورتیکه در زمان شروع بازی حاضر نشده یا تعداد نفرات تیم به 3 نفر نرسد.

توجه : اگر اسکوربورد در دسترس نبود ، برگزارکنندگان می توانند در مورد مدت زمان بازی تصمیم بگیرند. پیشنهاد فیبا مدت زمان 10 دقیقه برای 10 امتیاز ، 15 دقیقه برای 15 امتیاز و 20 دقیقه برای 21 امتیاز درنظر گرفته شده است.

ماده 7 خطاها/پرتاب پنالتی

1-7- خطاهای تیمی 7 خطا خواهد بود.

2-7- اگر بازیکنی مرتکب 4 خطا شود باید زمین بازی را ترک نماید.

3-7- اگر خطا بر روی بازیکن در حال شوت در داخل نیم دایره صورت گیرد ، یک پرتاب آزاد به او تعلق خواهد گرفت.

4-7- اگر خطا بر روی بازیکن در حال شوت در بیرون از نیم دایره صورت گیرد ، دو پرتاب آزاد به او تعلق خواهد گرفت.

5-7- اگر خطا بر روی بازیکن در حال شوت که پرتاب آن به ثمر برسد صورت گیرد ، یک پرتاب آزاد اضافی به او تعلق خواهد گرفت.

6-7- اگر خطا بر روی بازیکنی که در حال شوت نباشد صورت گیرد و محدودیت خطای تیمی آنان به 7 رسیده باشد ، یک پرتاب آزاد به او تعلق خواهد گرفت.

ماده 8 از حرکت بازداشتن

1-8- از حرکت بازداشتن یا امتناع از فعالیت بوسيله عدم اقدام به كسب امتياز تخلف محسوب می شود.

2-8- اگر زمین مجهز به دستگاه shot clock (24 ثانیه) باشد ، هر تلاش تیم حداکثر تا 12 ثانیه باید به اتمام برسد. ساعت به محض دراختیار گرفتن توپ توسط بازیکن مهاجم آغاز بکار خواهد نمود. (شامل ریباند کردن یا گرفتن توپ از دست مهاجم نیز خواهد بود)

توجه : اگر زمین بازی مجهز به دستگاه shot clock (24 ثانیه) نبود ، داور می تواند درصورت تاخیر در حمله براي تيم مربوطه ٥ ثانيه مهلت در نطر گيرد.

ماده 9 چگونه با توپ بازی مي شود

1-9- بدنبال گل شدن توپ در حین بازی یا اخرین پرتاب پنالتی :

بازیکن از تیمی که گل خورده، با دریبل کردن یا پاس دادن توپ در داخل زمین مستقیما زیر حلقه (نه در پشت خط انتهایی) توپ را به پشت خط نیم دایره برساند.

تیم مدافع مجاز نیست در داخل نیم دایرهno-charge با توپ بازی کند.

2-9- بدنبال هر توپ گل نشده در حين بازی یا پرتاب پنالتی :

اگر بازیکن مهاجم ریباند کرد می تواند بدون آنکه پشت نیم دایره برود اقدام به شوت نماید.

اگر بازیکن مدفاع ریباند کرد باید توپ را به پشت خط نیم دایره برساند.

3-9- در مورد توپ دزدی يا توپ از دست رفته:

اگر در داخل نیم دایره اتفاق افتاد ، باید توپ را به پشت خط نیم دایره با پاس یا دریبل برسانند.

4-9- مالکیت توپ براي هر تیم در ادامه مرده شدن توپ بجز گل شدن با پاس دادن توپ بين مدافع و مهاجم در پشت خط نیم دایره آغاز مي شود.

5-9- بازیکن به خارج از تیم دایره تعلق دارد که هیچ کدام از پاهای او در داخل نیم دایره نباشد.

6-9- در مورد وضعیت جمبال توپ به بازیکن مدافع داده می شود.

ماده 10 تعویض

تعویض برای هر تیم در زمان مرده شدن توپ قابل اجرا خواهد بود.

ماده 11 تایم استراحت

یک زمان 30 ثانیه ای به هر تیم برای استراحت داده می شود. بازیکن مي تواند در زمان مرده شدن توپ درخواست تایم استراحت نماید.

قوانین و مقررات والیبال نشسته

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:10 :: نويسنده : مهدی فرخانی

قوانین رسمی والیبال نشسته

_{wovd

2009-2012}

_{این قوانین در کلیه مسابقات جهانی،بین المللی،ملی ومسابقات لیگ لازم الاجراء خواهد بود . این قوانین در ماه سپتامبر 2009 (شهریور 88 ) بهروز شده اند.

مرجع تمامی نمودارها باید نمودارهای fivb باشند.نمودارهای. wovd جدید در دست تهیه میباشند قسمت اول: ویژگیهای بازی والیبال نشسته ×- فلسفه قوانین و داوری قسمت والیبال ورزشی است که توسط دو تیم در یک زمین × اول: ویژگیهای بازی والیبال نشسته بازی که به وسیله یک تور به دو نیمه تقسیم شده، انجام می گیرد.

روش های مختلف انجام این بازی با توجه به شرایط خاص افراد وجود دارد تا امکان دسترسی و بهره مندی اینرشته ورزشی را برای تمام افراد امکان پذیر سازد. هدف این بازی این است که توپ را از بالای تور عبور داده و در زمین تیم حریف وارد نماید و از انجام این اقدام توسط تیم حریف جلوگیری کند. هر تیم می تواند برای برگشت دادن توپ، به آن سه ضربه بزند (علاوه بر تماس با توپ در هنگام دفاع).

توپ به وسیله یک سرویس در جریان بازی قرار می گیرد ، بدین صورت که توپ توسط زننده سرویس از بالای تور به زمین حریف زده می شود. رالی (رد و بدل شدن) توپ تا زمانی ادامه می یابد که توپ به زمین بازی برخورد نماید، به خارج از زمین بازی برود، یا اینکه یک تیم توان برگشت دادن صحیح توپ را نداشته باشد.

در رشته والیبال، تیمی که برنده یک رالی (رفت و برگشت توپ) می شود، یک امتیاز به دستمی آورد (سیستم امتیاز رالی). زمانی که تیم دریافت کننده توپ، برنده یک رالی میشود، این تیم نیز یک امتیاز می گیرد و حق زدن سرویس را به دست می آورد و بازیکنان این تیم، موقعیت (جای گیری) خود را در جهت عقربه های ساعت به صورت چرخشی تغییر میدهند .

فلسفه wovd در خصوص این قوانین و قوانین داوری، موافقت و تبعیت از قوانین فدراسیون بین المللی والیبال ( fivb) می باشد همانگونه که در صفحات بعدی مورد اشاره قرار گرفته است.

فلسفه قوانین و داوری: مقدمه: والیبال یکی از موفق ترین و معروفترین رشته های ورزشی رقابتی و تفریحی در جهان می باشد. این ورزش، سریع و مهیج بوده و عملکرد آن انفجاری است. با این وجود، والیبال دارای چندین عنصر حیاتی می باشد که مجموع فعل و انفعالات آنها، نشان دهنده جایگاه منحصر به فرد این ورزش در میان بازیهای رالی می باشد.

در سالهای اخیر، فدراسیون بین المللی والیبال( fivb ) گامهای بزرگی را در راستای تطبیق دادن بازی والیبال با تماشاگران امروزی (مدرن) برداشته است. هدف از نگارش این متن این است که مطالب ذیل را در میان مخاطبان فراوان رشته والیبال، بازیکنان، مربیان، داوران، تماشاگران یا مفسران این رشته ورزشی منعکس نماید: درک اینکه قوانین به انجام بهتر این بازی کمک می نماید، مربیان می توانند ساختار تیمی و تاکتیک های بهتری را به کار گیرند و بازیکنان امکان می یابند که مهارت های خود را به طور کامل به ملثه ظهور برسانند. درک اینکه ارتباط میان قوانین،به داوران و مسئولین امکان تصمیم گیری بهتر را می دهد.

این مقدمه قبل از اینکه کیفیت های اصلی مورد نیاز برای داوری موفق را مشخص و تدوین کند، روی والیبال به عنوان یک ورزش رقابتی تمرکز می نماید. والیبال به عنوان ورزشی رقابتی مسابقه (رقابت) از توان و استعداد نهفته ورزشکاران بهره گیری می نماید.

رقابت نشان دهنده بهترین توانایی، روحیه، خلاقیت و هنرنمایی ورزشکار می باشد. این قوانین به گونه ای تدوین می گردند که امکان به ظهور رساندن تمامی این کیفیت ها را فراهم نمایند. با توجه به چند مورد استثناء، والیبال. به تمامی بازیکنان اجازه می دهد که هم روی تور (در حمله ) و هم در عقب زمین (برای دفاع و زدن سرویس ) عمل نمایند william morgan خالق ورزش والیبال، هنوز هم این رشته را به رسمیت خواهد شناخت چرا که والیبال عناصر و مشخصه های خاص متمایز و اصلی ،خود را طی گذشت سالهای متمادی حفظ کرده است.

برخی از ویژگیهای مشترکی که والیبال با دیگر بازیهای دارای تور/توپ /راکت، دارد عبارتند از : سرویس، چرخش(برای زدن سرویس)، حمله، دفاع.تاکید دارد « توپ در حال پرواز » ، اما والیبال در میان بازیهای دارای تور، ورزشی منحصر به فرد است چرا که این رشته روی حرکت مستمر توپ در هوا و به هر تیم اجازه می دهد که تا حد مشخصی توپ را بین بازیکنان خود پاس کاری نماید، قبل از اینکه آن را به زمین تیم حریف برگرداند.

معرفی یکبازیکن مختصص دفاع بنام لیبرو (یا بازیکن آزاد)، بازی والیبال را از نظر مدت زمان رالی و بازی چند مرحله ای، به سمت جلو سوق داده است. اصلاحات در قانون سرویس، عمل سرویس را از یک روش ساده برای به جریان انداختن توپ، به یک سلاح تهاجمی تغییر دادهاست . ایده چرخش با این هدف نهاده شده که بازیکنان امکان چرخش در تمامی نقاط زمین را داشته باشند. قوانین مربوط به موقعیت های بازیکنان در زمین، به تیم ها اجازه میدهد تا دارای قدرت انعطاف پذیری باشند و بتوانند تاکتیک های جالبی را در بازی پیاده کنند.

ورزشکاران از این چارچوب برای مقابله باتکنیک ها، تاکتیک ها و توان (حریف) استفاده می نمایند. این چارچوب به بازیکنان اجازه می دهد که تماشاگران و بینندگان را به وجد آورند. و خلاصه اینکه سیمای والیبال روز به روز بهتر و بهتر می شود. همزمان با تکامل این بازی، تردیدی وجود ندارد که این رشته تغییر خواهد یافت، حتی بهتر، قوی تر و سریع تر نیز خواهد شد. جایگاه داور در این چارچوب جوهره یک داوری خوب در عدالت و ثبات (درستی) رای می باشد:داور باید با تمامی شرکت کنندگان با انصاف وعدالت برخورد کند.داور باید در نظر تماشاگران عادل و منصف نگریسته شود.

این موارد ینیازمند عنصر مهم و حیاتی اعتماد می باشد. باید نسبت به داور اعتماد وجود داشته باشد تا داور با رعایت موارد ذیل، به بازیکنان امکان رقابت را بدهد: دقت نظر درقضاوت درک اینکه چرا قانون نوشته شده است. عمل نمودن به عنوان یک سازمان دهنده کار آمد.اجازه دادن به تداوم جریان مسابقه و هدایت کردن مسابقه به یک نتیجه.

عمل نمودن به عنوان یک آموزش دهنده، از طریق استفاده از قوانین برای جریمه کردن رفتارها و اقدامات ناعادلانه و برخورد با رفتارهای غیر ورزشی. ترویج و ارتقاء بازی از طریق فراهم نمودن زمینه بروز عناصر جذاب و دیدنی بازی و امکان دادن به بهترین ورزشکاران برای به ظهور رساندن بهترین توانایی هایشان و شاد و سرگرم نمودن عموم.و آخرین نکتهای که می توانیم بیان نماییم این است که یک داور خوب از قوانین برای تبدیل کردن مسابقه به یک میدانی برای عملی نمودن تجربیات تمامی افراد دست اندرکار، استفاده خواهد کرد.

خطاب به آن دسته از افرادی که این مطالب را مطالعه نموده اید، می گوییم که این قوانین را به عنوان مرجع و مبنای فعلی توسعه این رشته ورزشی بزرگ، مد نظر قرار دهید ولی توجه داشته باشید که این چند پاراگراف ارائه شده قبل از قوانین ممکن است از اهمیتی برابر با قوانین برای شما(داوران)،با توجه به جایگاهتان در این ورزش، برخوردار باشد. ادامه دارد......}

قوانین و مقررات والیبال ساحلی

دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,

:: 22:9 :: نويسنده : مهدی فرخانی

تعداد کل بازیکنان : ۲ نفر
بازیکنان داخل زمین ۲ نفر
تعداد کل داوران : ۷ نفر که شامل ۲ داور و ۴ داور خط و نویســنده می باشد .
اندازه زمین : طول ۱۶ متر و عرض ۸ متر می باشد.
خطوط زمین پارچه ای که متـفاوت با رنگ ماسه باشد و به عرض ۵ ســانتــی متــر.
مقدار باد توپ : بیشتـــر از توپ سالن ، میکاسا ۲۰۰ متر
محیط و رنــگ توپ : محیط آن ۶۸ سانتی متر و مخلوطی از زرد و آبی و سفید و یا سفیــد و غیره .
شروع بازی : قرعه کشــی برای انتخاب زمین و یا توپ انجام می شود.
زمان بازی : ۳ گیم – ۲ گیم ۲۱ امتیازی و یک گیم ۱۵ امتیازی

۱۰٫ تعداد استراحت : ۲ استراحت ۳۰ ثانیه ای در هر ســــت
۱۱٫ نوع توپ : کروی و ساخته شده از یک رویه مواد قابل انعطاف ( چرم و با چرم مصنوعی ) که رطوبت را جذب نکند .
۱۲٫ شماره بازیکنان : اعداد ۱و۲
۱۳٫ آرنج تیم : تعویض یا جانشینی برای بازیکنان وجود ندارد ( آزاد ) .
۱۴٫ اخراج و جریمه آن : چون بازیکن سوم وجود ندارد بازی تمام می شود .
۱۵٫ وسایل اضافی : استفاده از کلاه و عینک اشکال ندارد.
۱۶٫ باخت فنی ( حاضر نشدن در زمین ) : صفر بر ۲۱ بازنده است . در جمع ست تیم حاضر نشده صفر بر ۲ بازنــده است . اگر تعداد بازیکن ناقص اعلام شود امتیازات و ست های کسب کرده را حفظ می کند و به تیم حریف امتیاز هایی برای بــرنـــده شدن می دهیم .

۱۷٫ بازیکنان بدون کفش بازی می کنند و در صورت نامناسب بودن ماسه داور اول می تواند اجازه دهد که بازیکنان کفش یا جوراب بپــوشنـــد .
۱۸٫ بازیکنان در دفاع به عنوان ضربه اول تیم محسوب می شود.
۱۹٫ لمس توپ در دفاع به عنوان ضربه اول تیم محسوب می شود.
۲۰٫ ضربه دوم توسط هر کسی حتــی دفاع کننده می تواند انجام شود و ضربه دوم محسوب می شود.

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 14 صفحه بعد

پیوندهای روزانه

پيوندها

منبع جامع انوع فایل
فروش اینترنتی استروئید
ردیاب جی پی اس ماشین
ارم زوتی z300
جلو پنجره زوتی

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان ورزش و آدرس farkhani.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.

خبرنامه وب سایت:

آمار وب سایت:

بازدید امروز : 4
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 6
بازدید ماه : 43
بازدید کل : 287122
تعداد مطالب : 54
تعداد نظرات : 0
تعداد آنلاین : 1