|
ورزش درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آرشيو وبلاگ نويسندگان دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:, :: 22:52 :: نويسنده : مهدی فرخانی
وزنه‌برداری وزنه‌برداری در حال حاضر تنها ورزش قدرتی است که در المپیک وجود دارد. وزنه‌برداری در تمام کشورهای جهان رواج دارد، اما در کشورهای ترکیه، بلغارستان و یونان ورزشی سنتی است، روسیه، چین و کشورهای اروپای شرقی اغلب دارای وزنه‌برداران درجه یکی بوده‌اند.
 تاریخچه وزنه برداری بشر برای حفاظت خود در غارها، ناگزیر به جابجایی سنگ‌های بزرگ برای قرار دادن در مقابل ورودی آنها بوده است. مصریها برای ساختن مجسمه‌های عظیم فراعنه و اهرام ثلاثه، مردان قوی آن روز جهان را در کنار نیل گرد آوردند و آنها را به ساختن مجسمه‌های سنگی وا داشتند. 
دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:, :: 22:51 :: نويسنده : مهدی فرخانی
واترپلو واترپلو (Water polo) یک ورزش گروهی است که با استفاده از توپ در آب برگزار می‌شود. که در آن دو تیم با ۶ بازیکن و یک دروازه‌بان در هر تیم به همراه ۶ بازیکن ذخیره در این ورزش شرکت می‌کنند و در محوطه‌ای درون استخر به ابعاد ۲۰در ۳۰ متر بازی می‌کنند. بازیکنان باید با شنا کردن حرکت کنند.این بازی در ۴ زمان ۸ دقیقه‌ای برگزار می‌شود. برنده تیمی است که در این ۴ زمان توپ‌های بیشتری را وارد دروازهٔ حریف کند.
واترپلو در دهه ۱۸۷۰ در بریتانیا اختراع شد و نخستین قواعد آن در اسکاتلند و انگلیس ایجاد شد، اولین بازی بین‌المللی بین تیم‌های ملی این دو کشور در سال ۱۸۹۰ در لندن برگزار و با پیروزی اسکاتلند به پایان رسید. ترجمه تحت‌اللحفظی واترپلو به معنای «چوگان آبی» است. این رشته نخستین ورزش گروهی بود که در سال ۱۹۰۰ وارد المپیک شد که با قهرمانی بریتانیا همراه بود. حاکمیت بریتانیایی‌ها بر این رشته بعدها از میان رفت و کشورهایی چون مجارستان، ایتالیا، هلند و کشورهای اروپای شرقی به قدرت‌های اول این رشته بدل شدند. ورود واترپلوی زنان به بازیهای المپیک در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی صورت گرفت. ادارهٔ این ورزش در سطح بین‌المللی بر عهده فدراسیون بین‌المللی شنا با نام اختصاری «فینا» است. طول استخر واترپلو در مسابقات بین‌المللی ۳۰ و عرض آن ۲۰ متر است. دروازه‌ها ۳ متر عرض دارند و ۹۰ سانتی‌متر از سطح آب ارتفاع دارند. وزن توپ هم ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم است. در مسابقات زنان از استخر کوچکتری به طول ۲۵ و عرض ۱۷ متر استفاده می‌شود.  تاريخچه واترپلو در ايران از سال 1318 كميته اي تحت عنوان كميته شنا تشكيل شد كه رياست آن را فتح الله اميرعلائي برعهده داشت و تشكيلات ورزش شناي كشور را سرپرستي كرد. اين كميته تا سال 1325 پابرجا مي ماند و سپس فدراسيون شناي كشور تاسيس مي شود كه از همان ابتدا داراي 3 كميته تفكيك شده شنا، شيرجه و واترپلو بود. درسال 1349 تيم واترپلوي ايران براي نخستين بار در بازيهاي آسيايي بانكوك شركت كرد و مقام چهارم را به دست آورد.
مهارت‌های اولیه برای انجام ورزش واترپلو ورزشکار باید در بعضی کارها مهارت داشته باشد. اولین فاکتور لازم برای شروع این ورزش، مهارت در شنا است. در این ورزش، بازیکنان باید بتوانند طول ۳۰ متری استخر را بارها و بارها شنا کنند. نوع شنا کردن بازیکنان واترپلو با شنای کلاسیک متفاوت است. در این روش بازیکنان از یک استیل آزاد استفاده می‌کنند به طوری که هنگام شنا کردن همیشه سر آنها از آب بیرون خواهد بود تا بتوانند بر بازی مسلط باشند. مهارت دومی که بازیکنان باید به دست آورند، شیوه کنترل توپ با یک دست است. همچنین این ورزشکاران باید بتوانند توپ را با هر دو دست خود کنترل کنند. مهارت دیگری که ورزشکاران این رشته باید داشته باشند، نوعی پا دوچرخه‌است که در آن حرکات پا به صورت دایره وار انجام می‌شود. در این حرکت که ورزشکاران از آن برای نگه داشتن خود روی سطح آب استفاده می‌کنند، انرژی بسیار کم مصرف می‌شود. ورزشکاران ورزش واترپلو باید از تمرکز و سرعت عمل بالایی برخوردار باشند تا بتوانند بر تیم حریف غلبه کنند. آموزش مهارتهاي مهم در اين ورزش: 1- نوع شنا، به طوري كه بتوانند در آب بمانند و خسته نشوند و سر از آب بيرون باشد تا به بازي مسلط باشند. 2- مهارت در كنترل توپ با يك و هردو دست؛
3-نگه داشتن خود در آب با مهارت پا دوچرخه اي؛ 4- داشتن تمركز و سرعت عمل بالا. قوانین ورزش واترپلو هر تیم از ۱۳ بازیکن تشکیل شده‌است که شامل هفت بازیکن اصلی و شش بازیکن ذخیره‌است. بازیکنان اصلی دارای یک دروازه بان و شش بازیکن زمین هستند. این شش بازیکن می‌توانند هم در نقش حمله و هم در نقش دفاعی ظاهر شوند و جای مخصوص به خود ندارند. یکی از قوانین مهم واترپلو این است که بازیکنان زمین اجازه ندارند توپ را با دو دست بگیرند و باید آن را فقط با یک دست کنترل کنند. در فاصله دو متری از دروازه بان‌های هر تیم نشانه‌هایی به نام خط دو متری وجود دارد. بازیکنان تیم مقابل اگر توپ نداشته باشند نباید وارد این محوطه شوند. مدت زمان بازی برای آقایان در جهار ست هشت دقیقه‌ای و برای خانم‌ها چهار ست چهار تا شش دقیقه‌ای است. اندازه زمین ( بیـن المللی ) – طول ۳۰ متر و عرض ۲۰ متر و عمق آب ۲ متر ( ۴ پا ) و نباید از ۸۰/۱ متر کمتر باشد در مسابقات داخلی سعی بر این است که شرایط فوق رعایت شود و برای بانـوان ۱۷×۲۵ متر می باشد. اندازه دروازه : طول آن ۳ متر و ارتفاع ۹۰ سانتی متر و عمق ۳۰ سانتی متر و جنس آن از چوب یا فلـز و یا پلاستیک و رنگ آن سفید می باشد. محیط توپ : بین ۶۷ تا ۷۱ سانتی متر و جنس رویه آن از چرم یا پلاستیک باشد . وزن توپ : ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم و رنگ زرد می باشد . شروع بازی : توسط حلقه ای توپ در وسط آب قرار می گیرد و یا توسط داور انداخته می شود. تعداد تعویض : آزاد _فاصله نقطه پنالتی تا دروازه ۴ متر می باشد . _بلند کردن ۲ پرچم متوسط داور یعنی گل قبول است . _تعداد استراحت بعد از هر دوره به مدت ۲ دقیقه و در هر دوره دو استراحت ۱ دقیقه ای . _یک تیم می تواند ۳۵ ثانیه توپ را می تواند در اختیار داشته باشد. _از پشت ۷ متر می توان خطا را یک ضرب گل کرد. _چهار خط با رنگ های خط قرمز ، خط زرد ، خط سبز ، خط سفید وجود دارد. خط قـرمز : ۲ متر بازیکن تیم مقابل اگر توپ داشته باشند نباید وارد این محوطه شود. خط زرد : ۴ متر پنالتی – خطایی که داور تشخیص به پنالتی می دهد . خط سفید : خط دروازه و خط نیمه خط سبز : ۷ متر – آزاد بازیکنان در این منطقه آزاد می باشنـد. کرنر : از منطقه ۲ متر و محل درست وبا خروج بازیکنان تیم حمله از این منطقه می باشد و در غیر این صورت تکرار می شود. وقت اضافی : ۲ زمان ۵ دقیقه ای _اگر یک بازیکن ۳ بار اخراج شود اسیکالیفه با جایگزین – اگر بازیکن مرتکب خشونت شود. اکسکلود بدون جایگزین خواهد بود . _اخراج بازیکن ۲۰ ثانیه و پشت خط دروازه خودی قرار می گیرد . _زمان بازی – ۴ دروه ( پریود) ۷ دقیقه ای مفید و فعال برای آقایان و خانم ها در چهار ست ۴ تا ۶ دقیقه ای .  خطاها: _زدن توپ با مشت بسته _تکیه کردن و یا گرفتن چوب های دروازه _فرو بردن توپ زیر آب در موقع حمله طرف مقابل _پاشیدن آب به صورت حریف _مانع بازی حریف شدن _شنا کردن روی شانه ها و پشت حریف _گرفتن توپ در یک لحظه با هر دو دست _اتلاف وقت _انداختن تنه روی حریف و فشار آوردن اثرات مفید بدنی واترپلو ورزشی آبی و تیمی است. بنابراین از یک طرف باعث بروز آثار ورزش شنا می‌شود و از طرف دیگر اثر مفید ورزشهای توپی را به همراه دارد. بازیکنان این رشته باید از قدرت و سرعت بالایی برخوردار باشند. در این ورزش تمام اعضای بدن مانند یک زنجیر عمل می‌کنند. یعنی ورزشکار باید از تمام عضلات خود کمک بگیرید تا بتواند نیروی لازم را به توپ وارد کند. اعضای مختلف بدن مثل دست‌ها، لگن و پاها باید بتوانند حرکات چرخشی خاصی را انجام دهند. بنابراین علاوه بر قدرت، انعطاف پذیری نیز در این ورزش لازم و ضروری است. بعضی از حرکات باعث می‌شوند سرعت توپ افزایش یابد مثل چرخش مناسب در ناحیه کمر و شانه و همچنین قدرت به عقب بردن بازوها و آرنج و توانایی خم کردن مچ دست. به دست آوردن مهارت در این زمینه‌ها نیاز به تمرین فراوان دارد. بازیکنان علاوه بر قدرت و انعطاف پذیری باید از تمرکز کافی و قدرت طراحی نقشه برای تمرکز بر حریف هم برخوردار باشند. بنابراین به طور خلاصه می توان گفت که : ورزش واترپلو دارای اثرهای مفید زیر است: _افزایش قدرت بدنی به خصوص در ناحیه عضلات ران، بازوها و مچ دست _افزایش انعطاف پذیری _افزایش سرعت عکس العمل در پاسخ به محرک‌ها _افزایش قدرت تمرکز، هماهنگی و طراحی نقشه آسیب‌های ورزش واترپلو برخی از اسیب‌های واترپلو ناشی از انجام این ورزش در آب است مثل حساسیت و قرمزی چشم، آفتاب سوختگی و عفونت‌های پوستی. اما از آسیب‌های شایع و مخصوص به این ورزش می توان به موارد زیر اشاره کرد:
کشیدگی تاندون‌های شانه: این آسیب بسیار شایع است زیرا ورزشکاران برای افزایش قدرت و سرعت پرتاپ توپ به عضلات و تاندون‌های این ناحیه فشار زیادی وارد می‌کنند و باعث کشیدگی و گاهی پارگی تاندون‌های این ناحیه می‌شوند.
آسیب به انگشتان: سرعت سریع توپ و برخورد آن با انگشتان دست ورزشکاران باعث ضرب دیدگی، کبودی و حتی بروز زخم و شکستگی در این نواحی می‌شود.
آسیب ناحیه صورت: واترپلو ورزش پر برخوردی است و ورزشکاران به سهو یا به عمد ضرباتی را به بازیکن حریف وارد می‌کنند. در نتیجه کبودی زیر چشم و پارگی لب از جمله آسیب‌های شایع است.
عواملی که سبب بروز آسیب بیشتر می‌شوند: _نداشتن بنیه و انعطاف پذیری لازم برای این ورزش _بی تجربگی و مهارت ناکافی در اجرای تکنیک‌ها _استفاده نکردن از وسایل ایمنی مثل کلاه ایمنی و وسایل حفاظتی از گوش و دهان
پیشگیری از آسیب ها _ رعایت چند نکته از بروز آسیب بدنی جلوگیری می‌کند: _ منظم ورزش کنید تا بدن شما برای این ورزش قدرت و انعطاف پذیری کافی را به دست آورد. _ علاوه بر تمرینات واترپلو، از سایر تمرین‌ها بدن سازی به منظور ارتقای سطح قدرت و انعطاف پذیری بدن استفاده کنید. _ حتما" در حین و بعد از ورزش آب فراوان بنوشید. _ قبل از ورزش بدن خود را گرم کنید. _ بعد از خروج از آب، تمرینات کشش را فراموش نکنید. _ از وسایل ایمنی و عینک شنا استفاده کنید. _ اگر احساس کردید آسیب دیده‌اید، بلافاصله ورزش را متوقف کنید و در صورت لزوم از کمپرس یخ و بالا نگه داشتن اندان آسیب دیده استفاده کرده و به پزشک مراجعه کنید و تا بهبود کامل ورزش نکنید. توپ واتر پلو این نوع توپ از سه قسمت اصلی، بلیدر، نخ پیچ و رویه توپ تشکیل شده است و در دو سایز ویژه مردان و زنان تولید می شود.  دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:, :: 22:51 :: نويسنده : مهدی فرخانی
در ایران نخستین کسی که مدال المپیک را برای ایران به‌دست آورد، جعفر سلماسی بود که در بازیهای المپیک ۱۹۴۸ لندن موفق به این کار شد. پس از او محمود نامجو در مسابقات جهانی وزنه‌برداری سال ۱۹۴۹ در لاهه موفق به کسب مدال شد. از آن پس این رشته در ایران مورد توجه قرار گرفت و تبدیل به یک ورزش ملی شد.
همان گونه که بسیاری از علاقه مندان به ورزش و به ویژه وزنه برداری می دانند، دوپینگی شدن ۹ نفر از اعضای اصلی تیم ملی وزنه برداری سال پیش در آستانه مسابقه های جهانی سال ۲۰۰۶ نه تنها بدترین اتفاق تاریخ ورزش ایران محسوب می شد، بلکه در هیچ کجای دنیا هم سابقه نداشت که ۹۰ درصد یک تیم ملی با چنین مشکلی مواجه شوند. از طرفی دیگر وقتی از موضوع آبروی رفته ایران در مجامع بین المللی می گذریم، نکته یی که عمق فاجعه را برای ایران نشان می دهد، این بود که همه وزنه برداری ملی ایران معطوف به همان تعدادی بود که در اردو بودند و وزنه برداری ایران پس از آن فاجعه هیچ پشتوانه یی نداشت. در این شرایط بود که بسیاری از کارشناسان در آن زمان وزنه برداری ایران را به زمینی سوخته تعبیر می کردند که کشت دوباره در این زمین بسیار سخت بود چرا که همه این زمین را خاکستر آن آتش بزرگ فرا گرفته بود. اما وزنه برداری ایران که روزی زیباترین وجهه را میان رشته های ورزشی داشت و در هر میدانی آبروی ایران را حفظ می کرد، این بار ضربه سختی خورده بود که جبران آن به زمان زیادی نیاز داشت.
با وجود این اکنون که یک سال از آن ماجرا گذشته، وضعیت کلی وزنه برداری ایران با تلاش هایی که در اثر وحدت همه اجزا صورت گرفته مثمر ثمر بوده و در همین یک سال گذشته جوانه هایی از امید در همین زمین خاکستری به وجود آمده است.
وزنه برداری ایران طی یک سال گذشته پس از یک سازماندهی مجدد و پس از خارج شدن از شوک بزرگ آن فاجعه، با نیروی جدیدی دوباره شروع به فعالیت کرد. البته الحق نباید در این میان از زحمات بهرام افشارزاده لیدر این گروه چشم پوشی کرد که حتی تعطیلاتش را هم به وزنه برداری اختصاص می داد. در این شرایط مسابقه های قهرمانی آسیا در سال جاری نخستین مسابقه یی بود که تیم ایران به صورت کامل در آن شرکت کرد و کسب تک مدال هایی در اوزان مختلف نشان داد که وزنه برداری ایران زنده است.
همین تک مدال ها، هرچند اندک و کم تعداد، بارقه های امید را در اذهان به وجود می آورد که می شود باز هم به وزنه برداری به عنوان یک ورزش پرافتخار امیدوار بود. پس از آن تک مدال های بزرگسالان در آسیا، نوبت به مسابقه های جوانان جهان رسید. در آن ماه ها تیم جوانان ایران به قدری خالی بود که حتی برخی مسوولان فدراسیون قصد داشتند وزنه برداری به مسابقه های جمهوری چک اعزام نکنند، اما با اعزام دو وزنه بردار جوان، ایران خواست حضورش را در مسابقه های بین المللی تداوم بخشد.
البته با خوش شانسی تمام و همت تیم ایران، این حضور مصلحتی با مدال برنز نواب نصیرشلال هم همراه بود.
مدالی که شاید مسوولان پیش از اعزام حتی فکرش را هم نمی کردند. این مدال هم تاثیر بسزایی در بازگشت دوباره وزنه برداری به میادین جهانی داشت. البته قبول داریم که شاید کسب این مدال های برنز و تک مدال های آسیایی، برای وزنه برداری ایران که افتخارهای بسیار زیادی دارد، کم ارزش بنماید، اما نکته اینجا است که این مدال ها در زمانی کسب شده که هیچ کس توقع کسب آن را نداشته و این موضوع را می توان «رویش در زمین خاکستری» محسوب کرد؛ رویشی که ما را نسبت به آینده امیدوار می کند.
تاریخچه پیدایش وزنه برداری در ایران
از زمانیکه ورزش زورخانه ایی در ایران متداول گردید برای آماده سازی کشتی گیران و تقویت و پرورش عضلات آنان از سنگ(یکی از وسائل باستانی) که امروز هم مرسوم است، و وزنه هایی که به شکل گلوله های توپ به وزن های 25 ، 42 و 66 کیلوگرم بود استفاده می گردید بنا بر صحبت های اکثر پیشکسوتان نیز بعضی از پهلوانان قدیم مانند حسام، علاقه مفرطی برای بلند کردن وزنه های سنگین داشتند و تمایل بسیار زیادی نشان می دادند . این عمل از دو جهت مورد استقبال پهلوانان بود؛ اولا حرکتی نمایشی در جهت نشان دادن قدرت و ثانیا در جهت پرورش و قدرت عضلات استفاده می شد امامتاسفانه چون این اوزان ثابت بودند نمی توانستند تغییری در آن ایجاد کنند . در سال 1302 امان ا... پادگرنی که تحصیلاتش را در خارج از کشور به اتمام رسانده بود به تبریز آمد و در مدت 8 سال اقامت در آن شهر به تاسیس باشگاه اختصاصی و همچنین تعلیم وزنه برداري در مدارس و ارتش پرداخت. از آنجایی که وی كارشناس در ژیمناستیک و وزنه برداری بود با استفاده از دیفرانسیل اتومبیل هالتر هایی با اوزان مختلف ساخت و بوسیله آنها به تعلیم وزنه برداری پرداخت. در همین حین بود در باشگاه ایران تبریز هالترهای ریخته گری شده و صفحه ای ساخته شد تا در دسترس علاقمندان این رشته قرار گیرد. در سال 1310 پادگرنی به تهران آمد و در دانشکده افسری به تعلیم ورزش مشغول شد. حدود دو سال بعد "عبدالله نادری" به همراه چند تن از دوستان خود میل هالتر و صفحه خارجی تهیه کردند( در همین زمان بود که با کپی برداری از هالتر و وزنه های اروپا هالتری که وزنه در آن می چرخید و ثابت نبود ابداع شد) و در منزل به تمرین وزنه برداری مشغول شدند تا اینکه در سال 1317 نادری به وسیله همایونی، مدیر مسابقه های اداره تربیت بدنی به پادگرنی معرفی شد تا به کمک هم اولین اقدامات زیر بنایی این رشته را بردارند. (اولین هالتر و وزنه خارجی در حدود سال 1310 و توسط نادری به وزن 110 پوند از هند به ایران آمد. از جمله افرادی که توانست گامهای موثری را برای ایجاد مسابقه های رسمی این رشته در سطح داخلی بردارد باید به "ابوالفضل صدری" اشاره کرد که با رایزنیهای فراوان شرایط و زمینه این کار را مهیا کرد. وی با تلاش خود و کمک نادری و پادگرنی توانست در سال 1318 استارت برگزاری این رقابتها را در سطح کشوری بزند. از سال 1318 تا 1321 سرپرستي این رشته ورزشی به عهده پادگرنی و آموزش و تعلیمات نیز زیر نظر ناردی اعمال می شد. از سال 1321 تا 1325 سرپرستی مستقیم این رشته به عهده نادری گذاشته شد و برای اولین بار در کشور هیات وزنه برداری ایران در سال 1325 مرکب از پادگرنی، نادری، حسین عشقی و ناصر خموش تشکیل شد . در سال 1325 هسته اصلی فدراسیونها که کپی برداری از سیستم ورزش کشورهای توسعه یافته بود در ایران پی ریزی شد که مهندس حسین صادقی به عنوان اولین رئیس فدراسیون کشور منصوب شد. وی تا سال 1332 در این پست ماند و حتی توانست معاونت فدراسیون بین المللی را نیز بدست آورد. (تا پيش از وي كميته ها و گروههايي متخصص كار را برعهده داشتند كه مي توان به خود پادگرني و نادري اشاره كرد.آنها سرپرست رشته به حساب مي آمدند) وی در سال 1332 به ایتالیا رفت و احمد علی ابتهاج به جای وی عهده دار مسئولیت فدراسیون شد. در سال 1333 فتح الله امیر علایی جایگزین وی شد و در سال 1334 عبدالمجید بختیار مسئولیت تام این رشته را بر دست گرفت تا با استفاده از نفوذ خود و حمایتهایی که از وی به عمل می آمد دورانی شکوفا در تاریخ این رشته به یادگار بماند. رکوردهای فراوانی طی چند سال ریاست وی شکسته شد و با توجه به همين پیشرفت وزنه برداری در ایران بود که وی توانست برای دومین بار کرسی معاونت فدراسیون جهانی را به ایران اختصاص دهد شاید بتوان مهمترین فعالیت وی در طول 2 سال ریاستش را پایه گذاری شالوده اساسی برای ایجاد یک فدراسیون مستقل در سطح آسیا(کنفدراسیون) و ایران را نام برد که این امر بعد از 18 سال فعالیت این رشته در ایران بوقوع پیوست.
بعد از وی و در سال 1337 تیمسار سرتیپ مصطفی امجدی به عنوان رئیس جدید فدراسیون وزنه بردای ایران آغاز به کار کرد.در زمان تصدی وی نیز اقدامات شایسته ای از نظر کیفی و کمی به منظور کمک و پیشرفت وزنه برداری در سراسر کشور صورت گرفت که تلاشهای فراوان وی در کنگره برگزاری رقابتهای المپیک برای بدست گرفتن امور فدراسیون جهانی باعث شد تا رئیس فدراسیون جهانی وقت از کار برکنار و به جای وی جانسون به عنوان رئیس جدید انتخاب گردد.
همین تلاشها باعث گردید تا تمامی روسای فدراسیونهای آسیایی با اکثریت قاطع آراء وی را به عنوان رئیس کنفدراسیون آسیا انتخاب و معرفی نمایند. و این برای اولین بار بود که دفتر كنفدراسیون آسیا به ایران انتقال یافت. وزنه بردای ایران از همین سال به بعد راه خود را بطور دقیق یافت و با روسای فدراسیون متععدی که تغییر می کردند فراز و نشیبهایی را نیز به همراه داشت اما قطعا مي توان 10 سال گذشته را تاريخ شكوفايي وزنه برداري ايران ناميد.
فدراسيون فعلي با جذب نيروهايي جوان، تحصيلكرده و متخصص كه اكثرا از جنس وزنه برداري نيز هستند توانست نقطه عطفي را در تاريخ وزنه برداري ايران به يادگار بگذارد. طي 8 سال گذشته نوار طلايي مدال آوري ملي پوشان كشورمان تحت هيچ شرايطي قطع نشده و ثانيا افتخار آفريني وزنه برداران ايراني به رده سني بزرگسالان منحصر نگردد و همه ساله شاهد افتخار آفريني نوجوانان و جوانان كشورمان درميادين قاره اي و جهاني نيز باشيم. ضمنا در اين دوره بود كه وزنه برداري ايران توانست كاروان ورزشي اعزامي به المپيك سيدني را صاحب 2 مدال طلا كند و برگ ذريني را در كارنامه خود ثبت نمايد. اسامي كليه روساي فدراسيون وزنه برداري ايران از سال 1318 تا 1385 : امان اله پادگرنی 1318 – 1321 عبداله نادری 1321 – 1325 حسین صادق 1325 - 1329 محمود نامجو 1329 - 1330 حسین صادق 1330 - 1332 احمد علی ابتهاج 1332 - 1333 فتح اله امیالی 1333 - 1334 عبدالمجید بختیار 1334 - 1338 مصطفي امجدي 1338 - 1341 عبدالمجيد بختيار 1341 - 1346 مهدی نجم 1346 - 1349 محمد حسن رهنوردی 134 – 1350 مهدی رحیمی 1350 - 1351 علی اصغر پیروی 1351 - 1354 مسعود برومند 1354 - 1356 جواد کلهر 1356 - 1357 منوچهر برومند 1358 - 1364 عباس علی استکی 1364 - 1365 محمد رضا تقی وند 1365 - 1367 سعید فائقی 1367 - 1368 غلام عباس زارع میرک آبادی1368 - 1372 علی مرادی 1373 – 1385 بهرام افشارزاده 1385 دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:, :: 22:50 :: نويسنده : مهدی فرخانی
پیدایش بیسبال بیسبال از بازیهای متعددی که با چوب و توپ بازی می‌شدند اشتقاق پیدا کرده‌است، از جمله این بازی‌ها می‌توان ورزش قدیمی راوندر که در آمریکای شمالی بازی می‌شد، ورزش انگلیسی کریکت و ورزش بسیار قدیمی رومانیائی اُینا را نام برد.
نخستین مسابقه ورزش مدرن بیسبال که در اسناد نوشتاری گزارش شده‌است، به مسابقه‌ای در ۴ ژوئن ۱۸۳۸ در بیچ‌ویل، انتاریو، کانادا مربوط می‌شود. بیسبال در دهه ۱۸۶۰ حالت نیمه‌حرفه‌ای پیداکرد. نخستین تیم کاملا حرفه‌ای بیسبال در ایالات متحده، تیم سینسیناتی رد استاکینگز بود که در ۱۸۶۹ تشکیل شد. عادل مشیریان:اگر چه بیس بال امروزه در آمریکا شمالی توسعه بسیار زیادی پیدا کرده، اما در حقیقت منشاء اولیه این ورزش در ابهام است . محقق‌های زیادی در مورد تکامل بیس بال از بازیهای بومی و محلی که قرن‌ها پیش بازی می‌شده تحقیقات بسیاری به عمل آورده‌اند . در مدارک تاریخی و سنگ نوشته‌های قدیمی و در کتیبه‌های مختلف بازی انسان با یک تکه چوب و شیئی گلوله‌ای و کروی وجود دارد . این بازی در فرهنگ‌های بزرگی چون سرزمین خودمان ایران، یونان و مصر به عنوان بازی و سرگرمی و تشریفات توسط مردان بازی می‌شده . بازیهای زیادی در سرزمین مان ایران شبیه به بیس بال انجام می‌شده و انجام می‌شود و در گوشه کنار کشور و در نقاط مختلف بازی با چوب و توپ با نامهای مختلف همچون، زنجیر پله، توپ و چوب، توپ تخته، چوگو، کُرد توپی و … صورت می‌گرفته و میگیرد که شباهت‌هایی با بازی امروزی بیس بال دارد .
 در اوایل قرن ۱۵ میلادی در اروپا نیز بازی‌هایی شبیه بیس بال به صورت بومی و محلی وجود داشته و به نقلی این بازی‌ها که توسط بچه‌ها صورت می گرفته، در اوایل کشف قاره آمریکا به وفور بازی می‌شده بطوری که در اواخر ۱۷۰۰ میلادی، این بازی در آمریکا به صورت عمومی توسط اقشار مختلف برای تفریح و سرگرمی بازی می‌شده‌است .عده‌ای معتقدند این بازی از انگلستان و از ورزش کری کت که مخصوص اشراف زاده‌های آن زمان بوده به آمریکا آمده . ولی شبیه‌ترین بازی به بیس بال امروزی بازی محلی راندرز بوده که در کشور انگلستان بوجود آمده و بعد در شهر و روستاهای آمریکای شمالی گسترش پیدا کرده‌است . البته قوانین راندرز چون سازمان یافته نبوده در شهرهای مختلف متفاوت بوده و با اسامی مختلفی وجودداشته . در سال ۱۷۹۱ میلادی در ایالت ماساچوست در ۸۰ یاردی یکی از عبادتگاه‌ها بازیی شبیه به بیس بال بازی می‌شده . علت این فاصله به خاطر ممنوعیت بعضی از بازیهای محلی توسط کلیساها در آن زمان بوده، علت این ممنوعت بیشتر به خاطر این بوده که مردم در روزهای تعطیل به جای عبادت به تفریح و بازی می‌پرداختند . اولین بار در سال ۱۸۳۹ فردی به نام آبنر دوایلدای به عنوان اسطوره بیس بال این ورزش رااختراع کرد . و اولین فردی که در تدوین قانون بیس بال دست داشت الکساندر کارت رایت در سال ۱۸۴۵ بود که قوانین امروزی تکمیل شدة آن قوانین است . اولین بازی سازمان یافته تحت عنوان بیس بال در سال ۱۸۴۶ ما بین دو باشگاه هوبکن و نیوجرسی برگزار شد که بازی با نتیجه ۲۳ بر ۱ به نفع هوبکن که صاحب آن الکساندر کارت رایت بود تمام شد . بیس بال در آمریکا رشد بسیار زیادی پیدا کرد . بیس بال حرفه‌ای در آمریکا از سال ۱۸۶۵ میلادی شروع به فعالیت کرد و لیگ ملی یا نشنال در سال ۱۸۷۵ کار خود را آغاز کرد و در سال ۱۸۸۲ لیگ دیگری تحت عنوان آمریکن لیگ آغاز به کار کرد. میجر لیگ یا لیگ اصلی حرفه‌های بیس بال توسط هانس واگنر ابداع شد، این لیگ بعد از چند سال ناکامی و شکل نگرفتن سر انجام در سال ۱۹۰۱ به طور رسمی آغاز به کار کرد . اولین دورة مسابقات بین نشنال لینگ و آمریکن لینگ در سال ۱۹۰۳ برگزار شد . وقتی بیس بال امروزی را با اواخر قرن بیستم مقایسه می‌کنیم تفاوت و تأثیر علم و مربیان مشاهده می‌شود . در تاریخ بازیکن افسانه‌ای بیس بال باب رات در سال ۱۹۲۰ با زدن ضربه‌های استثنائی خودش با چوب به توپ توانست راه جدیدی برای انتقال نیروی بدن توسط چوب به توپ را به دنیا معرفی کند . اولین باری که بازی بیس بال از رادیو پخش شد در ۵ آوت ۱۹۳۱ در پنسیلوانیای آمریکا بود . در طی اوایل قرن ۲۰ تفاوت نژادی در این ورزش وجود داشت بطوری که سیاه پوستان برای خود لیگ خاصی تحت عنوان نگرولیگ یا لیگ سیاه راه اندازی کردند و بعد از گذشت سالها سر انجام در سال ۱۹۴۷ این تفاوت نژادی از بین رفت و میجرلیگ شاهد تحولات شگرفی در بیس بال بود . بیس بال در نقاط مختلف آمریکا به قدری سر و صدا به پا کرده بود که مهاجران نیز در انتقال این بازی به نقاط مختلف کوشیدند، بطوری که در قرن ۱۹ بیس بال به آلمان و ایرلند راه یافت . ایتالیایی‌ها و لهستانی‌ها در دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ با این ورزش آشنا شدند . فدراسیون بین المللی بیس بال در سال ۱۹۲۸ تحت عنوان IBF تشکیل شد بطوری که تا پایان سال ۲۰۰۴ میلادی ۱۱۲ کشور جهان عضو این سازمان شدند . لیگ‌های حرفه‌ای در کشورهایی همچون هلند در سال ۱۹۲۲، ژاپن ۱۹۳۶ ، استرالیا ۱۹۳۴، ونزوئلا ۱۹۴۵، ایتالیا ۱۹۴۵، کره ۱۹۸۲، تایوان ۱۹۹۰ و چین ۲۰۰۳ راه اندازی شده‌اند . اصطلاحات مهم در بازی بیس بال بت: در بیس بال بت استوانه‌ای است از جنس‌های متفاوت چوب، آلومینیوم و یا الیاژی از فلزات تا بتر بتواند توپی را که توسط پیچر پرتاب می‌شود توسط آن بزند و ضربه زدن به رانر برای کسب امتیاز تبدیل شود . وزن و اندازه بت برای سنین مختلف متفاوت است .
 ظاهر بت به چند قسمت تقسیم می‌شود : بارل : قسمت ضخیم و محلی که توپ به آن برخورد می‌کند . این قسمت در زدن ضربه نقش اساسی دارد و به نقطه شیرین نیز معروف است . هندل : که بعد از قسمت ضخیم و به عنوان قسمت باریک و دسته‌است، از قسمت ضخیم نازکتر است و بتر به راحتی انگشتان خود را دور دسته قرار می‌دهد گاهی اوقات دور دسته را لاستیک یا پارچه می پوشاند تا دست راحتتر باشد . توپ: قسمت پهن انتهایی دسته که باعث می‌شود بت از دست بتر سر نخورد . در بیس بال حرفه‌ای بازیکنان مجاز نیستند با بتهای غیر چوبی بازی کنند، این بدان علت است که توپ با برخورد به این آلیاژها مسافت بیشتری را می‌پیماید و در بازیهای غیر حرفه‌ای بازی را از هیجان خارج می‌کند و هم می‌تواند آسیب رسان برای ورزشگاه و تماشا چی باشد و خسارت به بار آورد . در داخل بتها آلیاژی به خاطر این که بتها سبک ساخته شوند و نیروی وارده از توپ در آنها گرفته شود و نیروی بتر به خوبی انتقال داده شود از گازی مخصوص و یا از ماده‌هایی نظیر چوب پنبه استفاده می‌شود . در ساخت بتهای چوبی معمولاً از چوبهای رختهای افرا، راش، گردوی آمریکایی و زبان گنجشک استفاده می‌شود . بری بانز بتر معروف و صاحب نام میجرلیگ از بتی با جنس چوب درخت افرا استفاده می‌کرد، در بازیهای حرفه‌ای اکثر بازیکنان برای خود بت مخصوص دارند که از نظر اندازه و وزن با فیزیک آنها متناسب است . در گذشته اغلب بتها دست ساز و با اندازه و وزنی ثابت ساخته می شده ولی امروزه با ماشینها و تکنولوژی بالا تهیه می‌شود . اندازه بت در طول و قطر با اینچ مقیاس می‌شود و وزن آن با ( oz )، در مبحث انتخاب بت مناسب در این مورد بیشتر صحبت می‌شود، رنگ بت متفاوت است . متاسفانه در برخی از کشورها تصور ذهنی مردم نسبت به بت مناسب نبوده، و استفاده از آن را در درگیری‌ها و خشونت دیده‌اند . بتر به شخصی اطلاق می‌شود که با بت در محل بتر باکس نزدیک بیس خانه برای زده توپ پرتاپ شده توسط پیچر می‌ایستد و در این زمان عضو تیم حمله‌است . بتر باید زمانی که در بتر باکس می‌ایستد استرس را از خود دور کند و با تمرکز منتظر پرتاب پیچر و توپ خوب و دلخواهش برای زدن باشد، نه زود بت را بچرخاند و نه دیر و در تمرینات باید قدرت و سرعت خود را برای یک ضربه ایده آل و دلخواه افزایش دهد . هدف بتر باید رساندن خود و یا یارش به امتیاز باشد که این امر با راهبردهای مختلفی همراه‌است که بتر باید در تمرینات انجام دهد . درانتخاب بت دقت کند و بتی را برای چرخاندن مد نظر قرار دهد که درصد موفقیتش برای بهتر ضربه زدن بیشتر باشد. بتر رانر بتر رانر به فردی اطلاق می‌شود که بعد از ضربه زدن به توپ در حال دویدن به بیس باول باشد و تا زمانی که به بیس اول نرسیده بتر رانر است بعد از اینکه به بیس اول رسید در اصطلاح رانر گفته می‌شود تمام تلاش بتر رانر باید این باشد که خود را به بیس اول برساند زیرا د رغیر اینصورت او اوت شده و به رانر برای کسب امتیاز تبدیل نمی‌شود . بتر باکس مکانی است در دو طرف بیس خانه به صورت مستطیل شکل و به طول ۵۲/۱ و عرض ۰۲/۱ که بتر در آنجا می‌ایستد تا توپ پرتاپ شده توسط پیچر را بزند.بتر برای ضربه زدن نباید پایش را از منطقه به بیرون بگذارد و تنها با اجازه داور می‌تواند از این محدوده بیرون برود . بتینگ عملی است که یک بتر بعنوان بازیکن تیم مهاجم به تنهایی در مقابل مدافعان انجام می‌دهد و به معنی ضربه زدن توپ پرتاب شده توسط پیچر است و با این کار به حمله و مبارزه با تیم مهاجم برای کسب امتیاز خودش و یارانش می‌پردازد . بتینگ اوریج میانگین بتینگ د رآمار بیس بال برای شناخت عملکرد بتر بسیار موثر است . این آمار را هنری چاودیک د رورزش کریکت اختراع کرد . بتینگ گلاو دستکش بتر یکی از تجهیزات بتر است که برای سهولت در کار با بت تمرکز بیشتر برای گرفتن و سرنخوردن بت استفاده می‌شود و اکثراً از نوع چرم یا فوم خوب است و نازک و راحت . بتینگ تی وسیله‌ای است از جنس فلز و پلاستیک که در فسمت بالای آن از لاستیک یا فن راستفاده می‌شود برای بازی و یا تمرین تی بال توپ را روی این پایه می‌گذارند و با بت به آن ضربع می‌زنند این وسیله هم د رتمرین برای بتینگ و هم برای بازی تی بال است . تی بال بازی تی بال شکل ساده بازی بیس بال برای دختران و پسران ۶ تا ۱۲ سال است که آنها را قادر به یادگیری و تمرین مهارتهایی نظیر : ضربه زدن – پرتاب کردن – گرفتن توپ و دویدن در یک محیط و بازی دوستانه که متناسب با اندازه و توانایی آنها هست می‌سازد. هدف اصلی در بازی تی بال مشابه بیس بال است . ۱-هر تیم به نوبت به توپ ضربه می‌زند و تیمی که بیشترین امتیاز را کسب می‌کند برنده خواهد بود . ۲- امتیاز زمانی کسب می‌شود که یک بازیکن ضربه زننده بدون اینکه آوت شود بتواند تمام ایستگاههای بازی را لمس کند .
در بازی تی بال شخصی به نام پیچر وجود ندارد بلکه وسیله‌ای وجود دارد که توپ را روی آن می‌گذارند و هر بتر با زدن توپ روی آنب ازی را آغاز می‌کند این وسیله تی نام دارد. ابعاد زمین بازی کوچکتر از زمین بیس بال است این بازی از سال ۱۹۴۰ اجرا شده و در سال ۱۹۷۰ توسط دکتر دایتون هوبس ثبت شد. بیشتر قوانین بازی بیس بال بصورت تعدیل شده اجرا می‌شود به طور مثال بیس دزدی وجود ندارد و توپها نیز از توپ بیس بال نرم تر هستند تا آسیبی به بازیکنان نرسد ارتفاع تی بال برای هر بازیکنی با شرایط بدنی اش متفاوت است و تی بال ورزش ایده آلی برای مدارس می‌باشد هدف اصلی آن این است که تمام بچه‌هایی که می‌خواهند بازی کنند بتوانند در این ورزش شرکت دهند. در بیس بال فقط ۹ نفر حق بازی دارند و لی در تی بال تفریحی از بازیکنان بیشتر می‌توان استفاده کرد تی بال بهترین وسیله آشنایی کودکان با ورزشهای بی سبال و سافت بال است در این بازی مکنان با پستهای مختلف ورزش بیس بال آشنا می‌شوند و می‌توانند خود را در پستهای مختلف امتحان کننند و با انواع مهارتها آشنا شوند.
بانت در بیس بال بانت ضربه‌ای آهسته و فنی است که بتر‌ها در زدن توپها برای استراتژی بازی به کا رمیبرند در بانت زدن بتر بت را بالای همپلیت در استرایک زون نگه می‌دارد و توپی که توسط پیچر پرتاب شده را به آهستگی و به طور فنی به درون زمین می‌زنند. سوئینگ این اصطلاح به عمل چرخاندن بت توسط بتر اطلاق می‌شود که در صورت چرخاندن بت و نزدن توپ استرایک اعلام می‌شود و در غیر اینصورت اگر توپ را بزنند و توپ در منطقه بازی باشد ادامه بازی باید انجام شود . هیت در بیس بال و به خصوص آمار آن هیت بله ضربه‌ای دلالت می‌شود که بتر با اطمینان توسط آن به بیس اول برساد رسیدن بتر به بیس اول با ارور یا اشتباه مدافعان هیت منصوب نمی‌شود . هیتی که توسط آن بتر به بیس اول برسد یک سینگل محسوب می‌شود لازم به ذکر است که هوم ران نیز یک هیت محسوب می‌شود . هوم ران در بیس بال هوم ران به ضربه‌ای که گفته می‌شود که توسط بتر .زده شده و او بتواند با این ضربه تمام بیس‌ها را بدود و به بیس خانه ودر آمار به اختصار با (hr) نشان داده می‌شود. در تیمها بازیکنانی که هوم ران می‌زنند به ستارگان تیم معروف هستند. این افراد در میجر لیگ مشهور و باآنها قراردادهای مالی کلانی بسته می‌شوند. توپ : توپ بيسبال توپر و از جنس چوب پنبه و لاستيك است كه روكشي از دو تكه چرم به هم دوخته شده دارد .وزن توپ در حدود 142 تا 148 گرم و محيط ان 23 سانتي متر است . 
زمين زمين بيس بال از دو مربع كوچك و بزرگ تشكيل مي شود . طول هر ضلع مربع بزرگ بيش از سه برابر مربع كوچك است . مربع كوچك در يكي از گوشه هاي مربع بزرگ قرار دارد و در هر گوشه ان يك خانه يا قرارگاه است .  چوب چوب بيس بال را از چوب سخت و محكم مي تراشند. معمولا براي ساختن اين چوب از چوب درخت زبان گنجشك استفاده مي كنند .
قطر سر چوب حدود 7 سانتي متر و حداكثر درازي ان در حدود 107 سانتي متر است . قطر دسته چوب را نازكتر مي گيرند تا به راحتي در دست قرار گيرد . 
 لیگ برتر بیسبال امریکا
پيوندها
|
|||
 |
